schip 27 ~ slot van brief 01

Om 12h aan tafel, gepraat over koetjes en kalfjes, en de boreling in de familie, over de verjaardag van Moeder  -moeder van LM-
maar zeker niet over de kuren en capriolen van waterklerk PV want anders horen we daarvan binnen een jaar of zo de echo's bij de rederij.

Van 12h40 tot 18h ben ik op deze paar m² bezig geweest met dingen verplaatsen tot ze ongeveer hun plek hadden. De warme kledij zit
in een valies, de warme werkkledij van LM zit in een andere valies en in de derde zitten de draagtassen en binders en nog zo wat
verpakkingsmateriaal. Qua kledij kan alles wat we voorlopig nodig hebben in het ene kleerkastje. Indien we naar het zuidelijk halfrond gaan,
verwissel ik de kledij van plaats. Frisse kledij in de valiezen en warme kledij in de kast. Ziezo. Op schip 25 hadden we ook maar 1 smal
kleerkastje en dat ging toen. Bergruimte is niet zozeer een probleem in de slaapkamer maar in de badkamer. Owee, een kastje van
twee keer niks en een tabletje waarop ge nog geen dinkytoy kunt laten keren.

'k Heb aan paar noodoplossingen in mijn trukkendoos, maar die zijn enkel van toepassing wanneer de schotten gevezen zijn, en deze hier
zijn geriveteerd  -met klinknagels vastgezet-  Alle schotten zijn met rivetje vastgezet. Als de blackgang hier ooit naar drugs komt
speuren breken ze regelrecht de boel af, want die laten zich niet tegen houden door rivetjes.  -blackgang = een brigade van douaniers
Het plafond is wél vast gevezen maar die vijsjes staan op 3cm van de wand af en zijn daardoor niet bruikbaar.
Verder geen ene vijs in het plafond. Het oogt mooi, maar praktisch is anders.

Vanmiddag vertelde LM aan tafel dat het hotel in Korea alles behalve rustig was. In de kelder (of op het gelijkvloers?) was een dancing en
vrijdag- en zaterdagnacht was het daar grote ambiance. Dat klopte niet met zijn slaapuren en weekschema, want hij had enkel
zondagnamiddag vrij. De werf hanteert blijkbaar een scheepsuurrooster.
Met de proefreis is daar dan nog een gruwelijk misverstand bijgekomen. Hij had hen verwittigd dat hij voor drie dagen weg zou zijn,
maar dat hij de kamer wel aanhield. Hij geeft zijn sleutel af, zoals elke morgen, in het gedacht dat ze hem begrepen hadden.
Toen hij na 3 dagen weer op kamer 707 kwam waren AL zijn spullen weg. En was de kamer instapklaar gemaakt als voor een nieuwe gast
en was ook zijn frigo grondig leeg gemaakt. Zijn spullen heeft hij terug gekregen, het kaliumzout hadden ze verloren gelegd,
maar zijn voorraadje in de frigo bleef nul ?!? Dat heeft de emmer doen overlopen.
Toen is hij heel kwaad geworden. Dat hebben ze toen niet gemerkt maar dat zullen ze nu al wel weten, vermoed ik.
In zijn kwaaiegheid heeft hij zijn potje kaliumzout ook ergens terug gevonden, in een van hun voorraadkamers.

      Daarom vroeg hij naar kaliumzout aan de foon! Zijn potje was verdwenen.
      'k Dacht wel dat het niet op kon zijn. 'k Dacht eerder omgestoten of zo.

'k Had bij Gamma een contactdoos van zes stopcontacten gekocht en nog een van thuis meegebracht, omdat hier in de cabine maar drie
stopcontacten zijn, waarvan één bezet door de frigo. De contactdozen hebben een pin als aarding. En hier aan boord is de aarding in het
stopcontact een model met twee koperen veren -? -herinner ik mij niks meer van maar ik zal toen wel gevloekt hebben, inwendig
Hier sta ik nu te blinken met mijn vooruitziende blik. Morgen of zo zal LM dat eens kalmpjes bekijken. Het zal zaterdag worden, want
binnen 16hrs zijn we in de laadhaven. Hoe lang we daar blijven weet ik niet, maar vermits het voor iedereen de eerste keer is dat er
geladen wordt, kan er wat zoek- en speurwerk bijkomen en dat vraagt tijd.

1996-07-24, 08h

Ineens is het plots 07h. Zojuist werd omgeroepen dat er een uur achteruit geshift wordt. Erg ongebruikelijk, tijdens de werkuren shiften.
En het wisselen van de wachten is om 08h! Plezant voor die mensen, ineens een uur langer zonder ontbijt.

Goed. Waar was ik gebleven?
LM is een kilo of vier vermagerd. En het staat hem nog ook. Maar hij ontbijt niet meer -bibi in alarm-Een stuk fruit en koffie en klaar.

       Waarschijnlijk kwam het vermageren door het fietsen. Hij was als enige een eind van de werf gelogeerd en had een fiets ter
       beschikking gekregen. 's Morgens ging hij berg af. 's Avonds ging hij berg op. Elke dag 40 minuten fietsen in de frisse lucht.
       De andere Belgen waren in een hotel nabij de werf gelogeerd. Zij moesten niet fietsen, maar zij zaten daar beneden
       met een muggenplaag. Dan toch liever wat fietsen, dacht LM.

Toen het schip uit Korea vertrok zat de job er op voor de twee ingenieurs van de rederij er. Zij waren daar al maanden.
Van Vic heeft LM een aantal overalls geërfd. Ze zijn al gerodeerd. De stof is heel zacht geworden van anderhalf jaar wassen en dragen.
Daardoor schuurt een gebruikte overall minder op de huid dan een gloednieuwe. Vooral wanneer iemand nat is van het zweet.
En in het machien zweet men, want alle machinerijen geven warmte af. De overalls zijn nog de juiste maat ook. Haja, anders zouden ze
niet zo comfortabel zitten. Hoewel hij er niet dikwijls mee moet gaan zitten, denk ik.

Gisteren met de bevoorrading zijn twee mooie, heel grote droogkassen aan boord gekomen. -waren die niet standaard voorzien?
Ze kunnen niet door de deur van de laundry, zo groot. Daarom gaan ze een stuk van de deurstijl wegslijpen en daarna weer lassen.
Maar vandaag niet, binnen 3hrs begint de standby aankomst. Geestig hé : geen problemen, enkel oplossingen. -met veel zijn is plezant

Nu over dat stukske waterklerk PV : hij wist wel degelijk dat de fax hier aan boord nog niet aangesloten was. Capt PM had hem op de
per telex op de hoogte gebracht dat alle communicatie voorlopig niet anders kon dan per telex. Wanneer ik hem VR-19/07 zei dat ik
LM zou faxen, wíst die worm al dat dat niet zou lukken. Wetens en willens liet hij mij in de waan. ZA-20/07 ben ik dus zes keer voor niks
gaan proberen in het kantoor van Belgacom in de Jesusstraat. Puur tijdverspilling door die bleke worm van de rederij.
Het telexnummer van het schip had ik niet, maar PV wél. En hij heeft de capt niet verwittigd dat ik op komst was.
at is de beleefdheidsprocedure tegenover elke gezagvoerder, hij wordt op de hoogte gebracht van wie aan boord zal komen en wie
mee vaart aan boord van het schip waar hij verantwoordelijk voor is. En in welke hoedanigheid. -'k zou weer PV zijn strot willen dichtknijpen

De Jesusstraat ligt pal in Antwerpen-centrum, niet naast de deur, en ik had die dag nog andere dingen te doen.
Volgens LM is er meer aan de gang dan een stommiteit of een brutaliteit van PV.
Het gaat 'den bureau' tegen 'het schip'. Futiel hè.

Capt PM heeft zijn slag thuis gehaald en dat moesten ze op het gelijkvloers van de rederij eerst nog verteren.
Als Mr. B van enkele verdiepingen (en graden) hoger zijn toestemming geeft dat capt PM mij in Singapore aan boord neemt,
wat liggen ze op het gelijkvloers dan nog te melken?
Bon, dit is voorlopig de laatste aflevering van deze soap. Er zal wel een vervolg komen in een ander seizoen,
bij de monstering voor een ander schip, in een ander jaar, want van waterklerk PV zijn we nog niet af.

En waarom hij de contracten van de twee Canadese stuurmannen niet meegegeven heeft op vrijdag, is mij een raadsel.
Gewoon vergeten? Contracten? Dat is die mensen hun broodwinning potverdorie! Daarom was hij zo mak op Zaventem. Hij had die dag
gewoon geen been om op te staan. Eerst dacht ik dat hij zijn manieren hield omdat er volk bij was.
Wat als ik al ingecheckt en verdwenen was, van de zenuwen vergeten dat ik moest wachten op de contracten van de Canadezen ... ?
PV, een gevaar voor het bedrijf. - en zo denk ik er nu nog altijd over

LM heeft mooie plantjes gekocht in Korea. Vier.
En mooie kommetjes met een deksel. Ik dacht eerst dat het Chinese soepkommetjes waren, maar het zijn rijstkommetjes. Koreaanse.
't Is allemaal maar ne weet natuurlijk. Het is een moderne tekening en de kleuren kloppen met het tafelkleedje dat ik gekocht heb.
Dat tafelkleedje past helemaal bij de kleuren van de zetel en de gordijnen. Wat een meevaller.
LM had me de kleuren van de kommetjes beschreven, maar evengoed had ik er een paar tinten naast kunnen zitten.

        Die kommetjes gebruiken we nu nog, ongeveer dagelijks. De dekseltjes heeft LM ooit laten vallen, en die maakten de potjes
        juist zo speciaal. Nuja, het was niet de eerste keer dat er iets sneuvelde. Vreemd genoeg zijn het telkens dingen waar ik veel
        waarde aan hecht. Zo is er ook de story van het handgeblazen glas ... maar da's voor ooit een ander blog. 

Dat was het voor vandaag.
PS: Als afzender zet ik ons thuisadres en niet dat van de rederij, omdat als deze brief gaat zwerven, we liever niet hebben dat hij
bij de rederij terecht zou komen, en dan in handen van PV, dat wonder van werkethiek.