Wie vooruit wil kijken naar zijn nageslacht, moet ook achteruitkijken naar zijn voorgeslacht.
Edmund Burke
Over mijzelf
Ik ben Ida
Ik ben een vrouw en woon in Beringen. Mijn geboorte-dorp is Lummen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 28/01/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Stamboom maken van de familie, bidprentjes verzamelen en reizen..
Ik ben gehuwd met André in 1965. Samen hebben we 2 lieve dochters en schoonzonen en 5 schatten van kleinkinderen. (2 meisjes Lieze en Marie en 3 jongens Jannes, Jesse en Nico) Ik hou van gezellig samenzijn met familie en vrienden.
Sedert vele jaren hebben wij, naar goede gewoonte, de eerste zondag na nieuwjaar onze jaarlijkse familie-bijeenkomst om onze nieuwjaarswensen over te maken aan zussen, broers hun kinderen en kleinkinderen.
Onze kinderen en kleinkinderen verheugen zich allemaal op dit samenzijn want velen hebben elkaar niet meer gezien sedert vorig jaar. Ze wonen echt niet allemaal hier in de buurt.
Het wordt vast een gezellig samenzijn met z'n allen ! Foto's van de hele familie komen beslist over enkele dagen hier op deze site.
Je ziet het liefste metertje van mij, het oude jaar voorbij, alle mensen blij. Vandaag begint het nieuwe jaar, dan staan al de goede voornemens klaar. En ook ik heb weer een lijstje vol, als me dat allemaal lukt dan wordt dit jaar echt te dol. Op mijn niet-lijstje staat : niet meer liegen of bedriegen, en zo weinig mogelijk kwaad. En op mijn lijstje van altijd-moeten-doen, staat blij zijn, helpen en hier en daar een zoen.
Vannacht heb ik een zoete droom gehad. Je lacht... en toch is het waar. We liepen hand in hand... en vertelden elkaar.
In jouw ogen zag ik een geluk Mijn vriendschap voor jou gaat nooit meer stuk Van blijdschap wil ik springen... en laat mijn hartje zingen.
Geen enkel snel gebaar of vluchtig kinderwoord niets is er in mij dat jou echt stoort. Integendeel, mijn zotte kuren en mijn gekke zinnen maken jou steeds warm vanbinnen.
Je bent gelukkig nog jong van hart en bekijkt de dingen niet te zwart. Ook al is er eens getreur... je petekind zorgt dan voor kleur.
Heb je het nu en dan wat zwaar bel me op en ik ben daar. Want een bompa veel te druk loopt anders weldra met een kruk.
Om mij hoef jij je geen zorgen te maken ik vlieg toch door lessen en taken. Ik voel me kerngezond en beresterk en voor de rest heb ik goed mijn werk.
Ik toever nu op je beide kaken... drie dikke zoenen die blijven smaken. Zo is mijn droom geen bedrog en voel je, ik ben er nog !
Sedert enkele jaren werk ik ijverig aan de "STAMBOOM MARIS"
Op 2 december 2006 overleed Emiel Luts op 83 jarige leeftijd. (Emiel was een neef van ons moeder). Voor Emiel en Valerie (zijn echtgenote) was het sedert jaren hun passie bidprentjes te verzamelen. Dank zij Emiel en de kinderen Luts mocht ik zijn hele verzameling "BIDPRENTJES" overnemen.
Met een beetje werk wordt deze collectie vast "uniek" ! Hieronder een paar afbeeldingen uit de zeer mooie collectie oude bidprentjes.
Voor het opmaken van stambomen is zulk een collectie van onschatbaren waarde waar ik echt wel heel gelukkig mee ben. Ik zal de kinderen Luts daar eeuwig dankbaar voor zijn.
André, mijn echtgenoot, vindt de collectie ook prachtig. Hij heeft als eerbetoon een mooie site gemaakt met prachtige teksten en afbeeldingen van de bidprentjes.
Deze is te bezichtigen als je op de website hieronder klikt
Als een kind met kritiek leeft, leert het veroordelen. Als een kind met vijandigheid leeft, leert het vechten. Als een kind met spot leeft, leert het wantrouwen.
Als een kind met verdraagzaamheid leeft, leert het geduldig zijn. Als een kind met aanmoediging leeft, leert het vertrouwen. Als een kind met complimentjes leeft, leert het waarderen. Als een kind met eerlijkheid leeft, leert het rechtvaardigheid. Als een kind met zekerheid leeft, leert het geloof te hebben. Als een kind met goedkeuring leeft, leert het van zichzelf te houden. Als een kind met aanvaarding en vriendschap leeft, leert het liefde in de wereld te vinden !
O, luister toch eens allen. Ik heb gedroomd vannacht Dat Sinterklaas een huis vol Met lekkers had gebracht. 't Was koek en boterletters 't Was chocolade fijn 't Was borstplaat en janhagel 'T Was sprits en marsepein.
En bij die berg van lekkers, Stond onze Sinterklaas. Hij sprak en lachte ondeugend, Ga nu maar lekker smullen baas. Maar wees toch niet te gulzig, Eet niet teveel ervan. Want ach, je weet toch zeker Dat je er ziek van worden kan.
Toen was de Sint verdwenen, En sprong ik dol van pret, Om bij dat lekkers te komen, in ene wip uit bed. Ik greep een boterletter. Ik hapte erin, maar ik vond hem erg taai. Toen werd ik wakker met mijn kousen in mijn mond!
Dit mooie gedicht mocht ik plaatsen van "Klaproosje"
Wat een vreugde voor onze kleinkinderen... Lieze, Jannes, Marie, Jesse en Nico. Het zullen zeker allemaal "engeltjes" geweest zijn want de Sint was hun ook bij moeke en bompa niet vergeten !!!