|
vervolg brief 04 ~ 1994-06-07 ~ de short story
Het verhaal van de korte broek.
LM heeft een stuk of 8 shorts in alle kleuren en modellen, 6 ervan zijn werkshorts,
waarvan 3 in Singapore gekocht, namaak Bennetons.
Chic hoor, in de tropen gaat mijn dierbare in Benneton naar zijn werk. –zou nu niet meer kunnen, shorts in 't machien
De twee andere zijn stadsmodellen met broeksband ipv rekker en met een vouw. Als ik die shorts niet strijk
blijft de vouw ongeschonden. Ze zijn een onbestemd effen grijs-kakibeige in tegenstelling tot de zes andere,
dat zijn psychedelische surf-fluo toestanden.
Kortom : die twee shorts zijn geschikt om mee aan tafel te gaan of in de tropen mee aan de wal te gaan.
Ze kunnen doorgaan voor een uniform-short. In de tropen raken die shorts haast niet tot in de kleerkast.
Wassen, drogen en aantrekken. Sinds december zijn we al 6 x door de tropen gegaan.
Die snelle klimaatwisselingen waren niet elke keer even gemakkelijk.
Daarover heb ik ook nog een aantal verhalen. Da's voor later.
Eén van de twee shorts is een ½ maat te groot. Met een broeksriem is dat opgelost.
De story die nu volgt speelt in de 1ste helft van mei.
Het hemdje en de short lagen klaar op het bed, met de broeksriem ernaast. Gewoonlijk steek ik die riem er verkeerd in.
Bij LM moet de gesp rechts (bij mij links) en om herbeginnen te vermijden, leg is de riem er gewoon naast.
LM kan de riem inrijgen met zijn ogen dicht en ik doe dat 1 keer op 2 verkeerd. Vandaar.
Die dag moest er doorgewerkt worden in 't machien en hij komt boven om 18h15 ipv 17h15.
We waren al een kwartier te laat aan tafel. LM doucht, kleedt zich aan en we gaan naar de mess.
Bij het buitengaan zie ik de broeksriem op het bed liggen. Maar ja, we waren al zo laat en daarbij,
't is om in de mess op een stoel te blijven zitten hé, 't is niet dat we moesten gaan dansen. En wijle weg.
Zoals gewoonlijk gaan we na de hoofdschotel van tafel en passeren langs de keuken om daar goeienavond te zeggen
Soms nemen we een dessert mee naar boven. Die avond was het pudding.
We staan aan de lift, elk met een potteke pudding in de hand, ik met een sigaret in de andere (foei, foei², foei³!)
en LM duwt op het knoppeke van de lift want hij had een hand vrij. We wachten op de lift.
Daar waar we staan is 's avonds het drukste kruispunt binnen de bewoning. Het is omzeggens de flessenhals van het schip,
van 8 verschillende kanten kunnen mensen komen. Het was nog wat vroeg, maar toch bijna de avondspits.
De schets kan ik hier niet plaatsen maar dit is de situatie: er kan volk komen
1/ van stuurboord vooraan, uit de keuken
2/ van om de hoek, stuurboord achteraan, mess en smokeroom officieren
3/ van bakboord, mess matrozen
4/ uit de trappenhal, links van de lift
5/ uit de lift zelf
6/ 7/ 8/ uit een van de drie wc's tussen de mess matrozen en de keuken
We staan aan de lift, zwijgend te wachten en ineens zegt LM : "Hé kijk, mijn short zakt af."
En ipv zijn vrije hand te gebruiken om de short te beschermen tegen de aantrekkingskracht van de aarde
buigt hij zich voorover om te kijken hoe laag die short al hangt. -wetenschappelijke belangstelling?
En doordat hij zich voorover buigt rondt zijn poep zich en floept de short tegen de vloer.
Ik had het volgende moeten doen : mijn sigaret in het asbakje leggen dat naast de liftdeur hangt,
zijn potteke pudding overnemen, zeer kalm zeggen "LM doe uw short aan" en verder plechtig beloven dat ik zou leren
de broeksriem op de juiste manier in de short te steken omdat ik twee jaar tevoren in het bijzijn van getuigen
iets beloofd had over voor- én tegenspoed. Dit was dus de tegenspoed.
Dit alles zou een middelbaar, praktisch aangelegd vrouwspersoon, goede echtgenote (etc) zeker gedaan en gezegd hebben.
Het enige wat ik bij mezelf merkte waren pre-puberale kriebels en ongeloof :
zoiets gebeurt niét met een officier
zéker niet bij ene met drie latten
en nóóít met mijne LM!
Waaruit volgt => dit kan niet waar zijn. (wat nog moest bewezen worden)
Verder slappe lach. "Oh boys, ik moet naar de pipi, waar is hier een wc? Owee als hier iemand langskomt en dit ziet …
Owee! waar is hier een wc?" -er waren er 3 (drié!) rechts van mij.
De asbak heb ik gevonden. Die hangt daar sinds de bouw van het schip, veronderstel ik.
Het potteke pudding heb ik van LM overgenomen zodat hij zijn short weer naar een fatsoenlijke hoogte kon trekken.
In de lift stonden we daar allebei een beetje beduusd.
Geschreven beslaat het gebeuren een bladzijde, maar in het echt heeft het slechts een paar seconden geduurd.
Boven in de cabine : slappe lach van de na-zenuwen.
Dat er in de bijna-avondspits helemaal niemand is langsgekomen aan de lift, is puur een mirakel.
Vervolgens de nabespreking.
Als subaltern (13 jaar ervaring) verwacht ik in een noodsituatie duidelijke instructies.
LM stond daar wel te fluisteren van doediet-doediet, -doe iets- en dit 7x na mekaar, maar da's nogal vaag hé.
En ik had giechelkriebels. Door die kriebels zag ik zelfs niet meer dat daar een asbak voor mijn neus hing.
'k Was wel bereid vanalles te doen, direct, zoals een wc gaan zoeken voor mezelf bvb.
Er waren er drie rechts van mij, als sinds de bouw van het schip, ik wist het niet meer.
En ondertussen hij : doediet-doediet-doediet … en ik slappe lach, jaja, doediet: zal ik wegversperringen zetten?
Woeah, hieiehé, aiai, als nu maar niemand langskomt. Alleyways barricaderen?
Mijn schmink loopt uit van het lachen wanneer ik er aan denk. De rimmel is weer grimmel.
'k Zat het efkes gaan afwassen.
Zo.
Nu uitblazen van het lachen, efkes.
We zijn getraind op zuurstoftekort, slagaderbloeding, of een ander acuut geval van bloedverlies, maar niet
op een acuut geval van broekverlies.
Goed, ander hoofdstuk. Wacht efkes, ik moet uit die lachbui geraken 'een acuut geval van broekverlies'.
Bloedverlies zou ik nu de baas kunnen, en daarna flauwvallen natuurlijk. Maar dan moet ik mee met de helikopter.
Stand by your man, zingt Tammy Wynette. Ik wil wel hoor. Ik sta naast hem.
Soms sta ik vóór hem, da's dan in geval van -.
Waarom zegt men in het Nederlands : 'ik sta achter u?' Is het daar veiliger of zo?
18h55
Nu ik dit herlees krijg ik wéér lachkriebels. Tot in mijn tenen.
|
