1996-11-13

Vandaag zijn LM en ik vier jaar getrouwd. Dat wordt niet gevierd omdat wij een andere datum aanhouden, maar had ik Word Perfect
nog kunnen gebruiken, dan had ik vandaag een kokarde voor hem gemaakt, omdat hij het officieel al vier jaar met mij volhoudt.
Dat is een olympiade. Volgend jaar heet het een lustrum, dat klinkt nóg deftiger.

Gisteren zijn we op de monkeybridge naar het slecht weer gaan kijken. We hebben ons stevig vastgehouden natuurlijk, want ge zoudt
daarboven van uw sokken waaien. Warme wind. En prachtig machtig weer. Het schip ploegt zich door elke waterberg. Die verandert
wanneer het schip er door moet in een turkooise muur, bovenaan afgewerkt met wit kantwerk van schuim. Dan dondert
de turkooise muur op de voorpiek en stuift het wit kantwerk tot voorbij de twee cargokranen. Dan is 'het' weg. Watermassa's aan deck.
Waar zijn de spuigaten, ha, daar. Want een paar tellen later herbeginnen we, dan is de volgende waterberg er.
We stonden daar een beetje à la Turner, tussen Wolken en Water. William Turner, niet Tina.

Door het slecht weer zullen we pas 16/11 in Yeosu (Korea) zijn, daar lossen, in China gaan laden en hup & away naar de States.
Langs de Kaap (Z-Afrika), vertelde Lucien gisteren.
Langs Suez zou de kortste weg zijn, maar die passage is verschrikkelijk duur, zei hij.
Langs Panama is het iets minder kort, maar ook duur, zei hij ook.
Daarom langs de Kaap, dicteert de rederij.
De capt zat ja te knikken, 't zal dus allemaal wel juist zijn.

Eerst nog efkes een Singapore Passage om te bunkeren en stores & provisions aan boord te nemen, de resterende post in ontvangst
te nemen en de mensen daar te zeggen dat ze hartelijk bedankt zijn voor alle goede zorgen maar dat we nu toch écht weg zijn hoor.
En of ze nog efkes de laatste brieven willen posten, nu we daar toch zijn. Maar da's voor binnen een week of drie, grof geschat.

'k Ben in een pocket begonnen over de kruistochten. Beschreven door mensen uit die tijd maar dan van de 'andere kant', kwestie van
eens een andere klok te horen luiden. Jawadde. 't Is de moeite. Onze godvrezende voorvaderen waren doodgewoon kannibalen.
Als er na een schermutseling maar enkele lijken lagen gingen ze gewoon nog wat mensen jagen om te slachten.
Kinderen zijn te roosteren, schijnt het. Volwassenen niet, die moeten gekookt worden.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Amin_Maalouf , https://www.bol.com/nl/f/rovers-christenhonden-vrouwenschenners/30087131/?country=BE ,

blz 65 : "Menseneters uit noodzaak? Menseneters uit godsdienstwaanzin?
            Het mocht dan allemaal onwaarschijnlijk lijken, maar toch waren er bezwarende getuigenissen waar men niet om heen kon."

Het waren er meer dan één losgeslagen groepje, ze hebben het over troepen. Het is ook door Frankische kroniekschrijvers genoteerd,
ene Raoul van Caen en Albert van Aix, maar die geven een afgezwakte versie. Zij hebben het over de 'afschuwelijke noodzaak' lijken te eten,
niet over de jacht en de slacht. Van blz 62 t&m 87 gaat dat zo door, met relazen van toen.

blz 369 : "De verslagen over het kannibalisme van de Frankische legers in Mara in 1089 zijn talrijk en met mekaar in overeenstemming
              in de Frankische kronieken uit die tijd. Tot aan de 19^de eeuw zijn ze nog uitvoerig terug te vinden bij de Europese
              geschiedschrijvers ..."

Awel awel. En ik die dacht dat enkel in Duitsland en Japan aan geschiedenisvervalsing gedaan werd.
't Is toch eens goed om een andere klok te horen luiden. En WIE had eind 18^de, begin 19^de eeuw genoeg macht om dat onderwerp uit
de Europese geschiedschrijving gewist te krijgen? -niet te ver gaan zoeken hè
Niet gewist uit de schoolboekskes voor kinderen onder de 18 jaar maar uit de geschiedschrijving.

'k Moet nog veel bladzijdes lezen want ik ben nog maar in het jaar 1101.
Kruisvaarders, jawel, het stond al bij James Michener in De Bron :
degenen die met oprechte bedoelingen vertrokken waren,
werden ziek toen ze beseften waarin ze verzeild geraakt waren.

Volgens het register hebben aan de zeven (tenzij men de 4^de twee keer telt, dan zijn het er acht) kruistochten in het totaal zes Boudewijns
deelgenomen. Zou de vorige koning der Belgen geweten hebben naar dewelke hij genoemd werd? Toch niet naar de broer van
Godfried van Bouillon zeker, Boudewijn I die het in Edessa wat gaan uithangen is.
Met welke prestaties de andere Boudewijns hun naam in de geschiedenis gekregen hebben weet ik nog niet. Die zijn allemaal van na 1101.
Da's voor vanavond. Maar van zo'n boek wordt men klaarwakker.

Het woord krak dateert uit die tijd. Een krak was een vesting en bij uitbreiding een krijger die daar woonde, 'iemand die tegen een stootje kan'.
Of die tegen de stoten zou moeten kunnen die zullen volgen, nadat andere kraks uitgehaald hebben wat kraks toen zoal pleegden te doen.

1996-11-14

Gisterenavond telefoon. LM was in de badkamer. 'k Neem op, 't was de brug: dat er een fax was voor LM. Hij met natte haartjes naar boven
en ikke mee, vierklauwens. Er was een Radio-Telex-Letter (?), toegekomen per satelliet via Oostende-Radio verzonden door ma & pa.
Dat vonden wij tof, plezierig en plezant. Het bericht eindigt met "tot binnenkort". Hoezo binnenkort? Komt gelle naar hier? Oké. Goed.
De RTL is wel degelijk binnengekomen per fax, niet per telex. De installatie werkt dus, maar niet elke keer. Dat is hier met nog dingen zo.

Over de perikelen van cheng Leu met zijne computer ga ik niet meer schrijven. Telkens hij er iets over lost krijg ik de kripsen, maagkramp
en angstzweet tegelijkertijd, terwijl het niet eens mijn zaken zijn. En gijlie zijt het misschien & waarschijnlijk meer dan beu gelezen.
Nog efkes ditte: gisteren beweerde hij dat de bestelling van 20/11 in lettertype Arial Narrow 9 staat. -een zéér smalle letter
Dan heeft hij dat toch zelf omgezet want Arial Narrow is geen lettertype voor bestellingen en andere lijsten met cijfers.
Na een half blad begint het te wemelen voor de ogen en (bestel)lijsten zijn nu juist dingen die makkelijk en goed leesbaar moeten zijn.
En dan nog in lettergrootte 9? Geen 10? Een 10 zou al leesbaarder zijn.

Arial Arrow, ze hij eerst. In gedachten was ik als een razende aan het zoeken waar die Arrow zou kunnen staan.
Er is een Arial Regular, een Arial Rounded en een Arial Narrow. Maar een Arrow? Arrow betekent pijl. Hij heeft de lijst toch niet omgezet in
dat pijlenschrift zeker ... Neptunus sta ons bij! Die pijlenverzameling staat gans onderaan bij de fantasielettertypes en de symbolen ...
maar Arial staat bovenaan. Bon, bovenaan hebben we dus regular, rouded, narrow ... Arial Narrow! Niet arrow. Indiaan!

Toen zei hij iets over formatté. Ik hapte naar adem. De capt BJ zei gauw dat het die andere 'format' was, rechtsboven op het scherm.
Ha, juist, da's waar ook. In de Engelse versie is format gewoon 'opmaak'. Oef. (danku capt). -'format' werd later vervangen door 'edit'
Leuke Leu zijn geklungel jaagt mij serieus schrik aan. Gelukkig bewaren LM en ik van alles een kopie.
En hij vertelt zijn perikelen telkens op een verongelijkte toon alsof hem dat aangedaan geweest is hè.
Of op zijn minst zijn die dingen hem 'overkomen'. Tot hiertoe heeft hij geen van die troebels zelf veroorzaakt ...?
Hij besloot met te zeggen dat het uiteindelijk allemaal niet erg was, hij had veel bijgeleerd hoor, door die bestellijst te bewerken.

Nu stond het zweet me in de handen en mijn nek werd ijskoud. Zei hij daar efkes in volle avondbijeenkomst dat hij het écht materiaal
had afgewacht om op te oefenen? Oefenen is een risicobezigheid! (dat heb ik uit dat goed boekske van die brave Bill Gates)
En de bestellingen moeten juist zijn. Een fout maken gebeurt heel snel en heel stil, er gaat geen dreigende vioolmuziek aan vooraf.
'k Heb het zelf voorgehad in de Machinery List, met het identificatienummer van de hoofdmotor (ergens in augustus was dat).
Daarom heb ik Excel op iets anders geoefend. Op de stamtijden van de onregelmatige werkwoorden in het Spaans. Lach niet,
het heeft geholpen. Zowel om de stamtijden te memoriseren als om Excel te oefenen. Daarbij, ik vond niet zo direct ander oefenmateriaal.

Nu hou ik er over op. Ik kom Leuke Leu maar één keer per dag tegen maar LM moet met hem werken. Da's erger. Da's véle erger.
Verdorie, is me dat verschieten, ineens springt de radio aan. LM heeft de klok verzet vanmorgen, we hebben vannacht een uur shift gehad.
De timer zal aan gestaan hebben. -een hifi met een timer op, 't zou kunnen

LM en ik denken dat we hier dinges aan het krijgen zijn, 't een of ander ontberingssyndroom. Het hoofd krijgt te weinig input, stimulans.
Wij twee zijn niet de enigen hoor. We hebben er allemaal een beetje van. Hoe zou ik dat beschrijven: de koetjes & kalfjes zijn op.
Alles is al een keer of zes gezegd geweest en er dienen zich tijdens de avondbijeenkomsten geen nieuwe gespreksonderwerpen meer aan.
Tenzij het gezaag over de Koreaanse kwaliteit van de dingen aan boord. We zijn daar nochtans met 10. Hoe heet dat verschijnsel nu weer.
Het wordt voorgesteld als een spiraal in achteruit en ze gebruiken het woord regressie. Het heeft iets van mentaal ijsberen,
de gedachten draaien enkel nog rondjes. Moesten ze ons nú een psychologische test laten doen zou het er lief uit zien.
We werden gelijk allemaal afgekeurd. Behalve misschien de leeghoofden. Die overleven zoiets moeiteloos.

Enkele dagen geleden vertelde LM dat de ze Oily-Water Separator opengegooid hadden voor onderhoud. Die machinerij moet de
olie-water emulsie die van ergens komt, scheiden in olie en water. Het water wordt overboord gepompt en de olie wordt, (efkes vragen),
de olie wordt gebruikt als brandstof voor de allesbrander, de incinerator.
Het is te zeggen : de olie-water emulsie zou moéten gescheiden worden door een bepaald systeem van centrifuge.
Het model van separator dat hier staat is een doodgewone filter. Mogelijk zeer geschikt om aan de wal regenwater of pompwater
of nog veel andere vloeistoffen te filteren, maar niet geschikt voor het zware werk waarvoor het hier moet dienen: olie scheiden van water.
LM is niet te spreken over dit model of systeem.
Het ding had dus zijn onderhoud gehad. LM hing op de seat en was aan het opsommen wat ze er allemaal aan gedaan hadden:
dit gedemonteerd en uitgekuist, dat gedemonteerd en uitgekuist, zus en zo gedemonteerd en uitgekuist, alle elvenveertig dingen
nagekeken, de filter zelf (dat onnozel ding) gekuist met chemicaliën, alles weer gemonteerd. -en toch is hij bang van een Ikea-kastje?
Kortom, (diepe zucht) die separator is weer zo goed als nieuw ... alleen spijtig dat 't nog dezelfde is hé.
Dat laatste kwam er zo kwiek en snel uit dat ik van het lachen bijna van de seat rolde.

De kwaliteit van de machinerijen hier aan boord is regelrecht kamelot. Die goeiekoop moet ergens in zitten. Wel, die goeiekoop zit in de
kwaliteit van het materiaal, óók in dingen die de structuur en de werking van het schip dragen. Niet alleen in het woongedeelte werd
bespaard. Dat zou ik nog snappen, geen lift en een soberder aankleding van de cabines.
Maar toch niet besparen op de stevigheid en de bedrijfszekerheid van het schip! Awel, dat is hier wél gebeurd.
De machinerijen stappen van hun kinderziektes rechtstreeks over op ouderdomskwalen.
Tegen dat iets afgesteld en helemaal geregeld is en op punt staat, is er al sleet merkbaar.
't Klinkt ongelooflijk hè : na de rodage zo goed als klaar voor het stort.
Een mecanicien haalt hier geen eer van zijn werk.

1996-11-16

Grote dag vandaag! De Franse rederij heeft post doorgestuurd en LM & ik zijn hier bedolven. Ook de brieven naar Daesan en naar Seoul
die aan het zwerven gegaan waren, zijn toegekomen. We waren nog aan het varen en de post lag al op de brug. Misschien was de agent
meegekomen met de loods, want over land is hier geen doorgang voor onbevoegden. Onder andere zeelieden.
Ze willen misschien geen westerse spioneer-neuzen door hun terminal hebben wandelen, en dus kunnen wij niet aan de wal.
Tenzij capt BJ een bootje laat inleggen, want over het water kunnen we wel aan wal. Maar een serviceboat kost geld ...

Rond 11h belde de capt naar het machien om LM te laten weten dat er post voor hem gereed lag op de brug.
LM belt mij, om te zeggen dat er post voor ons gereed lag op de brug. Ik storm naar de brug en wacht dan rustig tot de capt tijd heeft
en zeg hem dat de ik de post die gereed ligt kom afhalen. Zo is dat hè, voor alles is een procedure.
Het duurt langer om het te typen dan om het te doen. Ge had me de trappen moeten zien oprennen.

Radio: voor het ogenblik is het de Koreaanse Cowboy Gerard, begeleid door het vogelgezang van het Maastreechter Star koor/orkest.
Daarstraks een karaoke-wedstrijd met luisteraars. Met een giechel-presentatrice, de plaatselijke Rani De Coninck in volle form.

Ma schrijft dat ze van de Franse uitbater weet dat LM een vakje in de postkast heeft, daar op kantoor. Waw.
Dat weet hij nog niet hoor, dat hij in Frankrijk een eigen vakje  heeft. Bij de rederij in Antwerpen is het een vakje per schip, niet per
persoon.
Als dat dat vakje dan wat vol raakt, en er valt iets op de vloer, dan moet iemand (klerkske PV?) dat oprapen en dat weer in het vakje steken.
In het JUISTE vakje. En dat is een job van confiëncie. (dus liever niet klerkske PV aub, in hem heb ik geen fiducie)
Een vakje per persoon is veel beter, dat raakt niet snel overvol. Goed gezien van de Franse rederij. Vandaag ben ik weer dikke vrienden met hen.

Of ze de tijdschriften opgestuurd hebben en hoeveel, weten we binnen een paar dagen pas. De Knack en Le Vif. Die gaan eerst naar de
capt, dan naar de cheng, dan naar de choff en dan naar LM. 'k Lees die uit in twee richtingen (eerst de Artispunten eruit knippen voor
Toppiéke) en leg gereed voor LM wat ik denk dat hem zal interesseren. Zo. En als ze geen opgestuurd hebben komen ze later misschien
mee met de inspecteur, Mr J-MP. Hij wordt in een van de volgende laadhavens verwacht en blijft aan boord tot onze laatste Singapore-Passage.

Singapore-Passages zijn ongeveer het interessantste dat wij hier in deze uithoek van de wereldzeeën kunnen meemaken, maar nu
hebben we het wel gezien hoor. Wij zijn gone-away. Naar de States. De officiële schatting is ginder aankomen op 10/01. LM krijgt dus gelijk.
Zo rond 14/01 zullen we waarschijnlijk afmonsteren.

Vanmorgen was de zon nog niet op en wij al wel en het was hier verschrikkelijk killig op dat stuk metaal hier. We hebben voldoende truien
en sweaters en warme kleren bij, ik zeg het er maar efkes bij. Er moeten geen noodpakketten opgestuurd worden wat dat betreft.
Nu is de zon er en is het gewoon lekker fris winterweer, niet kil meer.

In het machien is het nu wat menselijker van temperatuur. Dat werd eens tijd. LM komt nu een ganse dag toe met één overall.
Geen druppeltje zweet. Zo is het voor de mecaniciens aangenamer werken ook. Nu zat ik een paar lijnen terug wel te jubelen dat we naar
de States gaan en dus een hele lange oversteek zullen maken, maar vermits het langs Zuid-Afrika te doen is, en niet via Suez, moeten we
twee keer de tropen door. En dat is voor de mecaniciens in het machien geen lachertje. Voor de mensen aan deck ook niet, maar die hebben
tenminste buitenlucht. En we varen er schúin door, dus niet de korte pijn, we blijven lang in tropische waters.

Ziezo, dat was het ongeveer. 'k Ga afsluiten want dit is een Works-bestand. Dat kan efkes duren. Works heeft bij printen geen optie voor even en oneven bladzijden. Hoor mij, ipv blij te zijn dat we nog binnen kunnen in Works.
C'mon, count your blessings, zeggen de positivo's. Doe ik, doe ik, maar niet elke dag even luid.