|
1996-11-08 ~ op zee
Dit is in Works geschreven want: Mensen, er is een catastrofe gebeurd.
Vanmorgen wou ik absoluut opzoeken wat een transistor was, want ik moest weten wat een microprocessor was om te begrijpen wat
het verschil is tussen een 386, een 486 en een Pentium, ivm die Armada 4100. Zo was ik bij Intel verzeild geraakt en in die uitleg
(in da stom boekske van die stomme Bill Gates) gebruiken ze die woorden. Opzoeken dus.
(Stóm dat boekske, kundu ní voorstellen. Zo stom. Da boekske.)
Er staat in WordPerfect nog ergens een index en die ging ik efkes opendoen, om al die termen op te zoeken.
Op het scherm verschijnt een melding: "Initialisatiefout, kan het .BIF bestand niet vinden. Sluiten/Negeren"
Sluiten dan maar. En herbeginnen. Hij doet dat nog al eens, iets melden, maar dat heet dan meestal 'Beschermingsfout',
dwz dat de Compaq zichzelf beschermt tegen de stommiteiten van een ander, in dit geval de gebruikster van de software.
Tegen een vrije val, wanneer het schip rolt kan de Compaq zich nog niet beschermen. Maar dat komt nog wel,
een laptop die het weer in het oog houdt en zich dan zelf in het tafelblad vastschroeft.
Had ik iets weggetikt? Dat kon moeilijk hè, ik was WP nog maar aan het openen om daar te gaan zoeken waar die index nu weer stond.
'Initialisatie', dat klonk erg serieus. Als er initieel al iets niet gaat, hoe moet het dan met hetgeen er op volgt.
Dat werd direct duidelijk: er volgde niks.
Tenzij weer diezelfde melding : "Initialisatiefout, kan het .BIF bestand niet vinden. Sluiten/Negeren"
Maw: ik krijg WordPerfect niet meer open, n-i-e-t-m-e-e-r!
Nog enkele keren geprobeerd : noppes. Sluipwegen geprobeerd: ook niks.
'k Heb in het boekske (ook zo'n stom) van Windows 3.1 gekeken. Het zou liggen aan een gebrek aan onderhoud. Af en toe,
zij noemen het 'vaste regelmaat' moet men een chkdk -check disk- doen. Met vaste regelmaat betekent zeker meer dan één keer per jaar?
Brief n°13 -oude nummering- zit in WP geblokkeerd, half af of pas begonnen. Brief n°13. 't Moet lukken. Niet dat ik bijgelovig ben, want
dat brengt ongeluk, maar toch hè ... Vanaf nu schrijf ik na n°12 een n°12 bis en dan n°14, zoals in de Amerikaanse hotels,
daar heet de 13de verdieping 12bis.
Zie me hier nu zitten in Works. Er hangt zelfs geen helpprogramma aan vast. Hoe moet ik nu iets opzoeken, 'k vind de paginanummering niet!
AH? Hierre! Waar ze het soms gaan verstoppen hè. In kolommen schrijven gaat ook niet en een grafisch programma bestaat geeneens.
En in de statusbalk geeft Works geen regelpositie! Iets wegzetten als commentaar of notitie gaat niet. Wil dat zeggen dat ik zelf moet
snijden en knippen in mijn teksten? M'enfin, dat kan ik niet meer ... -dat heb ik ondertussen weer geleerd hoor
Bon, het ging vroeger zonder WordPerfect, dus moet dat nu ook maar gaan. Maar WP is zo plezánt! WP biedt zoveel mogelijkheden.
Als die fiorituren, gadgets en garniersels qua tekstopmaak zitten nu opgesloten achter die initialisatiefout. Potdicht vast.
Moet ik met dít programmaatje schrijfsels ineen timmeren? 't Zal chic worden.
Dit is decorumverlies. Ow, nee da's iets anders. Ik lijd aan dinges-verlies, eh, 'k ben uit het paradijs verjaagd.
In WordPerfect moet ge het fruit maar van bomen en struiken plukken. In Works moet ge eerst een veld omploegen.
In elk geval : LM! Hellep! Doediet!
Wat Works wel kan (het hoognodige) doet het twee keer zo snel als WP. 'k Moet maar naar een toets wijzen en de typfouten staan er al op.
Gezien? Snel hè.
Enkele weken geleden hebben we zitten doorbomen over 'onderhoudsvrij'. Wij zijn toen zeer eensgezind tot de conclusie gekomen dat
écht 100% onderhoudsvrij niet bestaat. Want, dan heeft men het over een wegwerpproduct. Dat is dan hiér onderhoudsvrij, maar dáár
veroorzaakt het opruiming, dus onderhoud. 't Was toch zo'n schone conclusie:
wat we weggooien veroorzaakt ergens anders een soortement van onderhoud,
wat we niet weggooien zal altijd onderhoud nodig hebben.
En deze laptop heb ik niet goed onderhouden. Nu ja, het scherm blinkt en het klavier ook, maar de chkdk hè, de chkdk ...
Mijn ogen blijven droog van pure ellende en zelfverwijt. 'k Kan niet eens zeggen dat ik het niet wist, want dat maakt het 2x zo erg:
ik had het moéten weten.
Nu krijg ik WP niet meer open. Dat .BIF bestand, zo stel ik mij voor, zou een deel van een deur zijn, de scharnieren of het slot bvb,
en die heb ik niet intijds gesmeerd of erger, ik heb ze laten roesten. Zo stel ik mij dat voor. Maar het kan nog aan iets gans anders liggen,
iets dat nog erger is. 'k Moet er niet aan denken. Bestaan er computerdoktoors? Ja, de softwarespecialisten, maar die hebben we niet aan boord.
Dat er al eens iets van onderhoud moet gedaan worden had ik vagelijk vermoed. Zeer vagelijk. Zoiets van een reset en zo,
ooit van gehoord in een ver verleden, of misschien was het een ander woord. Maar er zou wel een lampke gaan branden wanneer
het zover was. Alle toestellen hebben waarschuwingslampkes, een strijkijzer, een koffiemachien ...
Waarom zou dan een computer niet waarschuwen wanneer hij moet ontkalkt worden?
Owee, misschien waren die meldingen over 'beschermingsfout', die gegevens over geheugenadres en zo misschien de lampkes die
zeiden dat er eens een checkdisck moest gedaan worden. -van Windows 3.1 herinner ik me dus geen knijt meer hè, geen knijt
Maar!: het onderhoud gebeurt in MS-DOS en van MS-DOS ben ik eigenlijk bang. 'k Loop daarin verloren. De opdrachten moeten ingetikt worden,
niet aangeklikt en ik denk wanneer er iets in DOS misloopt het voor eeuwig & altijd zal zijn en met klamme handen typ ik dan mis, keer op keer.
DOS zijn de ingewanden van de computer. In DOS werken is iets voor kalme mensen met rustige handen, zoals LM.
Morgen gaat hij zich met die .BIF en chkdk bezighouden in DOS. Morgen pas.
- Vanavond niet schat, zei LM, cheng Leu wil vanavond nog de bestellingen voor 20/11 hebben.
- Wablieft?
- Tegen 10/11 vindt Leuke Leu nu plots wat laat, vermits ze toch al op 19/11 moeten verzonden worden. Hij wil ze vandaag, de 3 bladzijden.
- Watteuh? Heeft hij per blad meer dan drie dagen nodig? -hoe is die ooit aan zijn promotie geraakt ...
1996-11-12
We gaan naar de States. Officieel. Het staat vast.
Om 08h05 gaat hier de telefoon. LM was al de deur uit natuurlijk. Het was LM aan de foon.
In het naar beneden gaan was hij de capt tegen gekomen (hij loopt weeral mank vandaag, jicht waarschijnlijk) en LM had van hem
het goede nieuws vernomen. Als het van de Numero Uno komt zal het wel officieel zijn. En het bericht is bevestigd door de rederij.
Einde telefoon. 'k Heb direct de boodschappenlijst opgegraven en in het zicht gehangen. Daarna ben ik zingend gaan douchen.
LM heeft vandaag een checkdisk gedaan op deze laptop en er is nu vanalles in orde gebracht op de vaste schijf, behalve dan
dat het .BIF bestand niet meer van zich laat horen. Het is weg en het blijft weg. En WordPerfect blijft potdicht. Terwijl LM er mee bezig
was prevelde ik schietgebedekes tot Hermes en Mercurius, maar die mannen hebben het elders te druk, vrees ik.
Gisteren al was cheng Leu klaar met de bestelling voor 20/11 en kreeg LM een print van de definitieve versie.
We hebben ontdekt hoe Leuke Leu een voorlopige versie van LM overneemt. En waarom de twee eerste bladzijden
al vast gemetst waren en niet meer mochten gewijzigd worden.
LM vergelijkt zijn versie met de versie van cheng Leu, de definitieve en officiële versie wil dat zeggen, om te kijken waar de cheng
nog bijbesteld heeft en waar hij gesnoeid heeft. De gewone gang van zaken. 'k Sta mee te kijken, maar dan voor de opmaak, de layout.
Buiten een licht verschil in kolombreedte, een paar lijnen die erbij gekomen zijn en een paar lijnen die bewerkt zijn, zie ik persies nog iets
aan dat blad maar ik kon niet direct zeggen wat. Ik kijk naar de lijnen waarin niks veranderd is, waarin hij niet gewerkt heeft: de spaties!
Verscheidene spaties zijn veranderd en hier & daar ontbreekt een punt achter een afkorting. En dát kan onmogelijk tijdens het kopiëren
gebeurd zijn. Zelfs al zou men overstappen naar het gekste fantasie-lettertype en veranderen van lettergrootte,
dan zouden de leesttekens mee gekopieerd worden en de spaties zouden proportioneel blijven, in functie van het lettertype.
Het lettertype Arial ken ik
onderhand goed genoeg om op print te zien of er twee, één of geen spaties gebruikt zijn. Daar moet ik geen bestand meer voor
opendoen. -alles moest in Arial, ik kan het lettertype niet meer zién en er zit een fout in : de rn lijkt teveel op een m, in doorlopende tekst
valt dat niet zo op, maar in lijsten met familienamen heeft dat al voor verwarring en zelfs voor gênante situaties gezorgd.
Dus heeft hij heel die bestelling van op onze print zelf opnieuw ingetikt omdat hij om een of andere reden niet kopieert? Is dat niet zielig?
Mijn hart krimpt ineen als ik bedenk dat hij dat 's avonds nog allemaal heeft zitten intikken met het risico dat er opnieuw fouten insluipen
terwijl hij het bestand op zijn scherm had kunnen zetten (de diskette), en in een kopie van het bestand werken.
Goed, nu over iets anders want sebiet geloof ik mijn eigen relazen niet meer.
Het klinkt nu al ongelooflijk genoeg om er schele hoofdpijn van te krijgen.
Het is vree slecht weer. Om mottig van te worden. Gisterenmiddag is het begonnen. Het eerste wat omver kukelde was een mok koffie.
Een plas koffie op de kast, een cabine vol aroma, lekker. Tegelijk tuimelde het Spaans Woordenboek uit het rek op mijn hoofd. Olé!
Of dat gaat helpen, yo no sé. Maar als el bulto een talenknobbel wordt, is de bots misschien voor iets goed geweest.
LM zijn siësta was direct gedaan. Zulke schokken wiegen een mens niet in slaap.
We zitten in de achtertuin van een tyfoon, of in zijn anticyclonale wigwam, weet ik veel. In elk geval: tyfoon vermaakt zich met schip.
'k Ben eens naar vooraan gaan kijken, zeer spectaculair. Indrukwekkend mooi, maar een mens moet er wel voor naar buiten want de
patrijspoorten van deze cabine geven uit op de achterzijde, op de schouw. (Dat heb ik al een 10 keer geschreven, me dunkt.)
Stuifwater tot halverwege het schip, tot achter de kranen, met daarin dan telkens een stukje regenboog want de zon schijnt.
We hebben deining tegen én wind tegen. De wind is warm. We zitten 21° Noord en 121° Oost. De positie weten we dank zij de ETA,
de Estimated Time of Arrival, het papierke dat met deze capt wél elke middag uitgehangen wordt.
Pascal brengt de ETA elke middag na zijn wacht mee naar beneden. Hij is er enkele minuten na 12h. Het prikbord hangt vlak naast de deur.
LM & ik zitten op de eerste rij om het te zien.
En nu we een wereldkaart hebben hangen in de cabine kunnen we zien dat dat we ergens onder Taiwan zijn.
Die wereldkaart was ons opgestuurd door iemand van de familie die medelijden had met mij,
omdat ik door het leven moest zonder wereldkaart. Of die mijn gejammer beu was. Dat kan ook.
'k Voel mij zo wat slap. LM heeft weer niks natuurlijk. Vanmiddag zei ik dat hij er persies grauw uitzag. Nog niet echt groen, maar toch al
lichtgrijs. Allemaal inbeelding van mijnentwege, zei hij, hij voelde zich zo lekker als een dinges in een hoenderhok, als een haantje.
Hij had vanmiddag nog meer nieuws bij. Het wordt Baton Rouge. Da's Louisiana. De Mississippi op tot een eind boven New Orleans.
Tegen half januari, grof geschat, zouden we daar zijn, zegt LM. Tegen dan is het tijd om af te monsteren. Ik gok op 10 dagen vroeger,
5 januari. Kwestie van dwars te zijn, 't is er 't weer voor.
Daarjuist werden de alarmen getest. Dan gaan om beurt alle mogelijke toeters en bellen dan lossen ook de branddeuren van de trapkast
uit hun magneet en slaan met een smak dicht. Dat laatste was ik weeral vergeten. Ze verwittigen nochtans via de intercom.
't Was er juist toen ik die deur achter mij hoorde dichtslaan. Verschietachtig is dat. Eén tel vroeger en 'k had er met mijn enkel tussen
gezeten. Zware vliegende branddeuren bijten in de Achillespees. Zo zijn ze.
Enkele dagen geleden ging het er over dat de telefoontarieven in Canada goedkoop zijn. Vree neig goedkoop.
Pascal beweerde dat hij de ganse dag met zijn gebuur kon bellen en dat kost haast niks.
- Ja, maar hoórt hij u dan?
- Si, si ..., mais oui ..., bien sur ... antwoordde die brave jongen.
|
