1998-07-06 ~ Palanca, Angola

We hangen nog vast aan de Palanca. Om 17h los en driften tot de papieren gereed zijn. Het beest is 60m breed, in werking sinds '92
(quatre-vingt-douze, efkes tellen, ja dat is nonante-deux) en is geen omgebouwde afgezaagde VLCC, maar is gebouwd als barge.
Dwz dat ze geen eigen voorbeweging heeft, nooit gehad ookni. In Japan gebouwd en naar Angola gesleept door twee Nederlandse zeeslepers
in drie maanden tijd. Aan de ronding van de Kaap is de sleepkabel gebroken. Dat moet nogal een evenement geweest zijn, want hij vertelde dat
binnen de twee minuutjes dat we tijd hadden om te praten.

           Een sleep verliezen is een ramp. Dat staat ergens beschreven bij Jan de Hartog. 'k Denk in Hollands Glorie.
           De Nederlanders zijn wereldberoemd op gebied van zeesleepvaart.

Het is een storagebarge, dwz dat ze de oogst van de omliggende boortorens stockeert om er een schip mee te laden. Een drijvende opslagtank.
We zijn sinds gisteren aan het laden en komen dieper in het water te liggen. De Palanca wordt leger en steekt nu een paar meter boven ons deck uit.
Dat plat zwart front lijkt nu bangelijk dichtbij. Een muur van zwart onderbreekt onze horizon. Zomaar.

Gisterenavond zijn we een wandeling aan deck gaan maken, gaan kijken wat daar zoal te zien was. Het was al donker, alle lichten waren aan en
we konden goed zien hoe glad het deck erbij lag. Allemaal condensatie. Raar weer hier hoor. Buiten de reling was er minder licht, het water zag zwart.
Enkel wat rosse lichtweerkaatsing van de affakkeling van de boortorens verderop. Veel verderop, in de verre verte.
Langs de korte zijde van de Palanca loopt een klimtoren tot tegen het water. Daarboven aan deck waren een paar mensen te zien, iets groter dan
Playmobillekes. Ze waren iets aan het doen onder een kleine kraan, ook Playmobil qua afmetingen. "Ze dragen een reddingsvest," zei LM.
Tiens, da's ook niet handig om werken, altijd zo'n vest aan. En als het heel warm weer is?
Ineens wordt met dat kraantje een Zodiac naar beneden gelaten, een kleintje zo bleek, want er kon maar twee man in.
En die twee man gaan in de donkere duisternis de klimtoren af, grabbelen de Zodiac vast, gooien er een pakje in en vertrekken.  
Vandaar de reddingsvesten. En dat gebeurde allemaal zo vlotjes en zonder gesukkel, die twee hebben dat al meer gedaan.
"O, zei ik, die hebben vanavond vrij en gaan nu kaarten aan boord van de Tiger. Dat pakje is het kleingeld voor de pokerpot."

          De Tiger is een sleper die ons voor de duur van het laden achteraan in gelijke lijn houdt met de Palanca.
          En de Tiger had eerst ook wat bevoorrading voor ons bij.

Tot aan de Tiger is maar twee scheepslengtes verder en is genoeg licht langszij, dus ... Maar die mannen komen helemaal niet langszij, ze
varen met hun Zodiacske de duisternis in, het open water op, richting dichtstbijzijnde booreiland. Mijlen ver. Gaan ze dáár kaarten?
Daar geraken ze nooit. Zoveel brandstof heeft een Zodiac niet aan boord. We volgen hun kielzog, dat was duidelijk te zien: wit schuim op zwart water.
En ineens valt dat kielzog weg. Motor stilgelegd en bootje onzichtbaar. Vissen! Waarschijnlijk gingen die mannen vissen.
En als ze een koningsmakreel of een tonijntje vangen, moet het beest dan mee in dat Zodiacske? Of slepen ze het? Rare gasten die Fransozen van ELF.

18h LT : voilà zie, we gaan weeral varen. Op weg naar de volgende afmonstering, de volgende gelegenheid om post mee te geven naar België.
Enkel Toho gaat dan naar huis. Hij is de allerlaatste van de eerste ploeg die aan boord was. Of nee, Vlado is er ook  nog. Hij is aan boord sinds
het schip de werf verlaten heeft, dat was half januari. Hij heeft aan de rederij in Antwerpen gevraagd om tot december te mogen blijven.
En de rederij heeft een oké gegeven. Vlado kwam dat papier aan LM laten zien. Hij leek zeer opgetogen. Van LM weet ik het zo niet.
Die gast is zo argeloos dat ge er niet kwaad kunt op zijn, zei LM. Onnozel op een sympathieke manier, zoals Guus Flater.
Niet het soort onnozel van Klerkske PV op kantoor in Antwerpen.

Vlado zit vol goede bedoelingen die moeten in het oog gehouden worden, want de praktische uitvoering ervan schiet al eens zijn doel voorbij en
veroorzaakt dan onvoorziene omstandigheden en zo blijft het boeiend of ... zo is een mens nooit gerust. 't Hangt er maar van af hoe ge het
wilt bekijken. Soms heeft hij iets van een jonge hond, bewegingen met grote élan, die dan halverwege van richting veranderen en dan toch
plots stilvallen. 'k Vermoed dat LM er zijn werk mee heeft.

Het schip trilt, het typtafeltje wiggelt, het toetsenbord rammelt (ook zonder dat ik er aan kom), dit kan maar één ding betekenen,
eens buiten kijken : jaja, we zijn vertrokken!

1998-07-12 ~ op zee 

Gisteren zaterdag, pizzadag. Maar ch.kok Benjie had iets anders gereed gemaakt en nu zijn wij collectief onze kluts kwijt.
Er zijn geen zekerheden meer hè als hij na zoveel maanden plots met fantasietjes begint.
Toho stond zich van 08h op de brug al te verlekkeren op een reuze portie pizza, en om 12h zijn het dan spruitjes. Erg hè.

Fred (de nieuwe 2^de stuurman sinds Abidjan) is persies een rare. 'k Moest op de brug zijn en hij staat daar met zijn schoen in zijn hand.
"Zijt ge uw schoen aan het repareren?" vroeg ik
"Neenee, ik loop mijn wacht" zei hij.
Sorry, ik had het verschil niet gezien.
En om beneden in het ship's office fotokopieën te maken haalt hij er de stofzuiger bij. 'k Probéér dat zelfs niet te begrijpen.
Rustige laten doen en vooral niet tegenspreken, dat is het devies.
Hij was toner aan het bijvullen, en die poeier kan lelijk morsen. Vandaar alvast de stofzuiger.

Deze namiddag mogen we zijn Compaq Presario eens van dichtbij gaan bekijken. 'k Mag niet vergeten dat ik potlood en papier meeneem
om te noteren wat ik moet onthouden. De demonstratie zal gebeuren in het ship's office, ttz, als LM niet teveel tegenslag heeft in 't machien.
Want het is weer eens zondag hoor, de vrije namiddag gaat mogelijk op aan iets dat plots alarm gaf en moet nagekeken.
14h : 't was rap gefixt daar beneden. LM mag gaan siësten.
17h : die Presario is persies goed gerief.

1998-07-14 ~ op zee

Vanavond hebben we de eerste matchen van het pingpong tornooi. Als Phika aan boord is moet er een tornooi komen, hij organiseert graag.
Gisteren was er loting om te zien wie tegen wie uitkomt. Er zijn zestien deelnemers. De loting vond plaats in de mess matrozen,
tot groot jolijt van Almoite, die met ongeveer alles loeiende leute heeft.
Vlado komt uit tegen Ava. Nu had hij enkele dagen geleden een ganse parlee gedaan, dat hij tegen gelijk wie wou pingpongen, maar niét
tegen de vrouwen van zijn bazen. Dat is diplomatisch compleet fout.
Als hij galant speelt en ons laat winnen, voelen wij ons bedonderd,
worden boos en gaan jammeren bij den echtgenoot en beginnen te intrigeren tegen hem, Vlado.
Als hij gewoon speelt en wint, kunnen de vrouwen niet tegen hun verlies,
worden boos en gaan jammeren bij den echtgenoot en beginnen te intrigeren tegen hem, Vlado.
... en zo nog enige Mediterrane clichés over vrouwen, zonder rekening te houden om wie het gaat. (En dát is nu juist iets om boos over te worden.)
Hij is hoe dan ook de pineut, vindt hij. En hij heeft nog geen zin om naar huis te vliegen. Laat de loting hem nu toch wel tegen Ava uitkomen!
Wat nu : if I lose I fly, if I win I fly. Dat is zijn redenering. Wat een dilemma hè. Besluit : pingpongen is slecht voor de gemoedsrust.

Gisteren werd er weer danig geoefend en ik sla een balletje met Vlado. Hij vroeg zo op zijn sokken of Ava goed speelt, zeer goed of
professioneel goed misschien? 't Was dé moment om hem zijn Mediterrane clichés over vrouwen betaald te zetten.
"Ze speelt heel soepel en heel snel".
Twee minuten later lukt er bij mij een manoeuvre, voor de eerste keer, waarschijnlijk was het meer geluk dan kunde.
Het heeft iets te maken met diagonaal spelen en de vierde slag rechtdoor en dan staat de tegenstander aan de verkeerde kant van de tafel.
Goed, plots lukte mij dat. "Oja, en Ava heeft veel techniek ook want dít heeft zíj mij geleerd." 
Voilà, het moreel van de tegenstander wat ondermijnen.

De matrozen zijn onder aan de wings aan het schilderen. De wings zijn de vleugels van de brug.
De mannen hangen met veiligheidsharnassen vast en er is een opvangnet gespannen, maar 't blijft toch gevaarlijk werk.
Vanmiddag hingen ze al vóór 13h weer in de touwen. LM en ik kijken eens buiten :
"Hey, daar hangt mijn tegenstander, zei LM, als hij naar beneden dondert schuif ik direct door naar de kwartfinale."
Dan gaat het tornooi niet door denk ik, als er een ongeval met een gewonde aan boord is. Zeker niet.

LM heeft ook al danig geoefend, maar niet met mij.

1998-07-16 ~ op zee 

Eergisteren hadden we zes matchen van de preselectie en gisteren nog twee, plus al drie matchen van de kwartfinale.
LM en ik liggen er uit van bij de preselectie, maar we hebben ons kostelijk geamuseerd. Het is eerder een festival dan een tornooi.
Toen Vlado tegen Ava speelde haalden de Filipijnen een groot karton tevoorschijn met
aan de ene kant IF YOU WIN YOU FLY, en
aan de andere kant IF YOU LOSE YOU STAY.
Ene hield zelfs een (oud) vliegticket omhoog voor het geval Vlado zou winnen.

Almoite had een evenementen-T-shirt gemaakt, met stift, heel kleurrijk en alles zelf getekend. (Filipijnen kennen iets van mooi maken hoor.)
En gisteren was er een plakkaat : WE LOVE YOU NORMAN, om hem aan te moedigen tijdens de kwartfinale tegen Ava. Cheng Vander had
de draagbare misthoorn van de brug bij. Een grote houten kist met een koperen toeter aan en een zwengel. Loeien dat het ding doet!
Zoiets haalt de spelers toch uit hun concentratie!
En er is een klein rood gereedschapskistje met bloedrood opschrift in een druppelend vampieren lettertype : FIRST AID.

Na de match, van op zijn bank, had Vlado weer wat meer praat. Matrozen die een mooie slag sloegen werd verweten dat ze aasden op
promotie als bootsman (de ploegbaas van de matrozen). Stuurlieden die een ongelukkige slag gaven werden bedreigd met degradatie tot bootsman.
Kortom, de mensen van deck moesten het ontgelden. Ineens schudt hij bedenkelijk het hoofd : "Er zullen veel bootsmannen zijn op dit schip".

LM speelde tegen Renato (de haarkapper die spijbelde). Renato werd tweede in het klassement.
En ik moest spelen tegen capt PP-LM. Ik wou dat zo'n beetje tegoei doen, zodat Ava niet moest blozen in mijn plaats
of denken: heb ik dáár mijn tijd in gestoken. 't Had dus al den track, want Ava moest het goed vinden. Dat was belangrijker dan winnen.
Capt PP-LM had zogezegd in geen 20 jaar (*) nog gespeeld. 'k Heb me 200% moeten weren om een beetje eervol te verliezen.
Het was er warm. Tijdens de opwarming al.

Tijdens de match werd er aangemoedigd en gejoeld en doorheen het lawaai hoorde ik de stem van LM : ALLEZ KLEINTJEUH! Wel een keer of honderd.
Mijn gemoed liep over en ineens had ik meer goesting om zijn schoot weg te kruipen dan om die match uit te spelen. Daar ging mijn concentratie.

't Zou niet geholpen hebben als hij en de anderen gezwegen hadden hoor. Nog voor de derde set was ik toch al bekaf.
'k Ben niet goed in piekprestaties. Ik kan kilometers stappen -toén hè- maar doe me geen 100m rennen. -toen al niet
(*) Na de match was het al maar 10 jaar geleden meer dat PP-LM gepeeld had. -ge moet uw eigen leugens leren onthouden kaptein!

De laatste match van de preselectie was Tapang (fitter) tegen Perey (matroos). Vóór de opwarming stapt Phika (de referee) naar Perey,
legt zijn hand op diens schouder, geeft hem een warme bemoedigende handdruk en zegt : "Dit is Deck tegen Machien, ge weet wat u te doen staat".
Voorwaar neutraal die referee! Daarop kwam gehuil en geloei van de kant van het Machien.
Tapang de fitter heeft gewonnen. Daarop kwam gejubel en gejuich van de kant van het Machien.
Hij gaat naar de kwartfinale en speelt tegen capt PP-LM. Weeral het Deckdepartement tegen het Machinedepartement. 't Wordt spannend.