1995-12-08 ~  Puerto Bolivar, Colombia

13h13 : Piep!
Sinds vannacht tegen de kaai. Vanmorgen was al een luik vol. Volgespoten met kolen. Ze gaan hier nogal ne gang met hunne spuiter.
5000 ton per uur. Terwijl wij slapen. Wij = de mecaniciens en de keuken. De stuurlieden en de matrozen lopen havenwacht, 6-op-6-af.
foto laadinstallatie, de spuiter à 5000 ton/h : https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a7/Puerto_Bol%C3%ADvar%2C_Guajira%2C_Colombia.jpg

Hier is maar één kaai. Aan bakboord ligt de kolenterminal en aan stuurboord puur natuur met strand maar zonder palmbomen.

Het licht doet pijn aan de ogen, ongenadig zonlicht. Achter ons een desolaat landschap, vlak en bruin. Mijlen verder heuvels,
zoals in de oude Westerns. We liggen in een kleine baai, met onze voorpiek naar de Caraïbische Zee. De kleur is zoals in de reisfolders.
Op sommige plaatsen lijkt het water zeer ondiep, daar is het geel en groen. Verder van hier is de zee turkoois en donkergroen.
Aan de horizon is ze donkerpaars. Hier vliegen pelikanen en fregatvogels misschien ook, maar die heb ik nog niet gezien.
Op de radio kerstliedjes.

Het is hier een kolenterminal om te laden en zo'n installatie lijkt in niks op een kolenterminal om te lossen, zoals IJmuiden of Rotterdam.
Een loskade ziet er vreselijk uit, is een verschrikking bij slecht weer. Een laadkade ziet er nooit zo erg uit. En toch is het hier akelig,
zelfs al schijnt de zon. Misschien schijnt ze te fel. Het is hier allemaal zo duidelijk hard zichtbaar. -kan iemand de zon dimmen?
PUERTO BOLIVAR ENERGIA PARA EL MUNDO, staat op de kraan te prijken. Ten koste van -, natuurlijk.

Cheng CVV zei dat het schip straks drugscontrole krijgt. Terwijl we op anker lagen zijn 's nachts kleine bootjes rond het schip komen varen
en in een documentaire hebben we eens gezien dat ze dan onder water een metalen kist tegen het schip lassen. Of metalen kistjes.
In Europa worden die kistjes er dan afgehaald door andere clubleden.
De brigade aan de wal heeft die bootjes ook gezien, natuurlijk, en deze namiddag komen ze de romp controleren.
Als het allemaal waar is natuurlijk. Dat van de documentaire is waar.
In Sines mogen we ons aan cabine-controle verwachten. Elk schip dat uit Colombia komt krijgt controle.
Toen we hier begin dit jaar waren met schip 25 (Mineral Dampier) vertelde choff VW dat de mannen die hier werken, hier telkens voor
zes weken zijn, zonder hun familie. Hier is niks van winkels of gewoon gedoe. Enkel radio en TV. Zijzelf noemen het hier Puerto Alcatraz.

15h29 : Ze zijn hier juist buiten met hunne control. Mensenlief, is me dat bangelijk. Categorie : niet-leuk. Zes militairen in gevechtstenue.
Twee zijn binnen gestapt om te controleren. Ik was er niet gerust in. Niet dat ze iets zouden vinden, maar dat wij achteraf
van alles niet meer zouden vinden. Zelfs in de tas met vuile was zijn ze geweest. -dat moeten ze maar zelf weten, denk ik nu
Toen deed ene het schuifke van LM zijn nachtkastje open. Miljaar. Daar zit al ons geld en het ligt nog los in een bakske ook.
500 USD en nog wat Belgisch en ander geld, misschien voor 20.000 BF.

Vroeger heb ik al een paar keer grote controle van de douane meegemaakt. Die mannen komen in overall, niet in gevechtstenue.
Nu goed, het zijn geen Panamezen of Egyptenaren. Als we veronderstellen dat een gewone soldaat in Colombia niet corrupt is,
dan waren dit 'de goei'. Marlboro en cola, dat kwamen ze halen.
Wat moet het zijn als ge piraten aan boord krijgt ... die stoppen niet bij marlboro en cola.

Dan heb ik cheng CVV verkeerd verstaan deze middag. Ik had begrepen dat ze de romp kwamen controleren, niet de cabines.
Die militairen met hun combatshoes op het tapijt van de cabine. Gvd, dat wordt niet gedaan, dat is tegen alle scheepsfatsoen.

Nog altijd geen fregatvogels gezien. Misschien vinden zij het hier ook akelig.

1995-12-09 ~ op zee, 14h55

Een paar dagen geleden hadden we het in de keuken over de ontploffing in de pompkamer op een ander schip van de rederij.
Chefke RD was daar toen aan boord en hij was zo vriendelijk ons in detail te beschrijven hoe die 2^de stuur er uit zag na de ontploffing.
Hij is nog op eigen kracht vier trappen op geraakt. Diensttrappen met hoge treden. Klimtreden.
Een paar maanden later is hij overleden. Dat laatste wisten we al. Ik vroeg RD er over op te houden.
Ik deed hem teken dat hij moest zwijgen. Ik hield mijn handen op mijn oren. Niks gekort, hij moest het nog eens kwijt.
En wij zouden luisteren. Wat een mens dan ook doet, natuurlijk.

1995-12-10 ~ op zee, 08h14

Gisterenavond zijn we voor het eten een pintje gaan pakken bij cheng CVV. Dat is een ritueel geworden.
De ene dag bij hem, de andere dag bij ons. We worden verondersteld dat gezellig te vinden. Of interessant. LM misschien, maar ik niet.
We waren al aan het varen sinds 13h, of iets later.
"Het laatste nieuws al gehoord? We zijn iets vergeten" zei CVV.
LM, denkend aan de olievaten die in Mongstad (Noorwegen) zogezegd op de kaai achtergelaten zijn door 'het schip',
vraagt zo half lachend : "Moeten we terug chef?
"Feitelijk wel, den ouwe is vergeten de post af te geven aan de agent."
Ik viel bijna uit de zetel van verbouwereerdheid. In stilte.
De ouwe, het Hoogste Gezag, die de post, het Hoogste Goed, vergeet? Vergéét ? VERGÉÉT !
Dat kan niet, dat is onmogelijk, zoiets overkomt een capt niet en zeker deze capt niet omdat, omdat het ónze capt is.
Die zou zoiets nooit doen. Stilte. CVV zei dat het 'ginne zwaans' was. Dus toch.  -ginne zwaans = geen gezwans

Wij hebben hier niks gepost omdat ik het Colombiaans agentschap voor evenveel betrouw als het Venezolaans agentschap, dus voor
geen centimo of centavo ook al heeft LVE (vorige 3^de mec) ooit eens gezegd dat de brieven van hieruit wel toekomen in Europa.

Ik heb het pakje privé-post zien liggen in de managementroom, eergisterenavond toen LM en ik daar enkele fotocopiekes gingen maken.
Er zaten gekleurde enveloppen tussen, feestelijk, met wenskaarten in. Gekleurde enveloppen betekent privé-post hè. Niet zakelijk.
"We zullen dat maar stil houden zeker chef? Anders is 't misschien revolutie" zei ik. – de kerst- & nieuwjaarspost vergeten!

Later herinnerde ik mij dat ik de koffieplateau van de managementroom had zien staan in de keuken. Constant had die al afgeruimd,
kort na vertrek. Als die brieven er dan nog lagen en als hij ze zien liggen heeft, is er niet veel stilhouden meer aan.
Áls hij ze zien liggen heeft, want hij patrouilleert niet door zijn werkterrein, hij wandelt er door. Nuance. Veel 'gaat hem niet aan'.
Vermits hij niet gezien heeft dat daar asbakken moesten leeggemaakt worden, bestaat de kans dat hij de post niet zien liggen heeft ookni.
Schamele troost : zelfs al hadden we hier al onze brieven afgegeven, gesteld dat we printkoppen zouden gehad hebben om te printen,
dan zouden onze brieven eigenlijk evengoed pas uit Sines vertrokken geweest gehad hebben, zijn. 'k Ga er over ophouden want
ik vind de voorwaardelijke wijs in de verleden tijd veels te moeilijk om lang vol te houden.
Er is toch iets met het briefwezen hier aan boord hoor. 't Spookt.

Wat heeft men zo ongeveer nodig om een verhaaltje te maken? Een gebeurtenis, een plaats en personages.
En een vertelster. Zij stond erbij en keek er naar.
Mensen die door omstandigheden een tijd met mekaar moeten optrekken en buiten dat weinig gemeenschappelijk hebben.
Ze zitten gewoon in dezelfde schuit. -boeiend materiaal-  'k Weet het, het systeem is klassiek, maar dit hier is echt gebeurd.
Personage nr 1 is een gedienstig mens, nogal ijverig, heeft zo zijn eigen filosofietjes en is nogal rap geïntimideerd door verbaal geweld.
Personage nr 2 steekt nogal veel tijd en energie in gewichtig doen, met de bedoeling dat luimen zullen doorgaan voor weloverwogen
beslissingen en dat voor humeurschokken grondige redenen zullen verondersteld worden. Poses.

Het verhaal van de waspoeder.

Gisterennamiddag waren RD en Constant aan het sleuren met bussen Ajax, jerrycans wasverzachter en een zak waspoeder van 25kg
moest ook nog naar de laundry, twee deuren verder. Een zak waspoeder laat zich even vlot hanteren als een zoutzak,
er was dus animatie in de alleyway.
In de laundry doet Constant die zak open, meent iets te merken en begint van: "Hey, maar dit is geen waspoeder hoor! Is dít waspoeder?
Dat is geen waspoeder. Het ruíkt zelfs niet naar waspoeder. Is dit een niéuw merk? Ik kén dat merk niet hoor. (tegen mij)
Maar ík ken dat merk van waspoeder niet hoor!"  dat ruzietoontje elke keer. Gelijk een jazzsaxofoon.

RD hoort hem bezig en roept : "Wacht, ik kom."
Constant : " Ha chef, kom eens hier. Is dat waspoeder denkt gij? Dat is geen waspoeder. Want ónze waspoeder hè, die ruikt ánders."
De opmerkzaamheid zelve had gesproken. RD bekijkt die zak eens goed, er staat aan weerskanten allerlei op geschreven in een Scandinavisch schrift. Er staat ook een oranje ruit met daarin de tekening van een proefbuisje waar iets uitdruppelt op een hand,
en in grote letters: CORROSIVE. -bijtend product, gevaarlijk
"Merde, zegt RD halfluid, c'est un corrosif. Wat doet dat hier?"
Waarop Constant : "Ah! Dan is het niks, want CORROSIVE is de naam van die nieuwe waspoeder en die hand wil zeggen dat ge niet
met de hand moogt wassen, want dan doet ge uw hand pijn. Dit is dus de poeder voor de machines."
Dat alles met een plots onbewogen en zeer gewichtig gezicht : hier - wordt - nagedacht.
Razend snel dan nog wel. Zijn peseta was gevallen dat hij degene was die dat moest oplossen: die zak weer naar de locker brengen,
dat is twee deuren verder, en dan nog eens een zak echte waspoeder naar de laundry sleuren, 25kg, twee deuren terug.
Scheepskolder in een lastig variant.

RD vond de redenering van Constant nogal rafelig en was voor een keer ongenadig. Er moest een zak waspoeder in de laundry komen.
Gesakker en gefoeter van Constant, wat die zakken corrodinges dan in de onderhoudslocker stonden te doen, want degene die ze daar
gezet heeft hè, awel, die heeft dat opzettelijk gedaan, express, speciaal om hém, Constant, dubbel werk te bezorgen.
Wat wil Constant nu weer zeggen? De Standvastige? De Gelijkmoedige?

's Avonds zijn LM en ik eens gaan kijken naar die zakken. Misschien is het een poetsmiddel voor het machien? Of voor deck?
LM kon er ook niks van maken. 'Rënigunsmiddele', jaja, maar waarvoor? En geurloos. Zoals de waspoeder.

1995-12-11 ~ op zee, 16h23

Hier ligt wééral land aan bakboord. Dju toch! Nog een van de grote Caraïben? Straks eens vragen.
17h21: JM = Smiley, een van de drie 2^de stuurlieden, is degene die zich bezighoudt met de posities vh schip en de routes, de zeekaarten.
JM was in de keuken nog aan het aperitieven en wist te vertellen dat het land Puerto Rico is.
Zij dat die van 'Puèèèrto Ríííco uit West Side Story' en van 'Aawabba bie in Amèèèrica'. Die?
"Juist ja, dat zijn die en daar zijn wij nu zei JM.  klank aan,https://www.youtube.com/watch?v=_e2igZexpMs , 04min55
Verder vertelde hij nog iets over Santa Cruz, waarop ik hem er aan herinnerde dat St. Kruis tegen Brugge ligt, en
dat we dan misschien een beetje uit koers waren? "Brugge? Bedoelt gij Borneo misschien?" vroeg hij.
Braaf Joch, kan tenminste onnozel doen.

Aan de kleur van het water hadden we eigenlijk al kunnen zien dat we de Caraïbische Zee uitwaren.
Het water is weer gewoon Atlantisch-blauw/donkergrijs. Tamelijk donker, tamelijk effen van kleur, gelijk ne schone pardessus moet zijn.
Tamelijk saai, witte schuimkopjes egaal verdeeld in rijen van twaalf. Het is gedaan met de koleuren.
Binnen een paar dagen beginnen de koleiren, dan zitten we weer in de winters van de gematigde klimaatzones.
Gematigd, I lôôôve the word, het wordt immers bruut geweld. Oké, we moeten Biskaje niet door, da's tenminste al een kerstcadeau.

22h54, staat hier onderaan het scherm. LM slaapt al. We hebben vanavond Basic Instinct gekeken. Gisteren Cape Fear.
Morgen wil ik een film in mijne stijl. Sound of Music of zoiets. Het mag wat pittiger: hoe Kermit een prins werd, bvb,
voor opgroeiende jeugd. Bestaat die kwalificatie nog? Is die film al gemaakt?
Want het is toch een heel gebeuren hè, van kikkerdril tot Hollywood.

Cape Fear (hier schud ik mijn hoofd van kom zeg, komkom). Ik ben dan maar een lijstje beginnen typen dat LM nodig had voor 't werk.
Zo had ik een reden om met mijn rug naar het TV-scherm te zitten en gelijk kon ik luisteren en af en toe eens piepen wanneer de violen
niet te dreigend speelden. 'k Heb een paar sterke redeneringen gehoord, (ik zou niet graag ik die ouders hun plaats zijn,
hoe moeten ze dát weerleggen) en op het einde was er storm op de rivier. De slechterik (De Niro) valt overboord en puur toevallig,
maar dan ook puur toevallig, wanneer hij efkes de kans krijgt efkes lucht te happen, komt een stuk touw boven zijn hand te hangen en
kan hij zich terug aan boord hijsen. Eén kans op 1000, wat zeg ik, 1 kans op een miljoen. In al dat watergeweld komt dat touw juist
boven zijn hand te hangen, kom zeg, dit was een serieuze film, geen Bimbo III.
Door dat touw was voor mij het verhaal kapot en kon ik het bloed en het gehuil erbij nemen. Tot dan toe was alles nogal geloofwaardig.
De gast is geschift, leeft alleen nog voor wraak, daardoor worden een aantal dingen geloofwaardig, hoe gruwelijk ook.
Maar dat een touw juist op het moment ..., Cape Fancy Fair.

En vanavond hadden we Basic Instinct. Vermits de schrijfster niet de schuldige is,
waarom heeft ze dan een ijspriem grijpensklaar onder haar bed liggen?
Wie het weet die mag het zeggen. Bel nr 215.

1995-12-12 ~ op zee, 16h49

We hebben oefening gehad vandaag. Vorige zaterdag lagen we nog in haven. De dagen daarop moest het schip schoongemaakt worden.
Vanaf vandaag is er weer tijd voor andere dingen. Vandaar oefening, bootdril.  Er stond flink wat wind, da's tof. Haar overhoop.
Overhopiger, bedoel ik. Als er nu nog een snit in zat, dan was het misschien weer goed te krijgen.
Gel, brillantine, houtlijm, haarlak met cement in, alles zonder resultaat. Op mijn hoofd blijft het er uit zien als een doorgeschoten prei.
'k Heb gordijntjes voor de spiegels gehangen. Als LM een spiegel nodig heeft zal hij ze wel open trekken.
De reddingsboten zijn nu overdekt. Het gesloten model. Da's levensbelangrijk voor als er op het water olieplassen in brand staan,
wanneer men door een vlammenzee moet dus. Voor een oefening is het open model wel plezanter, minder muf.
Vandaag heb ik gezien dat er een geurdertje in onze reddingsboot hangt (bakboord). Dat helpt weinig. Misschien hangt het daar al jaren.
Wanneer het voor echt is een we worden allemaal tegelijk zeeziek kan zo'n ding er toch niet tegenop.
Er hangt nu al een geur om misselijk van te worden.

Na de oefening hadden we een veiligheidsvideo. Over vuur en brand. Neig interessant. JM is in slaap gevallen.
Karel (aspirant deck) heeft hem wakker geduwd. Klein duwtje.
Na de veiligheidsvideo kwam nog een veiligheidsoefening, maar dat is enkel voor de sterke mannen.

Na de laatste oefening kwam eerst JM (2^de stuur) langs in de keuken, daarna ook de Gibbe (1^ste stuur).
Gibbe ging op het keukenkrukje zitten: "Djuudejuu, wat is Sven toch weer slechtgezind vandaag!"
Ha tiens? Zij kennen de zonnige kantjes van hunne collega ook? 'k Dacht dat hij zich enkel op de lagere graden afreageerde.
Het is al de tweede keer dat ik zoiets openlijk hoor zeggen.
Als ze het luidop beginnen zeggen waar mensen van andere departementen bij zijn, moet het hen al hoog zitten.