|
2000-07-28 ~ op zee
Vanavond barbecue, piraten zijn niet uitgenodigd. Voorbije week zijn in Melakka Strait twee schepen overvallen.
Daardoor ging het aan tafel want overmorgen gaan wij Melakka in.
En dat het heel slecht weer is in België, vertelde LM vanmorgen vroeg. Hoe hij dat aan deze kant van de wereld om 07h LT al kan weten, vroeg ik mij af.
Vannacht na zijn wachtronde van 22h heeft hij ons wereldzendertje geprobeerd. Hij kon RVI ontvangen. https://nl.wikipedia.org/wiki/Radio_Vlaanderen_Internationaal
Cheng Zeba had aan de shipchandler in Singapore laten vragen hoeveel een babyfoon kost. Zijn vrouw bevalt eind augustus.
Hij heeft een babyfoon gereed liggen in zijn studio of appartement in Antwerpen, maar hij gaat van Singapore recht naar Libanon en passeert niet
over België, daarom wilde hij in Singapore ene kopen op mee naar huis te nemen. Ipv op zijn vraag te antwoorden liet de shipchandler weten:
"please explain" waarom dit schip een babyfoon nodig heeft. Zucht! Nuja, hopelijk heeft cheng Zeba maandag tijd om zelf een te gaan zoeken.
2000-07-29 ~ op zee
Groot mysterie: ons klein printerke doet het weer. Gisteren probeerde LM toch maar eens en het ding deed het zonder problemen. Vandaag ook.
Waarom dan vorige week niet? Kapsones.
In Singapore gaat de fitter naar de tandarts en ik mag mee met het bootje. Wat meer is, ik krijg van capt Wero de digitale camera mee om
van op het bootje foto's te maken van het schip. Gisteren heb ik met die camera al geoefend tijdens de barbecue. 't Is een geestig geval. Vandaag heb ik
de foto's al op diskette. Er gaan 38 foto's op. Dat is meer dan een filmrolletje uitgespaard. Feitelijk is het niet de film die duur is, het zijn de afdrukken
die geld kosten. En dan denk ik al eens : zou ik hier wel een foto van maken? Met de digitale geen getwijfel : kadreren en inblikken.
Het toestel ligt anders in de hand & heeft andere afmetingen dan het onze. De lens staat helemaal aan de linkerkant van het toestel, niet in het midden.
Toen ik gisteren van hoger gelegen decks foto's maakte van de tafels beneden heb ik mijn vinger voor de lens gehouden. Verschillende keren.
Waarschijnlijk heb ik het toestel te goed willen vasthouden om het niet te laten vallen. Het koord hing nochtans rond mijn nek.
Met ons toestel heb ik in het begin het koord voor de lens laten hangen, maar nooit mijn vinger ervoor gehouden.
Sinds het vertrek uit Oman hebben we nog geen druppel regen gezien, alsof de regen gerantsoeneerd is en wij ons deel opgemaakt hebben in de heenreis.
Nu zou het eens mogen regenen want het schip hangt vol woestijnstof. Zand van de Rub Al Khali in Saoedi Arabië is over de Al Jabal Al Akhbar keten
zomaar op ons Chinees schip komen plakken. https://nl.wikipedia.org/wiki/Lege_Kwartier , https://nl.wikipedia.org/wiki/Djabal_Achdar
2000-07-30 ~ op zee
Sinds gisteren zijn we in piratenparaatheid, dat is een hele procedure, met checklists en zo waarschijnlijk
maar de brandbijlen zijn wel in de alleyways blijven hangen (eh ???)
2000-07-31 ~ Singapore
Gisterenavond aan tafel kwamen een hoop sterke verhalen over capt Hoedje, en allemaal even weinig fraai.
Van heel mijn varend leven had ik nooit vermoed dat er zoveel verhalen bestonden over 1 persoon. Naïef van mij.
En dat er soms zoveel verteld wordt aan de captainstafel. Als dat op de helft van al wat vaart zo is dan gonzen de oceanen als biekorven.
Vannacht hadden we 2x piratenalarm. De matrozen waren 'very alert' zei capt Wero. Dat zal wel, met hun militaire opleiding.
Nogal wat anders dan Filipijntjes die lopen te sleffen omdat ze hun voeten niet opheffen.
Zelf heeft hij daarna geen oog meer dicht gedaan en het is vandaag weer een drukke dag op de brug.
Vanmorgen hebben we Karimun gezien. Het eiland ziet er nog altijd even groen en verwelkomend uit -tekst 295 & 296
Nu hebben we aan bakboord, ver weg, de schouwen van Jurong en de buildings van Singapore City. Wat is de Singapore Passage toch iets speciaals.
Niet zozeer om er te zijn, maar om er langs te varen en het allemaal te bekijken.
Om er te zíjn is Karimun toffer. Daar lopen de kiekens nog over straat. Alleen jammer dat dit allemaal in de tropen ligt.
We hebben van Oman tot hier geen drup regen gehad en zojuist kregen we een stortbui. En er hangt nóg in de lucht. Moet dat allemaal vandaag? NU?
De digitale camera is niet weerbestendig en kan tegen niet veel. Zeker niet tegen een tropische stortbui. En ik wil straks van uit het bootje heldere foto's
maken van het schip. Geen grauwe rommel. Kermille, kermille. Genoeg zonnecrème op doen, zei LM daarstraks. Als het weer zo blijft dan wordt het
een parapluuke ipv een parasolleke.
De digitale camera ligt hier al gereed, met de reservebatterijen erbij, voor 't geval.
Gisteren ging het erover dat een luchtfoto van een schip wel mooi is, maar als zeevarende krijgt men het schip zelden of nooit uit die hoek te zien.
Luchtfoto's dienen voor de jaarverslagen van de rederij, of als relatiegeschenk.
Met een bootje krijgt men het schip ook maar uit bepaalde hoeken te zien hoor. Het bootje vaart naar de gangway en klaar. Met een beetje geluk
krijgt men ofwel de achterpiek ofwel de voorpiek voor de lens, maar nooit de twee tijdens eenzelfde boottochtje.
De enige keer dat men echt rondomrond het schip vaart is tijdens een lifeboattest, en dat zit er voorlopig niet in, heb ik begrepen.
Capt Wero vindt het nog niet nodig. Na 36 jaren vaart heeft hij voldoende scheepsrompen van nabij gezien. Hij vindt luchtfoto's mooier.
Mooier misschien, maar niet échter, tenzij voor helikopterpiloten en luchtvarenden dan.
BBC-World staat op. Ze geven muziekles, cello. Allemaal korte fragmentjes en telkens ik begin te luisteren stoppen ze ermee. Da's treiteren hè.
Bon, waar blijft dat bootje nu? Hier ligt vanalles rond het schip te dobberen: bevoorrading, bunkerbarge (brandstof), Unitor (specifieke chemicaliën) ...
behalve de watertaxi, ons bootje. (Nerveus? Ikke? Mô neuh!)
LM heeft een lijstje met boodschappen meegegeven en ik wil die allemaal vinden binnen de tijd dat de fitter bij de tandarts is.
'k Zit hier op het randje van mijn stoel, in de startblokken. In de bottinnen feitelijk.
BBC-world is gestopt met de muziekles.
Nu is het een kwis met fragmenten uit de klassieke muziek. Wanneer het antwoord op het puntje van mijn tong ligt ('t ga 't zeggen Walter):
"Brahms", dan blijkt het een obscure Rus te zijn met een naam als een merk krabconserven.
Zojuist telefoon, ik dacht de brug om te zeggen dat het bootje ging toekomen. Nee, 't was LM. Hij had zojuist vernomen dat het bootje nog tegen de kaai ligt.
Zo te zien is dat ± een uur varen van hier. En waarom ligt het bootje nog tegen de kaai? Omdat ze cheng HUS niet kunnen vinden.
Meneer is zijn shopping nog aan het doen. Dat begint goed hè. Hij is nog niet aan boord en hij desorganiseert hier de boel al.
23h45: sinds 19h30 terug aan boord. 't Bootje was er om 16h. Cheng HUS zijn bagage komt pas morgen toe en we vertrekken vannacht na het bunkeren.
Vandaar dat hij moest gaan boodschappen doen. En moest dat zo lang duren? 6 T-shirts, 6 paar sokken, 6 onderbroeken, 2 shorts + een tandenborstel,
een tube tandpasta en scheepspantoffels. Naar de kassa en klaar. Maar als men van 'efkes boodschappen doen' shoppen of winkelen maakt, ja dan ...
'k Vraag me af of hij op zijn valies het adres van de agent hier gezet heeft. Dan is er meer kans dat ze bij de volgende passage hier op hem ligt te wachten.
Het was 45 minuten varen naar Singapore City. We zijn aan wal gegaan via Clifford Pier, Marina South. Daarachter liggen Boat Quai en Clarke Quai met
verder landinwaarts het historisch gedeelte van de stad. Tussen Clifford Pier en Boat Quai heb ik ongeveer alles gevonden wat op mijn lijstje stond,
onder andere magnesiumpillen voor LM.
Die potjes lijken allemaal op elkaar, dus vraag ik waar ik magnesium kan vinden aan een verkoopstertje, persies een kleine fee en hoogzwanger.
Ze komt van haar zitje achter de toonbank en hurkt om iets van het onderste schab te nemen.
Poppemie, dacht ik ongerust, sta recht en ga terug zitten. Zeg me gewoon waar het staat en laat mij de rest doen.
"Magnesium met potassium?" vraagt ze -potassium = kalium
"Nee, enkel magnesium aub" ze ik.
Ze blijft daar nog wat zitten zoeken, schuift 30 cm op en maakt ineens een hoog en langgerekt, klaaglijk geluid.
Voilà : dat hebt ge van al dat rondkruipen, het kind is op komst. En ik sta hier helemaal alleen in de jungle van Singapore en wat is het noodnummer hier?
En hoe zegt men 'barensweeën' in het Engels? Dat woord hebben we aan boord zo zelden nodig. Ze kwam glimlachend recht met drie potjes in haar hand.
Ze gaf er twee aan een collega die de potjes ergens anders ging neerzetten en het derde was voor mij.
Het hoog en langgerekt gemiauw kan zoiets geweest zijn als : "Aha, kijk nu wat hiér staat! We hebben tóch nog magnesium in voorraad!" maar dan
in het Maleis. Dat geluid drukt in haar taal misschien blije verrassing of opluchting uit, in mijn Westerse oren klonk het als klaaglijk hulpgeroep.
Dit gebeuren heb ik als eens gebruikt in 'Help! De dokter bevalt', tekst 077 op het 1ste blog, https://blog.seniorennet.be/maart_
|
