te gast bij Wim Helsen ~ Piet Hoebeke
met de tekst 'Middlesex' van Jeffrey Eugenides

     Maar het cruciale verschijnsel was: de krokus had geen gaatje aan het eind. Dit was beslist niet zoiets wat een jongen had.
     Denkt u zich mijn positie eens in, lezer, en stelt u zich dan de vraag tot wat voor conclusie over uw geslacht u was gekomen
     als u had wat ik had, als u eruitzag zoals ik eruitzag. Om te plassen moest ik gaan zitten.
     De stroom kwam van ergens onderaan. Binnenin was ik gebouwd als een meisje. Het was daarbinnen gevoelig, het deed haast pijn
     als ik er een vinger in stak. Goed, mijn borst was zo plat als een dubbeltje. Maar op school liepen wel meer van die strijkplanken rond.
     En Tessie beweerde altijd dat ik in dat opzicht op haar leek. Spieren? Niet om over naar huis te schrijven.
     Ook geen heupen, geen middel. Een bezemsteel van een meisje.
     Waarom had ik op de gedachte moeten komen dat ik iets anders was dan een meisje?
     Omdat ik op een meisje viel? Dat gebeurde de hele tijd.

      

     Hoebeke in gesprek met Helsen:
     de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje aanklikken.
     https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/5/winteruur-s5a62/ ,
     12min05

Iemand die een bevattelijke uiteenzetting kan doen en tegelijk een pleidooi houdt, zonder pamflettair te worden.
En hij neemt zichzelf onder de loep ook nog. Machtig interessante mens.

Over non-binair denken ivm gender heb ik ooit documentaire gezien, twee documentaires.
In Thailand laat men vijf (of zes?) tussensoorten van gender naast elkaar bestaan
zonder dat daar sociaal, maatschappelijk gezien moeilijk of heftig over gedaan wordt.
Aan de basis van die gelijkmoedigheid ligt de Boeddhistische levensfilosofie.
De neurotische delen van de wereld staan nog zo ver niet.
       
Over Piet Hoebeke : https://nl.wikipedia.org/wiki/Piet_Hoebeke,
Over Jeffrey Eugenides : https://en.wikipedia.org/wiki/Jeffrey_Eugenides ,

Over Middlesex :
"Ik ben twee keer geboren: de eerste keer als meisje op een voor Detroit merkwaardig smogloze dag in januari 1960;
en daarna nog eens als jongen van veertien in een eerstehulpspreekkamer in de buurt van Petoskey, Michigan in augustus 1974."

Zo begint het adembenemende verhaal van Calliope Helen Stefanides, dochter van Grieks-Amerikaanse ouders,
in het Detroit van de jaren zestig. Op het eerste gezicht leidt Calliope een normaal leven: ze gaat naar een goede school,
speelt hockey en wordt verliefd. Maar dan komt ze er op haar veertiende achter dat ze biologisch zowel man als vrouw is.
Om haar nieuwe identiteit als Cal aan te kunnen nemen, onderneemt Calliope een zware tocht,
die haar niet alleen dwars door Amerika voert, maar haar ook terugbrengt in de tijd.
Want om te begrijpen waarom Calliope niet zo is als andere meisjes moet ze een duister familiegeheim aan het licht brengen,
dat de oorsprong blijkt te zijn van haar wonderlijke genetische afwijking.

Acht decennia, drie generaties en één zeer lastige puberteit maken van Eugenides' roman een uitzonderlijk originele vertelling
over familiebanden, de gecompliceerdheid van gender en de intense, chaotische uitingen van onderdrukt verlangen.

Jeffrey Eugenides (Detroit, 1960) is een van de grootste, meest gedurfde en wonderlijke vertellers in de hedendaagse literatuur.
Zijn debuutroman De zelfmoord van de meisjes werd verfilmd door Sofia Coppola.
Voor Middlesex ontving hij de Pulitzer Prize, en van het boek werden meer dan drie miljoen exemplaren verkocht.

van : https://www.hebban.nl/boek/middlesex-jeffrey-eugenides