1998-08-22 ~ Saõ Sebastiaõ Port, Brasil 

Bom Día! 14h45 : de autoriteiten komen maar niet. Dat dit Brasil is zullen we geweten hebben. Het schip naast ons is later toegekomen, maar het is
een lokale en zal waarschijnlijk eerst ingeklaard worden ook nog. Het heeft al de beste plaats gekregen, in de beschutting van de pier.
Waar wij liggen vangt de voorpiek het geweld van de stroming op en het zal nog uitkijken worden om het schip gedurende de ganse tijd van het lossen
tegen de kaai te houden. Aldus capt PP-LM. Een vergelijkbare situatie met Tubaraõ onder andere in 1986, toen met schip 13.

De standby heeft vertraging opgelopen omdat iemand een winch gebruskeerd heeft. De hendel te plots losgelaten. Daar moet ge zeeman voor zijn ...
Het geluid van de winch viel plots weg terwijl we vanmiddag aan tafel zaten. LM vond dat al eigenaardig, maar goed, het zou kunnen betekenen
dat het schip nu vast lag hè. LM is een zeeman in hart en nieren en tot in de toppekes van zijn oren. Mooi hè. Zelf heb ik dat zo niet, tot in de toppekes.
't Schip lag niet vast, gewoon hommeles en panne. Hart & nieren hadden al iets vermoed in die aard.

Waar blijven ze allemaal?
Autoriteiten!, dat we aan de wal kunnen.
Agent!, dat we post krijgen.
Zijn ze allemaal aan het siësten?
Om een beetje rustig te blijven en mijn hoofd leeg te maken doe ik op de Toshiba een kaartspel, daarbij moet men zich concentreren. Misschien helpt dat.
Maar nu speel ik zo slecht dat ik er nog nerveuzer en ook krikkel van wordt. Shorefever. Walkoorts. En nog geen klein beetje.

LM slaapt. Zo rond 15h gaat hij eens 'zien'. Tegen dan had ik al moeten terug zijn, bij manier van spreken, en ik ben nog niet eens vertrokken.
En om 18h is LM van wacht tot 24h. Zes-op-zes-af, havenwacht hè.

Neptunus! De Brazilianen treuzelen weer eens, opzettelijk, doe iets Neptunus. Het boodschappen squad staat al klaar en paraat sinds 11h30.
Sh*t, als dit Brasil niet is ... Dit zijn hun tijdsaanduidingen :
AM = A ver Manhana
PM = Possivelmente Manhana
Mañana in de Spaanstalige landen, hier manhana en senhora en zo voort. Het is niet omdat ze eeuwen geleden ze de tilde vervangen hebben door
de H van Huppekee dat het hier iets of wat efficiënter gaat. Laat staan sneller. Vergeet het.

1998-08-27 ~ op zee

Eens aan de wal is het allemaal reuze meegevallen. Dat stond al in de fax hè. De rest van het verhaal staat op foto, hoop ik. Vooral dat ene pleintje
met dat ene huis en het ene kanon. De andere kanonnen liggen op de paseo. -de promenade aan de waterkant
En op dat pleintje met al die huizen in koloniale stijl, die ene boom met daaronder dat ene houten bankje en daarop die ene LM.
Zo maken ze die niet meer, die houten bankjes.
Bij de muziekkiosk liep een klein schraal bruin hondje te strompelen, duidelijk ondervoed en verzwakt.
Nog een paar weken. Het beestje weet het misschien zelf al.
Als dit een lijnschip was, dan heette dat bruin wezentje nu al Pinjoeff, zoals toen het hondje uit Santos. Dat ligt hier enkele km vandaan.
Maar dit is geen lijnschip zoals in '79 -schip03- dit schip is wilde vaart. En dat verandert alles. We monsteren niet af in Antwerpen, en dan ... ?

Gisteren hadden we de twijfelachtige eer aanwezig te zijn bij de geboorte van een catastrofe. Misschien wordt het maar gewone ramp. Dat kan ook.
Om 18h30 komt capt PP-LM toe met het bericht dat in Tenerife (na het laden in Afrika) moeilijk kan geleverd worden en dat de Franse rederij
gevraagd heeft te laten weten wat het allernoodzakelijkste is in de bestelling voor het machien.
'Moeilijk'? Wat is er plots zo moeilijk om te laten leveren per bootje?
Is dit werkelijk en écht een praktische kwestie of is het de eerste stuip van een nieuw beleid? Afwachten.
Het is in elk geval geen goed teken en het is zeker geen goed nieuws.

En LM er maar zijn Latijn in steken om de juiste dingen te bestellen in de juiste hoeveelheden, niet teveel maar zeker niet te weinig en
proberen het onvoorziene te voorzien. Gewetensvol en plichtsbewust. En ik weet waarover ik het heb want ik zit naast hem, ik zie en hoor hem.
Als die inspanningen niet nodig waren, dan kunnen ze hier even goed een kluchtzanger zetten, die zijn er ook, die bestaan, en qua loon
kost hen dat hetzelfde.
Als ze vanachter hunne bureau vertrouwd genoeg zijn met dit machien, om met veel 'kennis van zaken' en in alle gemoedrust de levering uit te stellen
waarom bemannen ze dit schip dan niet zelf? Een machien draaiende houden zonder wisselstukken, dat moeten ze eens komen voordoen.
Ze gaan toch niet beginnen gelijk de rederij in Antwerpen zeker? Daar wordt het beleid al jaren bepaald door kruideniers die vlotjes
colloquia van een miljoen -BF- organiseren maar besparen op postzegels. En dat is maar één voorbeeld. 
Er zijn geen reders meer -wie zei dat ooit- alleen nog onredelijken. 
Intriest en razend word ik van zoiets.

Een zeevarende moet aan een hoop vereisten voldoen eer hij zijn werk mag doen.
Vervolgens draaien ze de kraan dicht zodat hij zijn werk niet kán doen.
En dan maar lullen over veiligheid, liefst op dure internationale colloquia.
Het vakmanschap van den bureau beperkt zich tot beachcombing -strandjutterij- en dat kan zelfs ik. En zoals zij zonder medische controle met bloedproef.

20h43. Bon. Ik ben gekalmeerd. Ik zwijg over het materieel gegijzel van den bureau. 'k Zou hen zonder stroom willen zetten.
Aha! Gedaan dan met faxen en telexen en zeelieden irriteren. Gedaan met dictatoriaal gedicteer.
'k Ben gekalmeerd nu, ikke.
Uiterlijk neemt LM het nogal gelaten op, veel rustiger dan ik.
Over het onzeker gevoel dat gebrek aan allerlei met zich meebrengt heeft hij het daarstraks nog gehad. En daar kan ik inkomen.
De rederij in Nantes zaagt hem de poten van onder de stoel.
Zijn verdere bedenkingen: als er bepaalde spullen niet geleverd worden in Tenerife, wanneer komen ze dan wél?
Eén maand later? Twee maanden later? Gaan ze gewoon een half jaar overslaan? Gaan ze ineens voor een vol boekjaar?
Onkosten drukken. Wil iemand daar in Nantes promotie maken? 
Waar stopt die bezuinigingsijver? Wanneer de machinerijen in aanmerking komen voor humanitaire hulpverlening?
Gelukkig ben ik gekalmeerd nu, ikke.
Onkosten drukken, misschien kunnen ze daar ook nog eens een internationaal colloquium over houden in een duur kasteel.

Deze namiddag heb ik in de keuken vernomen dat LM & ik afmonsteren in Tenerife.
LM heeft die aanvraag vanmiddag officieel ingediend bij de lokale verantwoordelijke, in casu capt PP-LM "Hein?"
Piet 'Hein', jawel, dit fenomeen van sociale vaardigheden en beleefdheid draagt de voornaam Pierre.
In de goede traditie van scheepskeuken-gefezel geloof ik dat eerst (waar staat mijn hoofd) en vraag gelijk of het zo snel al bevestigd is.
Nope, geen bevestiging. De Filipino in kwestie wist enkel te vertellen dat LM zijn aanvraag ingediend had.
Dat had hij gewoon ergens opgevangen en voor hem was het al een vaststaand feit dat we afmonsterden.
- Meent ge dat, een aanvraag?
- Ja, echt waar!
- Welwel, blij dat te vernemen ...
De man geloofde mij nog ook. Hij besefte niet dat ik hem voor het lapje hield. Ik wist toch van die aanvraag.
En er is een verschil tussen willen afmonsteren en mogen afmonsteren hé, tussen aanvraag indienen en bevestiging ontvangen.
Nu is het wachten op bevestiging. Maar het vent was al aan het rondstrooien dat wij zouden afmonsteren. -moe werd ik van dat soort dingen 

Volgende maand zou cheng LdG terug komen. Hij is hier titularis, vaste chief engineer wil dat zeggen. Wie hier als captain titularis is, weet ik niet.
LM heeft een aantal redenen om nu al zijn aanvraag in te dienen. Het gaat niet over cheng LdG en niet over cheng Vander.
Enfin, ik snap wat hij bedoelt en ik ben reuzeblij, want me opnieuw moeten verschansen voor Tante Trivia (Colette) en haar banaliteiten
is een vooruitzicht dat uitput.
Vorige zaterdag, in het restaurantje in Saõ Sebastiaõ kwam ze efkes ter sprake. Ava had haar begin juni, tijden de wisseling van beide chengs
gedurende vier dagen gezelschap gehouden. Na twee glazen wijn had Ava het er over. Zeer ladylike en in bedekte termen maar
het werd toch allemaal eens gezegd, lady of niet. En voor de zoveelste keer was ik niet de enige met sterke verhalen over Colette.
Dat is voor mij telkens opnieuw een geruststelling hoor.

1998-09-05 ~ op drift, Cameroun

Sinds vorige zondag zijn hier zware werken aan de gang. Black Sunday : een overflow van 700L uit de Oily Water Bilge Tank, zonder alarm (?!?)
Heel de vloer in die sector lag vol zwarte smurrie, ± 100 m², dat is de oppervlakte van een doorsnee appartement.
Aan de deur van het machien kwam de geur van de fuel hem al tegemoet. LM wist direct wat er aan de hand was. Ze hebben voor het ruimen
versterking gekregen van de matrozen, maar dan nog zijn ze er een paar dagen zoet mee geweest. Of de versterking zo'n hulp was weet ik persies niet.
De boots wou er de Kew op zetten -hogedruk reiniger- en LM heeft zijn stem moeten verheffen. Dat doet hij niet graag.
Dat groot licht van een boots zou de smurrie met de Kew dus efkes verplaatsen tot tegen de schotten en het plafond? Wat een hulp, zulk denkwerk.

Tijdens het avonduurtje en later aan tafel praatte iedereen wijselijk over iets anders dan over het 'accident', tot Gwen (asp.off, 22j) zeer vriendelijk
belangstelling toonde en aan LM vroeg hoe-of het ging daar beneden. Dat het ging, zei LM, het klaart op. Gwen knikte eens en at voort.
Dat leren ze op school denk ik, dat ze al eens belangstelling moeten tonen wanneer een ander departement problemen heeft.
Ook wanneer iedereen er vooral niét over praat aan tafel.

En cheng Vander is samen met Dean in de pompkamer bezig. Dat is 25 m diep, telkens langs een zeer smalle steile trap afdalen en weer boven komen.
Er lekt een pomp en om ze te repareren moet ze helemaal open gegooid worden en daarna weer dicht. Lekdicht.
LM zei dat cheng Vander een engel is dat hij die pomp zelf doet. Hij had die job evengoed aan LM kunnen overlaten, maar hij doet het zelf.
Brave cheng.
Eergisteren (03/09) was zijn verjaardag. Hij is nu 46. De matrozen hadden hun smokeroom versierd want daar was het feestje te doen.
Op 07/09 verjaart capt PP-LM en op 27/09  is het Phika zijn beurt, maar dan zijn wij misschien al thuis.

We liggen hier al twee volle dagen te driften, op drie dagreizen van het land. Vissen is hier zo geen succes, geloof ik.
Het is hier 2000 m diep. Wie heeft er nu zo'n lange lijn? Of moet dat niet? -larie hoor, over die lange lijn
Op 09/09 zouden we aan de boei gaan. Waarom liggen toch zoveel olievelden op zee? 't Is een Camerounse boei, dat wel. 'k Ben benieuwd welke kleur.

13h: er is weer 'iet'. Iets met de lijst van de vervangstukken voor de hoofdmotor. Daarin had ik twee fouten gemaakt. Het moest door dat gezip van
cheng Vander achteraf ineens rap gaan met de lijsten en de laatste verbeterbeurt is er bij ingeschoten. -tekst 272. op 21/08
Zo is die lijst met TWEE FOUTE REFERENTIENUMMERS verzonden geweest naar de rederij in Nantes.
'k Verwachtte mij aan vanalles : kielhalen, strafkamp, schandpaal, een paar jaar dwangarbeid en een buis op cijferwerk natuurlijk.
Kortom, reden genoeg om wakker te liggen. -blijkbaar gaat wat volgt niet over een bestelling maar over een leveringsbon,  een bestelling van veel vroeger? 

Maar het volgende had ik niet verwacht : in Nantes doen ze niet moeilijk over de referentienummers maar over de itemnummers!
En daar breken wij dan weer ons hoofd over. 'k Ben spoorslag in dat bestand gaan kijken (Excel) en daarin staan twee werkbladen,
twee exemplaren van eenzelfde lijst.
Eén gewoon werkblad gerangschikt zoals de pakken toegekomen zijn, en in de volgorde die op het handgeschreven blad van LM staat.
Het tweede werkblad gerangschikt per referentienummer, en daar heb ik de itemnummering van LM bewaard,
om niet dat lang referentienummer als verwijzing naar zijn handgeschreven blad te moeten gebruiken, maar snel het itemnummer van twee cijfers.
De itemnummers staan daar dus dooreen en niet meer op volgorde. Dat is enkel voor hier aan boord bruikbaar, voor intern gebruik.

Deze nummering is enkel nodig en nuttig bij een eventuele verbeterbeurt, of om rap iets op te zoeken en na te kijken.
Voor iets anders moet die rangschikking niet dienen. Voor iets anders heeft ze trouwens ook geen betekenis.
Elke andere instantie mag daar dus rustig over lezen, want het referentienummer bepaalt tenslotte de identiteit van het vervangstuk,
niet het itemnummer.
En wat gebeurt : ze lezen er niet over, ze vállen er over, over die eerste kolom. Onze kolom voor intern gebruik.
Het komt niet in hunne koker op dat ze dat eerste kolommetje niet moeten lezen, dat ze daar niks aan hebben.
Gevolg, dure satellietcommunicatie over dat eerste kolommetje : please explain.
Hoe komt het dat een lijst begint met item n°87 eindigt met n°24 en n°01 ergens in het midden staat?

Het is het enige kolommetje van de vier dat geen naam heeft, dat zou al een aanwijzing moeten zijn dat het niet belangrijk is voor
buitenscheepse instanties. De drie andere kolommen heten part, partn° en pieces (vervangstuk, identificatienummer en aantallen)
Meer moet dat niet zijn. 
Als cheng Vander deze tweede rangschikking verzendt, is dat waarschijnlijk omdat hij ze de meest bruikbare vindt,
de referentienummers staan er in oplopende volgorde, zoals gevraagd werd door Nantes. 

En wat doen wij nu in het vervolg? Efkes onze interne nummering weghouden bij het printen. Ziezo.
En dan kan cheng Vander dat blad faxen zonder dat ze in Nantes kopbrekens krijgen en massaal aan de aspirine gaan.
En nu ben ik kwaad op mezelf dat ik daar toen niet aan gedacht had, de eerste kolom weghouden tijdens het printen.
'k Had er moeten aan denken dat ze in Nantes mogelijk te verroest of te log zijn om iets soepel te interpreteren.
Maar goed, wiens brood men eet heeft misschien recht op een beetje mededogen.

           Héhé, (grijns): 'k kan de vervangstukken ook alfabetisch rangschikken natuurlijk. Dan gaan ze in Nantes massaal aan de captagon,
           want dan moeten ze een nachtje doorwerken om aan de volgorde van de referentienummers aan uit te kunnen. 

Besluit : ik ben verbijsterd over zoveel tamtam. Op zijn Frans weeral hè: struikelen over een kolommetje (over een schoonheidsfoutje zeg maar)
en over de TWÉÉ FOUTE REFERENTIENUMMERS geen woord? Waar liggen die hun prioriteiten? 

In een van de oude Reader's Digest die hier circuleren stond een waar gebeurd verhaal : voor een oefening van jonge legerofficieren
wordt een strategie uiteen gezet door iemand van hen. De kaart op folie wordt geprojecteerd met een overheadprojector.
Het is een stafkaart van het leger: beekjes, muurtjes, vervallen schuren, fietspaden, rioolputtekes, kapellekes, alles staat er op.
De jongeman doet zijn uiteenzetting, hij is wat zenuwachtig alhoewel hij zijn uitleg toch heel goed voorbereid heeft.
De oversten laten hem zijn parlee uitdoen. En dan komt de evaluatie. De majoor heeft aanmerkingen:
"Uw uiteenzetting is onvolledig dus onjuist. Gevaarlijk slordig zelfs. Kijk, links boven, dat ovaal, zoiets onbesproken laten is onvergeeflijk.
Grove nalatigheid. Zoiets groot over het hoofd zien? Aan de vorm te zien zou het een hippodroom kunnen zijn, open terrein, zodus ... hm?"
Ademloze stilte in het lokaal.
"Wel, wat hebt ge daarop te zeggen ... hm?"
"Dit is de paperclip, majoor" zei de jongeman en hij schoof ze uit beeld.
Wie van de twee een rooie kop kreeg stond er niet bij. -daaraan deed die situatie met Nantes mij toen denken, dat item-kolommetje was onze paperclip

We hebben weer eens inkt-problemen. Het schip, wil dat zeggen. Wijzelf niet. Maar dan onrechtstreeks weer wel.
De printercartridges die toegekomen zijn, zijn voor de HP-300 serie. Een doos vol.
Zeer vrijgevig van Nantes! Dank u wel.
En wat staat hier al printer aan boord op zes of zeven verschillende plaatsen? Zes of zeven keer een HP-690.
Zeer goed van Nantes! Dank-u-wel.
Of is de vergissing hier aan boord gebeurd op de bestellijst van toen? Neuh toch zeker ...

Cheng Vander valt zonder inkt, wij geven gedwee onze cartridge af aan hem en printen nu met de photocartridge -?-
dat duurt langer en is een dure grap. Dan heb ik onze eigen kleine Canon-printer maar weer boven gehaald
en aangesloten op deze eigen kleine Compaq. Met de Windows 95 die hier op geïnstalleerd werd, gaat alles veel trager.
Gisteren waren er 45 minuten nodig om twee bladzijdes door te seinen van onze laptop naar onze kleinte printer.
Maar ja, voor de Canon hebben LM & ik tenminste nog inkt in voorraad. En die zullen we niet moeten afgeven.