1997-06-10 ~ op anker, Yeosu, Korea

We zijn gisteren aan de wal geweest, LM & ik en nog anderen. De dag begon zeer goed: we gingen in de vroege middag binnengaats,
enkele uren vroeger dan voorzien. Dwz dat we binnen de baai op anker gingen en niet op de ankergrond buiten in de mist bleven liggen.
Dat was dan al dat, in de baai valt tenminste iets te bekijken en te zien. Ook al was dit een extra dag ankeren, het ging wat vooruit.

Toen kwamen de Samsungboys (van de scheepsbouwwerf) nog maar eens en wie zat er ook op dat bootje : de agent, met post voor ons.
Kleurrijke tekeningen uit Limburg, klassiek én hedendaags. We hebben een spotje van Ikea bij, en nu heb ik hier tegen het schot
een mini-galerij geopend, de vernissage is al binnen twee dagen.
De tentoonstelling heet : 'Van Klassiek tot Hedendaags, een kort overzicht uit de Vroege Periode van de Limburgse School '.

Er is ook de Vroegste Periode, maar die werken worden bewaard in het archief van de Limburgse School zelf, maar vooral tegen de frigo.
Wij hier in Korea mogen al blij zijn dat we een paar  werken uit de Vroege Periode hebben kunnen bemachtigen.

       'k Had ongekleurde tekeningen in PowerPoint opgestuurd, de kinderen van Laura hadden die gekleurd en zij had ze terug gestuurd.
       Vier fel gekleurde tekeningen op A4. En daar een lampje op gezet. Plots een blikvanger in de cabine!

Overmorgen zal ik het de mede-opvarenden allemaal tegoei en gedetailleerd uitleggen, de rondleiding (70 cm) doe ik namelijk zelf.
Er zijn zo van die dingen hè, die een mens best zelf doet ... 'k zal maar weer gewoon doen zeker? Niks vernissage.

Op het andere schot, boven de koelkast, hangen de bloopers van mijn cartoonwerk. Nu valt ineens op hoe gróót deze cabine is,
ttz, hoeveel plaats er nog over is voor meer en andere bloopers.

Om 17h30 was er een bootje om ons naar de wal te brengen.  -was er nu ineens weer wél geld voor een bootje?
We waren met negen. De rest moest werken of had geen zin (?) Een half uurke over het water en we waren aan de wal.
Phika (2^de stuur, Canadees) had van de agent een goed adres gekregen.
Een 'goed adres' zou zeker de befaamde Tjeb Tsjuli serveren, een gerecht dat LM nog kent van vorig jaar nabij de werf op Koje-Do.
En ik zou dat nu eindelijk ook eens kunnen proeven. Het bestaat uit gevarieerde geroosterde vleesschoteltjes, veel verschillende
groentenschoteltjes en heel veel sausjes.

Op de kaai stond een busje van de Seamen's Mission. Zes van de negen stappen in. Wij niet, wij drieën, Phika, LM & ik gingen winkelen en eten.
Eerst een bank vinden om geld te wisselen. Na twintig minuten rondlopen en ene keer vragen was het na 18h en zouden alle banken wel dicht zijn.
De verkoper van gedroogde vis wees naar de wijk tegen de heuvel en zei iets van exchange en Yeosu-city.
Wij richting city, bergop. Letterlijk de berg op. Naarmate mijn voeten moe werden, werd mijn hoofd wakkerder : waren we niet beter eerst mee
naar de Seamen's Mission om geld te wisselen? Ja. Zouden we een taxi nemen en naar de Mission gaan wisselen? Ja.
Taxi kost hier een appel, het ei is er al teveel aan.
We troffen een taximan die ons begreep. Seamen's Club, knikte hij. Wij blij. Hij zette ons af rechtover de visverkoper van daarstraks en
wees naar een gang links opzij van de parking. Hij nam 2 USD aan. "Okay?" vroeg ik. Hij zei drie keer 'thank you'. Dat zou kunnen betekenen
dat ik hem drie keer teveel gegeven heb.
In de gang gekomen, nergens een opschrift, geen levende ziel te bekennen. Waar waren de andere zes van de ploeg? Algehele stilte daar.
Eén jong snuffelhondje, dat was niet veel van zeggen.

'HOTEL' was het enige wat er te ontcijferen viel. Daar was één mevrouw aan een soortement balie.
- Seamen's Club? vroegen wij hoopvol.
- Closed, zei ze met samengeknepen lippen.
- Money change?
Ze wees naar zichzelf. 800 won voor een USD. Het was dat of blijven ronddolen. Wisselen dan maar.

Eerst naar het supermarktje voordat die sloten. Kleine wegwerpcamera's en films gaan halen en nog wat spullen voor de mensen die aan
boord gebleven waren. 't Was er een geschetter door de luidsprekers, zoals in de supermarkt van Inchon vorig jaar. Hels.
We waren blij dat we daar buiten waren. Daarna hebben we door de twee winkelstraten van het havengebied geslenterd en toen hebben
we een taxi genomen naar dat 'goed' adres van de agent. De eerste taximan wist niet waar het was. De tweede taximan wierp een blik op
het papierke en knikte. We reden de heuvels in naar Yeosu-city, regelrecht het Koreaans binnenland in. Zo voelde dat.
Aan de wal hou ik graag een stukske zee  in zicht, maar door de heuvels was dat niet mogelijk.

We zijn het restaurant binnengestapt. Aan de ingang stond al een Westerling. Verdorie, het was LM zijn spiegelbeeld in een manshoge spiegel!
Ik had al goeienavond geknikt en ik denk LM ook. Tegen zijn eigen spiegelbeeld, zo blij waren wij een Westerling tegen te komen.
Maar een spiegelbeeld kan ons niet verder helpen hè, vertalen of zo ...
Aan de inkom riep een meneer een dienster om een tafel voor drie personen. Wacht eens efkes, zei LM, laten we een Westerse tafel vragen,
een tafel met stoelen erbij. In die salonnekes met schuifdeuren binnen gepiept: overal lage Oosterse tafels met kussens op de vloer.
In de grote eetzaal ook. Eén trede op en : SCHOENEN UIT ! Dat was een ramp, want ik had geen sokken aan en blote voeten zijn absoluut
onbeleefd aan tafel, barbaars onbeleefd. Maar schoenen aanhouden is misschien nog erger. Wat nu? Aan? Uit? Aan? Uit? WAT NU ?
In het vervolg, weer of geen weer: sokken aan wanneer we gaan eten in Korea, want dát wil ik nooit meer meemaken.
Witte sokken en als het te warm is, ze op zijn minst meenemen in mijn tas. In elk geval altijd sokken bijhebben in Korea!
Bon, schoenen uit dan maar hè. Goed, eerst een bier en dan Tjeb Tsjuli. TJEB TSJULI ? De dienster schudde het hoofd.
Lap! Dat serveren ze hier niet.

Owee, dat hadden we hadden we eerst en vooral aan de ingang moeten vragen hè. Nu waren we al gezeten, een beetje laat om het
nog af te bollen. Achteraf bekeken feitelijk niet. Toerist en barbaar zijnde had dat er nog best bij gekund, maar ik was moe en ik had honger
en het was niet bij me opgekomen dat we toen nog weg konden.
Menu : een paneel aan de wand, zes lijnen in tekenschrift, met zes prijzen erbij. De middelste prijs dan maar? Een Koreaans schriftteken
moet een hele hoop betekenen, gezien hetgeen er op tafel gekomen is. En het was allemaal vis, rauwe vis, op een paar schoteltjes na.
'k Zag dat allemaal komen, vis en nog eens vis, en alsmaar rauwe vis. Onéé, daar gaat LM zijn avondje aan de wal. Hij lust geen rauwe vis.
En als we nu nog comfortabel zaten, maar zelfs dat niet. Zelfs geen steuntje voor de rug.

'k Heb van alles wat geproefd, er zaten heel lekkere dingen tussen en twee dingen die, nuja, die niet smaakten. Phika probeerde ook 't een en ander.
LM at twee gekookte gamba's, twee balletjes ter grootte van een knikker en een schijfje kruidenomelette. Dat was het dan voor hem.
Phika was ook aan het vertragen en na een tijdje was ik de enige die nog aan het eten was.
'Hoe krijgt ze het binnen' zag ik hen denken. Over dat beetje rauwe inktvis? Bijlange zo glibberig niet als oesters en die zijn toch ook lekker?
Maar mijn eetlust gaat over natuurlijk, wanneer er zo twee hongerige schapen sportief proberen te blijven bij mijn geschrans.
Nu kan het heel goed zijn dat ik maar de helft proefde van wat ik at hè. Dat ligt misschien aan de tandprothese. 't Is nog wat wennen.

Zaten we in een visrestaurant? Wat aan de andere tafels gegeten werd konden we niet zien. Er stonden schotjes tussen de tafels.
De diensters hadden wel zicht op de zaak natuurlijk, de schotjes kwamen ongeveer tot aan hun knietjes. 't Moet zwaar zijn voor de rug,
telkens buigen en bukken om te serveren. Na een uurke waren we daar weg. Terwijl daar heelder families zitten tafelen in 't lang en
in 't breed tot alle schoteltjes leeg zijn, hielden wij het na 60 minuten voor bekeken. Er stond een kanjer van een koekoeksklok achter mij,
daardoor weet ik dat. Een staande koekoeksklok in het Oosten (?)

Weer de straat op. Phika wou T-shirts. Gezocht en niet gevonden. Engelstalige kranten en tijdschriften : in één winkel een Reader's Digest
die hier 180BF kost. We vroegen Engelse boeken (misschien, hopelijk, mogelijk ...) De boekenmeneer liet ons Koreaans-Engelse taalcursussen
zien. Leesboeken? Romans? Detectives? Nee, hij verstond ons niet. En wij hem niet. En die boeken waren er ook niet.
Oudere uitgaven van Reader's Digest dan maar? Nee, ook niet. Djie, 180 BF voor een Reader's Digest! Aziatische uitgave dan nog,
dat is van hier. Dat moet zelfs niet uit de States komen. Aan die prijs zal ik elke letter heel traag en twee keer lezen.
Wat we wél gevonden hebben was een CD winkel. We moesten daar niet echt zijn, maar we zijn toch eens binnen gestapt. Al goe!

Wat hebben wij daar gevonden:

1° Simon & Garfunkel – Bridge over Troubled Water. Efkes rekenen, 7.800 won : 800 won = 9,75 USD x 35 BF = 341,25 BF
2° Andrew Lloyd Webber, 2CD, overzicht van zijn werk. Nu rekenen, 14.800 won : 800 won = 18,5 USD x 35 BF = 647,5 BF
   Voor een 2CD? Met The Philharmonic Orchestra, The Royal Philharmonic Pop Orchestra, The Royal Philharmonic Concert Orchestra,
   en The Royal Philharmonic Orchestra, kortom : het een al philarmonischer dan het andere of meer royal.
   Dirigent telkens ene Paul Bateman.
3° (Ga efkes zitten). Rossini, 2CD, Strijksonates 1-6. Zelfde rekensom,  14.800 won : 800 won = 18,5 USD x 35 BF = 647,5 BF
   Daar zoek ik al 15 jaar naar, sinds het bandje van mijn muziekcassette geknapt is door sleet. 't Is waar dat ik niet al te grondig gezocht heb
   OMDAT SOMMIGE MENSEN UIT DE MUZIEKBRANCHE DAT VOOR MIJ ZOUDEN DOEN ! Stopt met speuren altegader, het is Decca DD 333/6 443 838 – 2.
   Uitgevoerd door de jongens van de Sint Martinus en Nonkel Neville dirigeert.
   https://nl.wikipedia.org/wiki/Academy_of_St._Martin_in_the_Fields , https://nl.wikipedia.org/wiki/Neville_Marriner

'k Kom aan 1636,25 BF voor 5 CD's. Hoe krijgen ze dat gedaan? Manufactered in Korea. Mogelijk aan hongerlonen.
Daarvoor moet een mens op een donkere avond door Yeosu dwalen met twee zeemannen die niet lekker en vooral niet genoeg gegeten hebben.
Maar míjn dag was goed geweest. Eerst post, 's avonds vis als voor een ganse kattenkolonie, een Reader's Digest en tot slot
goedkope CD's waarvan één per toeval een lang gezochte. -en we hebben ze nog allemaal hoor
Kortom, voor mij het was een goede dag. Voor Phika en LM natuurlijk veel minder. Na een dag hard werken in haven geen eten hebben ...

Die agent die ons dat 'goed' adres gegeven heeft hè, awel, ik vermoed dat hij heel goed weet dat Westerse beginnelingen daar
hun gading niet zullen vinden. Dat was te plots en te onversneden Oosters. Maar peeke wordt niet met de nodige tralala behandeld aan
boord van Westerse schepen, en daar hebben wij gisterenavond voor geboet. Peeke is namelijk het ventje dat een drie weken geleden
de afmonstering van de Gibbe en Rébo danig in de war stuurde. Zodanig dat LM het er van op zijn heupen kreeg. Dan moet het als erg zijn hoor.
Wacht efkes, eens opzoeken of ik daar iets over geschreven heb. Na 18/05 misschien? Dat zou brief 04 moeten zijn. Of 05? Minuutje hè.
Pôôôtver-hier-en-ginder. 'k Heb niks verteld over die kwiet en over zijn bemoeienissen met de valiezen van Rébo en de Gibbe. Da's gek.

LM en ik dachten dat hij de loadingmaster was, maar peeke is dus gewoon een bediende van het agentschap. Zichzelf noemt hij luidop
'a Very Impotant Person' (echt waar) en de Filipijnse steward Alex is de enige die daar intrapt ocharme. Alle anderen dienen dat vipke
van repliek want tijdens het lossen of laden is er maar één VIP en dat is de lading zelf, daar moet alles voor wijken want als dié kuren zou krijgen ...
Kortom, er wordt hier voor de agent niet gesprongen en gebogen zoals hij zou willen en vandaar dan dat 'goed' adres. Voor Oosterlingen.

LM is 's avonds nog een stukje kip gaan opwarmen in de oven. Microgolf is een zeer nuttige uitvinding. Vooral als een schip in Korea ligt.

1997-06-11 ~ tegen de kaai, Yeosu, Korea

De tweede ploeg is aan de wal gekund. Rond 13h zijn ze van boord gegaan en om 19h waren ze terug. Ze waren nog maar 10 minuten aan boord
en het was al koekenbak. Cheng LdG wou LM spreken. LM was juist naar de wc. ('k Zal het hem zeggen, Chef).
Ineens hoor ik in de alleyway luid geargumenteer in het Frans. De cheng had dus hommeles met Diga of met capt DM of met allebei.
Of enkel met capt DM, want soms spraken zij allebei Frans, soms allebei Nederlands ... De stem van cheng LdG klonk luid en zeer beslist :
" DE MECANICIENS KOMEN AAN ZOIETS NIET AAN. DAT IS WEER IETS VAN DE GIBBE. DE MECANICIENS ZIJN DAAR NIET GEWEEST ! ON-MO-GE-LIJK ! "

Owee, owee, ik ben nog maar eens op de deur van de badkamer gaan kloppen en gezegd dat hij moest komen want dat er 'iets' was.
Dan heb ik maar de werksokken zitten opvouwen in de slaapkamer, want van uit de woonkamer/bureau kon ik alles verstaan wat er
in de alleyway gezegd werd en dat wou ik niet. (Brave sokken, die lagen daar al van 's namiddags op mij te wachten). Drie eeuwen later
kwam LM uit de badkamer. 'k Zeg hem dat het 'iets' blijkbaar uit de tijd van de Gibbe dateert, dus iets van minstens drie weken oud.
LM trok zijn hemd aan, nam zijn klembord en begaf zich naar het slagveld. Iets later vielen de decibels plat, stilte.

Nog wat later zat ik mee bij de cheng & Colette om naar de relazen van een namiddag aan de wal te luisteren, de shopping te bewonderen en
de bloemen in het water te zetten. Overdag zijn er meer winkels open en we hebben heelder beschrijvingen gehoord en ook foto's gezien,
want die waren al ontwikkeld. Maar geen foto's van een Tsjeb Tsjuli-tafel. Volgende keer misschien.
Zij hebben ook geen Tsjeb Tsjuli gegeten, want hun uren aan de wal vielen buiten de etensuren.
Van de QuickSnap Camera's had ik een model zonderflits meegebracht. Daarmee waren ze zo goedkoop! Colette heeft er mét flits meegebracht.
En nergens T-shirts met iets over Korea op. 'k Denk dat ik weet waarom. Naar analogie met een paar verhalen uit andere landen.
Tijdens de proefreis vorige zomer werd hier aan boord geroepen : 'No pictures! No pictures!' Er zou op de achtergrond zo eens een heuvelrij
kunnen te zien zijn. Persies of in Noord-Korea weten ze niet waar de Zuid-Koreaanse grote scheepswerven liggen.
Noord-Korea is nog altijd in staat van oorlog met Zuid-Korea. Weidse zichten van Zuid-Koreaanse landschappen zouden informatie kunnen bevatten.
Eén op de twee heuvels heeft hier een antenne of een zendmast op de top staan, en dat moet zo niet geweten zijn, wat waar staat.
Dus geen T-shirts met landschappen. En zichtkaartjes vallen hier ook onder de censuur, denk ik. Het enige Koreaans kaarteke dat ik ooit
gezien heb was eentje uit een toeristische streek. Daarop stond een klein heuveltje met een grote naaldboom ervoor. Absoluut nietszeggend,
het had evengoed een stukje bos in Noorwegen of in Canada kunnen zijn.

Als ze voor een toeristische streek al zo geheimzinnig doen, zal een industrieel havengebied helemaal geen zichtkaartjes mogen uitgeven,
want een lijntje op een heuvel kan een vitale pijplijn zijn.
En voor T-shirts hetzelfde: geen landkaarten met kustlijnen of tekeningen van monumenten, of reclame voor toeristische streken. Niks.
Het zou informatie kunnen bevatten.  -nu wordt zoiets snel en goedkoop met Photoshop opgelost, maar nog niet in 1997
Rond 22h waren we weer in de cabine.

En waarover ging dat lawaai van daarstraks nu? Over iets in de pompkamer. Trek u van het woord 'kamer' niks aan, de pompkamer is een
half fabriekske, een ruimte met maar één uitgang en heet daardoor 'kamer'. -de machineruimte heeft 5 à 6 uitgangen, en is daardoor geen 'kamer'
In de pompkamer, volledig afgesloten van alle andere delen van het schip, staan de cargopompen. (cargo = lading)
De cargopompen werken wanneer er gelost wordt, zij pompen de lading uit de tanks naar boven, naar de pijpconnectie met de wal.
De pompen worden van op afstand bediend vanuit de Cargo Control Room, de CCR, op het eerste deck, binnen in het woongedeelte.
De pompen en de CCR zijn uitsluitend het terrein van de deckofficieren, zijnde de stuurlieden, de mensen die zich met de lading bezig houden.

Die pompen worden aangedreven door cargopompturbines.
Die turbines staan aan de andere kant van een stalen wand, in de machineruimte.
De turbines zijn uitsluitend het terrein van de machineofficieren zijnde de mecaniciens ofte engineers.

Déze cargopompen zijn van Shinko, Japanse makelij, en vallen nog onder garantie. Een Japanner van Shinko was komen kijken naar iets
dat haperde of stuk was aan een van de pompen. Wat constateert die Japanner, of meent hij te moeten te moeten constateren: dat het
defect veroorzaakt werd door foute bediening. Zoiets ontslaat zijn firma van garantieverplichtingen natuurlijk.

1° Dat Japannertje schrijft in zijn verslag dat de foute bediening gedaan werd
   door 'engineers' (de mecaniciens), ipv te schrijven door 'operators' (de stuurlieden), zij zijn de enige bedieners van de cargopompen!
2° Capt DM ondertekent dat verslag. (voor' Gelezen'? Of voor 'Gelezen en Goedgekeurd?)
Die twee dingen samen verklaren de koleire van cheng LdG.

Het leuk Japannertje was al lang van boord, die zat mogelijk al op een vliegtuig naar Japan.
Had hij nu nog 'operators' in zijn verslag gezet, maar nee, er staat 'engineers'. En capt DM ondertekent zoiets ???
En nu zaten wij met een koleirige cheng. 't Was rap over, dat wel. - was hij in zijn hoofd al een schrijven naar de rederij aan 't voorbereiden?
Maar voor die ene keer in drie maanden dat cheng LdG aan de wal kan, ondertekent capt DM een verslag met een dwaling van formaat?
Een cheng zou voor minder aan boord blijven, vooral wanneer volk aan boord komt dat iets over claims en garanties te piepen heeft
en men moet lézen wat men ondertekent. Al zijn de pompen zijn afdeling niet.

        Dat cheng LdG er onmiddellijk LM bij wou hebben heeft te maken met de werkboeken.
        Het werkboek van een 2^de mecanicien (hier zijnde LM) is de dagelijkse en ook de oorspronkelijke versie van de werkzaamheden.
        Daarin stond NIKS over werkzaamheden of de aanwezigheid van mecaniciens in de pompkamer.
        Trouwens, om 25m af te dalen naar de pompkamer zijn een geschreven toelating en een melding nodig. En dan staat aan deck
        iemand van de stuurlieden standby met een walkietalkie. Enz, etc ... Er moet een ganse procedure gevolgd worden
        en een gans systeem in gang getrokken eer één iemand in de pompkamer afdaalt. Is er een procedure gestart? Nee.

        En waarom moest dat het werkboek van de 2^de mecanicien zijn, en niet dat van de cheng bvb, want hij neemt de gegevens van
        dat werkboek van de 2^de mec  toch over, voor de historiek van het schip en ook als verslag aan de rederij (voor de inspecteur).
        Wel, omdat in een handgeschreven versie niet kan geknoeid worden via delete en backspace. En tippex zou opvallen hè.