|
1997-05-06 ~ op zee
Nog maar drie dagen aan boord en al kweeniwa bezoek gehad aan de deur van de cabine. Ik denk dat het komt omdat er nog iet of wat
snit in mijn kapsel zit. LM zegt dat het komt omdat we het deurgordijn nog niet hebben opgehangen. Ik hou het op mijn kapsel, maar goed,
ik zal het gordijn ophangen en kijken of het enig verschil maakt. Als ik nog twee maanden wacht met het gordijn is mijn kapsel uitgegroeid
en zullen we nooit weten waaraan het gelegen heeft.
Het is tropisch warm. De zee ziet er uit zoals in de reisfolders beloofd wordt, blauw en rimpelloos. Zelfs de haaien zijn te tam om zich te laten zien.
LM heeft al last van zijn huid en we zijn nog maar drie dagen in de tropen. Gelukkig hebben we niet uitgespaard op het gewicht van onze
reisapotheek, we hebben genoeg bij om het te verzachten. De onvolprezen Calamine, in voldoende hoeveelheden.
Verhelpen kan ook : naar koelere oorden varen. Daar wordt aan gewerkt, we gaan naar Korea.
Er is een klein mirakel gebeurd. En een anti-mirakel. In de bar lag een exemplaar van het Gallois Genootschap, dat is een vaktijdschrift
voor mecaniciens ofte werktuigkundigen, zoals ze in het Gallois graag zeggen. In het tijdschrift stond een kleine luchtfoto van een schip
dat me dit schip leek te zijn. Uit het bijschrift kon ik niet veel opmaken. 'k Heb dat fotootje uit geknipt en gedacht dat het nog vele keren
zou van pas komen. 's Avonds is de Gibbe hier en ik vertel hem wat ik er mee van plan ben, verjaardagskaartjes, bvb.
"Allez gij! zei Gibbe, dat schip is de Fina Europe, dat is drie keer te groot om voor dit schip te kunnen doorgaan."
"Op zó'n klein fotootje?" probeerde ik nog, maar 't was al te laat. Mijn idee had er gelegen bij Gibbe. En ik erbij.
Dat wil dus zeggen dat ze me vorig Nieuwjaar in mijn gedacht gelaten hebben met de aankleding van de menuukes en me laten doen
hebben, zo van 'jaja, 't is goed". Ipv te zeggen : "Eigenlijk is dat schip te groot, maar het fotootje is alles wat we hebben, dus: doe maar".
Da's een hemelsbrede nuance hè. Of bestaan er zo geen brede nuances? Want nu twijfel ik aan alle afmetingen die er niet in cijfers staan.
In Singapore is de post per DHL vertrokken. Waarschijnlijk rechtstreeks naar de Franse rederij in Nantes. Dus niet verbaasd zijn als er een
Franse potzegel op de envelop plakt, wij zijn wel degelijk hier en niet in Frankrijk. 'k Had gehoopt dat er een kleurrijke exotische zegel
zou op komen, maar ge zult het met een gewone Franse moeten doen. Jammer.
Binnen een week of drie, vier, monsteren twee Belgen af, zij zullen voor ons de post meenemen en thuis op de bus doen.
Gibbe wordt dan afgelost door Luc, als Luc door zijn examen van kaptein is. Gibbe had Luc onlangs opgebeld om te vragen
of het zo wat ging met de blokperiode. -het examen wil nog niet zeggen dat Luc al zijn promotie heeft, hij heeft het 'tikket', dat is alles.
"Oh, bôf, goed, maar nu ben ik in de tuin aan het werken hoor", had Luc geantwoord. Niet dat Gibbe zoveel belang stelt in andermans carrière,
maar Luc is een van de zeer weinigen die hem hier zou kunnen aflossen. En misschien wil Gibbe graag naar huis. Vandaar.
Het is veel rustiger nu we weten dat het eten tenminste eetbaar zal zijn. Hoe het smaakt kan ik nog niet proeven met mijn kunstgebit,
maar het is eetbaar en dat is al wat. In feite is dat een minimum, en dat had de vorige kok -AO, de sjoemelaar- niet begrepen.
Het typtafeltje is terug in de cabine, sinds gisteren. Een nijvere ziel heeft het vernist tijdens ons verlof en al mijn pro memories weg geslist.
Layout-gegevens en andere kleine onthou-dingetjes had ik op het houten blad gekribbeld, om niet telkens te moeten zoeken naar
het vodje papier waarop dat zou kunnen staan. Gewoon aflezen van het tafelblad. Praktisch. Misschien niet esthetisch, maar wel zeer
functioneel.
Tijdens onze afwezigheid heeft iemand voor het esthetische gekozen. 'Als 't maar proper is'. Dat is ook een motto natuurlijk.
1997-05-07
Gisteren is er iets vreemds gebeurd met onze Compaq. Ineens ging hij verschrikkelijk traag en dat was deze keer niét omdat
ik teveel programma's tegelijk had open staan. 'k Kreeg de ene foutmelding na de andere.
Eerlijkheidshalve zal ik er maar bij zeggen dat ik in DOS aan het rondtoeren geweest was en dat is terrein waar toeristen zoals ik
absoluut beter wegblijven. Vandaag is hij nog niet genezen.
Op de Toshiba van de cabine dan maar.
Zo'n rampen gebeuren natuurlijk om 16h45, een uurke voor LM gedaan heeft met werken,
zodat ik nog koortsachtig in volle herstelmanoeuvres ben, badend in het zweet en foeterend, wanneer hij boven komt.
We houden het gezellig ... https://nl.wikipedia.org/wiki/MS-DOS#MS-DOS_in_Windows
1997-05-09
Probeer aan een Toshiba eens uit te leggen dat een gedachtestreep geen splitsingsteken is.
Twee dagen geleden heb ik daar mijn latijn willen insteken, flut, hij snapt het verschil niet, de sukkel. Dom machien.
Enfin, beter een Toshiba dan een Compaq waarvan den DOS op vakantie is, want dat is daar een dooie boel.
Gisteren was het hemelvaart, een officiële feestdag. Een feestdag aan boord wil oa zeggen dat de mecaniciens een namiddag vrij hebben,
dat er aan tafel wijn is en dat de capt 's avonds een wit hemd aan heeft om darts te spelen.
De ch.kok is van de kanten van Herentals en spreekt een beetje zoals Nonkel Jef van het feuilleton, en als Sabrina van de familie Backeljau.
'k Moest gisteren efkes in de keuken zijn en hij vertelde zo het een en ander. Hij woont al 7 jaar in Paraguay en hoe dat zo gekomen is, etc, enz.
Ergens in een klein dorpke, hoog in de bergen, in het binnenland dus, zei hij.
Ha ja zeker, want Paraguay -zoals Bolivië- heeft geen kust, dat is van de ene kant tot helemaal aan de andere kant allemaal binnenland.
Hij vertelde dat daar nog veel Vlamingen wonen.
"Jáa, zei ik, maar die weten goed waarom ze daar zijn hè, 't zal niet voor het schoon weer zijn dat die daar wonen." – neonazi's
"Ja, zo zijn er ook" antwoordde hij. En ik herinnerde me een story over hem die ik nu niet op papier ga zetten, andere keer.
Gisterenmiddag zijn LM en ik een toerke aan deck gaan doen. In volle tropenzon? Bôf, ja, waarom niet. Toen we halverwege waren
kregen we een tropenbui. Zonnebril nat en kledij ook. Toch maar eens aan bakboord gaan kijken of die orka's er nog waren. Niks.
We zitten trouwens niet op hun route, maar een mens weet nooit hè. Er moest zo eens ene bij dit schip gebleven zijn.
"Zijt ge zot?" vroeg LM.
"Nee, nog niet" antwoordde ik in alle eerlijkheid.
Madredeus heeft hier al zeven keer opgestaan vandaag. Ik krijg er niet genoeg van. De CD 'O espìrito de Paz'.
Om stil van te worden, vooral bij de nummers van 1 tot en met 14. Espìrito? -moet espírito zijn
De Toshiba heeft geeneens een acento agudo op het klavier staan. De Compaq wel. Hoe moet ik nu mijn oefeningskes van Spaans doen?
Opnieuw in potlood? Maar dan ligt de cabine weer vol gomsel! En we hebben maar ene gom bij! Allez, 'k heb weeral iets om over te jammeren.
Misschien vind ik er iets op.
LM wist te vertellen dat het niet Luc zal zijn die de Gibbe zal vervangen maar Diga. Die kennen we nog van in 1990, op het schipwaar LM en ik
mekaar leren kennen hebben. Eigenlijk vind ik het erg jammer dat Luc niet komt. Hij maakt zo geen spel van een faxke.
Van Diga weet ik het niet dat blijft afwachten. Want er was weer iets met de fax hoor. Het is efkes wit geweest voor mijn ogen, van koleire.
'k Had een Radio Telex Letter om per fax te verzenden naar Oostende Radio, zij sturen het papier dan per post naar de bestemmeling.
dat is een pracht van een service, zo kunnen we mensen bereiken die thuis geen faxtoestel staan hebben. Goed gezien van Oostende!
Het was een tekening van narcissen en moet dienen voor Moederdag (Zellik). 'k Heb gelijk ook eentje gemaakt met tulpen, voor augustus,
Moederdag provincie Antwerpen. -voor de moeder van LM
Het juiste adres en de gegevens voor Oostende radio er op en huppekee, enkel nog gaan verzenden, intijds, dan ligt dat vrijdag in de bus.
Aan mijn planning zou het dus niet liggen hè. En op volle zee hebben ze op de brug tijd om dat te verzenden, er is niet veel traffic.
'k Ging dat tijdens de wacht van de Gibbe verzenden, liever niet tijdens de wacht van Rébo, de kerieuzeneus, die van de ondersteboven fax.
Gibbe, 1ste stuur zijnde en dus officieel 'dagman' loopt hier toch wacht (08h-12h & 20h-24h), omdat er geen 3de stuur aan boord is.
In de plaats van Pascal hebben ze een aspirante gestuurd en junior officieren mogen nog niet alleen wacht lopen, vandaar dat Gibbe
het aan zijn been heeft: hij loopt weer wacht, en dat elke dag.
'k Kom om 17h30 op de brug en vraag aan Gibbe of hij dat efkes wil verzenden. Hij ziet dat het een RTL is. En toen begon het.
Veel 'jamaars' en 'oeioeioeis' dus zal ik het verhaal inkorten. Het kwam er op neer dat de kosten die Oostende maakt voor het verzenden per post
hier aan boord moeten opgezocht worden, om ze op onze rekening te kunnen zetten. Dat ging hij niet zelf doen, dat zou hij laten doen
door de junior, door Marta wanneer ze terug zou zijn van tafel. (Heet zoiets delegeren of heet dat werk afschuiven?) En dat ik het blad
maar op de brug moest laten liggen, dan zou de capt (capt DM hemzelve?) dat wel verzenden. Later.
Wablieft? Privé-correspondentie laten liggen op de brug? Over mijn dood lijk.
Tiens, zei ik beleefd, zij het lichtelijk verbaasd, enkele maanden geleden hebben ze dat hier toch in orde gekregen, zonder dat er iets
extra moest opgezocht worden? Oostende brengt alle kosten toch automatisch in rekening?
Jawel, Oostende brengt de kosten in rekening bij het AAIC (Accounting Authority Identification Code), die instelling recupereert het bedrag
van de rederij in Antwerpen en hier aan boord moet dat bedrag dan bij onze persoonlijke uitgaven gezet worden, zodat de rederij haar geld ziet.
Pas op, het gaat hier over een kapitaal bedrag tussen de 30 en de 50 BF hè. -nu iets tussen 0,75 en 1,24€, volgens het Net
Het transmissierapport dat hier uit het faxtoestel rolt geeft enkel het aantal minuten aan dat het faxen kost, dus enkel het eerste gedeelte
van de kosten, maar niet de bijkomende verzendkosten die Oostende Radio zal aanrekenen aan het AAIC, die 30 of 50 BF. Volgt ge nog?
Dan is het goed.
De rederij huurt bemanningsleden uit lageloonlanden, organiseert daarover dan een colloquium in een duur kasteel, met autoriteiten en
hun entourage en beveiliging -een dochter van Aquino, als ik me goed herinner- iets dat een miljoen frank of meer gekost heeft.
Maar een postzegel moet gefactureerd kunnen worden of het verzenden gaat niet door?
Ik herinner mij mijn verontwaardiging over dat colloquium heel goed. De locatie voor een bijeenkomst over besparingen was in
kasteel Den Brandt, ten zuiden van de Antwerpse Ring, aan de overkant van het Nachtegalenpark en het Middelheimpark.
Als ík iets over besparingen had mogen organiseren, dan zou dat in een zaal van het Internationaal Zeemanshuis geweest zijn,
met als lunch voor elk een sandwich met hesp en ene met kaas, plus een tas koffie of thee. Wie een derde sandwich wil, of een pint :
zelf betalen. Dát noem ik besparingen. Niet een uitgebreid buffet. En 's middags was heel het kantoor daar ook natuurlijk. Mee-eten,
allemaal mee-eten. Een hyperdure bijeenkomst om te besparen op ... op het loon van de lagere bemanningsleden? Misselijk, zoiets.
Kom, dacht ik, geeft mij miljaarde diën telefon dat ik het gvd zélf aan Oostende vraag hoeveel een RTL-verzending kost.
In augustus sta ik hier immers weer en dan moét het wel een RTL worden want dan is er geen andere oplossing dan een Radio Telex Letter.
De Gibbe : "Als we dat hier gereed leggen met de kosten opgezocht en al, dan zal de capt (capt DM? die houdt zich niet bezig met dat soort
kleinigheden) maar als we dat niet eerst opzoeken, moet hij het zelf doen en dan springt hij zó hoog, want hij is al zenuwachtig genoeg,
door al het werk dat hij heeft. (Spreek voor uzelf vent, gíj loopt al dagen zenuwachtig om een of andere reden) -later gesnapt waardoor
En het verzenden ging niet door. Maar ik laat géén privé-post rondslingeren op openbare plaatsen zoals op de brug.
Ik weer naar de cabine. Aan LM verteld hoe de zaken er plots voor staan wat een RTL betreft en LM vindt het ook zeer vreemd.
Waarom niet eerst de fax verzenden en de bijkomende kosten van een Radio Telex Letter dan achteraf opzoeken? Dat kan toch ook?
Oké, de fax zal nu verzonden worden naar de winkel in Brussel. Da's niet mis, want nu mogen alle gegevens voor Oostende Radio er af
en zo kwam er ineens een half blad vrij voor tekst. Goed. Dat zou vandaag dus in orde moeten komen. 'k Ben benieuwd of hij mijn blad
nu nog eens zal proberen op de brug te houden. Nu staat er echt tekst op, nu is het helemaal privé-correspondentie : over het mooi weer,
de zonneschijn, de blauwe zee en soortgelijke hoogst-vertrouwelijke mededelingen.
LM besloot zijn graad eens te laten gelden, daarboven. -dat is bij mijn weten maar enkele keren gebeurd, in al die jaren vaart
1997-05-10 ~ op zee
De fax is verzonden. Om ietske vóór 20h. Marta was alleen op de brug -alleen?, als junior?- en zij heeft dat bericht in een wip verzonden.
Geen woord over 'de capt zal dat verzenden', geen woord over de Gibbe, gewoon efkes zelf doen. Flinke meid.
'k Had de nummers van de winkel (Brussel) en van Laura (Limburg) op een dubbelgevouwen papierke staan. Als het toestel in Brussel
af staat proberen we Limburg. Marta neemt dat dubbelgevouwen papierke aan en legt het omgekeerd op het plankje met het nummer
van Limburg naar boven. Ik merk niks omdat ik de zijlamp (in de kaartenkamer) aan het vasthouden was want het schip trilde weer lijk zot.
LM was op de routekaart aan het kijken en Marta wist niet dat ze naar het reservenummer aan het faxen was. Het blad rolt uit het toestel.
"Hé, zegt ze, op uw papierke staat nóg een nummer?" Tja, dat had ik er moeten bij zeggen natuurlijk:
als het eerste nummer de fax niet aanneemt, dan pas faxen naar het tweede nummer.
Niks aan de hand volgens haar, ze heeft het blad nog eens verzonden naar het eerste nummer. Zo gaat de 'kaart' voor Moederdag zeker toekomen.
LM heeft al drie keer een winkelhaak in een broek van een blauwe overall getrokken. Niet dat hij acrobatieën uithaalt in het machien,
de stof is gewoon te dun geworden. Van het zweten blijft de stof aan zijn lijf plakken en wanneer hij zich bukt schuift ze niet mee maar scheurt.
Twee overalls zijn nog te repareren, de eerste is al opgegeven. Spijtig hoor. Het duurt bijna een jaar eer ze echt zacht zijn, maar tegelijk
zijn ze dan ook al een eindje versleten. Zou dat in de handel te krijgen zijn, voor-versleten overalls? Of anders sponzen overalls, van Absorba.
Maat 6 van Absorba betekent zes jaar, denk ik. LM zijn haar en baard zijn nu zo kort dat hij er jonger uit ziet, maar geen zes jaar.
Nu zal LM de nieuwe witte overalls wel moeten dragen. Die zijn bij lange nog zo zacht niet maar wel sterk. Erger is dat er maar drie
van zijn maat aan boord zijn en hij gebruikt er voor het ogenblik twee per dag omdat hij in de namiddag laswerk te doen heeft.
De vorige kok, de Filipijn AO, die nutritieve vandaal, heeft hier zijn contracttermijn niet uitgedaan. Hij is van boord gegaan in de States.
Appendicitis. Hij kloeg al enkele dagen over buikpijn. Toen het schip in haven lag kon hij naar de dokter. Ze hebben hem daar maar gelijk gehouden
want hij werd dezelfde dag nog geopereerd en kon dan later naar huis op herstelverlof. De mensen aan boord hebben zijn bagage gemaakt. Dat is de procedure.
Tijdens een (herstel)verlof kan een mens al eens wat boeken opendoen hè. Kookboeken bvb.
Maar ja, een mens moet eerst aan boeken willen geraken natuurlijk.
16h40 : we hebben oefening gehad. Met capt DM wordt gechronometreerd op hoeveel tijd we op onze plaatsen in de lifeboat zitten.
Paraatheid telt mee deze keer. Eindelijk!
Het tweede deel van de oefening was voor de sterke mannen. Vandaag oil spill (olielek). Andere keren is het brandoefening.
Vorig contract, met Luc als 1ste stuur moest ik met de hospitaalploeg mee, als hij gewonden in het scenario voorzien had.
En dat vergat hij geen ene keer hoor! 'k Ben benieuwd of ik van den Diga ook mee mag wanneer we brandje spelen.
1997-05-14
Sinds maandagmiddag liggen we op anker. Mistig en kil is het hier. Regelrecht novemberweer. Waar is onze warme kledij?
En wiens idee was het om die thuis te laten? LM heeft één dingetje met lange mouwen bij, en dat heeft hij geeneens nodig.
Ik heb drie dingen met lange mouwen bij en gelukkig ook die grijs-witte trui. Zonder die trui vertrek ik niet meer. Nooit meer.
Waar heb ik me de voorbije dagen mee bezig gehouden. Efkes denken, met een verjaardagskaart voor Marta: vuurwerk van op een tankertje.
Het vuurwerk komt uit Clipart en heb ik in Powerpoint omgewerkt tot er voldoende kleurengensters op het papier stonden, met daar onder
een klein grijs tankertje. Dat was andere koffie, want dat moest in Paintbrush gebeuren. Een andere oplossing heb ik niet gevonden.
Ziezo, blad bijna vol. Groetjes en tot schrijves.
|
