1995-12-24 ~ op anker Sines, 08h34

Sinds gisteren ± 20h liggen we op anker. We kunnen TV ontvangen. Mooie film gezien, met ene Martha Plimpton.
Rauw/geestige film. Plimpton heeft een markant gezicht.

Vanmorgen was het circus. Op TV. Met een trapezenummer om bang van te worden.
Deze namiddag zal het circus zijn in de keuken. Vanavond kerstdiner.
Bewijs uit het onbesliste : natúúrlijk bestaat god, we vieren toch kerstmis !!!
Er is een mooie reportage over Jeruzalem op TV, commentaar in het Portoeguèisj. 'k Snap er niet veel van maar het zijn mooie beelden.
Muziek : het Halleluja van Händel. Is dat niet eerder iets voor Pasen?

1995-12-25 ~ op anker Sines, 11h12

Gisteren de paus gezien op TV, in zijn zondags goed. Wat kijkt die vent toch nors. In de  namiddag was LM vrij. En deze namiddag ook.
Hij kijkt bijlange zo nors niet. Maar ja, voor popiejopie is het nu Druk Seizoen. Als iedereen die veel werk heeft met de eindejaarsfeesten
zo'n zuur gezicht zou trekken zou het nogal floreren in de wereld van de commercie! Stel u voor dat ge ergens wordt aangenomen om
kerstboodschappen in geschenkverpakking te doen en ge trekt een smoel, er kan geen glimlach af. 't Zou rap gedaan zijn. Afgedankt.
Wat doet de baas? Die belt naar Suzanne van Interlabor en vraagt iemand die de boodschappen kan inpakken met de glimlach.
Maar ja, misschien heeft de opperbaas van popiejopie het telefoonnummer van Suzanne niet.
Het was nochtans Zijn Boodschap die popiejopie aan het verpakken was hoor.

En dan deze voormiddag zijne heiligheid de kerstboodschap, ook live. Wat een lef hebben ze toch op het vaticaan. Damiaan wordt
met moeite zalig verklaard maar dat fossiel brein daar in zijn vensterraampje wordt alvast met 'heiligheid' aangesproken. En weer zo'n
gezicht van achter het IJzeren Gordijn. Er kon geen glimlachje af. Wat moeten de Boeddhisten denken. Er zijn maar 700 miljoen
katholieken op de 5,5 miljard mensen. Dan mag het opperhoofd toch iemand zijn met mediatieke en diplomatieke allure.
Of gewoon met allure: Jos Brink. Rijzig. Glimlach. Soepel. Vlot. Gewend aan autocue en filosofie op mensenmaat ... waar wachten we
feitelijk nog op? Als het dan toch door CNN uitgezonden wordt, dan liever een geoefend amateur dan een professionele klungelaar.
"Met god kan ik best overweg ... maar met zijn grondpersoneel !" Van wie was die verzuchting ook weer? Misschien van een piloot.

Gisteren ben ik gaan helpen met het voorgerecht. Nu weet ik ook hoe het niét moet, namelijk zoals ik het gedaan heb. RD was zelf
druk bezig aan een werktafel in de andere vleugel van de keuken en had absoluut geen tijd om mij in het oog te houden. Hij had één
bord voorgedaan en liet mij verder doen. 's Avonds stond het voorgerecht op tafel en het zag er kleurrijk uit. Over mijn afwerking
zwijg ik nog efkes. Bij kunstlicht viel het geeneens op.

Ik wist dat hij er nog gelatine zou over penselen. Daarom had ik de onderdelen van het voorgerecht moeten verdelen over verschillende
plateau's en pas nadat hij de gelatine had opgebracht en ze gedroogd was, het voorgerecht assembleren op borden. Voorzichtig,
met een palet: zalmmoten + garnituur.
Nu had ik alle onderdelen direct op het bord gelegd (zoals hij had voorgedaan) en het penseel maakte spatjes op de rand van het bord.
Dat geeft een zeer slordige en onaffe indruk.
Aan plateau's gedacht? Jawel, 3hrs later.
Als hoofdgerecht hazerug geflambeerd in whisky. Geslaagd natuurlijk.
En de mooie kerststronk als dessert. Natúúrlijk geslaagd.

Sinds daarstraks weten we dat het schip dat voor ons toekwam pas morgen binnengaat om te lossen, dus liggen we hier
met Nieuwjaar nog. Voor LM en mij blijft dat hetzelfde, maar de mensen die afgelost worden hadden gehoopt met Oudejaar thuis te zijn.
Voor hen is dat slecht nieuws.
Het verhaal van Heidi op TV. Dat is de tweede keer in een paar dagen. En twee keer een andere wending. Thuis eens herlezen.

1995-12-26 ~ op anker Sines, 09h34

Stralende zon en het waait nog altijd even hard. Grijze zee. We liggen hier met vier schepen op anker, waarvan twee kleine.
Wel, toch veel kleiner dan wij. Die liggen nogal te deinen bij dit weer. Ik beklaag de mensen daar aan boord.
(kom gauw bij ons aan boord, hier schuiven de borden niet van tafel en hier rolt ge niet uit bed wanneer ge moet slapen.)
Het is even slecht weer als in 1992 Tallinn (Estland). Toen hebben we drie dagen moeten wachten eer de havenautoriteiten
aan de serviceboot de toestemming gaf ons naar boord te brengen (schip 22). Ondertussen zaten wij allemaal op onze nagels te bijten
in het hotel. Dat zou nog zo erg niet geweest zijn, maar de bagage stond in het kantoor van het agentschap en daar zaten de vijltjes in.
Hoelang we hier zullen liggen weten wen niet. Tot het weer kalmeert. Het humeur van de mensen die hier afmonsteren zal op de proef
gesteld worden. Ik hou mijn hart vast voor het eindejaardiner. Met een beetje geluk liggen we tegen de kaai en is er geen diner.

'k Heb vandaag wasdag ipv gisteren en het is merkwaardig kalm in de laundry. Iedereen die gisteren vrijaf had heeft gewassen denk ik.
'k Vreesde al voor filevorming, kettingbotsingen (was die dooreen geraakt) en ongeoorloofde manoeuvres aan de droogkas. Nee, niks.
Er is zelfs geen scheepswas te zien en het is nochtans dinsdag. Misschien komt die morgen allemaal in een keer?

1995-15-27 ~ op anker Sines, 16h58

We liggen hier sinds zaterdagavond en het wordt saai. Het schip vaart niet. Het ligt stil, de tijd staat stil.
Geen schroef, geen machien, geen beweging, geen geluid. Stil.
Soms durf ik denken: ik tel tot twaalf en dan schiet alles weer in gang.
Want als ik tot twaalf tel, en dit doe, jááá dan schiet het schip weer in gang.
Maar dan schrikken de mensen zo. Dus laat maar.

De TV staat hier de hele dag aan. 'k Hoop dat we hier niet blijven liggen tot ik ALLES versta wat ze zeggen. Tegen dan zijn de mensen die
mogen afmonsteren furioso en worden ze afgehaald per helikopter van de Psychiatrische Dienst van het Algemeen Ziekenhuis van Sines.
In van die witte bloezen, die achteraan sluiten. Moeilijk hoor zo'n bloeze, maar ge moet het niet zelf doen, ze helpen u. Met twee.

Daarstraks stond ik efkes op de brug te wachten op een geannonceerd telefoontje uit Zellik en er was een klein bootje
zich een weg aan het stampen naar een van twee kleine schepen die hier ook liggen.
Het dingske moest nogal wroeten om er door te geraken.
Misschien bracht het een loods of een agent. De mensen daar aan boord zullen in elk geval blij geweest zijn.
Er wordt 8 beaufort verwacht. Wij liggen nog tamelijk stil, behalve vanmorgen efkes. Misschien waren dat die 8 beaufort.

      8 Beaufort, stormachtig = 34 knopen tot 40 knopen = 62,968 km/h tot 74,08 km/h, https://nl.wikipedia.org/wiki/Schaal_van_Beaufort

De conversatie was ook beau/fort.
Ma: "Die van daarstraks, die opgenomen heeft, dát was ne slimme! Hij zei: leg efkes af en bel binnen 5 minuten terug."
Ma doet dat, het was een zinnig voorstel, een kosten besparend trukje, voor als de opgebelde niet direct bereikbaar is.
De slimme van dienst was de capt hemzelve, de anderen waren op drill & oefening. Bibi was bereikbaar, in de cabine.
Achteraf heb ik gehoord dat de capt eerst naar de keuken gebeld had om mij te vinden.
Oké, 'k was daar dikwijls voor inventarissen allerlei en voor kerstbomen & kerststallen, maar ik wóón daar niet hè.
De capt verbaasd dat ik daar niet was.
RD verbaasd dat de capt mij daar dacht te vinden.
Ik verbaasd dat RD verbaasd was dat de capt verbaasd was.
Kortom : verbazing alom.

19h: dat ene schip is binnen gegaan. Dat is dan toch al één. Daarna is het aan ons. Ondertussen zijn er twee bijgekomen.

1995-12-28 ~ op anker Sines, 08h32

Sinds gisteren circuleert hier het bericht dat de mensen vandaag afgelost worden. De vervangers zouden met een bootje komen.
Nu weten we niet of het een officieel bericht is of een kwakkel. Want kwakkels ontstaan hier nogal rap, met al die talen aan boord.
Hoe vindt ge deze:
"Les bébés noirs sont nés blanc." Zwarte babies worden bleek geboren. –het pigment gaat pas werken wanneer er licht op komt
"Les bébés noirs son nez est blanc." Zwarte babies heeft een witte neus.
Het eerste is wat RD vertelde, het tweede is wat Constant er van maakte.
Enkelvoud of meervoud, van geen belang, hij wist met zekerheid dat het niet waar was, dat van die neus.

'k Had een bootje zien komen. Olé, daar zijn ze met de vervangers, en met de post. Toen zag ik nog een. En nog een. Zoveel post?
Maar nee, het waren vissers. Soms verdwenen ze helemaal uit het zicht, tussen twee waterbergen.
Als vissen zoveel moeite kost gooi ik vanzeleve geen overschotje vis meer weg.
Jamaar, als dat zó'n gevaarlijk werk is zal ik wel een dooske sardienen opendoen hoor.

'k Zei tegen LM dat die ene TV-zender persies minder nieuws gaf dan de andere.
"O, maar gisteren was hij er toch weer hoor, zelfde nieuwslezer, zelfde uur."
"Maar met ander nieuws. ?."
"Dát weet ik niet."
't Had ook gewoon meer van 't zelfde kunnen zijn hè.

Hier zijn serieuze overstromingen geweest. En nog bezig , denk ik. Spoorlijn verzakt en trein ontspoord. Heelder dorpen en steden die
onder water staan. Er werd een kaart van Portugal getoond. Er zijn drie of vier grote stromen. Hun verzamelbekkens liggen op Spaans
grondgebied op hoger gelegen vlaktes. Als dat water moet via Portugal naar zee. Tragedies alom. Mensen van sociale woonblokken die
al 30 jaar reclameren omdat het tijdens de winterregens onderloopt. En daar wordt al 30 jaar niks aan gedaan.

Waar wordt er geluisterd naar de vierde wereld? Hebben die grondstoffen? Leveren die brains? Nu overstroomt het.
En het loopt over. Veel colère op TV. En dan spreken de nog sneller.
Kerstweekend. Gelukkig was iedereen thuis om te helpen hozen en emmeren.

Eergisteren was het zeer spectaculair weer. Nu minder.
De uren dat de wind wil gaan liggen, daarboven alle wolken weggeblazen zijn en de zon een beetje wil schijnen (dat is haar job),
is de zee hier donker turkoois en aan de horizon donker purper, bijna gelijk de Caraïbische Zee maar dan minder vlak. Daar is de zee
soms zo vlak dat ge de haaien kunt horen langs zwemmen.  -larie hoor
Er staan kleine schuimkopjes, dus is er maar weinig wind. De deining is ook danig verminderd.

Aan de capt heb ik verteld dat mijn moeder hem een slimme vindt. In iets diplomatischer bewoordingen natuurlijk.
Zo van : tof en handige truk en minder duur. Hij was niet verbaasd of geflatteerd. Dat soort complimentjes is hij al lang gewoon.

Een tijdje geleden had RD ons zijn telefoonnummer gegeven. En een paar dagen geleden zijn juist telefoonnummer.
Soms wisselt hij de cijfers van de getallen om, bvb 97 31 ipv 91 37. -dat heb ik ook, al eeuwen, 't heet dyscalculie
Zo stond hij eens ergens in Indonesië, ze hadden gedaan met boodschappen doen en een paar mensen van het schip gingen
telefoneren naar huis. Toen heel goedkoop van ginder. Er was nog een telefooncel vrij en RD dacht: och ja, waarom niet.
Hij had zijn adresboekje niet bij. Hij draait zijn thuisnummer en vergist zich. Hij kwam wel in zijn eigen buurt terecht.
Hij heeft toen aan die mevrouw uitgelegd dat zeeman was en in Indonesië stond, zonder adresboek of foonboek, en of ze
zijn telefoonnummer eens wou opzoeken. Die vriendelijke dame heeft dat gedaan en zo kon hij naar huis bellen.
Tof verhaaltje hè. En nog echt gebeurd ook.

RD zal onze brieven vanuit België verzenden. Als er ENGIS op de poststempel staat is dat normaal hoor, hij woont daar,
op 200m van het postkantoor, met een cafeetje naast.

1995-12-30 ~ op anker Sines, 08h13

Vaya con Dios op de radio.
En eergisteren Madre Deus op TV. Hun optreden in de Olympia van Parijs werd uitgezonden, maar op een ontiegelijk uur weeral.
Dan lagen wij er al lang in.  In het nieuws beelden van ondergelopen land, glad en effen water zover de camera reikt, windstil,
en krengen van runderen die ronddrijven. Er werden enkele landbouwers geïnterviewd. Ze waren niet veel van zeg.
Niet zoals de stadsmensen eergisteren.

09h24 : ik kom van de laundry. Het keukendepartement was daar voltallig aanwezig. Dat gebeurt al eens, maar nooit lang.
            Misschien gaan we morgen tegen de kaai. Dat was het laatste nieuws.
11h45 : LM komt boven, het kan zijn dat we morgen niet binnen gaan. Dat is het allerlaatste nieuws.

Nu heeft iemand de keukenklok en de klok van de mes toch juist gezet zeker!
Nu waren wij al máánden gewend er vijf tot zeven minuten bij te tellen, want na elke timeshift hikken die klokken een minuut of twee.
Iemand is dat eens komen goed zetten. Verschietachtig hoor. Nu lopen ze juist, verdorie. Iedereen te laat op zijn werk.
Is dat voor nieuwjaarsnacht of wisten ze niet wat doen?

Als we morgenvroeg binnen gaan is er morgenavond geen eindejaardiner. -dan lopen alle mensen wacht
Als we morgenvroeg niet binnen gaan is er morgenavond eindejaardiner. -dan lopen maar een paar mensen wacht.
Welk vlees moet er nu uit de diepvriezer gehaald worden? En wanneer? Morgenvroeg is te laat voor zo'n grote stukken.
En de microgolf is te klein om zo'n stukken vlees in te ontdooien.

Als we binnen mogen moet het in de ochtend zijn, dan is het hoogtij. Mij best. Bij een kapper zal ik niet meer terecht kunnen
maar ik kan toch al naar het strand stenen gaan halen voor de plantenbak van de mess.
En eens naar het fort gaan kijken. Of de bloembakken naast de kanonnen nog in orde zijn.
Want als ge zo'n fortje van 800 jaar oud efkes alleen laat, dat ziet ge er toch direct aan hoor.

Gisteren was den ouwe in een bonhomie bui, zo van dat nodeloos joviaal gedoe, en hield in de keuken een redevoering
dat het niet voldoende is zijn job te doen, men moet de mensen soigneren.
"GELIJK GIJ IN PUERTO BOLIVAR DE POST VAN DE MENSEN GESOIGNEERD HEBT ZEKER?" gilde het door mijn hoofd.
Ik stond daar laffelijk mijn kaken op mekaar te houden. Had ik gisteren nog stewardess geweest hè, ik had wel geweten hoe hem
te temperen met een klein opmerkingetje. Er sprongen al direct drie, vier gereed. -ik herinner mij die situatie heel levendig
Vooral omdat RD niet het soort mens is dat dit soort luide preken nodig heeft. RD soigneert zijn cliënten al jaren.
We hadden amper een week tevoren een grandioos kerstdiner gehad! -ofwel was den ouwe zat, ofwel was hij zot door het wachten
Alleen maakt RD daar geen tamtam over. Wanneer iets grandioos geslaagd is noemt hij dat 'une chance'.

LM loopt daar over deck, met nog andere mensen. Ze dragen allemaal een overall natuurlijk maar hem herken ik
aan zijn manier van lopen. Hij heeft wind tegen. Dat is ook te zien aan de manier van lopen.
Niet erg. Wanneer hij terug keert heeft hij wind mee en is hij rapper binnen.

Luik 9 staat open. Luik 9 is vlak tegen de facing en daar kunnen we van uit de cabine recht in kijken. Bovenop de kolen liggen twee
brandslangen gereed en een geel ding. Een soort ventilator, zei LM, aangedreven met gecomprimeerde lucht.
Want ze zijn de cracks tegen het luikdeksel aan het lassen en bovenop een massa kolen iets lassen is feitelijk niet evident.
Het geel ding dient om ontplofbare of brandbare gassen weg te zuigen en de brandslangen liggen daar voor het geval zo'n gas zou
ontvlammen. Moeten we dan geen draagberries en zuurstofmaskers gereedzetten ook?  Of op zijn minst een doekje tegen het bloeden?

----- hier stopt plots de briefwisseling van op schip 26. Vreemd, want LM en ik zijn pas vier weken later afgemonsterd in Sardinië.
Maar, als men de brieven zelf mee naar huis zal nemen, wordt er dan nog wel geschreven? Misschien wel. En geprint? Waarschijnlijk niet.
Toch staat er mij iets voor, een alinea over de inwoners van Sardinië. Dat zijn de Sarden. En iets over rijmwoorden.
Er is dus minstens nog één brief geschreven, maar waar is die ...
De diskettes waarop de brieven staan hebben we nog wel, en alle afspeelapparatuur staat hier zorgvuldig weggeborgen, maar ze is defect.