1996-10-14

Hoe gaat het ginder? Hier is slecht weer op komst, we varen noord. Het schip stampt al.

        Stampen zijn trillingen over de lengte-as van het schip, bij zwaar weer zijn dat plotse schokken,
        alsof een buschauffeur zeer plots op de rem duwt, en dat telkens en opnieuw. Men voelt de schok niet aankomen.

        Rollen is de beweging over de dwars-as van het schip. Het lichaam past zich aan, min of meer, want er zit een
        een voorspelbaar ritme in, tenzij bij zéér zwaar weer natuurlijk.

        Stampen wordt als meer belastend ervaren dan rollen.
        Rollen én stampen tegelijk & samen, daar wilt ge geen details over horen, wat er dan gebeurt met een lijf. 

Enkele dagen geleden hadden we het er over en de Gibbe legde uit dat dit schip tamelijk traag rolt omdat
(en toen volgde een technische uitleg die ik nu al weer kwijt ben)
Het klonk goed en ik was zeer bereid hem te geloven, al was het maar om mezelf gerust te stellen.
Maar van stampen is toen niks gezegd geweest. En volgens mij stampt dit schip even hard als elk ander.

Gisterenavond : champagne. Luc gaf een drink omdat hij promoveert tot 1^ste stuur ofte Chief Officer – ingekort tot choff in de brieven
Dat is nu eens een promotie die wat bubbels waard is. Daarna aan tafel rode wijn bij de peperroomsaus. Hier zet ik mijn handrem op want
anders begin ik aan de voorgeschiedenis van die peperroomsaus en deze brief moet voor verzending klaarliggen 20/10, dus het verhaal
over de peperroomsaus gaan we overslaan. -jammer, want ik kan me die story niet herinneren, veel keukengedoe waarschijnlijk weeral

15h : zojuist een klaaglijk gehuil in de alleyway. Ja, lap! We hebben een gekwetste!
Het is een soort muziek van de capt. Ofwel heeft hij gedaan met werken voor vandaag, ofwel houdt hij coffeetime.

Enkele dagen geleden jammerde de ch.kok omdat er een nieuwe capt ging komen en dat hij zich dan zou moeten aanpassen.
Om hem wat op te monteren zei ik dat we ons allemáál zullen moeten aanpassen. "Yes, maybe, but that's your problem."
Dat aanpassen was dan óns probleem. Conclusie: dat vent heeft weinig of geen gemeenschapsgevoel. Zíjn problemen gaan voor.

Nu de grote droogkas is aangesloten gaat het beter vooruit in de laundry. Twee machines drogen en twee machines wassen nog.
Wanneer alle machines draaien is het er zo warm dat de condensatiedruppels van de ventilatie lekken. De teut van de ventilatie is in
aluminium, die zal niet roesten. De inox-wasbak is al wél bespikkeld met roestvlekken. Inox zoals de rederij besteld heeft ...
roestvrij staal op zijn Koreaans.

LM vertelde twee zondagen geleden dat ze een pijp open gehad hadden, en dat de coating al weggevreten is van het zeewater en dat
het materiaal van de pijp al in slechte conditie is. Erg slechte conditie. Het schip is vandaag drie maanden in de vaart.
Op de kwaliteit van de buitenverf is ook danig bezuinigd geweest. Er is op zoveel verschillende plaatsen al roest te zien, dat een mens er
niet meer naast kan kijken. En dat was al na een week of drie. Niet te sterk wensen dat we hier ooit nog monsteren, zei LM, want
stel u voor dat die wens in vervulling zou gaan. -en ja, het volgende contract hadden we weer dit schip aan ons been

15h20: de jankmuziek is weg, de capt hield waarschijnlijk gewoon coffeetime.
Er is een scheepsschroothoop –'ontmanteling' moet dat zijn- ergens in de buurt van Kaohsiung, Taiwan. LM is daar al  geweest.
Er was toen geen schip in behandeling. Hij heeft het gebeuren niet kunnen bekijken. Spijtig. Zoiets gaat enorm snel zegt hij.
Dat zal wel. De aftakeling een handje helpen gaat sneller dan iets (degelijks) opbouwen.
Opkalefateren da's-pas-klas zeg ik. Dat weten sinds 1990, sinds de droge dok in Yokohama (Japan).
Maar de rederij zal dit schip eerder nog verlappen aan een buitenlandse concurrent, want ontmantelen kost geld.

       Dat is nog waar gebleken ook! In 2000 kwam een schip ons lichteren in de waters van Louisiana, en dat bleek dit schip te zijn,
       onder een andere naam en een andere vlag. Dat spreekt vanzelf. Maar wel dit schip, verkocht eer het groot geld begon te kosten,
       geen zeereizen meer, enkel nog plaatselijk vervoer. Dat scheelt ook in verzekeringskosten waarschijnlijk.

Dit keer zouden we in Daesan (Korea) tegen de kaai gaan. Vorige keer kon dat niet omdat het springtij was en bij eb
hadden we dan weer niet genoeg water onder de kiel om geladen binnen te varen. https://nl.wikipedia.org/wiki/Springtij  
Nu zijn we ook geladen, maar misschien is er deze keer (nog) geen springtij. Of is het al voorbij.
Woensdag krijgt de capt daarover bericht. Da's nog twee keer slapen. Dan weten we het.

19h30 : de keuken speelt vrolijke muziek tijdens de service-uren.
Ipv de dagelijkse Scorpions hebben we nu al een week of twee Jingle Bells. Mogelijk zijn ze wat vooruit op de kalender.

1996-10-16

Gisteren was het blazen geblazen. LM komt boven en zegt : als ge wilt weten hoe clean ge zijt, moet ge nu naar beneden,
ze zijn allemaal aan het blazen. Beneden. Dat kan overal zijn. In de laundry bvb , 'k had nog een lading overalls in de droogkas zitten.
In de wasmachines niks, maar iemand ander zou al kunnen aan het wassen zijn. Wie was waarop aan het blazen?
'k Kreeg schrikbeelden van overlopende schuim, mensen met aftrekkers aan het werk, en een paar mensen
blazen het schuim van de wasmachine weg. Niet met de blote hand aankomen! Er kan nu stroom op de machine staan. Vandaar blazen.
Op een vorig schip gebeurde dat al eens en de nieuwe waspoeder hier aan boord schuimt verschrikkelijk. Heb ik die rommel veroorzaakt?
Had ik dan toch nog een machine staan draaien?
Maar nee.
Er was een telefoontje gekomen van de Franse rederij dat er een alcoholtest moest geblazen worden. Binnen het uur de resultaten.
Dat doen ze vier keer per jaar. Of ze moeten dat vier keer per jaar doen, van de verzekering.
Allemaal een uitvloeisel van de Exxon Valdez. Door één zatte kl**t. https://nl.wikipedia.org/wiki/Exxon_Valdez_(schip,_1986) 
Goed dat ze niet de dag tevoren gebeld hebben, toen we de promotie van Luc aan het vieren waren.
Nu dat blazen. Beneden in de managementroom ging het er neig officieel aan toe. Capt, de Gibbe  plus Luc. Waarnemer en twee getuigen,
zoals dat in de instructies voorgeschreven staat. Ik moest niet blazen omdat ik niet meer bij de bemanning hoor.
Alsof ik geen schade zou kunnen aanrichten. Ik loop daar wel los hè, maar ik moet niet getest worden? Da's een bres in de beveiliging.
Na de test drinkt Gibbe een slokje whisky en blaast daarna onmiddellijk nog eens, om te testen of de tester wel test wat hij moet testen,
en niet het lookgehalte in het bloed, om maar iets te noemen. Het ding duidt iets aan, een code van twee letters, verder geen uitleg.
De lettercode heeft hij na wat zoeken gevonden in de handleiding: ver boven het toegelaten gehalte.
Ja, hij had de slok amper doorgeslikt. De whisky kon nog niet in zijn bloed zitten. Het gehalte kwam dus gewoon van de mondholte.
De hoeveelheid van een slok staat niet vermeld 'om te vermijden dat er wedstrijden gehouden worden'.
Dus om te vermijden dat er spelerij van komt. Die tester is waarschijnlijk ook door psychologen getest, op de spelerij van de mensen dan
Cheng Leu heeft het zaagblad gerepareerd. Een Handige Harry, 'k wist het wel. En nu zagen ze de hoekijzers per drie tegelijk, zegt LM.

Gisteren mochten we bijna afmonsteren, naar huis. We waren aan het spelen en onnozel doen en ik had bijna LM zijn duim ontwricht.
In geval van blessuren en kwetsuren moet een vragenlijst voor de verzekering ingevuld worden :
1° droeg de gewonde veiligheidsschoenen op het ogenblik van het ongeval? ... euh, nee.
2° droeg de gewonde een helm op het ogenblik van het ongeval? ... néé.
3° droeg de gewonde aangepaste kledij op het ogenblik van het ongeval? ... euh, min of meer.
Zo mag men bvb in de douche uitglijden en een dubbele hersenschudding oplopen, dat wordt vergoed. Gegarandeerd!
Op voorwaarde dat men doucht met bovenstaande attributen aan het lijf.

In Daesan (Korea) gaat niet alleen de Gibbe er af maar ook de capt. Dat valt me tegen. Nu komen twee Belgische vervangers in één keer.
Dat betekent maar één keer post, want de vervangers komen allebei tegelijkertijd. En Alex (van de smeerolie) monstert ook af!
Da's vroeger dan voorzien. Da's helemaal geen gezellige story vermoed ik, maar LM is om een aantal redenen opgelucht dat Alex verdwijnt.

1996-10-19

De vervangers zouden 21/10 pas in Korea toekomen. Dat is niet naar de zin van de capt omdat hij en de Gibbe, dan nog de losoperaties
moeten beginnen. Daarom varen we nu trager zodat we 'just in time' toekomen, dwz: wanneer de vervangers op de kaai lopen te
drentelen. Dan hebben zij de eer (en het genoegen) de losoperatie te mogen aanvatten. De officiële reden van dat trager varen is
hetgeen in het logboek geschreven wordt : zéér slecht weer. Waar slecht weer? Buiten?
En verder geen nieuws of we nu tegen de kaai kunnen of weer aan de boei moeten.
't Is maar voor de boodschappen, ik zou het graag weten.

Gisteren ging het over 'den bureau', nog maar eens. De capt krijgt de meest gekke berichten binnen.
Antwerpen vraagt acht (8!) pasfoto's van Alex, voor zijn Luxemburgs zeemansboek.
Alex is sinds een paar dagen afgedankt /heeft de zak/moet naar huis, met medeweten van de personeelschef in Antwerpen.
De personeelschef en de klerken hebben hun schrijftafels in hetzelfde lokaal staan, in een hoek van 90°. Ze kunnen mekaar dus zien.
Ze kunnen zelfs met mekaar praten, mochten zij dat nodig vinden.
Enkele dagen geleden wou iemand van de twee klerken (niet PV, de andere, die met zijn wimpers) acht pasfoto's hebben van Lucien.
Lucien heeft lang haar, een heel weelderige haardos. Mogelijk wil die lieve klerk in Antwerpen (het tegengewicht van die platte PV)
acht verschillende kapsels zien van Lucien? Die jongen heeft waarschijnlijk zijn eigen redenen om 8 foto's van Lucien te willen.

Toen kon de capt er nog mee lachen.
Maar als er drie telexen over en weer gaan en de derde eindigt op 'PLEASE EXPLAIN', dan worden dat er vier.
En dan maar jammeren dat de Belgische zeelieden te duur zijn? Zou het niet gedeeltelijk aan de werking van de rederij liggen?
Communicatie kost geld hè mannen.
Blijkbaar is 'Wimpers' in Antwerpen de zeelieden aan het afwerken in alfabetische volgorde en niet gegroepeerd per schip.
Da's dan een duur pak telexen natuurlijk. 'k Zal hem eens een folderke over database bezorgen. Dan kan hij groeperen.

Voorts ziet de voorlopige planning voor reis 6 er zo uit :
30/10 : Erawan, Thailand
03/11 : Bintulu, Malaysia
06/11 : Dumai, Indonesiä
14-15/11: Yoshu, Korea

In Yoshu wilden ze ons nooit meer zien, hadden ze gezegd toen in juli. Toen waren er woorden geweest tussen het schip en de wal.
Er is gebulder geweest en ene van de Koreanen riep tegen de capt : "Gij komt nóóit meer in Yoshu!" En nu gaan ze ons daar toch weer
moeten lossen? Ze houden zich niet aan hun woord hè. – chot ..., dat soort dingen wordt immers op een ander niveau beslist
45.280.000 USD heeft dit schip gekost. Hoeveel staat de USD vandaag? En dan zou 1 kolerieke Koreaan de werking tegengaan?

In Daesan komen de mensen van Samsung Heavy de monorail in de machine ruimte repareren. Gelukkig staat alles hier nog onder
garantie, da's een hele opluchting voor cheng Leu : geen zware kosten voor de rederij.
De Gibbe wou voor hij afmonstert cheng Leu nog efkes goeie moed geven: de Koreanen van Samsung zullen de monorail wel repareren,
maar de machinerijen die er onder staan krijgen ze kapot. Zeelieden, ze zijn soms zo lief voor mekaar ...
Maar de dag dat cheng Leu het abuus met de monorail voorgehad heeft, was Gibbe écht lief. Of solidair. Dat is een beter woord in deze context.
De dag dat het gebeurd is zat de capt 's avonds cheng Leu er wat door te sleuren.
Ene keer, twee keer, we wisten het nu ongeveer allemaal wel.
Halverwege de derde keer onderbreekt Gibbe de capt en zegt:
"Och wie weet wat ik nog allemaal voorheb of uitsteek vooraleer ik afmonster. Ik ben hier nog niet weg hè."
Onder verstaan : 'Gaat ge ook zo sarcastisch doen wanneer iemand van uw eigen departement dure schade veroorzaakt?'
Dat vond ik schoon van Gibbe. Zoals een herdershond efkes hapt naar een poot van het schaap dat een beetje afdwaalt.
Een schaap met vier latten in dit geval.

        Zowel de Gibbe als capt PM hebben nadien dure schade veroorzaakt.
        Van de Gibbe wisten we het een paar dagen later al, van capt PM hebben we pas in 2003 vernomen dat hij iets uitgespookt had in 1998.
       En nog geen klein beetje. Maar dat is voor later.

En de inspecteur komt niet. NIET. Al die zenuwen voor niks. Bij LM niet natuurlijk en bij mij ookni, maar cheng Leu!

Vorige woensdag een haarknipsessie. De twee heren die afmonsteren lopen er al maanden zeer genoeglijk als clochards bij, qua kapsel,
geen haan die daarover knort want hetgeen ze nodig hebben zit aan de binnenkant van hun hoofd. Aan de belangrijkste norm is dus
voldaan en iedereen hier weet dat. Wij leven in dat veilig besef.
Maar binnen twee dagen worden ze in de chaos van de buitenwereld gedropt.
De buitenwereld loopt vol met mensen die ook nog andere normen hanteren. Daar moet een beetje aan tegemoet gekomen worden.
Vandaar : haarknippen. Dat ze hun hoofd toevertrouwen aan de amatrice met de schaar ipv te wachten tot thuis bij een vakmens
zegt misschien iets over de toestand van hun haardos.
Eerst Luc. Nu hij choff wordt wil hij zijn haar gefatsoeneerd hebben. Een overgangsritueel dus. "Enkel de toppekes" zei hij. "En de nek zo wat vrij maken."
Ahja, daar moet plaats gemaakt worden voor de nieuwe en bijkomende verantwoordelijkheden.
Schouders alleen zijn niet genoeg meer.

Het schip stampte een beetje. Een heel klein beetje maar.
Niks om ongerust over te zijn, zelfs niet wanneer men met een vlijmscherpe schaar gaat beginnen.
Tijdens het knippen vertelde Luc dat toen hij zes jaar was, een kapper eens in zijn oor geknipt had. Het litteken is nu nog te zien.
Of hij dan misschien niet stil gezeten had?
Neenee, het was de fout van de kapper, hij was aan het parlementeren met iedereen aanwezig en glimlachte naar
alle medammekes die voorbij kwamen in de galerij. Zo was dat gebeurd. (Arm klein Lucske).

De capt kwam eens kijken hoe het Luc vergaan was onder mijn handen, vond het resultaat aanvaardbaar en besloot
dat ik zijn hoofd ook mocht fatsoeneren. Of hij de meteo betrouwde, voeg ik, ivm het licht stampen van het schip.
"Ja hoor, het weer blijft zoals het nu is." En hij zat al in de stoel nog voor hij zijn zin afgemaakt had.
Hij vertelde een grappig verhaal over een kapper, ik schiet in een lach en knip daardoor de schaar een titske te vroeg dicht.
'k Had dat pas 1 mm verder van de rand van zijn oor moeten doen. Bloed. Ineens zie ik bloed. Eerst weinig, daarna meer.
De capt had geen vin verroerd. Waarschijnlijk voelde hij nog niks. En ik voelde mij slappekes worden van hetgeen ik aangericht had.

"'k Heb in de huid van uw oor geknipt kaptein" zei ik stil. 'k Dierf het maar stillekes zeggen want een mens moet niet staan gillen in een
vers-gekwetst bloedend oor, vind ik. En veel "pardon" en "excusez-moi". Hij : 't Is niks, ce n' est rien.

Knuppel! Ik zie toch zelf wel wat ik aangericht heb. Of kunt gij boven op uw oor kijken misschien?
Owee, néé! Nu zie ik een vil van ongeveer 4 mm. "Niks" noemt hij dat.
Bloed nog eens weg gedept : wel 5 mm! Een snee van 5 mm ... Niet diep, enkel een lap huid los.
Maar vlak eronder : bloot vlees. En zoiets doet pijn, dat weet ik. Bij haarknippen heb ik al enkele keren in het vel van mijn vingers geknipt.
En vingers hebben een dikkere huid dan oren. Bij vingers knipt men niet zo gemakkelijk tot in het vlees. Maar zelfs daar doet het pijn.
Het knippen verder afgewerkt. Voorzichtig. Héél voorzichtig. En tijdens het knippen telkens de bloeddruppels weg deppen,
want die bleven maar opwellen. Tegen dat zijn kopke afgewerkt was begon hij de wonde te voelen, denk ik.
Sinds die dag staat zijn muziek niet meer zo luid, heb ik de indruk. Tot zijn oor genezen is?
Da's maar een gedacht, zegt LM.

Gisteren wou de Gibbe zijn haar geknipt hebben. Of hij het nog betrouwde, vroeg ik. Jaja, hij zou me niet doen lachen.
Het is goed afgelopen. Het is gelukt zonder bloed.

Ziezo. Gegroet.