1996-10-30 ~ Erawan, in de Golf van Thailand

We liggen tegen een storage-ship, 70 mijl uit de kust, een 130 km. Zelfde situatie als een tijd geleden toen in de Hongkong Area.
Toen lagen we aan een factory-ship, dat raffineerde zelf min of meer. Nergens land te zien. Het is helder weer, we kunnen tot aan
de horizon kijken. Land : geen. Wel veel boorplatforms allerlei, een stuk of vijftig. Akelig zicht.

      Hieronder volgt er een scenario dat in 1996 al minder fictief was dan ik had gewild en nu plots nog veel minder.

Boortorens hebben iets futuristisch, ze lijken de nieuwe arken, voor als de poolkappen blijven smelten. Grote paaldorpen.

Er zullen nooit genoeg komen voor iedereen. Daarvoor kosten ze teveel materiaal en tijd.
En dan ... : Tempiera de nosostros, Senõr. Laat Carreras het zingen, als smeekbede kan dat tellen. https://www.youtube.com/watch?v=pZl8yMH5TLA, 04min33

De bevoorrading wordt dan verzorgd door de overgebleven koopvaardijschepen, elk schip voor eigen rekening. De Handels-Arken.
Ze varen in konvooien, zoals de karavanen het Arabisch schiereiland overstaken.
Met voedingsmiddelen. Voeding : schaars.
Als luxe-artikelen in de lading : verf, hout en plastic folie. En misschien textiel. En medicinale planten.
De pingpongroom wordt ingericht als kinderdagverblijf, de bar als klasje, een aantal decks worden overdekt om de zoute lucht
uit de moestuin te houden en in luik vier komen de stallen.

Andere luiken bergen dingen die eventueel kunnen omgeruild worden. Dan hebben we weer marconisten nodig en ook sobrecargo's.
Die zijn verantwoordelijk voor het verhandelen van de lading. En een purser, ook opnieuw nodig. Die wordt stamhoofd.
En een vroedvrouw! Als we er geen aan boord hebben schaken we wel een uit de paaldorpen. Eigen gebroed eerst.

" ... en na een periode van industriële euforie die iets meer dan 150 jaar duurde was het eigen herstelritme van de natuurlijke hulpbronnen
verstoord tot nagenoeg het onomkeerbaar punt, uitgeput om tegemoet te komen aan de noden van een ongebreidelde aangroeiende bevolking.
In de eerste helft van de 21^ste eeuw krijgen we De Implosie. Zo genoemd omdat de bestaande sociale structuren gelijktijdig
in ongeveer alle geïndustrialiseerde landen in elkaar stortten.
In die periode van sociale chaos  werd de wereldbevolking herleid tot ongeveer het getal  dat we nu kennen, waarmee
tegelijk het nut van nationalistisch
denken kwam te vervallen. Daarop volgde een relatief stabiele periode die we nu de High-Tech Barbarie noemen en waarvoor kenmerkend is dat
geïnstitutionaliseerde roof de plaats van handel en ruil had ingenomen en slavernij de plaats van loondienst.  Bijna hetzelfde scenario als een aantal
eeuwen vroeger, zoals we gezien hebben in het eerste trimester.

        De basis voor afhankelijkheid van kunststoffen werd gelegd in de 2^de helft van de 20^ste eeuw,
        door structurele onwil wat betreft middelen-beheer en
        door onkunde wat betreft middelen-kennis van de natuurlijke grondstoffen, waarbij tevens een groot deel
        van de toen bestaande kennis verdween uit het collectief geheugen.
        De totale afhankelijkheid van kunststoffen die daarop volgde, leidde op haar beurt .... stilte achteraan, aub. "

Van: Scenes uit een klaslokaal, xx96  -wat was me dat toen ... 'k was in een visionaire bui zeker?

In 2096 of in 3096, zouden de geschiedenislessen dan nóg zo saai gebracht worden?
Luc haalde er WaterWorld bij. -1995- 't Is niet moeilijk te raden waar Kevin Costner zijn inspiratie haalde. -bij de booreilanden

1996-11-01

We varen weeral, full speed deze keer. De planning is veranderd, we gaan naar Bintulu in Sarawak, het Maleisisch gedeelte van Borneo.
Daar kunnen we niet posten, want ze verzenden de brieven toch niet en aan Singapore vertragen we niet.

Vanavond ging het over sleet. Op een schip van vier maanden oud.
Lucien (le copain Canadien) vertelde dat hij op de Grote Meren aan boord van een schip gewerkt had dat in de jaren '50 gebouwd werd en dat
de installaties er wel oud waren, maar in steviger materiaal gebouwd waren, om te beginnen. En daarop hadden ze hun onderhoud gehad
zoals het hoort. Daardoor functioneren ze nog en varen die schepen -Lakers genoemd- nog veilig ook. -in de winter kunnen ze ijs breken
hun boeg is extra stevig gebouwd en van vorm totaal anders dan die van een zeeschip

En Luc vertelde over een schip dat door de Grieken in vijf jaar tijd kapot gevaren is, afgejakkerd tot en met.
Niks geen onderhoud, dat zijn onkosten. Lossen en laden, dát brengt op! Het schip was vijf jaar oud toen ze het kochten van de
Spanjaarden en de Grieken hebben het in vijf jaar tijd naar de schroothoop gekregen.

Wat inspireert de mensen hier aan boord om zulke verhalen op te halen? Wel, dat ze een gloednieuw schip hier zien aftakelen,
dat ze de sleet hier al zien rondkruipen en oprukken, ook op plaatsen waar ze niet meer bij kunnen omdat zoiets pas in de droge dok
kan gedemonteerd worden, en droge dok is pas binnen 20 maanden, niet eerder want dat kost geld.

De Belgische rederijen maar lullen dat de regering moet maatregelen treffen om de koopvaardij uit het slop te halen.
Zelf bestellen ze sloppenspul. Zouden de Franse rederijen geweten hebben dat ze wegwerpschepen in uitbating zouden nemen?
Want die hunne computer blijft maar routine-onderhoudsopdrachten spuien waar ze hier aan boord nog niet aan toe gekomen zijn,
omdat er telkens iets anders tussenkomt. Ook omdat het telkens maar kleine oversteekjes zijn en er om de zoveel tijd standby is, dag of nacht.

Maar goed, dat ligt aan het soort verplaatsinkjes -kustvaart, of zo goed als-, niet aan de kwaliteit van het materiaal.

LM vertelde dat op de hoofdmotor geen urenteller staat. Hoeveel uren hij effectief gedraaid heeft -running hours- moeten ze zelf bijhouden.
Dus telkens we een tijdszone heen-en-weer passeren, moet dat mee verrekend worden. Da's één.
En tijdens een standby die vier uren duurt, bvb, draait de motor geen volle vier uren, dan moeten ze een gissinkje maken. Da's twee.
Na een aantal keren over een tijdslijn en een aantal standby's wijkt de berekening af van het effectief aantal uren. Hoogstwaarschijnlijk.
En zelfs al was de berekening 100% juist en foutloos, dan kan ze niet geverifieerd worden op de teller, want hier is geen teller.
Dus voor een grote onderhoud kunnen ze slechts bij benadering zeggen of het bijna tijd is, hoogtijd is, of overtijd is ...
terwijl de werkorders een precies aantal uren vermelden en de rapporten een precies aantal uren vragen.
Want een onderhoud juist intijds doen is het meest kosteneffectief, zowel in werkuren, als wisselstukken & materiaal. Dat begrijp zelfs ik.

En toen vroeg ik : waarom is er dan geen teller?
En toen zei LM : die was in optie.
En toen viel mijn mond open.

Hoe hij dat weet : gewoon, het staat in de handleiding bij de hoofdmotor -een paar dikke boeken-
En weet de Franse uitbater dat ?
Dat zal wel, de inspecteur was tijdens de bouw toch aanwezig op de werf en is meegevaren tot Inchon (Korea).

1996-11-03 ~ Bintulu, Sarawak, het Maleisisch gedeelte van Borneo

Er is land in zicht, nu ontvangen we FM. In Erawak was het noppes. Niet dat we daar persé de nieuwsberichten wilden horen, maar
een ander soort muziek kan af en toe geen kwaad. Hier krijgen we een Engelstalige zender.

Het is volop standby. Het machien stampt en doet, vandaag doet LM de standby en soms doet hij het op deze manier ... -larie hoor!
We gaan niet tegen de kaai, het is weer aan de boei. Maar we zouden kunnen posten (?)

Vanavond stond er een charmefilm op. Men zou hem kunnen klasseren als 'roze'. Veel mensenvlees dus. De cheng maakte de bedenking
dat dat ze in feite altegader stommeriken zijn om daar naar te blijven zitten kijken, want straks moeten ze weer alleen gaan slapen en
dan lijkt het nog eens zo alleen.

- Ja, en dan morgen klagen over rugpijn hé Chef. (Luc)
- Ah? dát is dan een lumbago? (ik)
- Neenee, 'dat' heet libido. (Luc)
Waarop de capt : 't is in alle geval iets met een Ô.

1996-11-04, wasdag vandaag

De waspoeder is al gerantsoeneerd sinds een paar weken, ttz : voor de Filipijnen. Ze krijgen nu om de zeven (of tien) dagen een dosis
waspoeder in een fles van bronwater en daar moeten ze het mee doen want het verbruik van waspoeder was weer gestegen tot
angstaanjagend, zoals op vorige schepen. Op elk schip, zeg maar. -zo zijn er nog veel stories, over de scheepsvoorraad waspoeder

De Filipijnen gebruiken de machines wel, maar met de wasgewoontes en met de wasfrequentie van handwas, zoals in hun land.
'Efkes een waske slaan, de kleren van gisteren.'
Wanneer er met de hand moet gewassen worden laat een mens het niet op een hoop komen en meer kleren betekent ook meer was,
zodus : eentje aan, eentje in de was en eentje in de kast. Drie sets kleren, daar komt een mens mee toe. Drie sets, dat betekent
vandaag efkes wassen, want morgen wordt het een hoop en overmorgen zit ge zonder propere kledij.
Kortom : ne serieuze mens wast elke dag. Zo is dat en niet anders.

Gevolg : drie maatbekers poeier (3?) voor 1 short of jeans + 1 T-shirt + onderbroek en eventueel een paar sokken.
Degenen die het bijna begrepen hebben steken er al eens hun badhanddoek bij.
En morgen nog eens en overmorgen opnieuw en zo zeven dagen op zeven, tien Filipijnen gedurende een contract van negen maanden.
Daarna worden ze afgelost door mensen met dezelfde gewoonte, die er ook zo over denken : ne serieuze mens wast elke dag
en als daar machines voor zijn, dan zoveel te beter. Een machine wordt tenminste niet moe van elke dag een waske.

Er moeten drie maatbekers poeier in want het volume water blijft gelijk, of er nu voldoende was in een machine zit of belachelijk weinig.
De wasmachines zijn commerciële kalibers. Een kleine kan 7 kg was hebben en een grote 12 of 15 kg.
Ze wassen dus alle dagen omdat ze weinig kleren bijhebben en hebben weinig kleren bij omdat ze tóch alle dagen wassen.
Oplossing : waspoeder rantsoeneren.

- Jamaar, wat een discriminerende maatregel is me dat! De Europeanen wassen toch ook wanneer ze willen!
- Ja, maar niet hoe vaak we willen, pas wanneer we voldoende wasgoed hebben, dan wassen we.
- Jamaar toch wanneer ze willen.
- Ja, maar niet-hoe-váák-we-willen, niet elke dag.
Nu zijn ze aan het mokken beneden. Begrijpt daar dan geen enkele daar het verschil tussen 'wanneer' en 'te vaak', namelijk elke dag?
Over het waterverbruik ben ik zelfs niet meer begonnen.
Hoe ze onder mekaar gaan oplossen weet ik niet.

In de changingroom, -de kleedkamer beneden naast de laundry- in het kastje van LM
stond een grote doos industriële waspoeder voor de overalls. De inhoud van die doos was op een morgen danig geslonken én
de doos stond omgekeerd weggezet, met de rugzijde naar voor. Zo dom ...
Sindsdien staat die doos waspoeder boven in de cabine, er is nog wat plaats, en ik stessel elke dag met de overalls van de officieren
in de grijze plastic zak en nu ook met een dosis waspoeder in een conservenblik naar beneden, naar de laundry.
Onderweg kom ik al eens een Filipijn tegen natuurlijk en die heeft ogen in zijn hoofd. Dat die dosis moet dienen voor 6 of 7 overalls
kunnen ze niet zien, die bolle grijze vuilniszak op mijn rug wil niet zeggen dat er een lading was in zit, want ze mokken nog altijd.

't Was maar om te zeggen dat wij hier ook soapstories hebben. En dan hebben we het nog niet gehad over hún werkkledij. (zucht)