moekeontour trekt door Kroatië en verder naar Griekenland
in dit blog vind je onze reis door Kroatië en de heen- en terug weg naar Griekenland langs het land
13-05-2006
De Theresiana-route
13/05/2006 Volgens ons is het onmogelijk met de mobilhime dwars door de Velebit te rijden. Alhoewel ik graag de Rozanski en Hajducku kukovi (haken) zou zien. Het moet een bergkam zijn met verschillende bizarre toppen in het midden van de Sjeverni Velebit. Dan maar terug naar de kust en vanaf Senj rijden we de bergen in richting Otocac en Gospic. Het Velebit-gebergte ligt rechts van ons met zijn hoge toppen. Hier zien we uitgestrekte bossen, terwijl langs de kust het gebergte een woest kaal uitzicht heeft.Vanaf Gospic rijden we weer naar de kust. Deze baan wordt de Teresiana route genaamd. De weg werd door keizer Joseqh II in 1786 aangelegd en was toen de modernste weg van heel Europa. Boven aan de Vratnik-pas op een hoogte van 689m staat het gedenkteken "Ostarijska Vrata". Alleen de naam "Ferdinand" kunnen we nog lezen. We wandelen op de kam met een prachtig uitzicht op de zee en de eilanden Pag en Rab. We besluiten hier te overnachten.
14/05/2006 Het is vandaag zondag. Dus ontbijten we rustig en rijden dan verder naar de kust. In Karlobag nemen we nu de kustweg naar het zuiden. Deze baan, de Jadranska Magistrala genaamd, loopt vlak naast de kust. We hebben dan ook een prachtig zicht op de zee met zijn azuur blauwe kleur. In het dorpje Starigrad vinden we een parking aan de haven. Er staan nog twee andere mobilhomes, een Duitser en een Fransman. Een beetje verder is een kleine taverne. We gaan er iets drinken en ik eet er een "sladoled" = een ijsje. IJskreem wordt hier met de liters gegeten. Je kunt geen straat in rijden of er staat een kraampje met ijs. Je ziet ook heel veel mensen lopen met een ijsje in hun hand. En het ijs is hier lekker ook. Nu is het afwachten hoe het weer morgen is, alvorens we kunnen beslissen wat we de volgende dagen gaan doen.
15/05/2006 De zon schijnt en we gaan wandelen in het Park Paklenica. Voor de ingang is een parkeerplaats. Daar staan auto's uit Duitsland, Oostenrijk, Frankrijk en zelfs uit Zweden. René gaat eerst vragen of Amber wel mee mag. Dit is geen enkel probleem. Dus doen we onze stapschoenen aan en nemen we onze wandelstokken en weg zijn we. Eerst stappen we door een kloof met steile wanden, waar men aan bergbeklimmen doet. Als we de canyon verlaten bereiken we de voet van de Anica kuk, een piek van 712m hoog. Daarna begint een klim van 8km naar de berghut. Onderweg rusten we een paar keren, het is toch steil hoor. Aan de hut gekomen drinken we een tas koffie en rusten wat uit. Dan is het terug naar beneden. Iets minder vermoeiend dan anders om. Als we aan de mobilhome komen laten we Amber zwemmen in het bergriviertje, de Velika Paklenica. Het doet haar deugd, dat zie je. We gaan een "sladoled" eten en ik ga de voetjes verfrissen in de zee. Zalig.
16/05/2006 Na de inspanning van gisteren doen we wat aan site-seeing. Daarvoor rijden we naar het kuststadje Nin. We rijden over de nieuwe brug, welke de beide oevers met elkaar verbindt. Bij de eerste afrit nemen we de baan naar Nin, een middeleeuws stadje. We vinden een parking buiten het centrum. In het midden van het oude gedeelte, dat nog volledig ommuurd is ,staat de kleinste kathedraal van de wereld. Het is niet veel groter dan een grote kapel, maar het is een echte kathedraal omdat er vroeger in Nin een bisschopszetel gevestigd was. Nin heeft na de 19de eeuw nooit zijn status van daarvoor terug gekregen. We wandelen rond het stadje, dat er verlaten bij ligt. Het is middag en de Kroaten blijven liever binnen dan in de hitte rond te wandelen. Wie zijn nu de slimste? We stappen in een broeiend hete mobilhome. We zetten vlug de ramen open en eten onze boterhammekes op. Dan gaan we op zoek naar een supermarkt om onze voorraad aan te vullen. In Sv. Filip I Jacov, een dorpje vóór Biograd, vinden we een camping, waar we kunnen wassen. Het is een kleine camping met vooral stacaravans. Mobilhomes krijgen ze hier niet zo veel te zien. We mogen ons plaats zelf kiezen en ik ga op een groot grasveld staan. We staan hier lekker in het zonnetje. René legt Amber aan de lange lijn en zij legt haar languit in de zon. Gepakt en gezakt gaat René op zoek naar de wasmachine en ik begin met veel moed de mobilhome van buiten de poetsen want het is broodnodig. Carwashes voor een mobilhome hebben we nog niet gezien dus doe ik het maar met de hand.
17/05/2006 We wassen en poetsen zodat alles weer proper en netjes is. Het is lekker warm weer en René gebruikt zelfs de mobilhome om de handdoeken droog te krijgen. Na de middag als alles droog is gaat René strijken (ik heb toch nogal een ventje hé) en ik zet mij met stoel en tafel buiten. Ik moet nog uitzoeken welke route we de volgende dagen gaan volgen. Deze avond kijken we naar de finale van de Champions League, Barcelona tegen Arsenale. Daar wij, onze kleinkinderen en ik, fans zijn van Ronaldhino hopen wij dat Barca gaat winnen.
18/05/2006 Sibenik is een stadje dat in de 9de eeuw door een Kroatische koning werd gebouwd. Met zijn drie vestigen beheerst de stad een baai, welke door de monding van de Krka in de Adriatische Zee wordt gevormd. We vinden een grote parking aan de haven. Dan gaat het naar de autovrije binnenstad. De Sveti Jakov, de Jakobsdom, is gebouwd met kalksteen en marmer afkomstig van het eiland Brac. Het dak van het middenschip en de koepel zijn geheel van stenen platen gemaakt. In de kerk werd geen hout verwerkt, uit angst voor brand. De smalle straatjes nodigen uit tot slenteren door de geschiedenis. Zo passeren we de verschillende kerkjes en klimmen we naar het Sint-Annafort. Van hier boven hebben we een prachtig zicht over het land dat vóór Sibenik ligt met daar achter de zee. Ook het stadje ligt aan onze voeten. We wandelen terug naar havenboulevard, de Oblada palith omladinaca, en passeren het Palazzo Orsini. Op de boulevand staat het vroeger bisschoppelijk paleis en het paleis van de hertog. Na het bezoek aan Sibenik rijden we naar het Nacionalni park Krka. We vinden een betaalparking voor mobilhomes. We staan hier met een tiental bij elkaar. De eigenaar komt vriendelijk het staangeld, 30 kn, ophalen. Wij zijn gelukkig met een plaatske en hij verdient een centje bij. Zo zouden er meer plaatsen moeten zijn.
19/05/2006 Het Nacionli park Krka is prachtig. We nemen eerst de boot naar het eiland Visonac, waarop een klooster uit de 14de eeuw werd gebouwd. Daarna varen we tot de Roski Slap, een reeks van 12 watervallen. De stuurman draait zijn boot en brengt hem zo dicht mogelijk bij het water zodat we allemaal lekker nat worden. Zo een verfrissend bad doet toch deugd met zo een warm weer. Dan legt hij de boot aan de kade aan en kunnen we een uurtje gaan wandelen. Naast het water ligt een kleine taverne waar we de innerlijke mens kunnen versterken. Veel keus is er niet, maar hun schotel met gerookte ham en kaas is overheerlijk. Daarbij een wijntje van de streek en je dag kan niet meer stuk. We verbroederen met alle medepassagiers en op de terugtocht wordt het een vrolijke boel. Iedereen neemt afscheid van iedereen en dan wandelen we verder naar het lager gelegen gedeelte. In de moerassen werd een weg aangelegd met houten balken. We horen langs alle kanten de kikkers kwakken. Zo veel kikkers heb ik nog niet bij elkaar gezien. Ik kan er enkele filmen, dat is voor de kleinkinderen. We geven onze ogen de kost aan al het prachtige, dat de natuur ons hier laat zien. Voor mij is dit even mooi als de Plitvicemeren. We nemen de autobus naar boven, want onze beentjes zijn al behoorlijk moe. Nu zitten we nog wat in het zonnetje na te genieten van deze heerlijke dag
20/05/2006 Hier schijnt de zon en bij ons regent het. Ons Eva doet vandaag haar Plechtige Communie. Spijtig dat het zo slecht weer is.We bellen haar op om haar proficiate te wensen. We trekken terug het binnenland in. Deze keer naar de stad Knin. Onder de Kroatische koning Tomislav was het de hoofdstad van Kroatië. Het 10de eeuwse fort is gratis te bewonderen. We zien ze al van ver staan, maar er bij komen is een ander paar mouwen. Ik doorkruis het stadje maar nergens zien we een wegwijzer. Nadat ik voor de derde keer de stad in rij zie ik achter een boom een plaatje dat naar links wijst. Ja, zo moeten ze het doen. Het baantje is steil en smal maar we geraken toch tot bij de parking. Te voet gaat het dan naar boven en onder een poort naar binnen. Het is de best bewaarde en grootste burcht van Kroatië. Van hier boven hebben we een prachtig uitzicht op vlakte met daarachter de Dinarische Alpen, die de grens met Bosnië vormen. Na de middag rijden we verder langs het Perucka meer en de stad Sinj naar Split. Iets vóór Split ligt Solin, ooit een grote Romeinse stad. Op de parking kunnen we blijven overnachten. We hebben hier zicht op de skyline van Split.
21/05/2006 De Romeinse opgravingen wachten op ons. Bij het binnen komen zien we eerst de grote begraafplaats van de Christenen, welke onder keizer Diocletianus werden vermoord in het Amphitheater. Na de vervolging van de Christenen werden op de ruïnes drie baselieken gebouwd. Een groot deel van de Romeinse wallen zijn nog zichtbaar en als je verder westelijk wandelt kom je aan het Amphitheater, waar plaats was voor 17.000 mensen. Dit theater ligt vlak naast de rivier en men kon zo met boot de wilde dieren, vooral leeuwen aanvoeren. We lopen tussen de oude muren en plots springt Amber weg, draait haar om en ik zie een grote slang zich oprichten en naar Amber slissen. René en ik roepen naar Amber dat ze weg moet lopen, maar zij is heel nieuwschierig naar de slang. Gelukkig kruipt de slang terug onder de stenen. Ik kan juist nog een foto nemen van haar. Het is een zandadder, giftig dus. Wij zijn geschrokken van het voorval, maar blij dat het toch goed afgelopen is. Oplettend wandelen we verder, want er is nog zoveel te zien. Na de middag rijden we naar Split. De bedoeling is om op zoek te gaan naar een parking zo dat we er morgen moeiteloos naar toe kunnen rijden. We vinden een plaats en prenten haar goed in ons geheugen.
22/05/2006 Split is een mooie stad. Het nieuwe gedeelte wordt door hoge gebouwen gedomimeerd.en het oude gedeelte ligt vooral aan de zee. Daar heeft de keizer een paleis gebouwd voor zijn oude dag. We rijden naar de parking, maar we hebben blijkbaar een verkeerd weg genomen. We wandelen door een prachtig bos. Na een uurtje komen we toch tot de conclusie dat we zo Split niet zullen bereiken. Ik zie een bewaker en vraag hem de weg. Het schijnt dat we in het bos van Marjan rond wandelen. Het is hier wel prachtig maar we willen naar Split. We volgen de aanwijzingen van de bewaker en komen zo uit op het Plein van de Republiek. Dit plein is een imitatie van het San Marco plein in Venetië. Zo komen we op de Riva, de boulevard langs de zee. Hier flaneren de inwoners op elk uur van de dag, drinken een koffie en kijken naar voorbijgangers.Je ziet de prachtige herenhuizen en de zuidelijke gevel van het paleis. In de loop der tijd werd van het paleis kleine woningen gemaakt, zo dat het nu een wirre war van dichtgemetselde ramen en nieuwe vensters is.Beneden hebben ze vele winkeltjes en terrasjes gemaakt. We lopen de oude stad binnen door de Bronzen Poort, vroeger kwam deze uit aan de aanlegsteiger. De ondergrondse zalen geven een idee hoe groot het paleis moet geweest zijn. Langs een indrukwekkende trap komen we op het peristililium, het midden van het paleis. Rechts van ons ligt de kathedraal, vroeger het mausoleum van de keizer. Hier staat een sfinx, die de keizer na zijn roemrijke veldtocht in Egypte had meegebracht. We wandelen door de Zilveren Poort en komen op een markt uit. Hier staan vele kraampjes met kleding maar verder heb je de groentemarkt. Ik vraag aan een vrouwtje of ik een foto van haar mag maken. Ze staat het toe maar verstopt toch verlegen haar gezicht. We staan nu terug op de Riva en gaan iets drinken, want het is warm.Nu is het aan ons de voorbijgangers te bekijken. Na de verfrissing moeten we op zoek gaan naar ons huisje. We lopen wel enkele keren verloren maar uiteindelijk zien we hem staan. We rijden terug naar Solin om te overnachten. Het was een leerrijke maar wel vermoeiende dag.
23/05/2006 We zeggen vaarwel aan Salona en rijden een 8 km verder naar Klis, dat bestaat uit drie dorpjes onderaan een fort. Dit fort heeft een Oostenrijkse, Venetiaanse en Turkse invloed gehad, zodat het wel een mengelmoes is van stijlen, maar is heel goed bewaard gebleven. Dan rijden we van Split langs de Kastela naar Togir. Dit is een middeleeuws stadje gebouwd op een eilandje, dat met een brug verbonden is aan het vasteland. Het is hier enorm druk. Het is markt en door de vele autobussen, welke een plaatske zoeken om hun lading te lossen, is er een lange file. Op een openbare parking kunnen we parkeren. Dan is het gewoon met de stroom mensen mee gaan en we komen op het centrale plein. Blijkt dat we niet veel kunnen zien want de kathedraal en het mooiste Venetiaans paleis, het Cipiko-paleis, staan in de steigers en kunnen niet bezocht worden. Alleen de voormalige rechtbank is te bezichtigen. We wandelen dan langs de kade tot aan het fort van Kamerlengo. We laten Amber in het water zwemmen want het is weer zeer warm. We gaan aan de kraampjes onze groenten en fruit kopen. Dat is hier lekker vers en nog goedkoop ook. Het is nu namiddag en we overleggen wat we gaan doen, verder rijden of hier blijven. We beslissen door te rijden naar Omis langs de Jadranska Magistrala, de prachtige kustweg. In het dorpje Zadvarje vinden we een heerlijk rustig plekje om te slapen.
24/05/2006 We gaan op zoek naar de Cetina-kloof. Volgens boekje begint deze kloof midden Omis. Op de Cetina zelf kan men raften en er zouden vele wandelroutes zijn. We stoppen op een parking waar de rafters gewoonlijk aankomen. Daar kruisen we de weg van een Duits koppel die ook op zoek zijn naar een wandelroute. Zoals wij moeten ze ook vaststellen dat we die hier niet zullen vinden. We laten Amber dan maar genieten van een fris bad in de rivier. Plots zie ik een waterslang naar de oever zwemmen met een vis in haar bek. De slang gaat een gevecht aan met de vis, die veel weerstand biedt en onverrichter zake moet ze hem loslaten en verdwijnt terug het water in. Ik heb medelijden met hem en gooi hem vlug terug in zijn natuurlijke biotoop. Tot mijn opluchting zwemt hij weg. Zo ik heb weer een goede daad gedaan. Maar al bij al moeten we terugkeren naar de mobilhome zonder een wandeling gemaakt te hebben. We troosten ons met een mooie rit langs het Biokovo-massief naar de Makarska-rivièra. We stoppen in het stadje Makarska zelf. Het heeft een met palmen omzoomde havenpromenade en een mooi plein met trap naar de kerk. We vervolgen onze weg langs de kust en aan het Bacinska-meer vinden we een overnachtingsplaats.
25/05/2006 We vervolgen onze route langs de Neretva-delta, dat wordt gevormd door 12 armen van de rivier. Het is een vruchtbaar gebied, dat vooral fruit opbrengt. We naderen dan een stukje land dat Kroatië heeft moeten afstaan aan Bosnië-Hertsegovina, nl. de havenstad Neum, zodat Bosnië nog een uitweg had naar de zee. We overschrijden tweemaal de grens zonder problemen. Vanop de kustweg nemen we de baan rechts naar het schiereiland Peljesac. In het dorpje Mali Ston houden we halt. Het is een bijzonder oud dorpje, vooral bekend om zijn mossel- en oesterteelt.Rond Mali Ston en Ston, het dorpje verder ligt een muur om hen vroeger tegen de vijand te beschermen. Daar op het eiland veel wijngaarden liggen en een goede wijn wordt geproduceerd, ga ik in een klein winkeltje een flesje kopen. Ik krijg de vriendelijk hulp van de eigenares bij de keuze van de wijn. Die zal strakjes geproefd worden. Er loopt maar één hoofdweg tot iets voorbij Orebic. Af en toe krijgen we een prachtig zicht op de zee en de kleine dorpjes, die verspreid liggen tussen de bergen. We verlaten Peljesac en worden dan door politie tegengehouden. Hier moet je overdag met lichten aanrijden en nu blijkt dat het rechterlicht stuk is. Wij hebben wel een stel reservelampjes bij maar de agenten zijn niet te vermurwen en we moeten een boete betalen. Normaal is het 500 kuna maar omdat we buitenlanders zijn, is 300kn voldoende. De agent in kwestie vraagt dan nog of we wel zoveel geld bij hebben en ik , eerlijk zoals ik ben, zeg ja. Had ik nu gezegd dat we niet zoveel geld hadden moesten we misschien minder betalen. We moeten dus op zoek naar een garage, want de lampjes welke we bij hebben blijken nu niet de juiste te zijn. Voorbij Dubrovnik vinden we een Fiatgarage maar ze is nu al gesloten. We blijven hier nu overnachten zodat we morgenvroeg direkt het licht kunnen laten herstellen.
Bezoek aan Dubrovnik, parel van de Adriatische Zee
26/05/2006 In de garage zijn ze heel vriendelijk. Ze willen ons direkt voort helpen en gelukkig hebben zij wel de juiste lamp. We kopen nog twee reservelampen want je weet maar nooit. René houdt de mechanieker goed in de gaten, want zo gemakkelijk is het niet. Er moet van alles los geschroeft worden om een nieuwe lamp te steken. Zo nu zijn we gerust en kunnen we naar Dubrovnik rijden, maar daar een parkeerplaats vinden is niet zo gemakkelijk. Ik volg de wegwijzer tot een parking maar deze is alleen voor auto's. Ik keer terug en in een enkelrichtingstraat heb ik geluk. Ik zie een parkeerplaats juist groot genoeg om de mobilhome te parkeren. We klappen de buiten spiegels wel toe, je kunt nooit weten en dan gaat het richting oud Dubrovnik. Het is een prachige stad en weten dat ze tussen oktober 1991 en juli 1992 konstant onder vuur heeft gelegen van uit de bergen. In het Sponzapaleis wordt een diareeks vertoont met beelden uit de oorlog en hoe ze na de oorlog volledig verwoest was. Zo zie je ook foto's hangen van soldaten die gesneuveld zijn tijdens de oorlog. Ik ga op zoek naar een kapper want mijn haar moet dringend geknipt worden. In een zijstraatje vind ik er één en ik kan direkt plaats nemen op een stoel. Met een kort fris kopke kom ik terug buiten. René zit op een terrasje met Amber en ik ga er tevreden bij zitten. Na een taske koffie wandelen we verder door de oude stad. Ik zou heel de stad kunnen beschrijven maar dan ben ik morgen nog bezig, zo veel is er te zien. Moe komen we terug aan de mobilhome en de stad uit rijden is veel gemakkelijker dan er in komen. Ik rij naar een camping want we moeten een wasje doen en een sanitaire stop. Zo we staan hier goed op camping Kate in Milni, misschien dat we hier wel een dagje blijven. We zullen wel zien.
27/05/2006 We nemen afscheid van Kroatië, het mooie land met de vele kleine dorpjes, prachtige steden en mooie natuur. Het is een tot ziens, want op onze terugweg komen we terug langs hier. Aan de grens met Montenegro moeten we al onze papieren laten zien. Echt vriendelijk zijn de douaniers niet, feitelijk blaffen ze ons af. Misschien hebben ze niet goed geslapen. Het is wel eigenaardig alles terug in euro geprijsd te zien staan want hier wordt met euro betaald. Van af Herceg Novi rijden we langs een baai met twee kleine eilandjes. In de havenstad Kotor houden we halt. Rond het stadje ligt een indrukwekkende muur van 5km lang en 3 tot 15m dik en op vele plaatsen 20m hoog. Het pittoresk stadje heeft zijn middeleeuwe trant bewaard. Van Kotor rijden we naar Budva. Het is hier geweldig druk, dus laten we dat maar links liggen en rijden door richting Bar. Onderweg stoppen we om een foto van het eiland Sveti Stefan te maken. Het is een hoteleiland waar je moet betalen om als niet-gast een bezoekje te kunnen brengen. In Novi Bar zoeken we een overnachtingsplaats en die vinden we naast een atletiekplein, vlak naast de zee.
28/05/2006 Na vele omwegen vinden we Stari Bar, een dorp dat in 1979 door een aardbeving werd verwoest. Toen verlieten de inwoners het dorp om aan de kust in hun nieuwe dorp Novi Bar te gaan wonen. Stari Bar werd een spookstad en nu kunnen wij tussen de ruïnes rond wandelen. Hier en daar wordt wel iets gerestaureerd maar dat is niet veel. Na het bezoek vervolgen we onze weg naar Podgorica, de hoofdstad van Montenegro. Amaai, wat voor wegen zijn het hier.Het is alsof na de oorlog geen enkele baan werd hersteld.Daar door vorderen we niet zo snel als we wensen, maar de prachtige natuur maakt veel goed. Vooral de Moraca-kloof is adembenemend mooi. We rijden door vele onverlichte tunnels. Ik rij voorzichtig en de tegenliggers profiteren daar van. Aan een roodlicht blijf ik staan maar als het groen wordt rijden de tegenliggers nog altijd door. Ik wordt het beu en vertrek. Plots blijven ze allemaal staan en laten me door. Ha zo rijden ze hier. Wel de recht van de sterkste ga ik ook eens uitproberen. René is er niet gerust in maar zonder kleerscheuren komen we in Kolasin aan. Ik parkeer de mobilhome op een pleintje en René gaat aan een inwoner vragen of we hier mogen blijven overnachten. Dat blijkt geen probleem te zijn. Onze eerste Montenegrijnse dag is voorbij en is goed meegevallen.
