In een vorig recept beloofde ik te vertellen wat ik met het gekookte soepvlees deed. Was er nu geen vervolg geweest dan zat ik daarmee verveeld, want je beloften vervullen geest een goed gemoed en een gerust geweten doet goed!
Ik maak het vlees, dat al eens heeft gediend voor de bouillon, heel, heel fijn in dat handige elektrische ding van mij. Ik voeg daarbij peterselie, bieslook, salie, ook een paar sjalotjes, alles fijn gemalen, daarvoor druk ik ook op een paar knopjes. Ik maak, dit keer zonder apparaat, een mayonaise, die door een flinke lepel mosterd de naam krijgt van Dijonaise.
Als aperitiefhapje, of 's avonds op een broodje, in een tuinstoel met een glas Steenbrugge voor je. Geen oester, kaviaar of foie-gras die zo smaakt als je dit "second -hand" gerecht met Minne hebt klaargemaakt.
Gegroet! Gisteren volgde ik een lezing over orgaan- en weefseldonatie. Zeer leerrijk want het evolueert zo snel allemaal dat je rap achterstaat met de informatie die je leest in de krant. Het gebrek aan organen is momenteel de belangrijkste hinderpaal voor transplantaties. Er zijn immers onvoldoende donors om aan de behoefte te voldoen (alhoewel, in Belgë, iedere burger per definitie donor is, tenzij hij/zij bezwaar aantekent.) Er was ook een getransplanteerde die getuigenis gaf . Ook onder de toeschouwers zat een man met zijn echtgenote en na de lezing en de getuigenis, vertelde zij aan het publiek dat zij de eerste zelfhulpgroep oprichtte voor getransplanteerden en hun nabestaanden. Ze vertelde : " wij verloren één van onze dochters(20jaar) in een verkeersongeluk. Had men mij toen gevraagd of wij haar lichaam wilden vrijgeven voor orgaandonatie, zou ik geweigerd hebben, mijn mooie meisje zomaar laten..... nee! Zes maanden later viel het verdict voor mijn man : een levertransplantatie of sterven. Hij moest uiteraard wachten tot een geschikte donor gevonden was. Kort: Hij kreeg een lever en genas!!! Dat is nu bijna 23 jaar geleden.!!!!!!!!!
Om te eindigen vertelde ze nog dat ze op het kerkhof bij het graf van haar dochter telkens zegt: "Had ik toen maar Ja geantwoord dan was er nu misschien nog een stukje van haar dat voortleeft"
Haar man stelt het nog altijd prima, zingt als Tenor in verschillende koren ,ook af en toe als solist. Hij legt regelmatig getuigenis af over zijn leven na de transplantatie. Hij was in 1985 pas de tweede levergetransplanteerde.
Donor worden ook als "SENIOREN" is één van de mooiste gebaren van solidariteit.
Gegroet!Ik kom net thuis en onderweg kwam ik langs een baan die ik een 15 tal jaren geleden regelmatig nam. Nu is het uitzonderlijk dat ik daar nog voorbij kom. Deze weg inspireerde mij toen tot het volgende geschrijf:
Van barbecue tot "Tuinfeest" ______________________
Deze morgen stond de "Sleedoorn" in bloei. Zachte witte bloemen tussen 't stekelige groen. Dit wonderlijke gebeuren kondigt de Lente aan. Warme dagen komen met rasse schreden aan. Tijd dus om een tuinfeest te organisezen en van de eerste warme zonnestralen te profiteren. Heden ten dage noemt men dat een "Barbecue". Luister, ik vertel hoe ik het doe.
Ik zet in mijn tuin een tentje op voor het geval het toch nog regenen mocht. Ik dek lange tafels of zet kris kras door elkaar ronde of vierkante kleine tafels klaar. Ik dek ze met fleurige napjes de kussentjes op de zitjes zijn van dezelfde lapjes Ik persoonlijk koos voor viooltjesmotief, blauw en geel, die staan ook als "border" in de tuin, enorm veel!! Twee schragen met een plank erop, bedekt tot op de grond, vormen het buffet ,rechthoekig, ovaal of rond. Daarop wordt al het nodige bestek gezet: borden, vorken, messen en servietten..
Geef je kreeft dan moet je ook "vingerbadjes" zetten. De glazen zet ik op een dienblad neer.
Van bij de aanvang zorgt muziek voor sfeer. Kareffen met water, flessen met wijn, moeten steeds op tafel voorradig zijn.
Als hapje bij de Champagne of bij het zelfgemaakte aperitef geef ik scampi's (zelfs geroosterde bloedworst al alternatief!). Ondertussen ligt op het vuur de, vooraf gekookte, kreeft die een tweede kruidige aroma geeft.
om het gebruikte bestek op te vangen heb ik op diverse plaatsen mandjes hangen.
Na dit voorgerecht dat iedereen wel lust is een assortiment vlees een must. Côte à l'os en dik gesneden kruidige "Gebakken ham" en "Barbecue-worst", daar houden de kinderen van. Het vuur onder controle, goed geparfumeerd, daarop komt ook de schapenbout, die werd gemarineerd, in olijfolie, verse boter, tijm,laurier, salie en look. Ik bak de schapenbout even in de oven, maar rauw mag ook.
Warme "Flageolets", een slasausje met noten allerhande koude groenten, met vinaigrette overgoten. Ach ja! Aardappelen in de schil of " en chemise" zelfs verpakt in zilverfolie is dit nu echt geen surprise
Dat kan niet gezegd worden van het dessert dat door één van de gasten aangeboden werd.
Mijn gasten genieten van spijs en drank dat zie je zo en van het vleugje Minne dat over alles zweeft, sowieso.
Volledigheidshalve moet ik bekennen, en mischien kan U dit troosten: noch ik noch mijn man kunnen "roost'ren!! Maar wij hebben wel een vriend die dat uitstekend doet "César, doe dat maar voort, gij doet dat goed!"
Fran. Uit "Koken met Minne 1 " 1994 't Is met een traan in het oog dat ik dit afsluit niet zonder U te zeggen dat onze vriend César reeds een aantal jaren overleden is. Het aantal tuinfeesten is bij ons fel verminderd sedertdien vooral omdat wij hem zo missen.
