1994-06-08 ~ maar waar? 

Spaans op de radio, niks op TV.  

         In Venezuela hadden we radio Trinidad. Alles in 't Engels.
         Moet een mens daarvoor zover varen? -later nog vaak op Trinidad geweest, Engels is er gewoon de officiële taal

Gisteren was er op de Franse TV
een interview met Clinton & Mitterand door Christine Ockrent en nog een of andere koekoek.
Ik was een beetje fier want Mevr Ockrent is Belgische. De koekoek hadden ze geleend van de roddelpers.
Misschien voor het contrast, om Ockrent beter te laten uitkomen. Dat is dan gelukt.
Ik was beschaamd in die man zijn plaats, zodanig dat mijn tenen er van krulden.
Het Verhaal van Vader Zwaan -Rozenburg Rotterdam, 30/04, ongeveer 6 weken eerder 

In Rozenburg is opzij van de winkelwijk een mooi groot plantsoen met vijver, en daarnaast het brandweergebouw.
In de hoek tussen de zijmuur van het gebouw en de rand van het plantsoen hebben 2 zwanen hun nest gebouwd.
Met grote takken, zo te zien. Eén van de twee broedt, de andere houdt de wacht.
Ze hebben de meest rustige hoek gevonden, er kan niemand bij het nest. -alsof iemand dat in zijn hoofd zou halen 
Witte zwanen, naast groene struiken op een bruin nest achter blauw water. Met een paar stiften is dat zó gekleurd.
Niemand kan bij het nest, tenzij met een bootje misschien, maar dan moeten ze voorbij Vader Zwaan die patrouilleert.
Al eens een kwaaie zwaan gezien? -wij toen wel, heel intimiderend zoiets, spanwijdte tot 2,4m https://nl.wikipedia.org/wiki/Knobbelzwaan 

De plaatselijke supermarkt was open tot 15h en na het boodschappen doen komen we daar weer langs.
Vader Zwaan was de grasberm opgestapt en stond zijn gebied te verdedigen
tegen zijn reflexie in de lak van de wagen van WdL & Co.
De achteruitkijkspiegel moest het ook bekopen.
We zijn alle vier ingestapt langs de straatkant want zo'n boze zwaan is indrukwekkend. -en er valt niet mee te praten
Terwijl WdL traagjes, héél traagjes wegreed stapte Vader Zwaan terug naar het water.
Nog altijd met gespreide vleugels. Triomf. De indringer was verjaagd.
Een beetje triestig hè, al die dapperte voor niks eigenlijk. Zo'n beschermde zwaan die in dat keurig propere nette Rozenburg 
mag nestelen, een eigen post heeft in de begroting van de plantsoendienst, een eigen inkomen zeg maar,
wil dan toch nog efkes oer-natuurlijk doen.
Wie zou zijn terrein met vijver willen inpalmen? Alle katten leven nu via de blikopener. 

------

Zou iemand aub het volgende willen opnemen: BBC1, WO-29-06, The Human Animal van Desmond Morris.
Niet speciaal voor thuisblijven of als ge die dag iets anders wilt opnemen, doe maar.
Ik vraag het ook aan WdL & Co. Er zal wel iemand zijn videorecorder vrij hebben die dag.
Het is een zesdelige serieen we zouden pas half-juli tuis zijn, als alles goed gaat.
Desmond Morris heeft nogal een klare kijk op de zaken, vind ik. 

         Desmond Morrris was de eerste die ik heb weten waarschuwen voor overbevolking, in 1968. 
         In 1972 stelde de Club van Rome hetzelfde. Luid en duidelijk. En toch zijn we nu met meer dan 7 miljard.

De visjes van Toppié zijn gestorven van het kraantjeswater denk ik. Teveel chloor, teveel kalk en fluor, en nog zo van die dingen.
Bronwater is waarschijnlijk beter. Als er geen bron in de buurt is kan flessenwater dienen. Maar dan geen bruis hè. 
De dag dat de lift in panne lag was het heel gezellig in het kasteel.
Dwz in de trapkoker, de trap was plots de hoofdstraat van het dorp.
En op de trap wordt al eens iets gezegd. In de lift wordt er gezwegen. Waarom? Van waar het verschil? 

         Een liftverhaal van 2 schepen geleden: 

Op schip 22 stapten LM en ik 's middags naar de lift, op weg naar de mess, hand in hand.
In de lift en voor die start geven we een kusje, zo'n klein snel troetelkusje.
Met een ruk gaat de deur open, capt VB, de kabouter, een kleine nijdigaard.
Hij krijgt een kleur en stottert: "Oh sorry, ik dacht dat het de 3^de stuurman was".
Wat had hij gehoopt te vinden? Pff, wat een sukkel die Kabouter. 

         Wat er waarschijnlijk gebeurd is : de 3^de stuur en ik hadden een gelijkaardige sweater, donkerblauw met een kap.
         We waren allebei blond (ik toen toch nog) en we hadden ongeveer dezelfde gestalte. 
         Capt Kabouter VB was meer bezig met baas spelen dan leiding geven en 
         hij was gretiger om iemand betrappen dan iemand bij te sturen. Dat soort vent dus. 
         Hij zat bij de chef mecanicien in diens kantoor en toen zag hij ons langs stappen, op weg naar het middagmaal,
         om enkele minuten voor twaalf. 

         Wie twee seconden nadenkt weet dat het onmogelijk de 3^de stuur kan zijn die daar langs komt met LM,
         want de stuurman zijn wacht loopt tot 12h stipt.
         Én, de cabine van de 3^de stuur bevindt zich een deck hoger, hij neemt de lift daar wel. Niet op ons verdiep.

         Nog iets : wat zou de 3^de hand in hand met LM lopen doen?
         En dan nog iets : waarom riep hij de 3^de stuur dan niet bij naam? Waarom ons heel die weg achterna sluipen?
         In al zijn ijver, overdreven en misplaatste ijver, had kabouter VB een blunder begaan. Geen vergissing, een blunder.
         Zo zijn er nog verhalen over hem hoor. Maar vandaag niet.

Waarschijnlijk is het gedaan met de Zaïrezen aan boord. Er worden geen meer gemonsterd, naar het schijnt.
José (de steward) heeft me dat verteld. Eén van de redenen zou zijn dat het loon niet tot bij de mensen geraakt.
CMB betaalt het basisloon aan CMZ -Compagnie Maritime Zaïroise, nu bankroet- 
De overuren en weekendprestaties krijgen ze in Antwerpen uitbetaald.
Het basisloon gaan ze ontvangen bij de CMZ in Matadi. Daar krijgen ze doodgewoon niks.
In feite heb ik niet goed begrepen wat der gebeurde in Matadi, wat José bedoelde :
het geld (uw geld) is niet toegekomen, ofwel
we hebben geen biljetten om u uit te betalen. 

Toen ze met werknemers uit lageloonlanden begonnen zijn had Zaïre de voorrang, zijnde onze wettelijke ex.
Wie het gesjoemel ginderachter beu geworden is weet ik niet. De regering? De CMB?
José kon me niet verder helpen want zij hebben het ook maar van horen zeggen.
Dat er helemaal níks van waar zou zijn denk ik niet. 

Gewoonlijk start het gefluister wanneer de beslissingen in de maak zijn en twee jaar later vaardigt het Beleid een Besluit uit.
Dat was in '86 voor ons ook zo. De werknemer wordt officieel niet op de hoogte gebracht en de vakbond
zet het nog niet in het gazetje want dan hebben de belanghebbenden te veel tijd om na te denken en iets te organiseren.
Het gefluister heeft zogezegd zijn nut : 'maar dat wist ge toch al! daar is al vijf jaar sprake van!'
Wie het gefluister van toen niet geloofde is vandaag de pineut. 

Triestig hé. Misschien betaalt Mobutu zijn pracht en praal met het geld van deze mensen hun inspanningen. Misselijk. 

Wat ik zoal doe de ganse dag?
- Brieven schrijven, wassen, poetsen, strijken, aan tafel gaan (verplicht)
- Sokken breien niet, maar ik moet dringend sokken leren stoppen want
  de goeie werksokken van LM verkopen ze niet in gelijk welk land.
  Ik heb al een stopnaald, en sokken met gaten zijn er ook.
  Nu de rest nog. En vooral een platte knoop leren leggen. –de werkschoenen waren zeer sletig voor de sokken.
- Mij schminken, soms, zelden, eigenlijk nooit. We zweten hier teveel.
- Door de patrijspoort blijven staan kijken als ik iets wil zien. Nu mag het.
- Boeken lezen, véél.
  Voor het ogenblik van Evelyne Coquet : Le Grand Trek,
  quatre mille kilomètres en Afrique du Sud sur les traces des Boers
  Ed. Robert Lafont, 1984. Collection VECU, isbn 2-221-01235-6.

Tegen dat deze brief toekomt is het examen Spaans al voorbij waarschijnlijk. Ik zal duimen.
Van de 20^ste tot de 30^ste, dan heb ik zeker de juiste dag mee.