|
1996-09-03
We liggen nog maar eens op anker. Daar kijkt ge van op zeker? De capt belde daarstraks dat ik het manifest nog moest tekenen.
Hij was in het schipsoffice. Het manifest is de declaratie voor de douane. Gewoonlijk komt de 2de stuur daar mee rond. Ik vroeg me
af wat er gaande was, als de capt himself daarvoor belt. Er is niks gaande. We liggen.
Daarméé is het machien zo stil! Een patrijspoort die een beetje uitzicht biedt zou toch gemakkelijk zijn.
En waar zijn we nu? Op het Maleisisch gedeelte van Borneo, misschien Sarawak, misschien Sabah. Daar heeft LM iets over gezegd.
Of ging dat over de vorige haven? Dat ik niet goed meer weet waar we zijn ligt niet zozeer aan het uitzicht op de wand van de schouw hoor.
Dat komt vooral omdat het bestek niet meer uitgehangen wordt, de ETA (estimated time of arrival). Daarop staan buiten de middagpositie
van het schip nog een paar nuttige gegevens, de tijd van aankomst volgens drie verschillende snelheden, de datum én de naam van
de volgende haven (of de volgende terminal). Waarom ze dat niet meer uithangen weet ik niet. Misschien vinden de stuurlieden het
voldoende dat zíj het weten, waar we met zijn allen zullen terecht komen?
Met de middagpositie en een wereldkaart konden we al een eindje vooruit, maar een wereldkaart hebben we potdorie niet bij.
Op een of andere mysterieuze manier zat die kaart in geen ene valies. Ik dacht dat LM ze mee had en LM dacht dat ik ze wel zou
meebrengen en in Inchon (Korea) hielden we geen tijd over om naar een wereldkaart te zoeken. Ze blijft op de boodschappenlijst staan.
In Inchon heb ik door de jachtige luide sfeer in de voedselafdeling een miskoop van formaat gedaan. We zochten pindanootjes of
gemengde nootjes. dat verkochten ze enkel in kleine dure snoepedoosjes en wij wilden dat in industriële hoeveelheden, omdat we niet
op voorhand weten wanneer er nog eens boodschappen kunnen gedaan worden.
Hier in deze terminal bvb, mag niemand aan de wal. De Wal wil dat niet. Geen havenfaciliteiten, geen bevoorrading (stores),
geen proviand (provisions), geen bemanningswissel (crewchange), geen shorepass (walpermissie), kortom : geen boodschappen.
Tiens ...? Dan is hier geen dokter van wacht ookni, want dat dat hoort toch bij havenfaciliteiten?
Die miskoop nu. Een half uur tevoren hadden we bij onze pint een potje ongezouten nootjes gekregen. Uit de dop, maar het bruin velletje
moesten we er zelf af friemelen. Ongezouten pinda's werden door LM goed bevonden. beter zelfs, want zonder zout.
Ineens zie ik een groot blik staan, iets boven ons hoofd. Er stond een foto op van die dingen en 'sweet beans'.
Sweet betekent ongezouten en als de Koreanen het woord beans willen gebruiken voor nuts, dan moeten zij dat weten, maar ík pak
dat reuzenblik pinda's mee, ± 20 cm hoog, 15cm doorsnee en zwáár.
'k Had er eens moeten mee schudden. Maar als de pindanootjes nog eens vacuüm verpakt zijn, dan hoort een mens geen gerammel, en
met die schetterende muziek zeker niet.
"LM! Kijk! Pinda's! Gevonden!" LM blij, ik blij, blijdschap alom.
Dat blik staat hier zo'n paar dagen te blinken, tot ik het tijd vond om dat open te doen. Ook al omdat ons tweede potteke gemengde noten
begon leeg te raken. 'k Stessel ermee naar de keuken, want voor zo'n groot blik heb ik de grote opener van de keuken nodig, die staat
vastgevezen op een van de werktafels. 'k Vraag aan de kok of ik de opener mocht gebruiken. Ik mocht. James, ene van de twee stewards
neemt dat blik uit mijn handen want ik zou me zo eens kunnen bezeren tijdens het manoeuvre met de opener. James draait het blik open.
De ch.kok keek nogal verbaasd, vond ik. 'k Leg uit dat het pindanootjes zijn ... 'k geraak niet uitgesproken, want hij riep al "Sweet Beans!"
en dat ik hiér een moest kijken, op déze kant van het blik, daar staat het op, en in 't Engels!
Wat zat er in het blik : Sweet Beancompote. Van kleur en smaak lijkt het goed op de pruimencompote waarmee taartjes gevuld worden.
De Filipino's kennen die zoete-bonen-puree heel goed. Bij hen wordt het gebruikt in gebak en om desserts mee af te werken.
Op het blik stond zelfs een piepklein fotootje van een ijscoupe, gegarnierd met van dat spul.
Het is lekker, niet te zoet en een beetje kruidig, maar ver weg van het borrelhapje dat ik dacht in huis te hebben.
'k Vroeg aan de ch.kok of hij er iets kon mee doen, blijkt hij van dat spul in voorraad te hebben en voldoende ook nog.
Daar geloof ik niks van. Wat zou de Belgische shipchandler zoete bonenpuree in zijn aanbod hebben zitten. Mon oeil!
De enige compote die hij aan boord zet is appelcompote. Pruimen en abrikozen komen gedroogd aan boord. Áls ze al komen.
De ch.kok zijn uitleg moest voor iets gans anders dienen, maar goed.
LM nam de miskoop tamelijk filosofisch op. Ik iets minder, hoeveel tijd moet hij nu misschien zonder nootjes ...
Gisterenavond ging het gesprek over het verschil tussen abdijbier en trappistenbier. En wat het verschil ni wel mag wezen.
LM weet dat. Abdijbier wordt in moderne brouwerijen gebrouwen, volgens het recept van een abdij en onder licentie.
Trappistenbier wordt in de abdij zelf gebrouwen, op euh ..., volgens de oude methode, op ... grootmoeders wijze.
Daar zullen de paters Trappisten van opkijken, die hebben in hun abdij geeneens een grootmoeder om het hen te wijzen.
LM zocht 'op ambachtelijke wijze'.
Er zijn maar zes trappistenbieren meer in België. Hier aan boord geen enkel.
Luc was luidop aan het wegdromen over Maredsous kaas met een goeie trappist bij, op zondag. Op zondag?
Mag het ietske genereuzer, bvb elke dag van de week? Potverdekke, het bier is niet eens aan boord en hij zou het nog rantsoeneren ook.
Met iets dat niet aan boord is moet men toch niet zuinig zijn om langer toe te komen hè.
Namiddag : aan tafel had de capt nog meer nieuws te vertellen, over An en Eefje deze keer.
1996-09-05
LM is om 05h30 begonnen, we vertrokken.
Wat een geluk dat hij de wekker gezet had, want ze hebben hem niet wakker gebeld. Weer zoiets mysterieus.
Waarom bellen ze een 2nd eng niet wakker wanneer er jobs op het programma staan die typisch voor de 2nd eng zijn?
Omdat de cheng gezegd heeft 'laat de 2nd maar slapen'? Waarom zou een cheng dat zeggen? En waarom niet aan de 2nd zelf? Vreemd ...
Vanmorgen belde LM mij om te zeggen dat hij er om 07h30 zou zijn om te gaan ontbijten.
Om 08h ziet hij dat ik hier in de cabine de hoorn niet goed ingelegd heb. Dat was een bijna-ramp.
We hebben hier zo'n lichtgewicht flut-telefoontje. Als die hoorn niet goed ingelegd wordt ligt het ganse binnennet plat.
Op de brug is een controlepaneel en daar kunnen bevoegde instanties zien wie de storing veroorzaakt.
Dan komt er een oproep door de intercom : "Mr. X, check your phone please, check your phone PLEASE".
Please is Engels voor 'en rap een beetje!'
Vannacht was er brandalarm. Loos alarm. Toen kwam uit de intercom : "Ahum ... this was a false alarm, this was a false alarm".
Dat werd zó stil gezegd. Om degenen die door het alarm geslapen hadden niet wakker te maken?
Men slaapt niet door een alarm. Onmogelijk. Een brandbel is een grote rode hamerbel. Een brulbeest.
Verder over de telefoon. Dat hoorntje in wit lichtgewicht design heb ik nog al eens verkeerd op laten liggen. Toen is iemand het komen
zeggen. Dat was gans in het begin, toen hadden ze nog compassie met loempekes, dat werd nog niet het ganse schip rond getoeterd.
Nu wel. -LM beweert dat het vrouwelijk van loempe (lompe) loempia is, mooi hè, ik ben een loempia-
Zo plastieken fluthoorntje bagatelliseert de inhoud van de gesprekken, vind ik. Het maakt van elke boodschap luchtig gebabbel,
woordengekabbel, prietpraat. De bakelieten hoorns van vroeger lieten ons tenminste in de waan dat er serieuze woorden van gewicht
gesproken werden. Door zo'n ding voerde men een Gesprek. En ze vielen vanzelf tegoei in de beugel, ze waren tenminste zwaar genoeg.
We moesten ze met twee handjes vasthouden, zo lang is bakeliet geleden.
De hoorn in de haak gooien wordt ook niet meer gedaan hè. Hij zou kapot vallen naast het toestel en dat betekent kosten.
We varen dus weer efkes. Binnen 24hrs moeten we deze lading ergens gaan lossen op het vasteland. We passeren onderweg Singapore
en er worden stores & proviand genomen al varende, dead-slow- maar toch varende. En om middernacht, dwz : geen daglicht.
Dat zou ik willen bekijken. Al veel van gehoord, maar nog nooit meegemaakt. Dat moet nogal een manoeuvre zijn.
In Suez heb ik het al eens gezien, maar dat was over dag met kleine bootjes en op het kanaal. Kalm water als in een tuinvijvertje.
De bumboten van Singapore zijn zo klein niet, die moeten de zee op kunnen en daar zijn ze dan ineens wel weer klein.
En ze moéten de zee op ook, -de Singapore Passage- want wij vrachtvaarders, liggen te diep in het water om tot bij hen te varen.
Waarmee die mensen zich op zee moeten begeven! En niet zonder lading wegens gesponsord zoals Fons Oerlemans, maar
mét lading, voor hun dagelijks brood. Met die houten bumboats gaan ze zware stukken leveren aan schepen die
hun machien niet mogen stil leggen van de reder, om tijd en geld te sparen voor de aandeelhouders. De managers van de rederij
zitten elders, in een gekoeld bureau en zij geven dit soort beslissingen door aan het schip in een plastieken hoorntje.
Als gevolg daarvan staat een Maleier zich zwetend in wankel evenwicht te houden op een wiebele bumboat. Zonder daglicht.
De Gibbe verjaart vandaag. Hij is van '63. Hij lust marsepein, dat wisten we van vorige kerst op schip 26. In de voorraad snoeperijen
die ik meegebracht had zat een blok marsepein. Dat bleek dan ineens & plots een geschikt presentje, toen we vorige maand de crewlist
eens doornamen om te kijken of er nog verjaardagen op komst waren. 05/09 : de Gibbe. Er moest nog een papierke met een lintje rond
en dat hadden we puur toevallig tussen het recuperatiemateriaal liggen.
Een kaartje ineen gebokst op de laptop en in het lint wat krullebossen getrokken, in allemaal piepfijne priegeldraadjes zoals ze dat doen
bij de bloemist. Daar bestaat een toestelletje voor, maar met een naald gaat het ook. Minder egaal, maar even spectaculair.
De tros lint is half zo groot als het pakje geworden.
Dat pakje zijn we gisterenavond op zijn tafel gaan leggen. Gibbe moest werken tot middernacht. Hij zou het vinden een paar minuten
nadat zijn verjaardag begonnen was. Deze middag kwamen we hem tegen op de trap. Hij had heel laat gewerkt, nog maar pas wakker,
maar al wel vol gesnoept. Hij was blij met de marsepein en dat was de bedoeling.
Hij vroeg hoe we dat nog wisten, van die marsepein. Ja zeg, sinds vorige kerst, op schip 26 natuurlijk. Daar was hij een potentieel gevaar
voor de kerstpoppen die ch.kok RD en ik ineen aan het denken waren. Een week of wat waren we volop aan het sukkelen met de koppen
van de poppen. We wisten niet goed hoe we die gefikst zouden krijgen.
Na het zoveelste probeersel suggereerde cheng CVV : "Maak ze in marsepein".
"Nee, niks van, repliceerde capt JVDM onmiddellijk, want dan zijn ze zó weer verdwenen" met een blik op de Gibbe (choff).
Tiens, dacht ik toen, eet Gibbe zo graag marsepein dat hij er de poppen van de kerststallen voor zou onthoofden?
Hélaba, holaba, dan moeten we absoluut iets anders vinden. Absoluut. De koppen zijn uiteindelijk bolletjes van brooddeeg geworden.
Dat van die marsepein is in mijn memorie blijven hangen, maar niet omdat ik zo'n goed hart heb of zo'n sociabel wezen ben
gelijk de Gibbe (vandaag) schijnt te denken :
Dat ik het zomaar voor hem meegebracht had omdat ik wist dat hij aan boord was!
Dat het blok marsepein al voor hem bestemd was van bij mijn vertrek uit België!
Dat deed enorm plezier!
Dat vond hij formidabel!
We hebben het zo gelaten, we hebben hem laten denken.
Waarschijnlijk was hij nog niet wakker genoeg om te bedenken dat de dingen mogelijk toevallig in zo'n mooie plooi gevallen zijn.
1996-09-07
We liggen in Maleisië tegen de kaai. Er is geen walpermissie. Voor de mensen van de Immigratie en de Douane was het oké, vertelde
de capt. Het is van de havenmeester dat niemand aan de wal mag, omdat ergens werken aan de gang zijn. Van de klop kreeg de man
geen slof Marlboro van deze capt. Want dat is hier een van de Marlboro-countries hè. Voor alles moeten ze een klad sigaretten hebben,
To Improve Promptness. Of om hen er alvast aan te herinneren dat ze een salaris waar te maken hebben.
Bon, dus geen shore-leave. En voor de jongens geen shore-lief.
Wij niet aan de wal, gij geen sigaretten, zei capt PM. Zo zit deze capt ineen.
En als er werken zijn kunnen ze ons met een buske erdoor loodsen. Er zijn zoveel terminals en plants te wereld waar we als zeelieden
wegens onbevoegd niet te voet door mogen. Op alle continenten is daar een oplossing voor gevonden : een buske.
Geen buske? Geen Marlboro's.
Vanmiddag had ik de telefoon wéér eens niet goed ingelegd. Tom is het komen zeggen. LM had het gemerkt van beneden in het machien,
zei Tom. LM wou bellen om te zeggen dat de Toshiba moest vrij zijn tegen 's avonds en het klonk hier bezet.
Telefoon bezet, Toshiba bezet, ik bezet, enkel het wc was vrij.
De cheng heeft deze namiddag telefoon gekregen van thuis dat zijn moeder overleden is. 87j.
De capt is dat beneden aan LM gaan melden en LM belde me om dat te zeggen en toen heb ik de foon niet goed ingelegd.
Gelukkig liggen we tegen de kaai en is er niemand op de brug om dat in het snuitje te krijgen.
Anders was er al een intercommeke geweest, denk ik.
De cheng liep te ijsberen op het deckje hierachter, tussen de schouw en onze cabine. Ik zag hem heen en weer stappen.
Toen hij weer binnenkwam heb ik mijn medeleven betuigd.
1996-09-08
Deze cheng -Tonton Laurent- wordt wegens de familiale omstandigheden overmorgen afgelost door ene cheng Leu.
er waren geruchten dat cheng PdL en zijn vrouw (een zonnige ex-collega uit de pre-LM periode) naar hier zouden komen in oktober,
en ik sprong al een gat in de lucht -dat kon ik toen nog- maar het is pas september. Cheng Leu dan maar.
De naam zegt ons iets maar noch LM noch ik kunnen zich herinneren in verband waarmee.
Vermits hij van uit België vertrekt en bij de rederij zijn vliegticket gaat halen brengt hij de post mee.
Of nee, het was zaterdag toen klerkske PV in Antwerpen een vervanger moeten optrommelen heeft. Cheng Leu vertrekt vandaag uit
Zaventem en klerkske PV brengt zijn vliegticket ter plaatse. De post heeft hij niet bij, die heeft hij vrijdag op kantoor laten liggen.
Jammer, maar helaas. Morgen weten we of er iets klopt van dit scenario.
In de voorraad die de Antwerpse shipchandler aan boord laten komen heeft, zitten natuurlijk grotendeels Belgische producten. Natuurlijk.
Lotus speculoos en Lipton thee en nog zo'n paar dingen met Artis punten op. De Filipino's drinken thee met emmerkes,
knip & weg dat punt (12) en in de Knack die we krijgen van de Franse rederij staat ook een punt, waarde 2. 't Gaat vooruit hoor.
Tenminste iéts dat vooruit gaat. We liggen weeral op anker. Voor de verandering.
Met dit schip zullen we geen grote oversteek maken. Het is niet gemakkelijk om dat idee te laten varen, want dan valt er een
pep-argument weg: eens we hier weg zijn ..., wanneer we op zee zullen zijn ..., na vertrek ... Dat vooruitzicht, die troost valt weg.
Na vertrek komt er gewoon geen volle zee, het blijft territoriaal water er daarmee ook de bewoonde wereld met het gesikkeneur over
reglementjes, percentjes en presentjes.
In de mess hangt het reisprogramma uit. Het vervangt de ETA niet maar het is beter dan niks.
En het ligt hier allemaal maar op een kletske van elkaar hè:
31/08 Bintulu - Maleysia
03/09 Kerteh – Maleysia
05/09 Singapore (passage)
06/09 Mallaca – Maleysia, dat was gisteren en vandaag op anker
12/09 Dumai – Indonesia
13/09 Singapore (passage)
18/09 Liu Hua – Hongkong
22/09 Daesan - China
Acht havens op drie weken tijd, dat is zestien standby's, zonder het ankeren bij geteld. Zestien, dag of nacht.
Drie weken is juist de periode voor een 'schone' oversteek. Twee weken ware ook al schoon geweest.
LM heeft gelijk, die Koreaanse Won gaan nog van pas komen, want dit schip geraakt hier toch niet meer weg, uit den Oost.
'k Ben benieuwd of we in Hongkong aan de wal mogen. Binnen drie jaar wordt dat terug gegeven aan China hé.
'k Ben in een boek bezig waarin onder andere uitgelegd staat hoe de Britten aan Hongkong en Shanghai geraakt zijn.
Frisse jongens, onze Vroede Voorvaderen.
Er staat nog altijd maar één droogkas voor het ganse schip -een huishouding van ongeveer 20 mensen + scheepslinnen-
De twee grote, die in Juli bij een Singapore passage aan boord gekomen zijn, zijn nog altijd niet aangesloten. Ze kunnen niet door
de deur van de laundries, er moet weer een stuk uit de deurstijlen gebrand worden. Dat is er nog altijd niet van gekomen, omdat er
telkens iets voorrang neemt. Een standby aankomst, een standby vertrek, een standby anker, een standby anker-óp, en wanneer dat
allemaal achter de rug is moet in het machien het werk dat blijven liggen is, gedaan worden. En wanneer dat amper in orde is,
is het weeral standby aankomst en herbegint het van voor af aan.
'k Moet er niet aan meewerken maar ik word moe met de mensen die het moeten in orde houden.
De capt wordt al eens op de brug gevraagd via de intercom. Wanneer dat tussen 08h en 12h gebeurt horen we de stem van de 3de stuur
Pascal (Canadees). Hij spreekt Canadees-Frans. Ik weet niet hoe ik Franadees moet typen. Hij praat traag. Traag typen kan ik wel.
"Leu cômààndààn é deumààdéé â lâ pààsrel, leu cômààndààn é deumààdéé â lâ pààsrel ... drie seconden stilte ... dûûrzjàànse"
Le commandant est demandé à la passerelle, le commandant est demandé à la passerelle, d'urgence.
De kaptein wordt op de brug gevraagd, dringend. Of meer courant : Captain on the bridge please, captain on the bridge please.
In momenten van urgentie rustig blijven is zeker een pluspunt bij leidinggevende figuren in wording, maareuh,
wij lachen ons een kriek met zijn ûûrzjanse. Pascal is een kleine vinnige, maar over de intercom zoudt ge hem dat niet aangeven.
Waarschijnlijk heeft iemand hem gezegd dat hij in de micro traag moet praten en duidelijk moet articuleren.
Dat articuleren was duidelijk. Dat traag evenzeer.
De capt heeft zijn videocassette van de Formule 1 in Hockenheim ontvangen van zijn vrouw (via de Franse rederij?). Daar zijn ze nu
naar aan het kijken. Vanavond is er nog eens Formule 1 op TV, maar of we dat aan boord kunnen ontvangen blijft afwachten.
Op zondagnamiddag hebben de mecaniciens vrijaf, als we niet tegen de kaai liggen. Dan zijn ze zo eens een half dagje uit dat geliwaai
van het machien. En naar wat gaan ze dan met zijn allen zitten kijken? Juist ja, naar ander geluwijt.
Volgens LM is de klank van Formule 1-motoren muziek, of minsten gewoon geluid. Volgens mij is het lawaai. Geluid + lawaai = geluwui.
Behalve de cheng. Die is zijn valies aan het maken. Nogal stillekes. -hij monsterde onverwacht af vanwege het overlijden van zijn moeder
Er staat geen muziek op in zijn cabine. Misschien zijn de CD's al ingepakt. 'k Denk dat de tijd niet vooruit gaat voor hem :
wachten op de vervanger, eerder mag hij niet van boord.
Het is 18h, ik ga beneden eens horen wie er gewonnen heeft. Ze hebben het al gezegd hoor, en ik ben het vergeten, maar ik mik op
Villeneuve. Da's nu mijn nieuwe favoriet. En in voetbal is het Sint-Andries, van 't Stad.
1996-09-09
Ach, wat baten kaars en bril als ik het niet ingetikt heb. Heb ik het verhaal van de 'Hydrophore' al verteld? Nee zekers. Awel :
Er waren eens twee hydrophores en die stonden in de Machinery List onder de rubriek 011/.
Rubriek 011/ zijn de pompen. In de machineruimte alleen al zijn er 37 verschillende pompen, weet ik nu.
De rubriek heeft dus het aantal items van 011/01 tot 011/37. Van sommige soorten staan er meerdere exemplaren,
na het pompnummer komt dus nóg een cijfer, per exemplaar.
De pompen om te laden en te lossen staan in Deel II van de Machinery List -dat is de Deck Machinery
Deel II heeft een gans aparte nummering, kwestie van zich niet te vergissen in momenten van haast en spoed
of gewoon omdat het weer eens rap moet gaan.
Het was een voorlopige rangschikking, er waren ook pompen die nog geen nummer hadden,
maar toch: Orde, Systeem & Methode. Halleluja.
In de kolom er naast staat telkens over welke pomp het gaat, met daar telkens het woordje 'pump' bij.
1/ omdat die lijst in het Engels moet
2/ omdat men dan in één bewerking alle pompen kan opvragen wanneer dat nodig is
Dat was nodig op een dag, want LM ging ze een definitief nummer geven.
Ik roep alle pumps bijeen. Ook de ongenummerde natuurlijk.
'k Print die lijst. LM nummert de pompen in volgorde van belangrijkheid.
Het exact totaal kenden we toen nog niet.
'k Geef ze hun volgnummer op de print, in potlood. Als dat niet voorzichtig is!
'k Laat LM het blad nog eens nalezen en tik dan de nummers in.
We komen aan 36 soorten pompen. Dat kan kloppen.
Een paar dagen later ben ik in diezelfde lijst bezig, op het scherm deze keer en wat zienik:
twéé keer het soortnummer 011/14 in de lijst, met als naam Hydrophore N°1 en Hydrophore N°2.
hier hou ik het relaas efkes kort
Help! Ik ben een mekanieke sukkel, wat doen ze me nu weer aan? LM!!!
Hij was beneden aan het werk, dus moest ik het zelf uitvissen of zitten wachten tot hij gedaan had met werken en mij
met één vingerknip uit de nood zou helpen. Maar wat als zijn vingerknip het vandaag niet doet?
'k Ben zelf beginnen peuteren en sleutelen en ik heb dat gevonden want het had weinig met mechaniek te maken. Het was een eh,
een denkslordigheidje van mijnentwege. Ga zitten en denk mee.
Als die Hydrodinges in de voorlopige rangschikking onder rubriek 011/ komen te staan, dan zullen het wel pompen zijn zeker?
En als het pompen zijn, dan had ik daar 'pump' moeten achter zetten zeker?
Iedereen weet dat hydrophores pompen zijn, de vakmensen hier aan boord weten dat al jaren, ik weet dat pas twee weken.
De enige die dat niet wist was deze laptop, omdat ik in de laatste kolom het woord pump er niet bij gezet had.
Zo komt het dat de twee Hydrophores niet mee op de print stonden en ik LM een onvolledige lijst voor de neus geschoven heb.
Hij heeft toen in goed vertrouwen de pompen gerangschikt en een nummer gegeven, terwijl de Hydrophores er niet bij stonden.
Ze waren er van tussen gevallen omdat ik dat éne woord pump er niet bij gezet had.
Tot ik ze met hun oud nummer tegen kwam ... Opnieuw printen en ze kregen van LM het nummer 31.
Deze twee pompen zijn nu 011/31/01 en 011/31/02. Oef.
En we beseften ten volle het nut van een gerubriceerde nummering. (naar het model van schip 26, met het register van 1008 items)
Anders had ik van af nummer 31 opnieuw moeten nummeren tot ... niet aan denken, 't is opgelost.
Zozie, blad vol. Tot schrijfs.
|
