Op dinsdag 12 september 2006 hebben mijn baasjes mij geholpen om daar aan die andere kant van de "regenboogbrug" te geraken. Daar waar mijn papa me opwachtte.
'... Hey papa, ik had net als jij een koningenleventje bij onze baasjes, jij gedurende bijna 15 jaar, ik gedurende bijna 11 jaar. Nu ben ik gelukkig dat ik terug kort bij jou ben, zonder pijn...'
Ook ik krijg mijn plaatsje in de woonkamer, kort bij mijn papa, kort bij mijn baasjes, zodat ik me lekker veilig voel.
Ik ben braaf hé??? Weten jullie waarom?? Ik ben aandachtig aan het luisteren naar mijn klein miesteske. Net zoals bij mijn papa Benji, heeft mijn klein miesteske ook voor mij een hele mooie tekst voorgelezen. Zo weet ik dat mijn baasjes mij helpen om aan de andere kant van de "regenboogbrug" te geraken, op weg naar mijn papa. Ik weet net zoals mijn papa, dat mijn baasjes van mij zullen blijven houden. Pootje van Fako.
Het verdriet om jou Fakootje, hoe kunnen we het beschrijven? Nu zijn we allemaal "Droopy", we zijn niet klaar om jou ook te missen.
Jouw pijn is veel onmenselijker, daarom laten we je toch bij Benji gaan. Het eeuwige gespeel en geravot, dat blijft een leuke herinnering.
Na 11 jaar heb je nog die dikke schattige puppy-pootjes. Onze "bébé-foc" met zijn zotte spelekop, het huis op stelten zettend.
Geef je pijn maar hier. Ga maar naar je papa. Wij komen er wel door, omdat we blijven van je houden.
Hang maar goed het varkentje uit met je papa, Fakobeestje.
Ik ben maar een beetje stilletjes maar ik wou toch even een dank-je-wel-pootje komen geven. Dank je wel voor alle reacties van steun en begrip. Dat doet mij en mijn baasjes heel erg goed.
We missen mijn papa allemaal heel erg. Daarom ben ik ook stilletjes. Ik speel wel hoor, maar alleen als mijn baasjes me eerst aanmoedigen en zot krijgen. Ik heb gisteren van mijn miesteske en mijn klein miesteske een nieuwe knuffelbeer gekregen! Ik speel heel graag met knuffelberen. Deze is wel heel erg groot! Ja, 't is een leuke knuffelbeer maar ik wou dat mijn papa kon meespelen.
Mijn baasjes geven me heel veel aandacht. Mijn miesteske blijft speciaal voor mij thuis, mijn klein miesteske probeert ook zoveel mogelijk vakantie te nemen en als ze toch gaat werken komt ze altijd zo snel mogelijk naar huis. De collega's van mijn klein miesteske hebben zelfs gezegd dat ik mee naar haar werk mag als ik niet graag alleen thuis blijf! Lief he?
Eerst moet ik weer fit worden. Dinsdag ga ik naar de dierenarts want mijn pootje doet pijn. Ik heb altijd wel een slecht heupje gehad hoor maar mijn baasjes willen alleen het beste voor me en daarom gaan we er toch maar even mee naar de dierenarts. Dan krijg ik misschien wel medicijntjes en dan weten we ook helemaal zeker dat het weer mijn heupje is en niet weer zo een eng gezwel.
Ik ga nog wat slapen en van mijn papa dromen. Denken jullie echt dat hij gelukkig is in de hondenhemel? Ik hoop maar dat hij nog evenveel van ons houdt en aan ons denkt als wij aan hem.
Ik voel me gelukkig aan de andere kant van de regenboogbrug
Op vrijdag 25 augustus 2006 is mijn hartje, na bijna 15 jaar, gestopt met kloppen.
Mijn baasjes hebben mij nu een plaatsje gegeven in de woonkamer, zodat ik toch nog altijd een beetje thuis ben en dat ik mijn zoontje een beetje kan in het oog houden.
Deze tekst heeft mijn klein miesteske mij voorgelezen juist voor ik vertrok naar de andere kant van de regenboogbrug, op weg naar de hondenhemel. Maar zelfs zonder mij dit te vertellen, weet ik dat mijn baasjes en mijn zoontje Fako steeds van mij zullen blijven houden.
Pootje van Benji
Er zullen zó wel traantjes komen Ben,
zie ze maar als traantjes van geluk.
Geluk omdat we jou mochten kennen,
geluk omdat we zon mooie jaren hadden samen.
Je likte onze traantjes weg,
wij troostten jouw angst en verdriet.
Je mooie lach en glinsterende deugnietoogjes,
we beantwoordden ze maar al te graag.
We speelden samen voetbal,
gingen naar zee, wandelen.
Je deed ons zo hard lachen,
we vertelden je hele verhalen.
Fakootje zal je overal zoeken,
ook hij zal je vriendschap en warmte missen.
Maar Benneke, aan onze lach zal je zien
dat we je niet vergeten.
Je zal horen, dat we aan je blijven denken,
je zal voelen dat we van je blijven houden.
Doe nog maar eens een schoonheidsslaapje lieve jongen.
Denken jullie allemaal aan ons? Ik ben een beetje alleen zonder mijn papa.
Het is leuk om nog over hem te praten, alsof hij er nog steeds is. Hij is er nog steeds, in onze gedachten, in ons gevoel. Iemand van wie je echt houdt, gaat nooit echt weg.
Mijn papa is echt ongelooflijk gelukkig geweest. Hij zei zo vaak tegen me: hee fako, neem die bal dan voetballen onze baasjes met ons. Of als ik huilde omdat ik in bad moest, dan zei mijn papa altijd dat dat eigenlijk erg leuk is en vertelde hij me over zwembadjes. Weet je dat ons miesteske speciaal voor Benneke zo een klein opblaasbaar zwembadje heeft gekocht? Benji was er zo gek van.
Maar opeens was mijn papa moe en uitgevochten. Heee waag het niet te denken dat hij snel opgegeven heeft hoor!! Mijn papa heeft jaren en jaren gevochten. Zon zes jaar geleden kreeg hij op een weekske tijd twee hersenbloedingen, de dierenarts zei dan nog dat zijn hartje ziek en versleten was en dat we hem best gewoon konden laten inslapen. Was me dat even buiten het geduld en de liefde van onze baasjes gerekend! Op een paar maandjes tijd was mijn papa weer de oude! Geen gevolgen meer van de hersenbloeding en met medicatie hield zijn hartje het prima uit! Hij had dan ook een hart van goud en goud kan tegen een stootje he.
Nee mijn papa gaf niet zomaar op. Ongeveer zes jaar heeft hij altijd gevochten om er elke keer weer bovenop te komen. Maar zo midden augustus ging het plots niet meer. Hij verzwakte en verzwakte. Onze baasjes huilden vaak, gaven hem extra liefde en starten een kuur met zware medicatie. Helaas mocht die kuur deze keer niet meer helpen. Mijn papa was na al die jaren moegevochten. De zware medicatie hielp enkel genoeg om hem wat rustig te houden, maar hij bleef achteruit gaan.
Het was voor iedereen heel erg moeilijk maar na die kuur van ongeveer een week, moesten we besluiten dat we Benji moesten helpen. De beste maar de allermoeilijkste hulp.
Die dagen is Benji nog veel meer verwend geweest. En op donderdag is hij nog met me gaan wandelen. Benneke ging ongelooflijk graag wandelen en mijn klein miesteske wou hem dat nog een keer gunnen. Ze heeft hem wel eerst moeten dragen hoor maar na een klein kilometertje begon mijn papa opeens te spartelen, moest hij op de grond, wou hij zelf lopen. Het was erg vermoeiend voor hem, het ging aan een slakkentempootje maar reken maar dat hij genoten heeft.
s Avonds dan nog onze lievelingsmaaltijd: spaghetti!!!!
Seg mensen, als jullie het goed vinden, ga ik even het varkentje uithangen. Mijn klein miesteske huilt een beetje. Benji troostte haar dan altijd maar ik ben op mijn manier lief en dus ga ik het varkentje uithangen zodat ze snel weer kan lachen.
Tot later, weet zeker dat ik van Benji ook een pootje en een likje mag geven.
De familiereunie was wel eens gezellig. Zondag zaten mijn ander zoontje Diesel en mijn kleinzoontje Turbo (ja echt waar!!! Turbo en Diesel!) bij onze buren. Fako had zijn broertje en neefje het eerst opgemerkt en is mij en ons klein miesteske komen halen. Het baasje van Diesel en Turbo hield hun beurtelings over de afsluiting en ons klein miesteske hield ons beurtelings over de afsluiting.
Snuffel snuffel
* "Heeeee zoon, hoe ist jong?!"
° "Papa papa, alles goed hoor, wat leuk dat jij zo blijft doorvechten papa"!
* "Ach jongen, ze zijn zo lief voor me".
° "Jij bent ook lief papa. Hee Turbo, kom je grootvader eens een pootje geven".
°° "Dag opa, wat zie jij er nog goed uit voor je leeftijd".
We hebben nog heel de avond met z'n vieren aan de draad gezeten om lekker lawaaierig bij te blaffen. Lekker in het avondzonnetje, jammer dat we geen cocktail kregen ;-) Het was zo gezellig dat we het jammer vonden toen onze miesteskes ons binnenriepen omdat ze wilden gaan slapen.
Ik ben enorm blij dat ik mijn zoontje en kleinzoontje nog eens gezien heb
Zonnige pootjes en hou die staartjes koel bij deze hittegolf!
* We hebben jullie wel wat gemist hoor. We hebben het gewoon zo druk! De zon schijnt altijd en wij voelen ons niet zo ziek dus wij spelen en zagen en bedelen en eisen aandacht.
- Spelen? Spelen?? ....... Ja kom papa, wij gaan spelen!! * Fakootje, nu even niet jongen. Nu moet je je even gedragen hoor.
- Toe papa, spelen. Alsjebliiiieeeftt?
- Vooruit ga al maar spelen. Ik kom wel als ons klein miesteske alles keurig opgeschreven heeft voor ons.
Wij spelen en blaffen weer. Leuk he? Onze baasjes vinden het super. Een paar weken was ik zo stilletjes en nu blaf ik en ik loop veel buiten en af en toe speel ik. Mijn baasjes vinden het hilarisch Ik speel zelfs met mijn zoontje. We nemen een beertje en we trekken er alletwee aan. Hihi we gedragen ons graag als kleine kindjes, we willen altijd allebei hetzelfde speeltje. Laatst stond ik zelfs te blaffen omdat ik wou dat mijn baasjes nog eens met me voetbalden. Maar dat mocht ik niet van mijn klein miesteske. Ze is een beetje bang dat dat te vermoeiend voor me zou zijn. En deze morgen kreeg ik zo een lieve knuffel. Wil je weten waarom? Mijn miesteske en klein miesteske waren zo blij omdat ik nog eens lachte
- Papaaaa, kom je nog? * Ja Fakootje, minuutje.
Tja meisjes en jongens. Het kriebelt bij mij toch ook wel om lekker in het gras te gaan ravotten met mijn zoontje. Ga allemaal ook lekker buiten in de zon zitten en misschien horen jullie ons dan wel lachen en plezier maken!
Dag allemaaaaaaal! Het zonneke is de schuldige! Het zonneke heeft ervoor gezorgd dat jullie zo lang op onze pootjes en likjes moesten wachten. Zowel het zonneke buiten als het zonneke in huis! Snappen jullie er geen snars van? Ach, ik had niets anders verwachts oeps gnagna
Als onze baasjes thuis waren en ze samen met mij en Fako binnen schuilden voor de warmte, dan waren wij juist de zonnetjes in huis! Ik begin te vermoeden dat ik op zonne-energie leef. Het is nu toch al een week dat ik weer veel beter ben! Eerst begonnen mijn baasjes te juichen en te kirren alsof ik een baby was die voor het eerst "mama" zei, maar eigenlijk heb ik gewoon voor het eerst in 2 maanden nog eens geblaft. Ondertussen moeten mijn baasjes soms al eens zeggen "Benneke, zwijg, nu is het genoeg" maar daar veeg ik nu eens duchtig mijn pootjes aan! Ik heb lang genoeg niet geblaft, nu moet ik mijn schade inhalen.
Samen met het blaffen, ging ik plots ook weer rondhuppelen in plaats van slenteren aan mijn oude-woefjes-tempo! En alsof dat nog niet genoeg was, gaf ik steeds meer aanwijzingen dat ik wou spelen. Mijn baasjes vertrouwden het niet echt maar ondertussen speel ik al net zo zot als vroeger! Ik heb zelfs al met mijn zoontje gespeeld. Lekker trekken en sleuren aan hetzelfde beertje! Alleen ben ik wel snel moe. Ach ja, al speel ik maar 5 minuutjes he, mijn baasjes vinden het superfantastisch.
Dit was weer eens leuk nieuws he? Ah ja, mijn zoontje heeft het te druk met spelen en het varken uithangen maar ik moest zeggen dat hij zich ook prima voelt en dat zijn mooie smile naar onze baasjes daar het beste bewijs van is.
Fakootje is toch wel echt ziek dus dacht ik "oke, vertel jij maar eerst wat onze baasjes moeten schrijven" maar nu is het toch echt wel mijn beurt hoor.
Zou je niet zeggen dat ik een mooie jongen ben? Ik ben wel net een beetje gewassen hoor! Mijn baasjes stoppen me niet meer in bad want daar ben ik te oud voor. Ik wind me dan zo op en dat water voelt zo koud en de laatste keer dachten mijn baasjes dat ik het niet zou halen omdat ik veel te veel moeite had om te recupereren en mezelf warm te bibberen. Dus nu hield mijn klein miesteske me rustig vast, ze hield geen twee minuten haar snater "benjike mooie jongen, benjike lief, oh gaat benneke bijten". Je houdt het niet voor mogelijk wat dat klein miesteske allemaal ratelt. En ondertussen was mijn miesteske me dus wat aan het wassen. Een washandje met heerlijk lauw water en dan rustig over me wrijven, net alsof ik geaaid word. Dat deed echt deugd hoor maar langer dan 5 minuten hou ik iets niet vol ;-) Dus bijt ik in het washandje om te laten verstaan "ik ben het beeeuuu" en weet je wat dat klein miesteske dan weer uitvindt? Zij zei "ah gaat benneke zijn tandjes poetsen ook". Neeeee klein miesteske, niks tandjes poetsen, ik bijt, ik ben boos, ik ben het beu!
Ik voel me wel redelijk goed hoor. Mijn klein miesteske heeft me weer 2 dagen cortizone gegeven. Dat helpt me altijd om minder onrustig te zijn en minder last te hebben van beginnende dementie. Ik geniet van alle aandacht en extraatjes die ik krijg als ik ook maar een heel klein beetje zielig ben Opeens mag ik mee naar de oprit, gewoon zomaar hoor, even mijn pootjes strekken en wat rondneuzen. Dat mocht ik vroeger niet altijd want dan ging ik er toch maar als een hazewind vandoor hihi. Maar nu zijn mijn pootjes al wat versleten en ben ik toch niet meer zo snel. Ik weet het al goed hoor: als mijn klein miesteske me opeens in haar armen neemt en dan de deur naar de gang open doet dan mag ik mee naar buiten en mijn zoontje lekker niet! gnagna ;-) En als het mij te lang duurt eer mijn klein miesteske me nog eens meeneemt, dan zet ik me gewoon neer voor de deur en ik ga er niet weg vooraleer ze me verstaan hebben en ik heel even op de oprit mocht lopen.
En al die spaghetti die ik mag eten! Lang leve de dierenarts! Zij moest maar één keer zeggen "geef hem voortaan maar kip en spaghetti" Het klonk als muziek in mijn oren en nu is het een feest voor mijn maag. Ik sta dan ook regelmatig zielig in de keuken hihi. Mijn baasjes kunnen onmogelijk aan me weerstaan als ik daar sta te huilen en ik krijg gegarandeerd een stukje kip dan. Oke oke, twee stukjes of drie of vier haha want zolang ik vraag, krijg ik toch! En af en toe vraagt mijn zoontje dan een markiesje en dan krijg ik ook weer wat haha. Markiesjes eet ik niet meer, behalve wanneer mijn baasjes ze eerst in stukjes breken maar dan is het nog redelijk hard voor mijn tandjes. Geef mij maar lekker kleuterkoekjes! De vorm van een beertje, niet te groot, niet te dik en ze smaken heeeeerlijk naar vanille ;-) Pure verwennerij hoor zo op mijn oude dag. Beter dan rijstpap met een gouden lepeltje, daarom blijf ik ook al zo lang doorvechten he.
Oh la la la wat voel ik hier nu weer? Dat zijn mijn pootjes! Ze vragen om in actie te komen. 's Avonds loop ik altijd een marathon; kwestie van een beetje fit te blijven. Ik trippel van de keuken naar de eetkamer, onder de tafel door, rondje draaien en terug naar de keuken. Hee en ik ben nog fit hoor want ik kan dit best volhouden tot mijn baasjes gaan slapen! Zo hou ik mijn spiertjes in beweging en voorkom ik dat ze stram of slap worden en kan ik dus nog heeeeeeeel lang fit blijven rondhuppelen.
Ik heb alleen één probleem als ik mijn marathon loop: mijn koppigheid!! Als ik mijn ronde bepaald heb, komt niks of niemand daar nog tussen! Het gebeurt dan wel dat ik een rondje loop en opeens een been van een baasje tegenkom. Dan loop ik verder tot mijn neusje tegen het been van een baasje botst en daar blijf ik staan. Bewegingsloos, neusje tegen het been gedrukt en als ze me negeren dan ga ik nog janken ook. Ik win het altijd hihi. Zij moeten hun been opzij zetten of opheffen of het maakt mij niet uit wat en ik kan dan gewoon doorlopen! Goed gezien he? En als ik mijn rondje gelopen heb en opnieuw tegen datzelfde been bots, dan blijf ik toch gewoon opnieuw stokstijf staan tot ze zich wegtrekken!
Mijn zoontje komt me zeggen dat het al lang markiesjestijd geweest is en dat ze ons vergeten zijn. Ik zal mijn zoontje maar eens gaan steunen he en zijn markiesjeseis
Dag allemaal, braaf zijn voor jullie baasjes en geniet van elk moment Pootje en honderdduizend likjes van mij
Ja sorry, onze baasjes hadden een beetje verdriet en daarom heb ik ze maar een paar dagjes met rust gelaten. Maar nu gaan ze weer voor ons schrijven.
Vrijdag ben ik op controle geweest bij de dierenarts. Mijn baasjes waren nog steeds heel bezorgd om me want ik liep nog maar weinig op mijn pootje. Maar wat ik niet kon, heeft de dierenarts wel kunnen doen! Ze zei dat het normaal is dat ik nog niet veel speelde en niet altijd op mijn pootje wilde lopen, want het was echt een megagroot gezwel hoor dat ze uit mijn klein pootje hebben gehaald. Daarom had ik ook nog wel wat pijn van al dat gesnij en gesleur om het gezwel eruit te krijgen en dan zaten daar ook nog zo van die enge stekelige draadjes in mijn poot. En de dierenarts heeft hun ook uitgelegd dat er nu ook nog een hele tijd heel wat gekietel en gekriebel in mijn pootje zit. Ah ja, want die pees is doorgesneden en daardoor zit dat uiteinde altijd maar tegen mijn zenuwtjes te duwen. Ik verzeker je, dat prikkelt heuse kietelaanvallen op! En als je een tintelende kramp voelt, sta je toch ook niet op je poot?
Enfin, mijn baasjes waren gerustgesteld en opgelucht. Alles komt in orde, het heeft alleen tijd nodig. Hoopvol vraagt ons klein miesteske dan naar het resultaat. Resultaat van de biopsie dus he. Amaai, zo een moeilijk woordje "biopsie" maar ik heb het toch goed onthouden he ;-)
Maar de papierenmolen was voor één keer heel snel en daardoor hadden mijn baasjes al de rekening van het labo gekregen, nog vóór het resultaat naar mijn dokter was doorgestuurd!
Ik kwam springlevend en zo zot als een achterdeur bij de dierenarts buiten. Ik was gewoon zo blij dat ze zei dat ik goed genezen was, dat die enge stekelige draadjes weggehaald waren, in het kort: ik voelde me als herboren. Mijn baasjes waren opgelucht, iedereen blij en vrolijk. Ik kreeg markiesjes à volonté want ik ben toch wel een hele flinke jongen geweest vonden mijn baasjes. Als ik altijd zo extra verwend word en nog meer markiesjes en lieve woordjes krijg, wil ik best wel vaker geopereerd worden hoor
Maar soms moet je opletten met wat je denkt of zegt. Niet alles van wat mijn baasjes jullie moeten vertellen, is goed nieuws.
Maandag heeft mijn klein miesteske dapper teruggebeld naar mijn dokter. Nog eens horen of het resultaat er dan wel al was. En ja het was er, maar neen, het was niet goed. Ik heb een fibrosarcoma. Nog zo een moeilijk woordje en alweer goed onthouden! Ik word nog slim, wijsheid komt blijkbaar echt met de jaren ;-)
Een fibrosarcoma is een kwaadaardige en agressieve kanker. Ik zal nooit meer genezen. Hee niet huilen, dat doe ik ook niet! Ik heb dan wel kanker maar ik ben nog steeds zo gek als een achterdeur, ik speel en ik flater en ik bedel en ik eis markiesjes en als mijn baasjes mijn eis negeren, dan laat ik me wel wat harder horen! Het klopt dat je er niet omheen kan dat ik niet meer beter word, maar probeer het nu toch eens even op een rijtje te zetten.
Het gezwel in mijn pootje is helemaal weg. Dat weten we want de labomannekes en vrouwkes hebben gezien dat de randjes van mijn gezwel helemaal kankervrij en gezond zijn! Goed he? Ik ben blij dat mijn dierenarts het zo goed heeft weggehaald hoor. Als er geen uitzaaiingen zijn, kan ik best zonder pijn verder leven. Het enige nadeel is dat we niet weten of er uitzaaiingen zijn of niet, maar mijn klein miesteske betast en bepoteld mij constant om te voelen of er ergens iets verdachts valt op te merken. Ja, ik ben hier in goede veilige handen. Chemo gaan mijn baasjes me gelukkig niet aandoen! Van chemo word je pas "zo ziek als een hond" en daar voelen we allemaal maar weinig voor. Niet dat mijn baasjes me niet de moeite waard vinden hoor, bijlange niet! Ze willen me gewoon niet onnodig laten afzien want chemo zou misschien wel de uitzaaiingen doden of toch op z'n minst afremmen maar ik kan nooit helemaal genezen, want zelfs als alles weg is, nu al omdat er geen uitzaaiingen zijn of dankzij chemo, dan nog zal de kanker terugkomen.
Zit je nu nog altijd met traantjes in de ogen? Maar allez toch, ik huil toch ook niet! Allez vooruit, ik zal eens zeggen wat mijn baasjes dan wel gaan doen. Mijn baasjes gaan me zo goed verzorgen dan ze voor mijn papa doen. Ze zullen me verwennen en vertroetelen en in de gaten houden en als ze iets verdachts opmerken dan sleuren ze me in volle speed naar de dierenarts en kan ik misschien opnieuw geholpen worden met een operatie. Tja, mijn baasjes geven enorm veel om mij en mijn papa, ze zouden echt alles doen wat ze kunnen doen om ons te helpen. Al kost het hun een fortuin!
Laten we positief eindigen. Heb je je al de bemerking gemaakt dat de kans dat er geen uitzaaiingen zijn even groot is dan de kans dat die er wel zijn?! Ah das een goeie he ;-) Als je er van uit gaat dat de kanker nu helemaal weg is en het zelfs een paar jaar kan duren eer hij nog eens terugkomt.... tegen dan ben ik ook al lang hoogbejaard hoor!
Zijn de oogjes dan nu weer droog? Je krijgt nog een zakdoekje van mij en dan ga ik weer spelen hoor. Ik heb vandaag al met mijn miesteske gespeeld en geravot met mijn klein miesteske en mijn bazeke moest mij per se ook weer plagen maar ik heb dapper teruggeplaagd hoor. En ik ben al buiten van mijn oren gaan maken. Ja seeeegg die buren maken altijd zo veel lawaai en dan ga ik even blaffen dat het daar wat kalmer aan moet
Allez mensenvolkje, de groeten aan jullie beestenboel en ga nu ook maar wat spelen of je laten knuffelen. Dat ga ik ook doen nu
Pootjes en likjes en blijf van mijn markiesjes af hoor hihi
Zoals jullie zien, zijn we weer heeeeeel braaf vandaag. De dierenarts was dinsdag geweest, en zij wist te vertellen dat ik, Benji, een darmontsteking heb. Dus, spuit in mijn billetje, en anti-biotica nemen. Nu weet ik niet of het aan die medicatie ligt, maar nu krijg ik vanmorgen opnieuw een epilepsie-aanval. Hoe kan dat nu, dat is ongeveer 2 jaar geleden dat ik dat nog gehad heb, dank zij mijn medicamentjes. Misschien moet de dosis verhoogd worden, omdat ik er aan gewend geraakt ben. Straks zal één van mijn baasjes eens naar de dierenarts bellen om te weten wat er voor mij kan gedaan worden. En mijn zoontje, die ligt de ganse dag, zalig te slapen in de zetel. Enfin, slapen???? Met zijn ogen open, ha ja... hij mag toch niets missen hé. Ik denk dat zijn pootje nog erg pijn doet, want zelfs als er vogeltjes of poezen in de tuin zitten, zelfs daar loopt hij niet achter. Dus dat zegt genoeg. Maar laat hem nog maar een beetje rusten, dan geneest zijn pootje misschien beter hé. Voor iedereen een dikke lik en een knuf van ons.
Ja vandaag is het dus zover hé. Mijn baasjes brengen mij vandaag naar de dierenarts om een gezwelletje te laten wegnemen. En ik ben zo bang!!!! Maar de dierenarts vond het goed dat ik een sweater van mijn klein baasje bij me hield, en dat ik mijn aapje meebracht. Ha ja, met mijn aapje slaap ik altijd, en vermits ik nu toch voor een tijdje moet slapen, wil ik niet alleen zijn. Hoop maar dat ik rap terug fit en gezond wakker wordt, want ik wil wel in de tuin spelen met dat zonnig weertje hoor. See you later...
Oke oke papa, ik heb het al begrepen. Ik zal dus ook maar wat gaan rusten, want anders hou ik je wakker, en dat vind jij niet fijn hé. Slaap lekker papa, en tot de volgende keer iedereen.
Hallo iedereen, hier ben ik terug. Gisteren werd ik dus geopereerd.
Mijn baasjes brachten me rond 9u15 naar de dierenarts. Maar ik had geen zin. Ik kan me heel sterk voordoen, maar ik wou daar wel niet achtergelaten worden hoor. Ik kan het wel nogal goed uitleggen, en mijn hondentaaltje werd begrepen. De dierenarts liet toe dat mijn baasjes bij mij bleven tot de verdoving werkte en ik, met mijn slappe pootjes onder mij opengesperd, in slaap viel op de vloer.Ik moet zeggen dat mijn dierenarts een fantastische lieve dame is.
Wat er dan ondertussen allemaal gebeurd is . Ja, dat kwam ik s avonds maar te weten natuurlijk, want ik was praktisch de ganse dag in dromenland.
s Avonds rond 18u30 kwam mijn klein baasje me samen met haar vriendje halen. Ik hoorde de dierenarts dan vertellen wat ze allemaal met me uitgespookt had. Er werd een gezwel weggenomen, bijna zo groot als een pingpongballetje. Maar dat pingpongballetje zat rond een pees gegroeid, en dus moest de dierenarts die pees doorknippen. En mijn pingpongballetje wordt nu opgestuurd naar een laboratorium om verder te laten onderzoeken.
Nu ben ik terug thuis bij mijn papa, en voel ik me al een beetje beter. Mijn pootje is wel nog ingepakt, maar straks komt mijn klein baasje thuis, en dan gaat ze het eraf halen. En dan komt de vraag: kan ik er nog goed opstaan? Dat wordt dus afwachten. Ik hoop dat mijn pootje terug goed geneest en dat ik terug de oude deugniet wordt. Maar met de liefde en het geduld dat ik van mijn baasjes krijg, gaat dat zeker lukken hoor.
Nu ga ik nog wat mijn pootje likken. Euh... dat mag wel niet van mijn baasjes. Maar eventjes maar, als mijn baasje niet kijkt, hihi.
Een dikke zere poot van Fako en een likje van mijn papa Benji.
Ja, sorry hoor. Ik ben een beetje moe van al dat vertellen, en dus ga ik even in mijn bakje uitrusten. Misschien vertel ik morgen nog wat. Tot de volgende keer hé
En nu ben ik moe. Ik neem mijn aapje, kruip in de zetel of bij mijn klein miesteske op bed en ga slapen. Eerst nog wel even mijn aapje een goede nacht wensen he, dan hou ik hem nog even vast en als hij klaar is om te dromen, leg ik hem mooi naast me of leg mijn kopje op hem en dan dromen we allemaal samen. En dromen kan ik als de beste! Mijn klein miesteske wordt er soms zelfs wakker van Dan maakt ze me rustig wakker en aait ze mij en knuffelt ze mij tot ik gerustgesteld ben. Ja, zelfs midden in de nacht blijft ze geduldig en met heel veel liefde voor me zorgen. Benji en ik hebben baasjes uit de duizend!
Na al dat lief zijn, is het natuurlijk wel tijd voor wat kattekwaad. Ik haal één van mijn 20.000 knuffels tevoorschijn en laat mijn baasjes lopen. Ja tuurlijk, ik leg me rustig in de zetel, gooi mijn beertje ergens op de grond en begin dan te blaffen omdat het mijn baasjes zijn die het moeten terugbrengen! Als je nu dacht dat ik als elke normale hond zelf zou apporteren?! Ah dat is dan gruwelijk verkeerd gedacht hoor.
Maar ik probeerde je dus wijs te maken dat ik ook wel lief kan zijn. Buiten bij de bloemetjes, of als ik slaap, of als er eten te krijgen valt of als ik mijn baasjes een plezier kan doen door me te laten verkleden! Ik blijf altijd rustig liggen als ze me verkleden in een kerstman, of een kerstman-met-skibril, of als ze me een 3-koningen kroon opzetten. Ach mijn baasjes moeten er altijd zo om lachen dat ik me met plezier laat doen en zelfs nog rustig poseer voor een foto.
Ik zou het tof vinden als je een pootje achter liet in mijn gastenboekje. Klik je even op onderstaande knop? Je komt in mijn gastenboek terecht. Bedankt.
Op dinsdag 12 september 2006 hebben mijn baasjes mij geholpen om daar aan die andere kant van de "regenboogbrug" te geraken. Daar waar mijn papa me opwachtte. 
Ik ben braaf hé??? Weten jullie waarom??
Oke oke papa, ik heb het al begrepen. Ik zal dus ook maar wat gaan rusten, want anders hou ik je wakker, en dat vind jij niet fijn hé. Slaap lekker papa, en tot de volgende keer iedereen.
Ja, sorry hoor. Ik ben een beetje moe van al dat vertellen, en dus ga ik even in mijn bakje uitrusten. Misschien vertel ik morgen nog wat. Tot de volgende keer hé
