1996-07-24 ~ op zee, deel 1 van 3 

Dag allemaal,

'k Had me gehaast om de eerste brieven af te krijgen en te printen zodat ik ze vanavond kon afgeven aan de capt, die ze dan doorgeeft
aan de agent ter plaatse. Aan tafel vragen we hem wanneer hij onze post bij hem wil hebben : de post kan van hier niet weg.
We laden hier in Indonesië sinds 11h van een storage tanker, 30.000 ton en weer weg.
Middernacht en LM is al weer boven, de 30.000 ton zijn geladen. Nu varen we 4 dagen naar Borneo, en laden daar de rest.
De capt raadde ons aan ook vanuit Borneo niks te verzenden. Verschrikkelijk corrupt, aldaar. De miserie van vorig jaar indachtig,
met onze brieven vanuit Boca Grande en Puerto Bolivar, zullen wij zijn goede raad aannemen en alles over 12 dagen vanuit Korea
versturen. daar gaan we lossen. De brieven naar Europa doen er 5 à 7 dagen over, naar het schijnt.

Over Borneo vertelde hij het volgende verhaal: hij was daar met een schip en de gezondheidsdienst komt aan boord. Die mannen beweren
met een grijns dat Borneo een gans eigen lijst heeft van verplichtte inentingen, los van de officiële internationale vaccinaties.
De agent stond erbij en grijnsde mee : 100 USD per bemanningslid. "No problem, zei capt PM, the agent will pay."
De agent hield op met grijzen. De gezondheidsdienst stond wat te mompelen en er werd niet meer over inenten gesproken.
Want tegen de tijd dat de agent in Borneo het geld heeft gerecupereerd van de rederij in Antwerpen, zijn er al zoveel
papieren over opgemaakt dat het gesjoemel te traceren is.
Ze hadden het in het handje gewild, van de kas van boord, the captains cash money.
En wat zouden ze de mensen ingespoten hebben? Gedistilleerd water?

Er werd ooit, maanden geleden, de mogelijkheid geopperd dat dit schip tussen de States en de Golf van Mexico zou op en af varen,
ofwel, tweede mogelijkheid, in het Oosten zou blijven rondkletsen. Het ziet er naar uit dat we hier blijven rondhangen, ook goed.
Maar voorde post uit België is dat iets minder. Voorlopig, bij leven en welzijn, wordt hier niemand afgelost. Daardoor zou er geen post
komen. Straks zal ik eens vragen aan LM of de mogelijkheid bestaat dat er via het adres van de Fransen geschreven wordt.
Dat lijkt me voor deze situatie meer aangewezen, het schip is in Franse uitbating. De rederij in Antwerpen levert enkel de bemanning,
is in feite ons uitzendbureau. Ze mogen de gages betalen en hebben verder weinig te piepen. Voorwaar een vreemde situatie,
want hoe komt het dan hun vaste shipchandler hier levert?

Franse uitbating houdt in dat de inspecteur een Fransman is en LM is daar heel blij om. Fransen zijn professioneler.  -euh???
We gaan hier dus niet de omhooggevallen hobbyisten uit Antwerpen over de vloer krijgen. De Franse inspecteur is een periode mee
op de werf geweest en dat viel reuze mee, in vergelijking met de amateur-boekhouders die we ooit al als inspecteur meemaakten.
Ipv het devies : quality repairs are cost efficient (bvb) hebben die
een strijdkreet : wètte wattatta kost!  -weet ge wat dat kost!

1996-07-25 ~ op zee

Eergisteren heeft LM ergens een tweede stoel vandaan getoverd. We hadden er maar één in de cabine. De bevoorrading van Singapore
was nog niet uitgepakt, want er moest gevaren en gewerkt worden, daarom was hij zelf rap ene uit de locker gaan halen.
Een zwarte vouwstoel. Hij zei iets van "zelf ineen steken, systeem Ikea". Vandaag had hij er nog ene bij.
Rond 10h30 ging ik naar de laundry. Ik hoor een paar verdiepen lager gerommel en gestommel in de staircase. -trapkoker
Er worden boekenschabben naar boven gebracht, verpakt als kit en daar staat op : IKEA. Awel begot, het klein meubilair is dus écht
van Ikea. -Ikea Singapore- Niet echt geschikt voor een scheepssituatie : er zijn geen valbaren aan en er zijn geen systeempjes voorzien
om de boekenrekken aan het schot vast te vijzen, maar daar is een mouw aan te passen, ttz, LM kan en zal dat maken.

Er zijn twee kleine laundries, een voor de bemanning en een voor de officieren. Per laundry was er maar één wasmachine en géén droogkas.
Wel een droogkamer, maar zonder extra-ventilatie of verwarmingselement. Met de gewone ventilatie duurt het 24hrs eer
een overall droog is, dat weet ik nog heel goed van op het vermaledijd schip 25. In die ene wasmachine moest dat zowel de gewone kledij
als de werkkledij gedaan worden. Zo zijn ze hier al aan het sukkelen sinds vertrek uit Korea.
Tot hiertoe droogde LM zijn overalls en ander werkgoed over een reling in het machien. Daar droogt het heel snel. Zo snel dat het
allemaal stijf wordt, alsof het in de harde wind gedroogd is. Dat geeft dan weer huidproblemen bij het transpireren.
En hier wordt wat afgezweet hoor.
Er zijn twee wasmachines en twee droogkassen besteld geweest en die zijn geleverd in Singapore.
Wat blijkt? Voor de droogkassen is nergens een luchtafvoer voorzien in de bouw van het schip. En er moeten extra kabels getrokken ook.
De droogkas zou in de droogkamer komen, maar dan zonder luchtafvoerpijp. Dat zal verschrikkelijk pluizen geven.
Dat weet ik nog van op schip 09. Daar had die slome elektrieker PO de droogkas gewoon losgekoppeld van de luchtafvoer,
zogezegd omdat die pluizen in de pijp brandgevaar leverden. Mon oeil, omdat hij anders die pijpen moest vrijhouden, ja!
Maar goed, hier gaat het dus niet anders en we kunnen de deur van de droogkamer gesloten houden.
De ventilatie fluit daar toch gelijk zot, om onnozel van te worden als ge er naast zoudt staan strijken bvb.
Er is geen strijkrol aan boord, hoe het moet met de scheepswas, daar durf ik niet aan denken.
En wat de kabels betreft, de schotten van de droogkamers zijn ook gerivetteerd, ze kunnen niet efkes losgevezen worden,
de rivetten moeten uitgeboord worden. Geestig jobke.
Jan (de elektrieker) zal zijn werk hebben de komende dagen. De alleyway beneden ziet er nu al uit als een workshop -atelier- en dat
vind ik plezierig, al die bedrijvigheid. Er is actie.

'k Schrijf dit zo uitgebreid om ulle te laten weten wat Koreaanse bouw ongeveer betekent. Schip 19 was Duitse bouw.
Dat zag er gans anders uit. Heel het woongedeelte toch, daarom denk ik dat de rest navenant was.

De mess hier aan boord is juist ruim genoeg, ingericht in heel lichte kleuren en er is voldoende daglicht, niet zo'n akelig grote ruimte
zoals op schip 26, waar amper een spierke licht binnen kwam door de opstaande randen van het luikdeksel.
Er staan een grote yucca en een grote ficus, gekregen van de werf. Dat zal met de doopreceptie geweest zijn. Allebei mooi, maar
er staan geen schotels onder de potten en ze zullen verdrogen als er zich niet rap een EHBO-er over ontfermt. Hoort ge me komen?
En er staat een dressoir dat groot genoeg is. De steward kan er iets op kwijt tijdens de service. En er is een pantry ook.
Heel wat handiger en zinniger dan met het tafelgerei bij in de keuken tussen de keukenafwas moeten staan sukkelen. -schip20

In de recreationroom (de 'bar' op andere schepen) staat geen toog.
Er is zelfs geen frigo en natuurlijk is er niks voor zien om glazen te wassen.
De TV en de video moeten nog geïnstalleerd worden, maar Jan heeft het druk met de droogkassen. First things first.

1996-07-31 ~ op zee

Hallo Belgen in België,

Een ganse week niet geschreven. Nee we zijn niet ziek geweest, er was gewoon veel te doen en dat waren allemaal dingen
die niet konden wachten of waar op zijn minst een begin moest mee gemaakt worden.

Havens :
23/07 : Singapore, aankomst 10h – vertrek 20h
24/07 : Belinda (Indonesië) aankomst 08h – vertrek 22h
29/07 : Waar ? (in Borneo ergens) anker tot 07h – vertrek 21h

Veel nachtwerk wil dat zeggen want na het uur van vertrek hebben ze beneden nog een uur of twee werk. Er wordt dus overdag geslapen.
Ik probeerde die grillige dagindeling te volgens maar versliep al rap een aantal werkbare daguren terwijl LM aan het werken was
in het zweet zijns aanschijns, zijns torsos en zo nog een paar onderdelen. De prickly heat is nooit ver weg en deze keer hebben we zelf
Calamine meegebracht van bij de apotheker in de Robianostraat. En we hebben voldoende werkkledij, zodat hij desnoods om het uur
een droge overall kan aantrekken. Een grote fles skincleanser hebben we ook, we zijn dus gewapend tegen alle ongemakken en
huidirritaties die door overdadig zweten kunnen veroorzaakt worden.

Onze patrijspoorten kijken uit op de schouw, de cabine ligt aan de achterzijde van het kasteel. We hebben wel daglicht binnen, maar
alle zitmeubelen staat er met de rug naar toe gewend daarom zijn hier constant de bureaulamp en een spotje aan. Dus, puur uit gewoonte
maak ik dan al eens koffie, ook als het 02h 's nachts is en dan bleef ik wakker tot lang nadat LM gedaan had met werken, gedoucht had
en vast in slaap was.
Op de duur raakt een mens (ik, in dit eigenste particulier geval) alle besef van uur en tijd kwijt. Vermits het een volle week varen is naar
Korea en er geen nachtwerk meer op het programma staat moet mijn nachtelijk gedoe en overdaggelijk slapen vanzelf weer in zijn plooi vallen.

De voorbije week heb ik veel tijd besteed aan de inrichting van de cabine. Gordijnen voor de deuren genaaid. Eerst voor cheng LdG.
Zijn cabinedeur komt uit op de alleway die de verdieping dwarst, hij zit dus recht 'op straat'. Dat moest verholpen worden, daarom
heb ik zijn gordijn eerst gedaan. Feitelijk was dat gordijn mijn proefstuk, maar dat weet hij niet. Hij denkt gewoon dat hij eerst bediend is.
Hem vooral láten denken. En zo weet ik nu hoe het niét moet. De capt heeft dezelfde cabine, maar dan in spiegelbeeld aan stuurboord.
Hij vond een gordijn niet echt nodig, en daarna toch weer wel, maar dan voor zijn slaapkamerdeur.
De gordijnrails die LM in Korea gekocht heeft zijn het gekend model, maar de haakjes niet. Ze zijn aan één kant puntig en kunnen
door de stof gestoken worden, het volstaat een ruime band om te zomen. Absoluut geen gordijnlint nodig. Met dat soort haakjes
zijn ook de gordijntjes van de patrijspoorten opgehangen. Dat heb ik later pas gezien, toen ik mijn vingers zo ongeveer gebroken had op
het gordijnlint van het eerste gordijn en er het gepaste aantal haakjes wou in inbrengen, kwestie van 'service'. Om echt mooi te hangen
zou het gordijnlint er weer af moeten. 'k Zal dat voorstellen wanneer de andere gordijnen klaar zijn en ophangen.
We hebben nog een paar rails nodig, die ga ik halen in Korea of capt PM laat ze meebrengen door de shipchandler.
LM heeft écru gekozen voor de slaapkamerdeur en beige-gestreept voor de cabinedeur. Dat we er twee konden gebruiken had ik gezien
op het plattegrondje van de cabine, dat had hij al vroeg naar huis verzonden. Het effen middelbruin hangt bij de cheng.
Het blauw fluweel gaat naar de cat. Noblesse oblige. Voor zijn slaapkamerdeur is dat ook de meest aangewezen stof van de vijf.
Zijn slaapkamer ligt aan de facing (die van de cheng ook) en de patrijspoorten geven tegenlicht, vanuit de woonkamer gezien.
Die zwaardere stof is dus bijna een noodzaak. Voor dat dik fluweel ben ik heel blij dat er geen gordijnlint nodig is, want met de hand
het lint daar op naaien zag ik niet zo zitten. Nu wel. Het kómt er niet op!
Waar de beige chintz naartoe moet weet ik nog niet. Misschien naar de 3^de stuur (Pascal, Canadees). Dat moet ik hem nog voorstellen.
Zijn cabinedeur is rechtover de deur van de trapkoker. Wanneer we op onze verdieping komen lopen we omzeggens wij hem binnen.
Aan de trap wonen is nooit plezant, maar dit slaat alles.

Er zijn wel meer gekke dingen in het grondplan van het woongedeelte (het kasteel, in Algemeen Scheeps). Zo heeft geen een van de
top 4 mensen vanuit zijn cabine zicht op het deck, er is geen onmiddellijk visueel contact ?!? -dat vind ik nu nog altijd onbegrijpelijk
Zowel de cabine van de Gibbe als die van LM (choff & 2^ndeng) liggen achteraan en kijken uit op de schouw, een blinde wand.
Dat is zeer ongebruikelijk, maar kom, de capt en de cheng zijn er ook nog, dacht ik, en hun cabine ligt aan de facing.
De capt aan stuurboord, de cheng aan bakboord, die twee, dat zal genoeg zijn. Wel ... hun slaapkamer ligt aan de facing,
hun woonkamer/bureau ligt aan de zijkant van het kasteel. Dus ook geen rechtstreeks visueel contact met deck.
In de cabines die wél zicht op deck hebben, wonen junior-officieren, en zij zijn niet degenen die in geval van nood
orders moeten geven of procedures moeten starten.
Het meest verontrustende vind ik dat degene die dit grondplan goedgekeurd heeft, nog altijd los rondloopt want hij heeft deze indeling
drié keer goedgekeurd. Dit schip heeft namelijk twee zusterschepen. Identieke bouw.

Met de drie OBO-schepen, Ensor, Permeke & Vesalius (Oil-Bulk-Ore = aardolie, stortgoed, ertsen) is iets gelijkaardigs gebeurd.
daar waren ze waarschijnlijk de cabines van het keukenpersoneel vergeten op te nemen in het plan,
want die lagen tegen het kasteel gekwakt, bovenop de CO₂-room, zo lijk in alle haast tegen gelast, niet opgenomen in de bewoning.
Het was een blik van drie cabines, aan drie zijden blootgesteld aan alle temperatuurschommelingen, slecht geïsoleerd en van
de CO₂-room onderaan moesten we ook geen heil of beschutting verwachten, want dat is geen bewoonde ruimte.
Die cabines waren door de condensatie vochtige, ongezonde ruimtes geworden.
En zo drié schepen. Die plannen waren niet bijgewerkt of herzien wanneer er zo'n 'foutje' gemerkt wordt bij de bouw van het eerste schip.
Want plannen en bouw, het hele productieproces aanpassen kost stukken van mensen.
Wanneer een noodgeval de afmetingen krijgt van een ramp omdat de leiding geen visueel contact heeft met het deck, kost het mensen.

Dit is nu wel een erg versimpeld scenario, omdat alle apparatuur op de brug en in het machien staat en ze zich als de bliksem naar
hun post moeten begeven, maar toch vind ik dat ze ALTIJD vrij zicht op het deck moeten hebben, van uit alle kamers van hun cabine.
Zo kunnen ze intijds een kleine onregelmatigheid opmerken en dat kan veel extra-werkuren, schade, accidenten, rapportengeschrijf,
gedonder & gezeik voorkomen. Zucht.

In de loop van vorige week heb ik de Gibbe in een vrijgevige bui mogen meemaken. Vrijgevig met het materiaal van het schip,
wil dat zeggen. LM had een lijstje opgesteld met wat zoals nodig was in de cabine : perforator, nietjesmachine, diskettes, fardes, enz.
En voor hemzelf nog twee overalls. Gibbe heeft daar uit zichzelf nog een prikbord en een documentenrekje bij gedaan.
Het kurkenbord kunnen we niet gebruiken wegens te dun. Er houden geen kopspeldekes op en prikkers zijn niet aan boord.
Het is eigenlijk een bord om post-ist's op de kleven en die zijn er evenmin, daarom heb ik hem het bord terug gegeven.
Om alle lijsten tegen het schot te kunnen hangen hebben we iets vele simpeler gevonden en het biedt plaats aan ongeveer 20 lijsten en
documenten die bij de hand of in het zicht moeten liggen / zijn / hangen. (zoveel zijn het er geeneens)
LM heeft de rivetjes van de schotten uitgeboord en er vijzen in gedraaid. Tussen die vijzen hebben we nylon linten gespannen,
over de ganse breedte van het schot. Zo 2x, met een met een hoogteverschil van iets meer dan 30 cm. Met kleine sterke magneten
op telkens 1/3 van de rand, blijven die linten strakgespannen. We hebben drie papierklemmen bij, lang niet genoeg. De oplossing :
LM had in Korea plastic wasknijpers gekocht. Die komen hier goed van pas. Zo kan gelijk ook de inkt drogen en moet ik mijn houten
wasknijpers niet opofferen aan de administratie van het machien want 'k heb er maar 20 bij.
De rol lint had hij zich aangeschaft als wasdraad, omdat hij zijn ondergoed zelf uitwaste en in de badkamer van het hotel geen
droogdraad was voorzien.

Wat we al wel in de cabine hadden was een pracht van een kunstkalender geschonken door de rederij. Op het laatste blad staat :
"Deze aquarellen werden gemaakt door Wolfgang Hagedorn, een Duits artiest die leeft en werkt in Antwerpen."
Dat staat er in het Engels want de kalender moet waarschijnlijk dienen als relatiegeschenk en gaat naar alle continenten.

In de 3^de week van juli stond in de krant, bij de economische berichtgeving iets over de rederijen en over de CAO die ze niet willen vernieuwen.
Omdat ze dan niet meer concurrentieel zijn met andere landen. De rederijen wil zeggen : CMB en Ahlers.
Sealanes is enkele maanden geleden (frauduleus?) failliet gegaan en Ubem heeft een paar jaar geleden de boeken toe gedaan.
Die spelen niet meer mee. Enkel de twee groten blijven over. Met twee overeenkomen wat 'concurrentieel' is ten opzichte van
buitenlandse rederijen is dan rap gebeurd natuurlijk. Dat wisten de Romeinen ook al. Een triumviraat is een minimum.

Wat Wolfgang Hagedorn als ereloon ontvangen heeft zal welverdiend zijn, want het zijn mooie schilderwerken.
Schepen op zee, in haven en tegen de kaai. Ik wist niet dat moderne havenzichten ook poëtisch konden weergegeven worden,
maar misschien heeft Hagedorn een romantischer kijk op de zaak dan insiders. Zo zijn er nog hè.
Wat de kalender aan schilder-, foto- & drukwerk gekost heeft, daar hebben we het raden naar. Dat werd waarschijnlijk door het PR-budget
bekostigd. Daar wordt zo niet aan geknabbeld en op bespaard. Zoals op de Welfare bvb, die post is een paar jaar geleden uit de begroting
geschrapt. Nu genoeg over de post. Feitelijk ging het over Hagedorn en dat de plastic wasknijpers goed bij de kalender kleuren.

Er zijn ook twee aquarellen bij van het gebouw van de rederij, gezien van onder een hangar. Het gebouw staat er mooier op dan het is.
Dat maakt het nog geen kunstwerk, misschien is het eerder een kunstgreep. Prachtig, met al die grote ramen. Die laten voldoende licht binnen
zodat al de mensen die een ganse dag op hun scherm moeten kijken dat kunnen volhouden op secure wijze.
Tiens, de loondienst zit aan de achtergevel. Hopelijk hebben zij ook voldoende daglicht om secuur getuur te kunnen volhouden.
De oppervlakte van de glaspanelen laat airconditioning vermoeden. Niet zozeer omdat zoiets ergonomisch verantwoord zou zijn, maar
omdat de computers maar optimaal blijven functioneren tot 26°C. In de controlroom van het machien wordt angstvallig over die 26°C
gewaakt. Hoger zou disfuncties veroorzaken. Disfuncties, een mooi woord om ellende en rampen te verdoezelen.

wordt vervolgd