Gegroet! Ik had het zo druk de dagen voor het lang week-end, iedereen trok ergens naartoe, ik bleef "gezellig thuis" en ik had mijn P.C. niet onder de vingers gehad, zodat mijn mailbox overliep. Een ramp!! enfin ik overleef het wel.
Het is weldra "Moederdag" en dan wordt ik door heel mijn gezin in de bloemen gezet. Voor mij is er nog altijd de schaduw van het verlies van mijn moeder, rond deze tijd is het 30 jaar geleden maar nog zo levendig die laatste momenten. Ik schreef toen het volgende :
Afscheid van mijn "Ma" ___________________
Toen je sterven ging, nam ik je in mijn armen en poogde zö je te onttrekken aan de dood. Ik wou, jouw reeds kille lichaam nog verwarmen, maar die andere kracht was veel te groot.
In die laatste blik in je reeds uitgedoofde ogen zag ik in een flits mijn hele leven stromen. Ik zag héél veel liefde, maar ook een traan. dat was toen ikje, zonder het te willen, pijn had gedaan.
Jij kon jouw leven niet langer vasthouden, Ik kon de dood niet langer tegenhouden. Ze nam je mee, weg van mij, voor altijd. Ze nam je mee naar de eeuwigheid!
Fran. uit "Sterven met Minne".
"Moeders sterven, maar gaan niet dood" "Moeders leven in hun kinderen voort" "Zij gaan rusten bij de Heer"
Als dit waar is waarom ......doet dan het afscheid zo'n zeer.?
Fran.
Reacties op bericht (1)
02-07-2008
Moeders gaan niet dood
Een gedicht is wat je oren niet horen willen maar dat alleen je gevoel begrijpt. Een gevoel kan je met je mond niet beschrijven, het zijn geheime tekens tussen jou en mij.
Bedankt voor jouw gedicht - Tristan
02-07-2008, 00:27 geschreven door Tristan Van Tilborgh