|
1998-05-29 ~ op zee & daarna op anker
Dag Landbewoners, (enkele weken geleden hebben we Seaworld van Kevin Kostner gezien, vandaar)
Eergisteren of de dag ervoor zit ik hier rond 17h15 zo wat te jammeren tegen LM. Dat is geen goed tijdstip, 17h15, want dan is hij pas boven,
moet zijn doorzwete overall uittrekken en wenst een koude pint te drinken in vredige rust. Maar die dag kreeg hij pint en gejammer
samen, de vredige rust moest efkes wachten.
Ik jammerde:
dat de instructies van cheng LdG en zijne stomme 'C:' op de Toshiba potverdekke op niks trekken en dat ik niet van plan ben opnieuw de
beginnersfouten van drie jaar geleden te maken, met alle krampen en schrik vandien, omdat pee zich ineens gaat moeien met ons bestandsbeheer
en dat ik na al die maanden (3x6) toch zelf wel weet welk systeem het minste kans op vergissingen inhoudt en dat ...
LM nam nog een slok en zei doodgemoedereerd :
"De chef weet niet dat wij een tweede kopie op diskette hebben."
Wablieft? Cheng LdG denkt dus dat de diskette die hij krijgt het enige en unieke exemplaar van het getypt werkboek is?
Denkt het vent nu écht dat wij zo stom zijn niet te back-uppen? Blijkbaar wel.
Het vent gaat er van uit dat wij met één enkele kopij werken. Dat hij dat van mij denkt, tot daar aan toe. Maar dat hij er van uitgaat dat zijn
2de mecanicien zo dom zou zijn, daardoor was ik lelijk in mijn achtersteven gebeten en zwaar op mijn tenen getrapt.
Plaatsvervangende verontwaardiging, bestaat dat? Ik was kwaad in LM zijn plaats.
'k Heb begot nog nóóit een bestand van LM op de Toshiba laten staan. Ook niet op het vorig schip. Wie zou er zo zot zijn.
Altijd twéé diskettes, twee exemplaren van de bijgewerkte werkboek, waarvan één diende om elke vrijdagavond af te geven aan de cheng.
Die diskette heet VA-ET-VIENT. Dat is de diskette die heen en weer gaat van bij LM naar bij hem en terug. -zoals hoge wasdraad in oude Italiaanse straten
Maar op 'C:' laten staan, op de harde schijf, is de oplossing die hij in zijn koleire gevonden heeft. Voorwaar zeer effectief, zo'n sukkelachtig denken.
En omdat hij meent dat er maar één diskette is, zouden wij op de harde schijf moeten opslaan als back-up?
Ten eerste : hij weet zeer goed dat de installatie op de Toshiba wankel is en dat de harde schijf dus compleet onbetrouwbaar is.
Ten tweede : de Toshiba verlaat regelmatig de cabine en de elektrieker (de andere gebruiker) neemt die laptop mee naar het machien.
Wieweet welke zit er dan weer met zijn tengels aan. Zo had Tom er toch die geïnfecteerde foto 'Dreamteam' op gezet. Zo is deze miserie toch begonnen!
Dat wij een tweede diskette gebruiken als reservecopie, als back-up, is bij cheng LdG in zijn zuinig brein nog niet opgekomen zeker?
Goed en nu zwijg ik de komende vier weken over de Toshiba, want er is altijd wel iéts aan de hand en op de duur
blijkt elk gerommel tóch te leiden tot geduvel. En gejammer.
Oh well, uiteindelijk is het goed om weten dat zelfs deze cheng in de klassieke valkuil trapt:
hij gaf zijn strepen voorrang op (zijn) gezond verstand.
Dan liever géén strepen. Zelfs niet op mijn pyjama.
1998-05-30 ~ op zee
De mensen zijn zenuwachtig hoor. Enfin, sommigen toch. En de zenuwen kruipen hier onder het deurgordijn de cabine binnen.
Geloof me, het is besmettelijk. We zijn nog maar zes weken aan boord en ik vertoon al alle symptomen van groeps-isolement,
recht uit het boekje.
Gisteren heeft LM de hifi van de cabine verbonden met de buitenantenne. We ontvangen nog geen FM, daarvoor zijn we nog te ver van de kust.
'k Heb een cassette opgezet, een radio-opname van zes weken geleden, in Texas City opgenomen.
Als ik LM kan doen geloven dat dit al FM is, dan is het grapje geslaagd.
12h45 : het grapje is niet gelukt, maar hij heeft toch heel goed moeten kijken hoe die Amerikaanse stemmen uit de luidsprekers konden komen
terwijl we onmogelijk al FM kunnen ontvangen. Wist ik veel dat hij juist vandaag tot op de mijl nauwkeurig weet waar we ons bevinden.
Hij had 's voormiddags de positie van het schip bij de brug opgevraagd, want er moesten nog dingen overboord gepompt worden.
En dat mag niet meer als we al in territoriale wateren zouden zijn.
Gisteren vertelde Tom over een schip dat na een lange overtocht in de States toekwam. De voorraden waren bijna op en er ontbrak vanalles.
Iemand van de Amerikaanse opzichters wou bij zijn eten een cola drinken. "Sorry, we have no coke anymore" zei de steward.
Zijn reactie vertaalde zich in opgetrokken wenkbrauwen.
Toen vroeg hij ketchup. "Sorry, no ketchup anymore" zei de steward. Toen waren zijn wenkbrauwen opgehaalde schotbalken.
Sterke zeebonken die Belgen, zij weten te overleven in de allermoeilijkste omstandigheden, zonder cola en zonder ketchup.
(Ja hoor, wij stammen voor een deel af van de Vikingen, die kwamen al in Amerika nog voor het ontdekt werd.
En zij vaarden ook zonder cola en ketchup. Vandaar.)
Deze namiddag weer eens oefening. De farde met verslagen over oefeningen is al 7cm dik, zei choff Luc gisteren.
Allemaal voor dat Safety Management Certificate? Waw.
Om 14h gaan ze manoeuvres uitvoeren en om 15h20 man-overboard oefening. Ik hou me gereed.
En nog altijd geen lithiumbatterij om de manoeuvres te fotograferen natuurlijk.
1998-05-31 ~ op zee, nabij Philadelphia
Het man-overboard manoeuvre is toch wel heel spectaculair hoor. Het schip wordt gekeerd en de watervlakte die omschreven wordt, komt
voor een deel glad te liggen, door het wenden van het schip. Dat klinkt tegenstrijdig, daarom had ik zo graag foto's gemaakt
van het kielzog en de watervlakte. Het manoeuvre is puur zeemanschap. Om stil van te worden. https://nl.wikipedia.org/wiki/Manoverboordmanoeuvre
De man-overboard was weer een groot oranje ding. Het manoeuvre was zo goed georkestreerd en uitgevoerd dat ik er kippevel van kreeg.
Dat groot log schip kwam vlak naast het oranje ding uit. Straffe gasten deze bemanning. De audit mag komen.
Vandaag is er wel FM. Keuze te over, zenders voor alle smaken. 'k Heb de radio op Oldies laten staan. Zelf zijn wij ook niet meer zo piep hè.
Mist buiten. Zes weken stralende zon gehad, vandaag mist. Straks vindt de loodsboot ons niet. 't Is maar dat de agent ter plaatste
dan misschien meekomt en die heeft misschien post voor ons bij. Zodus loodsboot : "Vind ons aub."
De afgelopen dagen is er nogal wat lawijt geweest in den alleyway. Veel heen-en-weer geloop, buitendeuren die elventwintig keer per dag
open en dicht slaan, veel ongedurigheid op dit verdiep. En vandaag doe ik zo'n beetje mee in die galop, de plaatselijke opwinding.
Vanmiddag hadden we uiensoep, gemaakt door Colette. De soep was fantastisch lekker. Ze had een kleine tip voor de afwerking:
in het bord een koffielepel porto, dan de soep, dan de kaas er op en efkes laten gratineren in de oven. Maar zoiets is voor thuis.
Wanneer er over eten gesproken wordt heeft zij dikwijls tips voor fijne afwerking: een snuifje van dit, een scheutje van dat,
een koffielepeltje zus of zo. Ze zou kookles kunnen geven. Maar liever niet aan boord, we moeten er maar van watertanden.
18h: dit waterpunt heet Big Stone. We liggen op anker tegen een ander groot schip te lossen. Dat is de lighter van dienst. We zijn aan het lighteren.
Hier valt weer vanalles te fotograferen en ik heb nog altijd geen lithiumbatterij ...
Maar goed, het zal nog wel eens passen. Het zou moeten lukken dat we nooit nog zouden lichteren.
Alleen, deze lighter (lichter) heeft zijn eigen fenders bij -stootrubbers- en hij heeft dus collosale davitkranen aan deck staan en, en, en, dat zijn dus
interessante foto's die nooit zullen gemaakt geweest geworden zijn.
De agent is van boord en hij zal 'vanavond' de post meegeven met de nieuwe capt en de nieuwe cheng. Dat is nog enkele uren wachten?
Den teppe! Den uil! De kerwaat! Den Amerikaan! Zeeliedenpost is HEILIG! Moet dí-réct meegebracht worden, stukske agent!
Alle officieren lopen hier in spiksplinternieuw proper en professioneel te wezen.
De matrozen ook allemaal in krakend-nieuwe overalls gestoken, knaloranje.
En iedereen heeft plots een helm op de hersens. Nog nooit zo'n deftige ploeg gezien.
Een mens zou denken dat hier opnames gemaakt worden voor een promotiefilm.
Kom eens kijken wanneer we op zee zijn. Dan draagt iedereen waar hij zich het lekkerst in voelt.
Sletige overalls, veel zachter op de huid dan de gloednieuwe. En niks een helm op het hoofd die de hersens stooft, wel iets dat zweet opslorpt.
De Filipijnen aan deck dragen dan een soort tulband tegen de zon : een geknoopte t-shirt. Het gedeelte dat afhangt beschermt de schouders.
Zeer effectief, en dat is de dagelijkse realiteit, dat is hier normaal. Maar dan is het hier geen promotiefilm hè, eerder een piratenfilm.
Op de radio reclames voor beachparty hier en beachparty daar. Georganiseerd door Mac Donalds en andere horribele horeca. En overal krijgt
men coupons ofwel eten en drinken aan halve prijs. Als ik goed begrepen heb kan men hier veel geld besparen door naar zo'n eetkeet te gaan?
In de alleyway loopt iemand te fluiten. Wat valt er verdorie zo goedgezind te zijn? De post is nog geeneens aan boord!
Er kraken walkie-talkies in de staircase, zijn de vervangers er nu? 'k Zal nog eens tot aan de grote laundry beneden gaan.
Dan moet ik heel het schip door en misschien vang ik wel een nieuwtje op.
Niks nieuws! Wel veel vliegen. Die komen van de vuilbakken van het schip hiernaast. 'Integrity' heet het. Als lichter blijven zij in de kustwaters
en mogen dus geen keukenafval overboord kiepen. Alles gaat in grote vuilbakken aan deck. En die vliegen komen dan overgewaaid. Dankuwel!
21h15: er was post. Genoeg. Veel kaartjes ook. We hebben weeral leesvoer.
De nieuwe capt heet PP-LM, een Belg die in Seattle woont. -later hebben we gesnapt waarom hij dáár woonde
Hij komt dus van de andere kant van de States gevlogen. Zijn vliegticket is duurder dan een vlucht Brussel-New York, wist hij te vertellen.
Een binnenlandse vlucht duurder dan een transcontinentale vlucht ...?
JdB is er ook, de DP, designated person, de voorzitter die zwijgend de audit zal gaan voorzitten. Hij komt rechtstreeks uit Europa.
Wie er nog niet zijn, de inspecteur van de Franse rederij en de nieuwe cheng met zijn echtgenote.
Ofwel zitten ze nog in een vliegtuig, ofwel zijn ze nog niet vertrokken. Er is in elk geval iets aan de hand. Volgens de informatie van capt PM
hadden die drie hier ook al moeten zijn.
In het ship's office, terwijl we op onze post stonden te wachten (naar onze post stonden te hengelen) lanceerde de nieuwe capt PP-LM
dat als de vervangende cheng er niet door kwam tussen dit en enkele dagen, cheng LdG en Colette wel zullen moéten aan boord blijven.
Want het schip mag niet vertrekken zonder chief engineer. Nogal wiedes, iedereen weet dat en cheng LdG had dat mogelijk al ingecalculeerd.
Complete consternatie van Colette haar kant. Zegt ze tegen capt PM, nog een octaaf hoger dan gewoonlijk:
"Ge moet hem niet aanzetten om mij te plagen hè."
Zeer droog antwoord van capt PP-LM : "Mij moeten ze niet aansporen, ik kan dat zo ook." De toon was gezet. -voor de komende maanden
De tafels van het ship's office lagen bedolven onder de post. Niet alles voor de bemanning natuurlijk, veel officieel gedoe voor het schip ook,
maar het was toch een mooi en kleurrijk zicht. 't Was persies Sinterklaas geweest. LM zit nu aan zijn bureau zijn kranten te doorbladeren.
Grondig uitpluizen is voor de komende dagen. Persies ne kleine die eindelijk Zonnekind of de Samsonkrant in handen heeft.
Niet meer zo blond en nu met een leesbrilletje op de neus, maar wel even gretig.
Dat hij daarvoor mijn kimono aantrekt snap ik niet, maar kom, hij staat er goed mee, dus wat zou ik reclameren.
Als hij van mijn ondergoed afblijft ben ik allang blij.
|
