1998-04-17 ~ op zee, Golf v Mexico

Sinds gisterenmorgen varen we en vanavond gaan we de Golf uit en den Atlantic op. We ontvangen nog altijd FM,
Grace Slick van Jefferson Airplane kwam hier zojuist uit de luidsprekers gewaaid. https://www.youtube.com/watch?v=JUbMWtUyIIE , 03min
Klokslag 15h brulden de Stones hier door de alleyway. Dat was schrikken. Ik was compleet vergeten dat capt PM zo'n fervente Stones-fan is,
en hij verwacht van iedereen hetzelfde.

Het schip stampt een beetje en ik voel mij persies een 'bitteke ni-goe'.
Luc (choff) heeft toch wel een strijkplank en een strijkijzer uit een van zijn lockers getoverd zeker! 'k Had al halvelings gehoopt dat die dingen
nog niet aan boord zouden zijn, dan had ik een excuus om niet te moeten strijken. Maar na vijf maanden vaart is de huisraad aan boord
meestal wel compleet.

Om 16h45 was er ineens brandalarm. Loos alarm natuurlijk, de fitters waren ergens iets aan het fitten.

         Een pijpfitter (of kortweg fitter) is een technicus die zich bezighoudt met de assemblage, installatie en reparatie
         van verschillende soorten pijpen, pijpleidingen, leidingsystemen en vergelijkbare pneumatische en hydraulische uitrusting. van 't Net

Het alarm is erg luid en wie dan niet direct in verhoogde staat van paraatheid gaat, komt daar wel, alleen al door het geluid van de loeiende sirene.
De veiligheidsvoorschriften zijn zeer scherp: bij brandalarm moeten de OW's naar de brug. -en zo laten weten dat ze gaande en staande zijn
OW's zijn Officers Wives.
En owee, welke OW ontbrak er op het appèl ...? -zelfde mentaliteit als op het vermaledijde schip 25, daar was het volgens de dames ook
niet nodig op een brandalarm te reageren volgens de voorschriften, want het zou 'toch wel weer' loos alarm zijn, terwijl veiligheidsreglementen
nu juist niét opgesteld zijn om mensen te plagen of te pesten. Élke regel en élk regeltje heeft al zijn triestig nut bewezen – zucht, hoe dikwijls nog?

1998-04-18 ~ op zee 

Gisterenavond aan tafel kwam ch.kok RD ter sprake. -chefke RD een wonderlijk begaafde kok
"Die is dood" zei Tom botweg. Zelf zou ik zeggen : hij is overleden. Maar nee, hij is dus dood. 57j.
Tot vanmiddag hoopte ik danig dat er naamsverwarring was, er zijn wel meer mensen met dezelfde voornaam ... vanmiddag wist Peter (2^de stuur)
datzelfde te vertellen en hij wist het uit een andere bron. De kans dat het allemaal een vergissing is, wordt nu wel heel klein.

Ik heb met chef RD gevaren in '84-'85, hij was toen mijn baas. LM heeft ook met hem gevaren, 'k zal straks eens vragen op welk schip.
En in '95-'96 hebben wij twee met hem gevaren op schip 26. Hij heeft toen twee prachtige kerststallen in brooddeeg gebakken en al zijn
kennis, kunde en vaardigheden gedemonstreerd met twee lange en lekkere kersstronken. -tekst 188, voldoende scrollen
In de brieven van op schip 26 staat nogal wat over chefke RD. Ik durf ze nu niet goed herlezen. -we hadden die bij op diskette
Twee keer per dag ging ik langs in de keuken, van 11h tot 11h45 en van 16h30 tot 17h15.
Al die momenten tuimelen door mijn hoofd en het is hier zo lichtelijk chaos vanbinnen : de inventarissen, de stores in Sines, de voorbereidingen
voor Kerstmis, het gedonder en getreiter door bepaalde officierkes, het gelach en het gezever, zijn verhalen over vroeger en nóg vroeger ...

Peter vertelde dat het op een paar maanden gebeurd was. Aids, meende Peter te weten. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat RD in de jaren
ervoor nooit geweten heeft wat hem te wachten stond. Alhoewel, hij had soms zoveel spoken te verjagen. Maar toen dacht ik dat het over
zijn gezinssituatie en over zijn familiale omstandigheden ging. -hier hoort nog een heel verhaal bij, dat komt later.
Hij leefde als een monnik, heeft hij eens verteld. En hij was hertrouwd met zijn ex-echtgenote die ondertussen een dochtertje van elders had.
"Zo hebben ze toch het huis, wanneer ik er niet meer zal zijn." Waarschijnlijk wist hij het toen wél.

Bestaat er nog een waterkansje dat Peter slecht ingelicht werd en dat het helemaal geen aids was?
Verder zou ik graag een draaiknop in mijn hoofd hebben om naar andere gedachten over te schakelen.

1998-04-19 ~ op zee

Gisteren hebben we de printer (zopas gracieus geschonken door de Franse rederij) geïnstalleerd. Hij was een paar dagen geleden
tijdens het uitpakken uit mijn hand gegleden en met één hoek tegen de vloer geslagen. Toen hij helemaal geïnstalleerd was en toch niet
wou printen, vreesde ik het ergste. Het allerergste, kapot gevallen. Door mijn eigen domme fout nog wel. -delicaat spul uitpakken
doet men aan boord op de seat of op het bed, een botsvrije omgeving ... en dat had ik niet gedaan hè, schande want dom-dom-dom van mij
Wat bleek: de twéé inktpatronen, zowel zwart als kleur, moeten ingebracht worden of het ding drukt geen letter. Voor de rest was er niks
aan de hand. Bij het vorig model, een draagbare, ook van Hewlett Packard, was het ofwel het kleurentankje ofwel het zwart.
Bon, hij doet het nu. Het is geen draagbare en ik vind dat hij veel plaats inneemt, zelfs in deze ruime cabine.

Gisterennamiddag hadden we boatdrill. Met alles er op en er aan. Deze keer heb ik zelfs veiligheidsbottinnen gekregen van choff Luc. Twee.
We zaten in de lifeboat.
Bij wijze van oefening laat Luc door de 3^de stuur uitleggen aan LM hoe de dieselmotor moet gestart worden. Niet dat LM zo'n ding niet kent,
maar de 3^de stuur kende zijn les niet en Luc struikelde daarover want de 3^de stuur is safety-officer en die zou zoiets moéten weten.
Kortom, hij kon na de oefening bij Luc in 't bureau komen en hoe dat afgelopen is weten wij gelukkig niet. Een blaam of gewoon een reprimande?
Luc vroeg dan aan een van de matrozen diezelfde uitleg efkes te doen en die bakte er al evenveel van. Angstaanjagend zoiets hè.
Daarna kregen we drie kwartier veiligheidsvideo. Die films hebben we allemaal al tien keer gezien, maar er is telkens iets anders
dat opvalt en bijblijft, dus herhaling heeft zijn nut. Helaas beseffen sommige koppen dat niet. Ge moogt raden welke eerst.

Sinds we varen hebben we al één uur geshift, maar 6hrs verschil meer met België.
Een polshorloge op Belgisch uur hangt hier vóór mij op het prikbord gepind.
Deze namiddag gaat een van de computerspecialisten hier aan boord de Toshiba installeren. Da's een draagbaar recup-geval van een ander schip.
Het is gerepareerd, ttz: er zou een nieuwe harde schijf inzitten en die is zo leeg als iets. Toho gaat zich daar mee bezig houden zo rond 13h.
Het zou met Windows '95 te doen zijn en nu hoop ik maar dat de installatiediskettes voor PowerPoint aan boord zijn,
of ik kan geen verjaardagskaarten of kinderbrieven meer maken.
In feite gaat de installatie niet met diskettes maar met een CD-rom. Die vervangt in zijn eentje ± 35 diskettes zegt Toho.
En gaat dus 35x zo snel, dacht ik erbij. Deze namiddag krijgen LM & ik dus een demonstratie van hoe het moet en zouden we best
onze ogen, oren en verstand open houden. Maar we gaan de taken verdelen hè: ik de ogen en de oren, LM het verstand. -zo was het niet

Capt PM heeft me zojuist een luchtfoto van dit schip in handen gestopt. En die foto mogen we houden. Luchtfoto's zijn goud waard natuurlijk,
want vanuit die hoek krijgen we het schip zelden of nooit te zien. De foto is gemaakt bij een doorvaart aan Singapore. Daar zijn firma's die
zich met dat soort fotografie bezig houden.
Op vorig schip was ooit een luchtfoto besteld, maar er was toen storm op komst, felle wind en zichtbaarheid grijs tot heel grijs.
Of die helikopter toen opgestegen is en de opnames gemaakt zijn betwijfel ik zeer.
Goed, deze foto is alweer een aanwinst voor het album.
Het kasteel ziet roze ipv wit en het schuim van het boegwater aan de schaduwzijde van het schip ook ...?
Ofwel is er iets met de kleuren gebeurd tijdens het ontwikkelen of afdrukken, ofwel was het gewoon 's morgens heel vroeg:
'de roze vingers van de dageraad'.
Ik hou het op dat laatste want mislukte foto's hebben we al genoeg in ons album.

1998-04-20 ~ op zee

Gisteren zijn Tom en Toho begonnen met het gebruiksklaar maken van de Toshiba. Jawadde. Dat moest over CD-rom gaan, dus eerst
werd de CDrom-lezer geïnstalleerd. -waarschijnlijk toen nog een externe lezer- Vervolgens Windows 95. Halverwege de installatie valt alles
stil: onvoldoende geheugen ...
Niks aan de hand, zeg ik, zet de toepassingsprogramma's dan gewoon onder Windows 3.1.
Jamaareuh ... die hadden ze er juist afgehaald om er de 95 te kunnen opzetten.
Wel, zet de 3.1 er dan er dan terug op hè.
Jamaareuh ... dat zal niet gaan want die installatiediskettes zijn niet aan boord.
Bon, dat is dan goed om weten, die twee zijn misschien intelligent maar niet biezonder schrander:
verwijderen zonder herstelmogelijkheid, springen zonder vangnet ...?

Ondertussen kwam de fax van WdL&C° toe, dat is een hele opluchting voor LM. De brug kan dus wel degelijk ontvangen, niet zoals op vorig schip,
daar creëerde de schouw soms een dode zone over de antenne, naargelang de koers die we vaarden. En dat zou hier aan boord het geval niet zijn.

Tom en Toho blijven naar oplossingen zoeken want het zou theoretisch moeten mogelijk zijn blablabla ... Maar ondertussen zitten we
toch maar mooi zonder Word en dat is een ramp voor LM zijn administratie. En zonder PowerPoint in kleur en dat is héél erg voor de briefwisseling.
PowerPoint in zwart hebben we op de Compaq, maar da's enkel goed voor lijntekeningen in de faxen.
De installatiediskettes voor PowerPoint zijn gewoon niet aan boord.

In de bar werd iets verteld over capt Vabé. Da's niet moeilijk, er valt zoveel te vertellen over Vabé. Hij zou aan boord van kweeni welk schip
de software gebousilleerd hebben -verprutst- Hij had het zó grondig verknald dat er dure specialisten moesten overgevlogen worden om het
boeltje in orde te brengen. Over welke computer het ging werd er niet bij gezegd. De navigatiecomputer?
Verder zou hij in de bewoning van dat schip weer aan het verbouwen geslagen zijn. Alleen heeft hij deze keer geen schotten bíjgeplaatst,
hij heeft er afgebroken!
En dat terwijl het beleid van de rederij nu al jaren is: schepen bouwen en doorverkopen. Het vorig schip en zusterschip Millie zijn al bijna verkocht,
met 30 miljoen -BF- in het vooruitzicht. En dan zal Vabé eens aan het verbouwen slaan alsof het een schip van 15 jaar oud is.
Volgens capt PM is Vabé op den bureau kunnen komen. -Vabé is ook een hoofdstuk apart waard, iemand die last had van zijn kleine gestalte ...

11h20 : Toho brengt zojuist de Toshiba binnen. Het zou in orde zijn. Efkes piepen.
11h30 : Voilà, 'k heb al iets mispikkeld.
Toho zal straks nog eens moeten langskomen, vrees ik. De ScanDisk heeft het probleem gevonden,
maar op FIX IT zal iemand anders dan ik moeten klikken, want MS-DOS is niks voor mij, dat zijn de ingewanden van het systeem.
Helleup! Het azerty-klavier geeft nu plots qwerty-resultaten op het scherm! Ook dat nog!

1998-04-22 ~ op zee

Met de Toshiba is nog vanalles aan de hand. En mismatch tussen de DOS-versie en Windows 95? In elk geval is het een wankele installatie,
allerlei bewerkingen gaan gewoon niet door, het ding geeft dan beschermingsfouten aan en vraagt om af te sluiten. Zo gaat het typwerk voor LM
niet vooruit natuurlijk. Er wordt over het probleem nagedacht door Dhr Toho. Met LM en mij gaat het beter dan met de Toshiba. Wat een geluk.

Deze voormiddag zijn we Martinique gepasseerd. Dicht genoeg om fotookes te maken. Zo is capt PM. 'k Heb er acht aan gespendeerd.
Dat mag wel want ik had me reeds een volle week ingehouden. LM werd al wat ongerust.
Vanmiddag zou het bericht binnengekomen zijn over onze bestemming in Afrika. Capt PM zal het vanavond laten weten tijdens het avonduurtje.