1994-10-14 ~ op zee

Geachten,

We zijn nog maar eens op weg naar Japan en varen tussen de atollen. Als ge 1 atol gezien hebt, hebt ge ze allemaal gezien.
Ze zijn allemaal even mooi. Saai hè, allemaal even mooi. En simpel om te tekenen en te kleuren :
lucht = blauw, atol = rond, begroeiing = groen, strand = wit, water = zeeblauwgroen.

Hoe is het gesteld met Lien haar vocabularium? Kan ze nu al anticyclonale wig en bipolaire luchtstroom zeggen of
was 'hertekalf' voldoende voor haar toegangsexamen in de kleuterschool?

1994-10-17 ~ op zee

Op 't kantoor van de rederij had Mevr SO gezegd dat, belóófd dat de post wat regelmatiger zou doorgestuurd worden.
In Gladstone (AUS) niks, van 08/10 t&m 11/10 niks. Dat is erg want er moesten logboeken komen, officiële documenten dus.
Hoe doen ze het nu daarboven op de brug? In potlood op een kladpapierke?
Ja, en als er een deur opengaat waaien al die papierkes weg. Dag logboek! 

1994-10-23 ~ bijna Kashima, Japan 

Morgen komen we aan in Kashima. Gisteren was choff VW zijn dag goed. Hij had gedurende een half uur de slappe lach.
In zijn locker (materiaal-berging) hangt een sleutelkastje met daarin alle sleutels van alle cabines en andere ruimtes.
Dat ding heeft een glazen deurke, met daarachter een paneel bekleed in groen vilt, met koperen haakjes en
daaraan hangen alle sleutels genummerd en gelabeld. Dat paneel zwenkt ook open, in dezelfde richting als het glazen deurke.
Op de rugzijde van dat paneel hangen nog sleutels en op de rugzijde van de kast ook.
In het totaal zijn er dus 3x zoveel sleutels als zichtbaar zijn door het glazen deurke. 

         De Israëli's zijn hier allemaal 'vast' op dit schip. Dwz dat ze na elk verlof weer naar dít schip komen. 
         Op 4 jaar gezien wil dat zeggen dat ze hier ± 2 jaar effectief aan boord zijn en de weg kennen.

Capt T vertelde choff VW dat zijn vrouw het toch zo erg vond dat ze in haven de ownerscabine (gastencabine)
niet kan op slot doen, omdat er geen sleutel van is. En zoiets is écht vervelend, echt waar.
Dus VW stapt naar zijn locker om in het sleutelkastje te kijken of hij soms reservesleutels kan vinden. 

- Doe geen moeite, er zijn er geen, zei capt T.
- Just to make sure, zei VW, want die heeft hier al stoten meegemaakt en niét allemaal om te lachen.
Hij overloopt het 1^ste paneel.
-You see! zei capt T.
VW trekt dat paneel open en wil de rug-panelen overlopen.
-Aah ??? Kan dat open? vroeg capt T, stomverbaasd.
En dat na 2 jaar effectieve vaart hier aan boord !?! Dit is maar 1 verhaaltje hè. Zo zijn er elke dag. Maar zelden om te lachen. 

1994-10-26 ~ op zee 

Vanmorgen zijn we vertrokken uit Kashima, rond 10h. We varen langs de kust naar Wakayama, daar wordt de rest gelost.
Het rolt hier nogal, daarstraks zelfs efkes neig hard. Daarom schrijf ik in potlood, dat glijdt minder op dit glad papier.
Jaja, lach maar efkes. Klaar? Efkes lachen lucht op hè.
Wij luchten ons hier regelmatig op. Wij = VW & LM.
Ge kunt niet blijven verbaasd, verontwaardigd, ontgoocheld, waakzaam en gespitst zijn.
Op de duur wordt een mens ofwel achterdochtig, ofwel wordt er gelachen.
Zo wordt er nu gelachen met dingen die zes weken geleden nog 'dakkanni' en totaal onaanvaardbaar waren. 

VW & LM hebben zo'n blik in hun ogen als JVE toen hij pas van Tsjaad kwam:
redden wat er nog te redden valt. De rest? Opgeven, afschrijven.
De situatie hier is niet vergelijkbaar met Tjaad, akkoord, maar er is wel iets analoog. Ze raken uitgeblust.
Hoe moeten VW & LM hier hun job naar behoren doen als er geen medewerking is van hogerop en geen ruggesteun van de rederij.
Twee mensen het terrein op sturen, zonder meer bevoegdheid dan op een Belgisch schip? Kom zeg!
Er hadden een Belgische kaptein en een Belgische ch. engineer moeten meekomen.
Hoe kunnen VW & LM dit in hun eentje in orde krijgen voor de rederij. Weet de rederij nog wel dat die twee hiér zijn ? 

Voor het middageten en voor het avondeten verzamel ik een 3-tal gespreksonderwerpen
om deze twee hun gedachten op iets anders te zetten. Het lukt hoe langer hoe minder.
Ze lachen zo'n beetje omdat hun spiertjes zich die beweging herinneren. Zoals een zombie kan fietsen.
Zo erg is het nog niet. Ze zijn nog geen zombies. Maar de sprankel is weg, de snappie is uit hun ogen
en de deugnieterij is weg. Lachen blijft de opluchting, maar is niet de oplossing. Groen lachen dus.

         Mama, lees die 10 blz’s bij James Michener eens,
         het zit hier van boven tot beneden vol Sefarden.
         Welke goeie Ashkenazy gaat er in x-naam varen?

Nu iets anders. Een paar dagen geleden moest ik efkes naar adem happen.
'k Was aan het praten met David (de fitter) en hij vertelde me dat zijn zoon psychologie studeert in de States.
Nu kunt ge dat daar studeren in Bachten-de-Joekiloelie maar voor alle zekerheid vraag ik "Berkeley?"
Kijkt die vent toch wel verbaasd zeker. Gotsamme! 'k Heb ooit gekozen voor Brussel omdat Gent me te duur uitkwam
en peeke vraagt zich af hoe een mens Berkeley weet zijn? Vraag aan een hond of hij zijn etensbak weet staan.
Waar ligt Jerusalem? Mekka? Rome? Berkeley?
En terwijl dat door mijn hoofd raasde bleef hij zo candide en afwachten van : "Ja, zeg het mij eens?"
Helderblauwe ogen.

De kruisvaarders hebben in het Midden-Oosten véél voetvolk achtergelaten. En hun genetisch materiaal circuleert nog.
Zoals de Noormannen en de Spaanse Inquisitie-soldaten in onze contreien gedaan hebben.
Dit om te zeggen dat het Middellandse Zeegebied & West-Europa kunnen concurreren met de States qua genetisch gokwerk.
Alleen is Europa wat vroeger begonnen dan de States. Mixing genes. Wat bedoelen ze dan met eigen volk?
We hebben allemaal Spaans of Noorders bloed. Genetische archeologen hebben bij ons een enorm speelterrein.

Er wordt nog altijd Ladino gesproken bij de Sefarden. De Ashkenazy spreken Jiddish.
Met mijn schamel Spaans kan ik Ladino verstaan en ongeveer een gesprek volgen.
Er is minder woordenschat blijkbaar, minder onregelmatige werkwoorden en zij verstaan Spaans.

De taal stamt af van het volkslatijn, zoals het Spaans, maar de Sefarden bleven in gesloten gemeenschappen leven
en hun taal is een andere weg op gegaan. Zoals de Afrikaners hun Nederlands en de mensen van Louisiana en Quebec hun Frans.
In de Caraïben is er ook geen goeie grond meer voor taalpuriteinen.

De elektrieker is een rus die 4 laar geleden uitgeweken is naar Israël met familie : ouders , vrouw en kinderen, en schoonouders.
De zus van zijn vrouw is getrouwd met zijn broer. Een meevaller : zo moesten ze maar 2 paar grootouders het land uit krijgen.
Hij praat Hebreeuws nu, maar liefst Russisch. Hij leest of schrijft ook geen Hebreeuws.
Voor de job heeft hij Engels nodig en daar wordt bijna elke dag aan gewerkt.
Ik denk dat voor iemand die Cyrillisch schrift gebruikt, de overstap naar ons Latijns schrift
minder moeilijk is dan naar het Hebreeuws schrift.

Ze hebben daar achter het ijzeren gordijn ook nooit de mensen methode bijgebracht blijkbaar,
bvb : zet de dingen eens op een rijtje. Vraag het aan LM, hij moet regelmatig samenwerken met Leonid.
In de personeelsadvertenties staat bij kuisvrouwen en huishoudsters soms vermeld :
KNND ZFST WKN = 'kunnende zelfstandig werken'.
En dan worden er nog geen diploma's of certificaten gevraagd.
Hier zijn de diploma's en certificaten aanwezig, maar zeer weinig KNND ZFST WKN.
LM is al wat grijzer geworden.
1/ Een machinerie maakt een vreemde geluid? Gaat op zijn gat vallen?
    Ja en dan … waarom ingrijpen, 't is toch nog niet kapot hé. We will see, later.
2/ Repareren = oplappen. Een nieuw onderdeel steken?
    Niemand heeft gezorgd dat de nodige wisselstukken aan boord zijn. No spare parts.

'k Ga stoppen want ik ben weer aan het jammeren. En we rollen.
Twee goede redenen om te stoppen met schrijven.

Deze sites zet ik erbij omdat ik efkes ben nagegaan
of ik niet teveel dommigheden geschreven had, toen in ’94. ’t Valt nog mee.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Universiteit_van_Californi%C3%AB_-_Berkeley,
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ladino_(Sefardische_taal) , https://nl.wikipedia.org/wiki/Jiddisch ,