|
1998-09-14 ~ op zee
Geachte Landbewoners, hier een woordje van de Waterbewoners. -had ik hier 9 dagen niet geschreven?, da's gek
Zo rond de 21ste zouden we afmonsteren. In Tenerife begot! We gaan ons daar tegen de stroom overwinteraars in een weg wringen naar een vliegtuig.
Geen Spaans nodig, zelfs de immigratie spreekt al een woordeke Belgisch. Antwerps, bien sur.
Drie dagen later zou het schip in Huelva toekomen, op het vasteland, Spaans grondgebied, maar zoveel geluk is ons waarschijnlijk niet gegund.
Dit koppel pechvogels monstert af in Tenerife. Wedden?
Huelva? Vergéét het. Hoop er maar niet op.
Huelva, op drie dagen na gaan we dat missen. Nu moeten we gaan krieuwelen tussen de overwinteraars op Tenerife. Adios Huelva!
Wanneer zwaait LM af, vroeg Ma in haar laatste brief. -het is afmonsteren niet afzwaaien, na 20j vaart onthield ze dat nóg niet ...
Hij is vanzeleve niet aangezwaaid, wat zou hij dan afzwaaien. -vrijstelling door koopvaardij => wel altijd opvorderbaar
Schrijf dat eens, zei hij.
Doe ik, zei ik.
Wat is er de voorbije week zo al aan meldenswaardig gebeurd. Eens kijken. Laatst geschreven op 05/09 en dat ging over het gedoe met de item-nrs.
Van gedoe gesproken. Ik vraag me af waarom ik daar zoveel papier en inkt aan besteed heb. Om het zelf te onthouden, voor een volgend schip.
De voorbije negen dagen nu: op drift voor de kust van Cameroon, laden, een dagje varen naar Pennington in Nigeria en daar hadden we gedurende
twee dagen een ploeg zwaar goud bebrilde soortgenoten aan boord. Gouden brillen geven aan dat zijn kunnen lezen.
Voor de kust van Cameroon had Almoite een reuzevis gevangen. Ze hebben (met toestemming van de brug) de gangway naar beneden gelaten om
de vis te gaan halen. Anders zou de lijn gebroken zijn. Het beest weegt bijna 20 kg. De naam van de vis ben ik al weer kwijt. Hij is lang en breed.
Van de vis heb ik een foto en Almoite draagt nu de titel 'King of Fishing'. Eigenlijk is het 'King op Pishing' want de meeste Filipijnen
krijgen de F niet uitgesproken en vervangen de F door een P. Zo zijn zij geen Filipino's maar Pilipino's. Het is dus pish, en coppee, en chiep ...
Als ze een paar keer na mekaar naar Phika roepen (hij is chieF oFFicer) dan klinkt het 'Chiep! Chiep! Chiep!' Als een klad kuikens.
We hadden al 'King of Rock & Roll', da's Benzjie, de kok, en nu ook King of Fishing, da's Almoite. Deze mens verdient de titel van Groot Genoegen.
Ofwel is het een pose, ofwel is hij geboren om te leven. Deze gast kan gewoon zijn leute niet op. Mogelijk is het chronische levensvreugde.
Drie dagen geleden hadden we in Pennington, Nigeria een hoop Nigerianen aan boord voor een dag of twee. Zowel binnen als aan deck.
Een van die mannen aan deck heeft een barracuda van ongeveer anderhalve meter boven gehaald. Ze hadden hun eigen visgerei bij en
dat is iets zwaarder gerief dan het visgerei van de mensen aan boord. Vlak achter de haak hangt een stuk ketting,
dat belet grote vissen met scherpe tanden (roofvissen) de lijn over te bijten.
De barracuda lag dood te bloeden op een gloeiend heet deck. Daarvan heb ik geen foto, de rolletjes waren op.
Ava zal ons een foto opsturen.
De vodden vol bloed heeft ze uit beeld geduwd. Die zou ik juist laten liggen hebben waar ze lagen, naast de kop van de vis.
Op de buik gaan liggen en die pas-dooie ogen in beeld brengen, zeg ik. En de stroom bloed die niet te zien is vanaf de propere staart moet ook in beeld.
'k Zag direct drie of vier invalshoeken ... de beste foto's passeren wanneer een mens staat te koekeloeren zonder filmrolletje.
Anderhalve meter, dat is geen dood visje, dat is een kadaver. En zo mag het ook in beeld gebracht worden.
Wiki zegt : 'De barracuda is gemiddeld 1,4 meter, maar kan een lengte bereiken van twee meter en een gewicht van 50 kilogram.
Het lichaam van de vis heeft een langgerekte vorm. De grote kop heeft een bek met krachtige kaken, die zijn bezet met messcherpe tanden.'
Vandaar dat stuk ketting hè. https://nl.wikipedia.org/wiki/Grote_barracuda
23h30: nog een beetje verder schrijven.
Ons eigen huisnummer ken ik zo onderhand al wel. Hier worden tamelijk druk adressen uitgewisseld. We gaan afmonsteren newaar.
En er zouden foto's opgestuurd worden. Postnummers ken ik vele minder dan de satellietnummers om te faxen. 'k Moet begot ons eigen postnummer
gaan opzoeken want ik onthou het nog altijd niet. LM kent ons postnummer uit het hoofd 'omdat het zo'n gemakkelijke nummer is'.
En ik heb het ergens opgeschreven maar ik vind het niet meer, omdat het zo gemakkelijk is, LM zijn geheugen voor cijfers.
1998-09-15 ~ op zee
Gisteren komt Ava hier binnen met een rolletje film voor mij. (200 ISO) Dat was ze gaan aflutsen bij Piet 'Hein'. Hoe ze dat ingekleed heeft weet ik niet
maar ze heeft een rolletje los gekregen, eigendom van en werkmateriaal voor het schip. Ava is met natuurlijke talenten efkes gaan bedelen bij het
hoogste gezag. Voor mij. 'k Wist niet meer wat zeggen, 'k was er puur van aangedaan. Dan heb ik van haar een 400 ISO overgekocht en heeft zij de 200 ISO
gehouden, maar haar bedoeling blijft dezelfde : ze stond hier met een filmrolletje voor mij! -en ik herinner mij dat moment nu ineens
Ze is een beetje bon-chic-bon-genre en dat soort dames bedelt in feite niet,
dat soort dames krijgt nogal snel iets gedaan. Dat soort dames brengt dingen voor mekaar. Fijn van haar. Chic.
Sinds gisteren ben ik aan de grote kuis begonnen, kwestie van het terrein achter te laten zoals de huisbaas het ons verhuurd heeft.
Neenee, het is eerder : zodat de steward deze cabine kan overnemen met een droge vod (omdat de kranen al blinken, vaneigens)
en met een plumeauke, om de verdeling van het stof te reorganiseren. Daarvoor dient die grote kuis. Voor de volgende bewoner en
ook voor Roderick, zodat hij hier geen 'overnemen' aan heeft.
Gisteren was ik met een 'samengestelde en bestudeerde' melange heet sop in gang geschoten. Eerst met bruine zeep, om vet en nicotine in één veeg
van elk schot te halen, dan dat schot nawrijven met een kwart-natte doek hete ammoniak oplossing (5%). Airco op maximum gezet
en het boeltje droogt vanzelf, zonder vegen. Bij de ammoniak krijg ik telkens een drupneus, maar dat is een bijverschijnsel.
Voor die ammoniakdampen is wat beleefde belangstelling geweest. Ava vroeg hoe ik dat uithield in die geur. Maw : zijt gij helemáál zot geworden?
Maar zij bracht die gedachte op een veel beschaafder manier onder woorden natuurlijk.
Bôf, ammoniak is een adequaat product, er bestaat niks effectiever en dan is de keuze snel gemaakt hè.
Een halve dag snuitneusdoek bij de hand houden, maar de teer en de nicotine zijn bijna zonder inspanning van de schotten gewreven.
En dan straks het plafond.
Choff Phika kwam het anders oplossen. Hij steekt zijn hoofd hier binnen en zegt : "Ha! C'est ici!" Hij zocht van waar die geur kwam.
En hij zet prompt de buitendeur aan bakboord open ... jamaar, jamaar, aïe, oeioei ... nog voor ik iets kan inbrengen staat hij al aan stuurboord
en zet ook daar de buitendeur open ... jamaar, jamaar, aïe, oeioei ... Phika stoof als een Speedy Gonzales en praten was er niet meer bij.
Amai, moet dat nu écht, die buitendeuren open? Sebiet krijg ik hier onder mijn voeten van de cheng ivm de airco,
al die dure koelte die zomaar ontsnapt naar de warme buitenwereld.
Dit waren mijn bedenkingen in stilte gedurende de 30 seconden waartijdens Phika zijn zet zette.
Phika zijn manoeuvre was zeer effectief, want ik piep hier geen halve milliliter ammoniak meer.
Aan de Canadese zeevaartschool krijgen ze les in psychologie, dat kan bijna niet anders.
Phika manipuleert op een manier die we kennen van lang geleden, maar dan op een aanvaardbare, een charmante wijze.
1998-09-20 ~ op anker, Tenerife
Enkele dagen geleden werd hier gezoemd in de alleyway, het gonsde hier aan bakboord, om de 20 minuten veranderde de bestemming.
capt PP-LM was op de brug aan het bellen met ergens. (Nantes?) Hij hield cheng Vander telefonisch op de hoogte van elke wijziging, ik hoorde
zijn telefoon rinkelen tot hier in de cabine. De cheng houdt zijn Ava op de hoogte en zij komt mij dat efkes doorvertellen. Fluisterend.
Wij fezelden er nogal op los in de alleyway, zoals dat van officiersvrouwen verwacht wordt en zoals Colette het graag gehad zou hebben.
Fezelen is een keer iets anders en 't is ook plezant, zo eens een keer.
Het scenario veranderde voortdurend. Ava en ik tuimelden van de ene planning in de andere, navenant de berichten binnenkwamen:
naar Tenerife, naar Huelva, naar beide mét de aflossers aan boord tot Huelva, een paar dagen op anker, een paar dagen op drift ...
's Anderendaags kwam het allerlaatste bericht : het wordt Tenerife en eerst vijf dagen op anker. Ongeveer zoals een dag of tien al gezegd was.
Wat was er nu veranderd? De vijf dagen anker. Da's alles.
1998-09-21 ~ op anker, Tenerife
Enkele dagen geleden was de helft van de mensen een reuze-goed humeur. De Filipijnse helft: zingen en fluiten en zottekes doen.
Zij worden ook afgelost in Tenerife, allemaal. In het totaal blijven maar 7 van de 22 mensen aan boord.
Gisteren waren er stores & provisions, bevoorrading en proviand. Eíndelijk zijn de vodden toegekomen! Er was een vodden schaarste aan boord.
Het was hoogtijd dat er geleverd werd. De Franse rederij heeft enkel het hoogstnoodzakelijke laten leveren want het was hier zogezegd 'moeilijk'.
Niks uitzonderlijk moeilijk gezien, gewoon een bevoorradingsbootje gelijk een ander. Waarom er op zondag geleverd werd weet ik niet.
We gaan pas 25/09 aan de boei. Er waren dus nog vier werkdagen mogelijk om te leveren. 't Zal wel weer iets met centen te maken hebben.
Zo wordt elke bevoorrading duur natuurlijk, leveren op zondag.
De shipchandlers waren zelf meegekomen. Dat remde enorm af: ze stonden alles af te punten eer iets naar het magazijn of naar de koeling mocht.
Diepvriesgerief kan tegen wat, maar ijsroom zo niet. Deze heren hadden ook onze post bij.
De bootsman bediende de kraan aan stuurboord. Het bootje had zelf ook een kraan aan boord staan. Er werd dus aan een hoog tempo
aan boord genomen en normaal hadden we kunnen volgen. Maar die twee stonden daar belangrijk te doen met hun lijsten terwijl
de marchandise zich opstapelde aan deck. Shipchandlers zijn duidelijk geen zeelieden. De hoop materiaal en voeding werd vreselijk onoverzichtelijk
omdat ze ons niet lieten doorwerken met hun gewichtig gewuif van lijsten. Wat een kantoorkrukken!
De kraanman van het bootje was werkelijk levensgevaarlijk. Hij bediende zijn kraan met zó'n bruske bewegingen dat de paletten begonnen zwaaien.
En toen deed hij nog een extra beweging om het tweede palet niet op onze reling te laten neerkomen. Het plofte aan deck en er brak al gelijk
een metalen ring van de hijsbanden. Hún hijsbanden, gelukkig.
Enkele dagen geleden hebben we het woord bedrijfszeker nog opgezocht, in het Frans fiable, in het Engels reliable,
omdat hier een kabel moest afgekeurd worden.
Als dit vijf seconden vroeger gebeurd was had LM zich in veiligheid moeten brengen. Maar waar?
En een helm opzetten om stores te nemen zou feitelijk moeten. We hebben maar één hersenpan hè.
'k Moest efkes slikken toen ik besefte welk ongeval daar nét-niet gebeurd was.
Toen alles aan boord stond was er ineens genoeg volk vrij om te helpen in het magazijn en de frigo's en stonden we daar feitelijk met teveel.
Dan ben ik onze post gaan doornemen en zo rond 17h30 ben ik gaan telefoneren naar Zellik.
De verbinding was niet echt goed: echo en onderbrekingen. En tegen het einde sprong de verbinding ook af.
'k Zal eens vragen over welk satellietstation we gegaan zijn.
Volgens RVI (Radio Vlaanderen International) is het hier 28° en zonnig. Geloof dat niet, het is 28° en bewolkt.
Gisteren in de vooravond was er een spectaculaire wolkenformatie boven de bergen, recht uit het boekske van weerman Frank.
Er waren taaltips via Radio Nacional de España. Over dínamo en omóplato, voor een hoop woorden zijn er voorkeursuitspraken maar ik heb ze
niet onthouden, het ging te snel en de lijst was te lang. Spanje ligt op 1h later dan Tenerife. Dat is nogal verwarrend wanneer ze
het uur geven op de radio.
Gisteren hadden ze het over zware overstromingen tussen Múrcia en Almeria. Komende van Múrcia is het bergaf. Alle tomatenbedrijven
in Almeria staan nu onder water? Of zijn ze weggeveegd door het watergeweld?
Dat er geen vodden meer waren voor het machien merkte ik ook aan typwerk voor het werkboek. De cheng liet geen grote onderhoudswerken meer
aanvatten want daar komt flink wat kuiswerk bij kijken en daar zijn veel vodden voor nodig. In het werkboek is een grote job, iets waarmee ze
een paar dagen bezig zijn, maar een paar lijnen typwerk. Een hoop kleine jobkes per dag is een hoop lijntjes typwerk. En al die kleine vervangstukken
hebben lange referentienummers natuurlijk. Dus zelfs de dactylo hier in de cabine is blij dat ze beneden in het machien weer vodden hebben.
We zouden er wel geraakt zijn met de vodden, wist LM te vertellen, als op 30/08 die overflow van 700L er niet geweest was.
Die opruimwerken hebben een heel grote hap uit de voorraad vodden genomen.
Echt grote jobs gaat hij niet meer in gang steken, maar dat heeft een gans andere reden.
Niet zo direct omdat we afmonsteren hoor. Maar dat zijn interne regelingen, ik weet niks.
Op de radio lullen ze maar over Lewinsky en Clinton, persies of er zijn geen belangrijker dingen aan de gang. Tiens, dat toch wel sterk :
híj maakt juridische kronkelredeneringen, maar háár naam wordt gebruikt om het schandaal te benoemen?
Blad is vol. Tot schrijves.
|
