1994-02-25, 08h ~ bij aankomst ergens in Japan

         We waren al meer dan twee maanden aan boord. Waar zijn de vorige brieven? 
         Die zitten niet in het klassement.

Dag Toppié, deze brief doorgeven aub. 

         Toppié werd dat jaar 21, 't gaat rap hé, en ze volgde ook Spaans.
         De brief begint met een tekeningetje van een bergje met naaldbomen. 
         Het schip was aan het binnenvaren. 

Dit piepklein eilandje staat vol naaldbomen, we zijn er al voorbij. Alle vorige en volgende zien er ook zo uit.
Soms minder groot, soms minder bomen. Soms zéér piepklein, dat is dan een rots. Daarom hebben we
2 loodsen aan boord, om ons door de vaarweg tussen de rotsen en rotseilandjes te loodsen.
Het is hier -2°C. Vijf dagen geleden hadden we nog +26°C, maar dat was een 2500 km meer zuid.
Op volle zee deden we gemiddeld 11 knopen = 11 zeemijl/h. 1 zeemijl = 1,852 km
11 zeemijl/h = 1,852km/h x 11 = 20,372/h x 24hrs = 488,928km.
Na vijf dagen is dat 2.444,64 km. Da’s goed hé. Met de fiets zou het zo snel niet gaan.
Per keer dat men met de fiets stopt om te eten, te slapen enzoverder staat de kilometerteller stil. Hier niet. 

Als ik de moed had tekende ik dat eilandje wel vol naaldbomen. Rembrandt liet zoiets aan zijn leerlingen over hé.
Tiens, als Rembrandt met dt is, wat is dan de infinitief? -Woehaa! dit vind ik vandaag, 26 jaar na datum, nog altijd grappig.
Van Gogh niet hé, geen leerlingen en geen dt. Maar die zou hier waarschijnlijk niet genoeg kleur gevonden hebben.
Wat zit ik weer te lullen … 

         Het lijkt hier een beetje op De Grote Meren (grens USA-Canada), maar dan op zout water ipv zoet.
         Die streek in de Grote Meren heet Thousand Islands. Het zijn er veel meer en misschien heeft iemand van de grondbelasting 
         ze echt geteld, maar ze houden het op thousand. -het zijn er 1864, zegt wiki- https://nl.wikipedia.org/wiki/Thousand_Islands ,

Nu terug naar hier en vandaag : 'k ben dom geweest. Straks vertrekken de mensen die afgelost worden naar huis,
naar België en ik heb alle brieven die ze thuis zullen posten in luchtpostenveloppen gedaan!
De mensen gaan wel per vliegtuig, maar de brieven zullen over land gaan hé.
Nu varen we tussen een trits eilanden die verbonden zijn door een enorm lange brug en aan bakboord ligt een eilandje
met zo'n dikke wolk erboven dat de Groenen er zich aan zouden ergeren. Misschien hebben ze hier geen Groenen.
Juist ja, enkel Aziaten, en die zijn niet groen. Zeker de Jappen niet want zij ontbossen ongeveer alles wat onbewaakt in de Pacific ligt.
Die zijn al even erg als wij, wij gingen zo'n 500 jaar geleden in Afrika mensen halen om ze te verkopen in Amerika.
Technisch gezien is een mens volgroeid rong 15j en in staat zich voort te planten. Tropisch hardhout niet.
Daar kruipt meer tijd in. 't Zou anders geen hardhout zijn zeker? 

'k Heb eens buiten gekeken. We gaan onder die brug door. Van dichtbij is ze indrukwekkend lelijk.
Eigenlijk vind ik de laatste jaren zovéél landschappen lelijk. Kunnen de producten van menselijk vernuft
niet wat zachter, wat minder hoekig? Maar ja, 't zal allemaal wel zijn nut hebben zeker?
De brug heeft 2 verdiepen. Op de onderste rijdt een trein, op de bovenste rijden auto's (veel). 

De radio speelt Weense walsen. Zot hoor, die aankondigingen in het Japans. Ik versta enkel 'Strauss'. 
Het Spaans wordt met de dag saaier. -einde 3^de cursus- Af en toe kom ik nog eens een zinsconstructie tegen waar ik een kluif aan heb
maar het meeste is vocabularium – woordjes, zegswijzen en uitdrukkingen. Puur geheugenwerk, saai.
Ons ma had me verwittigd dat het zo eindigt. 

De radio nu : TSJÁRIKOFSKI … dat zal wel nonkel Pjotr zijn. 

'k Moet me haasten met schrijven want het papier is bijna op.
Een paar dagen geleden zei LM iets waarvan mijn hart haast tegen mijn schedeldak sloeg: op vakantie naar de Azoren.
Yahoe! Hij wil naar de Azoren én ik mag mee! Dat laatste vind ik het meest interessant gedeelte : 't lief mag mee. 

         Blijkbaar was ik na ± anderhalf jaar nog niet gewend aan het idee dat ik een echtgenote was en niet meer een lief
         en dat ik aldus vaneigens meeging. De reis naar de Azoren is er nooit van gekomen, er waren elk verlof in België 
         weer andere dingen die voorrang namen. Maar 'k had al wel alle bereikbare documentatie doorgenomen, want
         ik was LM reeds een tijd aan het warm maken voor het Azoren-idee. 

In de jaren 1400-1600 werden ze de Vlaamsche Eylanden genoemd.
En als ik heel traag Spaans spreek ('k kan toch niet snel) dan verstaan ze ons ginder misschien?
Er zijn nog Vlaamse namen op de Azoren. Zouden die ook redeneren van eigen-volk-eerst?
't is daar eerder Eigen Walvissen Eerst, naar wat ik er al over gelezen heb.  

Kan blauw schrijfpapier vergelen? Of vergroent het? Dit pak papier heeft tamelijk lang in de patrijspoort gelegen. Te lang.
'Orde leidt tot god'– ik heb zo'n vrome kader eens op mijn hoofd gekregen. Een van die katholieke pinguïns
sloeg de deur dicht en ik kreeg het ding dat er boven hing met de punt eerst op mijn kop.
Daarna zat het mens nog op mijn kap ook. Een mens staat daar te duizelen van de pijn en als ge niet met twee woorden antwoordt
vraagt zo'n empatische eunuch waar ge grootgebracht zijt.
- Hier. (mot)
- Met twee woorden spreken.
- Hier, zuster. (2 woorden = 2 motten)  

'k Heb in de boekenkisten gekeken en daar heb ik iets gevonden van ene Arthur Verthé, Vlaanderen in de wereld – Deel II, 1974
erouderde taal maar interessant materiaal. De schrijver is priester en over Afrika doet hij nogal betuttelend.
Het lezen vraagt wat zelfopoffering van de lezer, maar goed, ik zwem er wel door.
Ah ja, volgens Verthé bestaat er aan de unif van Sidney belangstelling voor IJslands, Oud-Noors én … MIDDELNEDERLANDS.
Schrijf eens naar ginder en leg de tandeborstels alvast klaar want ge weet nooit wanneer ze bellen : komt gellie? 

En, buiten kijkende, is het , ja, jammer eens te meer een industriezone. Wanneer gaat zo’n schip eens naar een boomgaard.
Zelfs een simpele weide zou reeds bevallen (ons). (Zijn deze zinsconstructies voldoende Spaans?) 

We hebben van New Orleans via de Kaap tot hier bijna 2 maanden zon gehad. Als ik naar buiten kijk en de mensen aan deck zie lopen,
de blonden, hebben die allemaal een spierwit dakske, gezien vanop deck 3. 

In Richardsbay was een shipchandler (gespecialiseerde handelaar, levert aan schepen) bij wie we wijn mochten bestellen.
LM & ik bestellen wijn bij hem. Op kataloog, in de volle overtuiging dat het over vonkelwijn ging. -schuimwijn
Jawel, zei die mevrouw, dzjust laaik tsjempeen.
Niks te vonkelen! Een stomme rojo uit Paarl die niet eens lekker was. Tinto, bedoel ik, maar ik was rojo van koleire. 

Dat spul wordt geleverd en gaat direct achter slot, de bonded stores in reglement ivm taksvrij en douanetoestanden.
Na vertrek en buiten de territoriale wateren mogen we onze wijn afhalen.
Gegeven dat LM een 2^de mecanicien is, en die heeft 3 latten, worden zulke dingen gebracht.
Daar halen ze dan een steward van voor zijn werk hé. Bon, die doos staat plots voor de deur …? 12 bottles, dat klopt, oké.
Maar het is potdorie geen vonkelwijn, géén tsjempéén, het is een onnozele rooie, niet eens lekker. 

We liggen tegen de kaai, ik moet deze brief afsluiten. Tot schrijfs. Brief doorgeven hè Toppié.