|
1995-11-20 ~ op zee, 16h50
Er is een indrukwekkende storm aan de gang. We varen er recht door, dus liggen we tamelijk vast. We stampen een beetje, maar we
rollen niet. Meer moet dat niet zijn om comfortabel van het schouwspel te kunnen genieten. Nu nog een grotere patrijspoort.
'k Heb mijn stoute schoenen niet aan, anders ging ik eens naar de brug. Daar zijn grote ramen aan drie kanten, en daar valt de storm
beter te bekijken. Het stuifwater komt tot aan luik 4, dat is al een luik verder dan deze middag. Maar ja ... de mensen op de brug
moeten werken en ik weet niet of toeristen er welkom zijn bij dit weer.
Zaterdag ben ik in de managementroom gaan printen op één van de printers van het schip, samen met cheng CVV.
Twee lijsten voor LM en één voor chefke RD. Cheng CVV had al eens voorgesteld onze brieven boven te printen, aangezien we
nog altijd zonder inkt zitten. Maar dat is feitelijk niet oké, de inkt en de printer van het schip gebruiken voor privédoeleinden.
Inkt hoort niet bij de voorzieningen. Het papier evenmin. WC-papier dan weer wel. 't Is allemaal maar ne weet.
"Er zijn er nog die hier printen" zei CVV. Dat kan goed zijn, maar daar komen ooit vodden van.
En daarbij, ik print liever in mijn eentje. Geen pottekijkers.
De brieven werden in vier exemplaren geprint, naar vier adressen en dat waren er dan nog wat weinig naar mijn zin.
Daardoor hield ik de printer een tijdje bezet, wie hem nodig had moest dan wachten? En dan ook mijn verbruik
aan papier en aan inkt, vroeg of laat zou daar commentaar op komen en dan zou er een verbod komen.
Gisteren was er iets met de elastiek van mijn ondergoed, vlak voor we gingen eten. – door de industriële waspoeder aan boord-
'k Dacht owee, géén risico's! Rap iets anders aantrekken! Het schip stampte en ipv op bed te gaan zitten stond ik op één been te vechten
met dat stuk ondergoed. LM komt de kamer binnen en op dat ogenblik moest ik niezen ook, twee keer.
"Ha ja, zei LM, dat komt er van". Wát komt wáárvan. 'k Vond heel mijn gedoe + zijn bedenking zo ongerijmd dat ik de slappe lach kreeg.
Lachen en ademen tegelijkertijd neemt nogal veel tijd voor het ogenblik, maar we waren toch nog intijds aan tafel.
Vanwege dit soort verhaaltjes en vanwege de roddelverhaaltjes print ik de brieven liever in de cabine. Snapt ge?
1995-11-25 ~ op zee, 10h24
Vannacht stampte het schip nogal, persies of we reden over een kassei in iets zonder schokdempers. De 4de mec was van stille wacht en
hij heeft het ene alarm na het andere gehad. LM hoort dat allemaal, ik slaap daar los door. Om 23h30 is hij eens beneden gaan kijken.
Om 03h30 kwam cheng CVV erbij.
Igor (de 4de mec) heeft daar beneden heel veel bezoek gehad en weinig geslapen, denk ik. LM heeft geen compassie met Igor.
"Hij had mij maar moeten wakker bellen van zodra het niet alleen ging" vindt hij.
Dat hoort bij de job van 2de mec, 's nachts ook klaar staan, hij wordt ervoor betaald. Tot zover LM.
Ik heb wél compassie met Igor. Het gebeurt zo dikwijls dat een jonge gast de tweede niet durft wakker bellen. Hoe zou dat komen?
Waren hun vorige tweedes dan zo'n onredelijke boemannen? In de veiligheidsvideo's wordt gewaarschuwd voor 'the human aspect'.
Dit is zo eentje van die aspecten : de baas niet durven wakker bellen.
Toen LM wakker werd om 23h30 keek hij eens naar het weer. De gangway aan stuurboord kreeg nogal wat water
en het lampje van de reddingsboei die daar hangt was aan gegaan. De batterijen beginnen te werken bij contact met zout water.
Dan zal er wel genoeg water over gestort zijn! LM vertelde dat die lampjes ferm veel licht geven.
Goed om weten, in de hoop dat we ze nooit nodig zullen hebben.
Hij dacht eerst dat er iemand aan de gangway stond met een pillamp. Om 23h30? Welke onnozelaar zou dat geweest zijn?
Dat vroeg LM zich ook af. Ik was het niet, ik lag met mijn hoofd onder de dekens.
Naar het schijnt is het nu 'goed in 't zonneke'.
Nee dank u, ik wacht nog wel wat. We komen zo al zakdoeken tekort. Die zitten in de droogkas. Niks zonneke.
Daarstraks heb ik ontdekt dat er pootjes onder het klavier van dit ding staan. Wij hebben iets met pootjes de laatste tijd.
Twee achterpootjes, om de laptop lichtjes schuin te zetten. 'k Heb dat gedaan en ik vind het een hele verbetering al was het maar omdat
het nu volgens het boekje gaat : pols en voorarm evenwijdig met de vloer, enz. Dit is een scheepsvloer.
LM wist die pootjes staan, al lang zegt hij. Hij heeft de pjoeter al langs alle kanten bekeken, ik niet, ik kijk op 't scherm en op 't klavier.
Nu staat hij niet meer op zijn antisliptoppen op het tafeltje. Daar moeten we dus iets aan doen. Antisliplappen onder leggen. Straks.
Sinds het klavier schuin staat typ ik vele rechter.
'k Ben efkes naar de was gaan kijken. Alles kits. Enkel nog strijken, opvouwen en in de kast leggen.
Een volautomaat doet dat niet, kastklaar maken. Het zou wat! Mon oeil!
Môja, een antwoordapparaat heet antwoordapparaat en toch antwoordt het niet.
Al eens gevraagd : "En om hoe laat zouden ze terug thuis zijn?" Dat apparaat zwijgt in alle talen.
Antwoorden? Het zou wat! Mon oeil!
Over mon oeil gesproken, mascara aanbrengen is bij dit weer ogensgevaarlijk.
Nagellak aanbrengen is ook een knoeiboel. Lang geleden allemaal zelf ondervonden.
Ervaring: een goed geheugen voor eigen dommigheden en die van anderen. Eigen dommigheden eerst natuurlijk.
In het programma 'Welkom bij Compaq', dat is het merk van de laptop, staat iets over gezondheid, langdurig in dezelfde houding zitten,
verlichting & oogartsen en vitamine C en voldoende beweging. Ze zeggen er niet bij om hoe laat ge naar de WC moogt, maar dat komt in
de volgende uitgave, denk ik.
Het ging over spieren & pezen en vermits ik in de nek soms steken voel, denk ik dat ze gelijk hebben.
Beweging: ze raden aan zich regelmatig eens flink uit te rekken. Nu zie ik ze dat wel doen in Japan. Daar gaat dan een belletje,
iedereen staat recht en heel het kantoor doet om het uur 30 sec rekoefeningen.
In januari '90 -schip 20- waren we een maand in Yokohama, droge dok. Daar begonnen ze hun werkdag met ochtendturnen.
Dan schetterde muziek uit de luidsprekers, mogelijk gezongen instructies (?) en de Japanners, gelijk waar ze stonden, aan deck of
op de kaai, deden dan efkes die oefeningen mee. Ik wou wel mee doen, maar ik dierf niet. Human aspect.
Verder zijn meerdere korte pauzes beter dan één lang. Jaaa, zeg dat eens tegen een kantoorchef.
'k Zie het zo vóór mij: staan we bvb met drie voor het raam de schouders los te gooien,
zegt de kantoorchef: "Dames? Nog niet goed wakker?"
"Toch wel mevrouw, wij staan onze rug te rechten om ons des te beter over het klavier te kunnen buigen."
Zij laat spoorslag de kasten van de muur halen en sportramen installeren om de rekoefeningen te optimaliseren.
En de dagen dat er inventaris moet gemaakt worden komt iedereen in trainingspak.
Dat laatste is al ergens zo, In een firma ergens in Wilrijk.
Verder wordt de Nieuwjaarspremie besteed aan de installatie van een sauna. Spiervriendelijke werkvergaderingen.
Hij : "De zijt zo laat thuis schat?"
Zij : "Ja ik moest nog efkes met de mensen van de verzending naar de sauna."
Hij : "Ah, oké."
Zij : "En morgen met die van de boekhouding en vrijdag met de aankoopdienst."
Hij : "Oké, 't is maar dat ik het weet."
Dan mogen ze met recht en reden zeggen dat ze gezweet hebben tijdens de vergadering.
Op schip 11 en schip 14 waren sauna's aan boord. Om 20h30 was het aan de meisjes. Nooit werkvergaderingen meegemaakt.
Na een welgevulde dag valt een mens daar in slaap. Ook niet gezond. Om 22h zag de 5de mecanicien daar nog een lichtje branden,
toen hij zijn nachtronde deed. Hij heeft me wakker gemaakt. Mijn hoofd voelde zeer eigenaardig aan,
maar 't was wel een spiervriendelijk slaapje van anderhalf uur.
Ach, ik lul er maar over door omdat 'Welkom bij Compaq' ongeveer het laatste geestige geweest is dat ik gelezen heb.
Voor de rest zware kost in de boekenkisten. 'k Dacht dat ik de boeken allemaal gelezen had, in '94, maar dat is niet zo.
Voor het ogenblik ben ik bezig in een boek over Armenië en dat is zo realistisch geschreven dat ik het gevoel heb dat ik er middenin zit.
Er ontbreekt enkel de geur, wanneer de Turken weer eens een schuur in brand steken om de Armeniërs arm te houden, en
ze op die manier tot loondienst dwingen. Geen lacheboek, wel echt gebeurd. (Armani = van Armenië?)
1995-11-22 ~ op zee, 09h35
Gisterenavond was Jos de Canadees hier om aan LM van alles te vragen voor zijn werk voor school. Hij moet een praktijkschrift bijhouden
en een aantal ingewikkelde mekanieke oefeningen maken en zo. Dat moet ondertekend worden door de cheng en op school geven ze daar
punten op. Hocelyn was al eens geweest, een paar weken geleden. Toen had ik niet begrepen dat het over zijn werk voor school ging.
Ik dacht dat het efkes over het werk hier aan boord ging en ik bleef zitten TV kijken, terwijl dat jongske ocharme eigenlijk hard aan het
studeren was. 'k Wordt nog ongemakkelijk wanneer ik er aan denk.
En LM zal niet eens zeggen 'zet die TV af of ga eens een toerke doen, of een boek lezen in de slaapkamer'.
O, mij zo in mijn dommigheid laten. Ik ben daar blijven zitten terwijl ik efkes de plaats had moeten ruimen.
Voor mij is dat een kleine moeite en voor Jocelyn, is dat zoveel rustiger.
Gisteren ben ik dus intijds de deur uit gegaan, zodat Joske rustig kon vragen en doorvragen tot hij het begrepen had,
zonder dat ik daar zit te pottekijken en mij misschien, niet gehinderd door kennis van zaken, een opinie zou veroorloven.
Zo ben ik niet, maar dat weet Joske niet. Mijn aanwezigheid zou hem kunnen hinderen. Human aspect weeral hé.
In Corpus Christi (Texas) gaat hij naar huis, de kleine Canadees.
Beneden in de bar officieren speelde de film Rambo. Sylvester Stallone is hier gemonsterd waarschijnlijk.
We hebben gesupporterd voor de goei, want de slechten ging hij toch overhoop schieten, dus dat was de moeite niet.
Maar eerst schieten de slechten zijn vriendin neer. Hola! Nu wordt de Rambo nijdig hoor!
RD was maar aan het fluisteren van "pauvre fille, pauvre fille", wel een keer of drie. Ik kon hem geen zakdoek lenen want
ik had geen propere bij. Elektrieker RK was van stille wacht en heeft de film in schuifkes gezien.
De film is gemakkelijk te volgen: de slechten dragen een legeruniform, de goeie (dat is Rambo) loopt in bloot bovenlijf.
Verder waren RD en ik het danig met mekaar eens dat zo'n hoop sterke spieren in het lijf toch een gemak moet zijn
Geen verkeerd woord hier over Stallone. Sinds ik hem met Dolly Parton in Rhinestone heb zien spelen ben ik verkocht.
Daarin speelt hij een kwiet waar nogal wat kosten zijn. Dat doet hij met zo'n naturel, dat een mens zich geen vragen meer stelt.
Het is een muziekfilm, in het eerste gedeelte spelen ze zo wat van die melige bluegrass, daarna country, men voelt in de film
dat er schot in de zaak komt, en op het einde countryrock, een duet dat rockt, de apotheose.
Een 'ware' apotheose, volgens de clichélijst : het lelijke jonge eendje werd een zwaan, de schuchtere jongen is nu een rasartiest.
En dat allemaal binnen de 90 minuten dank zij de opleiding bij Dolly Parton. Zoals zij moesten er meer zijn. Bij de VDAB, bvb.
Humo heeft die film afgebroken, maar ze vergissen zich daar al eens, vrees ik. Want wat is er mis aan een film waarvan men weet
dat hij goed zal eindigen. En buiten wat ouderwets vuistenwerk komt er geeneens geweld in. Misschien is de tekst van het slotnummer
wat suggestief, maar daar kan Humo toch niet over struikelen? Die houden het graag vrij & vrolijk, als ik me goed herinner.
In de film stond bij het slotnummer heel de zaal recht en ikke thuis ook.
klank luid genoeg : https://vimeo.com/44978853 , 03min28 // tekst : https://www.azlyrics.com/lyrics/dollyparton/stayoutofmybedroom.html ,
Sinds gisteren hebben we eindelijk weer een laundry service voor de overalls zoals op schip 23, nu bijna drie jaar geleden.
Dat komt zo : gisteren lag er een hoopje werkkledij gedroogd in de droogkas. 'k Trek die open en er komt een walm van olie uit.
'k Voelde geen paniek, maar toch bijna. Hier aan boord is dus iemand die zijn overalls niet op 90°C wast.
De vet- & olieresten die er nog inhangen kunnen tijdens het drogen in de droogkas brand doen ontstaan.
Dat is geen larie, dat wordt zelfs vermeld in de veiligheidsvideo's, bij de waarschuwingen voor brandgevaar.
Overalls met vet en olie moeten op 90°C gewassen worden, omdat waspoeder niet alle soorten vet en olie kan oplossen.
Door het heet water smelten de olie en het vet en worden mee uit de wastrommel gezwierd. Als er dan nog vet of olie in het textiel zit,
is dat niet meer voldoende om de katoen te doen ontvlammen. Of anders op een waslijn drogen, maar hier aan boord is geen droogkamer.
Wat als die persoon 's nachts wast, voor of na zijn wacht? Er hangen wel rookdetectors, maar toch. En er is maar één droger hè.
Een droogkas veroorzaakt een elektrische brand, en zo'n brand verspreidt zich via de cablage, via de elektrische leidingen naar de
andere gedeelten van het schip. Een elektrische brand krijgt men dus moeilijk geïsoleerd.
Veiligheidsvoorschriften zijn de enige reglementen die niet ontworpen zijn om de mensen te ambeteren.
Elk voorschrift heeft zijn droevig nut al aangetoond omdat het toen nog niet bestond. Het ís allemaal al eens gebeurd.
Veiligheidsvoorschriften komen regelrecht uit de praktijk. Ze zijn niet ontworpen door iemand op kantoor die zich zat te vervelen en
toch iéts moest doen om zijn loon waar te maken.
Gibbe (1ste stuur) was efkes in de keuken en omdat hij over veiligheid ongeveer alles te piepen heeft, heb ik hem voorgesteld dat ik de
overalls zou wassen, aangezien ik degene ben met de meeste tijd om het te doen. Het is gebruikelijk dat de aspirant van deck dat doet
voor de deckofficieren (de stuurlieden) en de aspirant machien dat doet voor de machineofficieren (mecaniciens).
Hier is dat voorlopig het geval nog niet, omdat ze zo al met te weinig volk zijn en als ze dáar dan nog iemand moeten voor inzetten,
twee feitelijk, niet voltijds maar het is toch weeral bijkomend werk, terwijl ik tijd heb om het te doen ... enfin, de Gibbe vond dat er iets in
die redenering zat en nu mag ik alle dagen de overalls wassen. Dat is zeer braaf van hem. Verder nog de argumenten over water en
waspoeder besparen en het was helemaal oké. Hij kent het systeempje nog van in '93, op schip 23.
En hij weet dat ik het jobke ter harte neem.
Op een ander schip in '92 lagen we in Odessa. LM en ik waren toen al een tijd aan boord en dan beginnen de dagen zodanig op
mekaar te lijken dat een mens niet meer weet wat ze 's voormiddags gedaan heeft. Op een dag in Odessa dus, schiet ik 's avonds uit
bed, doe kleren aan en stuif recht naar de laundry. Ik dacht dat ik de overalls niet naar boven gebracht had en die mogen daar zeker niet
blijven liggen, want de Oekraïners ratten alles wat niet vast zit. Ipv eerst in de kast van LM te kijken of ik ze al boven gebracht had
storm ik naar beneden. In de laundry : geen overalls. Gepikt!
Met tranen in de ogen ben ik naar boven gekomen, nog niet snotterend, maar toch met een knijp in de keel. Gepikt, omdat ik ze
in de voormiddag vergeten was. Zes mensen met een overall minder en 't was al nipt met het aantal overalls. Ze vermoorden mij.
Ik zal nooit meer mogen meehelpen. Nóóit meer! Enzovoort en zoverder.
'k Had die dag de overalls naar boven gebracht, opgevouwen en rondgebracht op het gewone uur. Alles normaal dus, alleen,
ik kon het mij niet herinneren dat ik het die dag gedaan had. Groot misverstand tussen mij en mijn eigen zelve.
De walmende overall die gisteren in de droogkas lag was van JM (de nieuwe 2de stuur). Hij had een spuit crude-oil van de lading
over zich gekregen en was dat subito presto gaan wassen, maar niet warm genoeg. Misschien had de overall eerst een dag moeten weken
in een sop met bruine zeep. Soms helpt dat met overalls die gediend hebben wanneer ze scavenging in het machien hebben gekuist.
Van de verschillende soorten chemisch vet en olie ken ik niet veel, ik weet enkel hoe ik ze min of meer kan wegwassen.
13h25: Het was pizza deze middag en voor LM had chefke RD een zonder kaas gemaakt. LM vond dat héél³ lekker.
Hij is nochtans niet voor Italiaanse keuken. -dat heb ik in orde gekregen hoor, zoetjesaan, zonder te forceren
's Middags zegt hij gewoonlijk, vóór hij gaat liggen : "Tien ván, hè." Dwz dat ik hem intijds moet wakker maken, 12h50,
tien minuten voor tijd. Nu had hij aan tafel toch zo zijn best gedaan met de pizza dat ik antwoordde: "Ja hoor, om tien voor drie maak
ik u wakker, dan zijt ge intijds beneden voor de coffeetime. Dat vond hij een mooi idee, maar absoluut onbruikbaar want dan kon ik
in feite nu reeds onze valiezen beginnen inpakken tegen aankomst Corpus Christi.
Gisteren was de capt (eindelijk) nog eens in de keuken en ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om hem te vragen of hij
via de agent of de schipchandler iets kan regelen ivm inkt. In twee woorden uitgelegd dat LM en ik geen inkt hadden. Hij zou proberen
iets ter regelen, want zelf heeft hij disketten nodig. Daarstraks ben ik hem het briefje met de referentienummers en de aantallen gaan
brengen. Aantallen "10" heeft LM gezegd. Het kan hem niet schelen hoeveel het kost. Ik denk dat hij mijn inkt-geleuter over-beu is.
Ik geef mijn papierke af en de capt zegt dat hij via de agent zal proberen aan een adres te geraken. Jamaar, dat had ik gisteren zo niet
begrepen. Die spullen laten komen, bedoelde ik. Niet hij naar een adres vragen en ikke dan 50 km taxi doen.
Als de agent of de schipchandler het kan meebrengen zal het wel wat meer kosten, maar toch nooit de prijs van een verre rit met de taxi.
Maar goed, misschien heb ik hem daarstraks verkeerd verstaan. Misschien leveren ze de inkttankjes toch wel?
Er hebben al allerlei verhalen de ronde gedaan over de volgende poort van bestemming.
Eerst zouden we gaan lossen in Newark, maar dat is dus Corpus Christi geworden. Dat staat vast, dat is bevestigd door de rederij.
Daarna gaan laden in Santa Marta of Santa Marina, waar dat ook moge liggen. Centraal- Amerika? De Caraïben? Dat is nog niet
bevestigd. En gaan lossen in Rotterdam, maar dat is gisteren al veranderd en we zouden lossen in SINES! Bibi blij, heel blij.
Als dat eens waar mocht zijn. Als de rederij dat nu eens raprap zou willen bevestigen, Sint Neptunus, aub.
Als het Sines wordt kan ik nog wat keien gaan rapen voor de plantenbak, desnoods in twee keer.
En met de agent eens gaan praten of er een verbinding per schip bestaat tussen Portugal en de Azoren, en zo ja, van uit welke poort,
hoeveel de overtocht kost op een vrachtschip of een supplyship, hoe lang die overtocht duurt, hoe vaak er een schip gaat (heen en terug)
en zo nog het een en ander. Of hem vragen waar ik een paar adressen voor die inlichtingen kan bekomen. -nu gaat dat via 't Net
't Is niet voor direct, maar toch, informatie en inlichtingen sprokkelen.
En ik wil ook gaan kijken hoe het met het fort en de kanonnetjes gesteld is. En de vissersboten tellen.
En van daarboven ook kijken of de jachtjes goed vastliggen. 'k Zal daar mijn bezigheid hebben. Maar eerst die keien.
Chefke RD gaat een Saint-Honoré maken en ik mag erbij zijn. Nu. 'k Ben al weg, naar de keuken.
|
