1999-03-07 ~ op zee, Indische Oceaan 

Hallo thuis, hier de krielkrant.

Gisterenmiddag moest ik efkes wachten aan het radiostation, want choff Kram was aan het telefoneren. Dan ben ik maar eens op de brug bij Danut
gaan vragen waar we precies waren. Hij toonde me op de kaart een puntje ergens in de Indische Oceaan. Allemaal water en in de linker bovenhoek
een stukje land, het eiland Nicobar. https://nl.wikipedia.org/wiki/Andamanen_en_Nicobaren#Geografie 
In de cabine heb ik nog eens op de wereldkaart gekeken, want de zeekaarten zeggen soms niet veel, naar gelang de schaal.
Nicobar Island ligt ten NW van Sumatra, we vaarden dus niet zo ver van land af, toen we gisteren slop aan het overboord pompen waren,
aan het pollueren waren, wetens en willens door PvR en PP-LM.
En wij zijn niet de enigen die daar tanks komen spoelen, wist LM te vertellen. Hij heeft er nog twee gezien. En wat achter de horizon gebeurt,
dat weten we niet, daar hebben we het raden naar. Ongeveer alle tankers die in Singapore de droge dok in moeten, komen hier hun tanks spoelen.
Hoeveel zouden dat zijn per jaar? Waar blijft Greenpeace? Waarom patrouilleren zij hier niet?

In kleine concentraties (onder de 15 ppm) en gespreid over een groot watergebied kan een oceaan die vuiligheid mogelijk wel aan. -de larie van toen
Maar wat wij gisteren gezien hebben was pollutie, niet per abuus, nee de pollutie was wetens en willens, om het te laten vooruit gaan en zo
tijd en geld te sparen voor de dynastie in Antwerpen. En zodoende misschien zelf een premie op te strijken.
De Marpol Conventie, de IMO (International Maritime Organisation), allemaal letterkes op papier.

        Marpol  =  https://nl.wikipedia.org/wiki/Internationaal_Verdrag_ter_voorkoming_van_verontreiniging_door_schepen 
            IMO = http://www.imo.org/en/OurWork/Safety/Pages/Default.aspx 

'k Heb de brochure met over het beleid / de policy van de rederij eens herlezen, in elke cabine ligt zo'n brochure ter inzage.
Amaimaai! Gisteren zijn hier enkele zonden begaan tegen de policy. Doodzonden.
Ge moet weten dat de 'Company Policy' en de 'Company Rules' er om de haverklap bijgesleurd worden en worden aangehaald om sommige dingen
te doen doorgaan of juist niet te laten doorgaan. Bij momenten zou een mens denken dat het evangelie is. Behalve gisteren dan, toen hadden onze
plaatselijke twee pausen geen weet meer van evangelie.
Toen ik naar die blubber stond te kijken wou ik er foto's van maken. Vanuit onze patrijspoort ging het niet, het was niet de juiste hoek.
En van op deck dierf ik niet, als ze me zien fotograferen mag ik misschien nooit meer meevaren. 'k Heb het dus laffelijk gelaten. Ook een Belgitude.

Er is drinkwater gebunkerd in Singapore. Vandaag had dat water een vreemd kleurke, donkergrijs. Ze zullen beneden ergens aan het werken zijn.
De witte was zal ik pas doen wanneer LM me zegt wat en hoe. En ik hoop dat met dit water geen soep gemaakt is, dat de keuken intijds verwittigd werd.

Enkele dagen geleden vroeg PvR aan capt PP-LM aan welke snelheid dit schip het minste trilt.
"Op anker" antwoordde PP-LM onbewogen.
Gisteren vroeg PvR aan tafel of er ook flessenwater in de frigo van de bar staat.
"Water? In déze frigo? Ik denk het niet", antwoordde capt PP-LM.
PvR ging dan maar een cola uit de bar halen.
"Is er geen frigo in zijn cabine? vroeg ik, want het is toch vervelend om voor elke slok water de deur uit te moeten."
"Een frigo? In de ownerscabine? Die moet hij verdiénen" zei PP-LM. Oelala, botert het niet tussen die twee?
Die prikjes dienen om ons zand in de ogen te strooien natuurlijk, want uiteindelijk zijn het twee handen op één buik.
dat hebben we gisteren wel gezien tijdens de pollutie. Denken die aardoliedumpers nu echt dat wij aarts-& oliedom zijn? 

1999-03-09 ~ op zee, Indische Oceaan

Sinds twee dagen liggen alle scheepsklokken stil. Eergisterenavond kwam er ineens een bericht door de generall call : " ... shipsclocks ..."
en nog iets. Een uur shift kon het onmogelijk zijn. Iedereen was verbaasd en spitste de oren. PP-LM had de meest spitse.
Gelukkig herhaalde de stuurman van wacht de boodschap een tweede keer: "... shipsclock broken." Het was 19h40 en de klokken stonden op 18h57.
Kermille, dat is ambetant. 's Avonds zo niet, maar overdag, wanneer de dingen op tijd & stond moeten gebeuren.

Er is één masterclock aan boord. Die bevindt zich op de brug. Alle andere klokken (een stuk of 50) worden van daaruit gedicteerd, die volgen het uur
dat hen overgebracht wordt van boven, door de masterclock. Zij worden slaveclocks genoemd want zij hebben geen eigen mechanisme,
ze volgen slaafs de masterclock. Ligt nu de overbrenging naar de slaveclocks lam of is het de masterclock zelf die defect is? Geen idee.
En ik ga het boven niet vragen ookni.

Alle precisie-instrumenten van de brug vallen onder de bevoegdheid (bekwaamheid?) van de marco. Dus ook de reparaties.
Ja, zucht, 'k weet het, nu heb ik het wééral over die kwiet. Gisteren had hij aan cheng Venes gevraagd of hij er eens wou naar kijken,
naar de masterclock of naar de overbrenging. Is dat nu lef of is het schaamteloosheid? Of is het schaamteloze lef?
Kortom, alle klokken staan nu geblokkeerd op 18h57, behalve die van het ECR, die staat op 12h-en-nog-iets. Iemand zal aan de wijzers gedraaid hebben
in het gedacht dat een slaveclock al eens moet opgewonden worden. Door aan de wijzers te draaien?

'k Had op de klok in de cabine een groot papier met "KAPOT" gehangen, want LM & ik worden 's nachts al eens wakker, kijken dan op de klok en 
zouden dan recht springen in het gedacht dat het hoogtijd is om op te staan, terwijl het nog maar 03h is.
Zojuist een juichende telefoon van LM : "Kijk eens op de klok!" Ik draai dat papier omhoog : het systeem is gerepareerd!
En wie heeft dat voor mekaar gekregen? Onze Grote Manitou natuurlijk, cheng Venes.
Hij kwam hier zojuist langs. Hij heeft enkele dingen vervangen daarboven en het was opgelost.
'k Heb hem zeer gemeend bedankt, want zonder klok kan men niet leven op de klok, wat het leven aan boord toch ís: een gestructureerd leven. 
En als de masterclock nu blijft lopen, mogen wij in gedachte allemaal een neus trekken naar het Pools-Pietje-Precies van dienst.
Dat mirakel van sociaal aanvoelen.
Eerst iedereen tegen zich in het harnas jagen met zijn loze geldingsdrang en daarna moeten komen vragen of een ander zijn job-probleem
zou willen opgelost krijgen aub. Cheng Venes had geantwoord dat hij zou zien wat hij kon doen. Want Venes moet daar ook eerst over nadenken hè,
hij heeft de oplossing niet zomaar pasklaar vooraan in zijn hoofd zitten.

Marconist (radio-officer, ze worden marco genoemd) is een centrale positie in het raderwerk,
vergelijkbaar met de positie van chief-steward, vroeger.
Het zijn twee totaal verschillende vakgebieden natuurlijk, maar de posities vertonen overeenkomsten, zijn vergelijkbaar:
ze hangen allebei rechtstreeks af van de captain en ze komen allebei dagelijks met alle departementen in contact, van hoog tot laag.
'k Kan er direct tien opnoemen die het raderwerk vlot & goed geolied laten draaien,
ttz: ik zie hun gezichten, hun namen zullen me later wel te binnen schieten.

Ik herinner mij ook een chef steward Miha -schip 20-, die met zijn aanmatigingen en nep-argumentaties om de twee dagen in slaagde
mensen tegen zich in het harnas te jagen, de gemoedsrust te verstoren door misverstanden te doen ontstaan, een sfeer van vijandigheid en wantrouwen
te creëren en het systeem van de dagelijkse communicatie te blokkeren. Zoals deze marconist. Twee gelijklopende verhalen.
Geldingsdrang gestoeld op lucht : arrogantie. Tja, dat soort mensen is soms aan boord, some ships do have them.

Er zijn nog verhaaltjes over belevenissen met deze marco : over de twee nietjes-machientjes -jammer dat ik me dit niet herinner, het klinkt interessant-
en over de patrijspoort van de laundry en het klein strijkijzertje. En over enkele vreemde uitlatingen die gedaan werden op een toon als ging het over
de Basisprincipes in de Samenleving. En over een bestelling van huishoudelijke producten die niét verzonden was (?), waaronder toiletzeep, WC-papier,
waspoeder en afwasmiddel voor een huishouding van 37 mensen. En over de kaft van het rekeningschrift in de bar, die plots vervangen was door een bericht
en de dag daarna was het bericht al weer weg. Enz, etc ... Maar ik begin er niet aan, aan zijn verhalen.
Ze vallen al lang niet meer onder te titel zijn 'excentriciteiten' maar onder de titel 'zijn gezeik'. En dat steekt tegen op den duur.
Misschien hebben psychologen aan hem een interessante kluif als studie-geval, maar scheepsgezellen in een werksituatie vragen geen interessante kluif,
die vragen dat het dagelijks leven een beetje vlot functioneert, zonder bijkomende interessant-doenerij van wie dan ook.

Eergisteren hebben we anderhalf uur zonder stroom gezeten in de cabine. We zouden onze transfo 300VA ruilen met die van Danut (de brave jongen)
Ik had ons transfooke al tot bij zijn deur gebracht, maar hij de zijne nog niet tot bij ons. Wat bleek? Danut moest tot 18h werken ipv tot 16h en
vermits het zondag was moest er koffie zijn voor LM na zijn siëst. Geen koffie, geen laptop, niksni. Een dooie cabine ineens. Gek gevoel hoor.
En ik moest nog een deel van LM zijn werkboek intikken.
Uiteindelijk bleek zijn transfo maar 100VA, geen 1000VA. Dat laatste nulleke had hij er in al zijn gedienstigheid bij gedroomd.
Gelukkig belde hij om 17h30 en ben ik onze transfo van 300VA van voor zijn deur gaan weghalen.
Hoe hij dan al wist dat zijn transfo toch maar 100VA was en geen 100VA terwijl hij nog van wacht op de brug was, dat weten wij niet.

Mensen Lief, LM & ik zijn ondankbare wezens. Nu hebben we eens professionele koks aan boord, nu zitten wij hier te snakken naar gewone burgerkost,
bloemkool met sossis, rode kool met veel appeltjes in, en naar een gewone tomatensoep. Vooral naar tomatensoep.
De Aziatische keuken gebruikt geen tomaten. Van alle Filipijnse koks met wie we tot hiertoe gevaren hebben maakte geen ene verse tomatensoep,
noch met groeten, noch crème, noch Andalouse, noch Minestrone.
De tomatensoep die op andere schepen af en toe op tafel kwam, kwam uit pakjes. Uit de grote dozen (±2kg ) noodrantsoen eigenlijk. Water toevoegen,
roeren en aan de kook brengen. En toen ook zonder een eigen toevoeging, niet wat verse tomaten erbij of gepelde tomaten,
een beetje look als smaakversterker, of een kruid of twee  ... niks. Gewoon poeiersoep was dat toen.

Nu zijn de koks hier aan boord geen gewone scheepskoks, wel professionele koks, maar nog steeds geen tomatensoep en onderwijl
krijg ik weer smaakhallucinaties zoals in '96. Mijn systeem jankt om tomaat met alle dingen die er in zitten. https://nl.wikipedia.org/wiki/Tomaat#Gezondheid