|
te gast bij Wim Helsen ~ Siel Verhanneman
met een tekst van Peter Verhelst
En toch, als het schilderij dan lukt, komt
ge in een soort van hele korte roes van – wat we zouden kunnen beschouwen als
een soort – raken van een realiteit, raken van een soort zuiverheid.
En dus, die korte roes verdwijnt en in de
plaats daarvan komt terug de angst, de twijfel, hoop, wanhoop, mislukking of
lukken van het volgende schilderij.
De mens is alleen in staat tot herhaling.
Het doel van de kunstenaar bestaat erin zijn
limieten constant op te schuiven.
Het is zijn plicht zichzelf op te offeren om
in staat te zijn een beeld te vinden dat hij nog niet kende maar moet leren
kennen op het moment dat hij het aan het maken is.
Een nieuw schilderij is al aan het wachten.
En nog één.
En nog één.
Het schilderij wacht niet op de schilder.
Als de schilder te zwak is, verlaat het schilderij hem.
Verhanneman in gesprek met Helsen: ze praat nogal snel, vind ik,
de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje,
https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/5/winteruur-s5a52/
10min55
'k Heb het gesprek nu 3x bekeken, mét ondertitels om toch maar geen woord te missen en
elk woord, elke letter, is zo waar en raak, dat ik paf sta van de herkenning.
Over de korte roes (de volkomenheid van het moment),
over dat een schilderij (een tekst) niet wacht want ingevingen zijn vluchtig,
over onverbloemd werken (schrijven) …
zoveel inzicht bij zo'n jong persoon, dat is iets waar ik stil en dankbaar van word.
Over Siel Verhanneman : https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2018/01/25/op-instagram-en-op-papier--dichteres-siel-verhanneman/ ,
Over Peter Verhelst : https://nl.wikipedia.org/wiki/Peter_Verhelst ,
Over Philippe Vandeberg (1952-2009) : https://nl.wikipedia.org/wiki/Philippe_Vandenberg,
Over de cataloog Kamikaze, 2018 : https://smak.be/nl/agenda/boekpresentatie-philippe-vandenberg-kamikaze ,
|
