moekeontour trekt door Kroatië en verder naar Griekenland
in dit blog vind je onze reis door Kroatië en de heen- en terug weg naar Griekenland langs het land
08-05-2006
Labin, het vroegere mijnwerkersstadje
08/05/2006 Na Rabac rijden we terug naar boven, naar Labin. Dit was vroeger een mijnwerkersdorp. Het is nu een levendig stadje geworden. De parkeerplaatsen staan allemaal vol en ik vind nog een plaatske op de autobussenparking. Wat een geluk, na ons komt een Deense autobus en zij moet in de straat parkeren. De kern heeft een Venitiaanse stempel want op verschillende huisgevels staat de St. Marcus leeuw afgebeeld. De smalle straatjes nodigen ons uit om eens rond te slenteren in het stadje. Daarna volgen we de kustlijn langs de Riviera tussen Labin en Rijeka. Plots opent de hemel haar sluizen en krijgen we een fikse regenbui. Het zonnetje komt later terug door de wolken piepen. De stad Rijeka laten we maar links, pardon rechts liggen. Het is een industriestad met veel moderne gebouwen. We gaan op zoek naar een camping, want we moeten een sanitaire stop inlassen. De eerste camping ligt er verlaten bij en we moeten tot Selce rijden om er één te vinden. We staan hier niet alleen maar ik vind een goed plaatske waar we zelfs onze satelliete kunnen gebruiken. Vanavond kunnen we TV één zien met nieuws van het thuisfront.
09/05/2006 Amaai, we hebben geslapen tot 10h. We vervolgen dus goed uitgeslapen onze weg. We rijden terug naar het noorden, richting Nationaal Park van Risnjak. Daar lopen nog lynxen, wolven en beren rond. Ik hoop om eens een wolf of beer tegen te komen, maar het zal wel bij hopen blijven. We nemen de 501 en rijden van Gorne Jelenje naar Crni Lug. Onderweg begint het wel te regenen, nee te gieten. Ik geloof dat onze plannen letterlijk en figuurlijk in het water zullen vallen. Dan maar verder naar Karlovac. We nemen de E65, nee geen autostrade maar een smalle baan door de bergen langs kleine dorpjes zoals Skrad. De weg volgt als het ware de Sloveense grens en brengt ons dan in Duga Resa en vandaar links naar Karlovac. We laten vandaag deze stad links liggen en nemen de E71 naar de Plitvice meren. Onderweg gaan we op zoek naar een plekje waar we rustig kunnen overnachten. Dat vinden we in de buurt van een cementfabriek. René gaat aan een van de arbeiders vragen of we hier mogen blijven staan. "Natuurlijk" krijgt hij als antwoord, maar we mogen niet op het terrein van de fabriek komen want die wordt bewaakt met camera's en dan zouden we wel misschien problemen krijgen. Geeft niet, we staan hier goed naast het terrein. En het regent niet meer, laat ons hopen dat het zo blijft.
10/05/2006 We bezoeken vandaag het Nacionalni Park Plitvicka jezera. Een prachtig gebied met 16 meren en vele watervallen in een bosrijk landschap. We parkeren op de 2de parking en stappen naar ingang 2. Daar neem je dan de boot, welke met batterijen wordt aangedreven. Vanop het Kozjakmeer zie je al enkele kleine watervalletjes. Met een kaartje in de hand nemen we een pad dat aangelegd is met houten balken. De verschillende vegetatie en de pracht van het water in dit gebied is moeilijk te beschrijven, wij genieten van de natuur en de zuiverheid van de lucht Een houten loopbrug leidt ons naar de Veliki prstavci, een waterval die het Gradinameer voedt. Daarna nemen we terug de boot, die ons naar de overkant brengt. Daar volgen we de wegwijzer "Big Waterfall". Langs het Milanovacmeer loopt een pad dat is uitgehakt in de rotsen. De benedenmeren liggen in een smaller wordende canyon. Een laatste loopbrug brengt ons naar het laatste meer, Novakovica Brod. Aan de linkerkant stort de Plitvica zich van een 75m hoge klif, de Veliki Slap genaamd en vormt zo de Korona rivier. De zonnestralen priemen door de wolken en vormen zo een regenboog met de opspattende waterdruppels. We kunnen echter niet lang genieten want het is hier een gedrang van jewelste. Iedereen wil dit zien en op de gevoelige digitale plaat zetten. Dan is het nog een stukje tot aan het treintje, dat ons terug naar de ingang brengt. We hebben toch een 4tal uren gestapt maar wel genoten. Dan gaan we nog een sticker kopen, die op de achterkant van onze mobilhome komt. We eten een kleinigheid en rijden door op zoek naar een plekje om te overnachten. In Debelo brdo, naast een oud bouwvallig restaurant vinden we een rustig plaatske.
11/05/2006 We hebben langs de baan, hier in het binnenland, gezien wat een oorlog kan aanrichten. We hebben alles wel kunnen volgen op de televisie en in de kranten, maar om het zo lijflijk te zien is nog iets anders. In het begin voelde ik mij een ramptoerist maar dat is zeker niet onze bedoeling. We zien verschillende spookdorpen, waarvan al de huizen en zelfs de kerk stukgeschoten is en verlaten. Andere bewoners laten hun vervallen huis staan en bouwen ernaast een ander, alsof ze het oude huis willen bewaren als herdenking. Andere bouwen hun stukgeschoten huis weer op en zonder ramen en deuren trekken ze weer hun huis in. Ik geloof dat ze geen keuze hebben, ze hebben nergens een ander onderdak. Onderweg zien we enkele grafmonumenten, zoals een tank met een herdenkingsplaat en daarachter staan dan de borden met een verwittiging op dat er nog landmijnen liggen. Je ziet hier in de weiden enkele grafzerken liggen. Die zerken staan niet zoals bij ons mooi recht. Nee ze staan zoals ze de lijken gevonden hebben. Gracac en Gosqic zijn twee steden die volgens onze maatstaven meer op een grote dorpen lijken. Vooral Gospic laat een verlaten indruk na. Er zijn vele kleine huisjes, zoiets als de Russische huisjes, welke we dikwijls op tv. zien. We zoeken een winkel om boodschappen te doen. Ik stop aan een klein kruidenierwinkeltje en René gaat er binnen. Beladen met etenswaren komt hij terug. De kruidenier sprak alleen Kroatisch maar hij heeft toch alles gevonden wat we nodig hadden en nog goedkoop ook. Wij vinden het vlees hier heel lekker en mals. Na Gospic rijden we de Velebit over, richting kust naar Karlobag. Het is een mooie bochtige baan. Plots krijgen we een fantastisch uitzicht op de zee met het eiland Pag. Dit eiland lijkt op een massa rotsen, dor en zonder begroeing. De kaart leert ons dat het eiland langs de andere kant wel bewoont is. We volgen de kustweg nu terug naar het noorden. In Stinica, een vakantiedorpje met ferry naar het eiland Pag, vinden we een plekje om te overnachten.
12/05/2006 We gaan ons bevoorraden want we trekken terug de bergen in. We willen gaan wandelen in het Velika Kapela gebergte naar de Samarske Stejene. We leggen eerst een stuk kustweg af en passeren zo Novi Vinodolski en Crikvenica. Daar zien we een supermarkt en we kopen etenswaren in voor 4 dagen. Dan nemen we de afslag naar Lokve en Mrkopoli. Daar neem ik de verkeerde weg en we komen op een baantje terecht met aan weerskanten kleine huisjes. We rijden door Stari Laz tot Ravna Gora. Daar zie ik mijn fout in, keer om en neem dan de juiste afslag naar Tuk. Na een asfalt baantje komen we uit op een grintweg. Nog niets gebeurd. Aan een grote open plaats komen we op het lumineus idee om in het gras te gaan parkeren. Oei, we zakken zeker 10 cm in de grond. Het is hier zeer drassig. Ik probeer eruit te rijden en na enkele pogingen lukt het, maar nu zit ik vast tussen de zijkanten van de weg. René moet een spade halen om enkele graszoden te verwijderen. Na veel moeite kan ik toch draaien en we nemen terug de hoofdweg. Iets verder komen we in de sneeuw terecht. We zitten hier al boven de 1000m. Na een bochtig, rotsig bosweggetje komen we uit aan een hut. Deze is natuurlijk nog gesloten. Ik parkeer de mobilhome ervoor. Hier staan we goed zegt René, maar ik begin na te denken en vrees dat het misschien deze nacht nog zal sneeuwen. Dus vertrekken we maar terug naar beneden. Wat een tocht!!! Opgelucht komen we weer in Mrkopoli aan. We rijden richting Lokve en daar op een parking vinden we een plaats waar we kunnen overnachten. Nu moet ik op de kaart kijken hoe we verder gaan rijden want de bedoeling was dus om die baan, nr 32 te volgen door de bergen en dan naar Senj te rijden. Ik weet weer wat te doen vanavond.
13/05/2006 Volgens ons is het onmogelijk met de mobilhime dwars door de Velebit te rijden. Alhoewel ik graag de Rozanski en Hajducku kukovi (haken) zou zien. Het moet een bergkam zijn met verschillende bizarre toppen in het midden van de Sjeverni Velebit. Dan maar terug naar de kust en vanaf Senj rijden we de bergen in richting Otocac en Gospic. Het Velebit-gebergte ligt rechts van ons met zijn hoge toppen. Hier zien we uitgestrekte bossen, terwijl langs de kust het gebergte een woest kaal uitzicht heeft.Vanaf Gospic rijden we weer naar de kust. Deze baan wordt de Teresiana route genaamd. De weg werd door keizer Joseqh II in 1786 aangelegd en was toen de modernste weg van heel Europa. Boven aan de Vratnik-pas op een hoogte van 689m staat het gedenkteken "Ostarijska Vrata". Alleen de naam "Ferdinand" kunnen we nog lezen. We wandelen op de kam met een prachtig uitzicht op de zee en de eilanden Pag en Rab. We besluiten hier te overnachten.
14/05/2006 Het is vandaag zondag. Dus ontbijten we rustig en rijden dan verder naar de kust. In Karlobag nemen we nu de kustweg naar het zuiden. Deze baan, de Jadranska Magistrala genaamd, loopt vlak naast de kust. We hebben dan ook een prachtig zicht op de zee met zijn azuur blauwe kleur. In het dorpje Starigrad vinden we een parking aan de haven. Er staan nog twee andere mobilhomes, een Duitser en een Fransman. Een beetje verder is een kleine taverne. We gaan er iets drinken en ik eet er een "sladoled" = een ijsje. IJskreem wordt hier met de liters gegeten. Je kunt geen straat in rijden of er staat een kraampje met ijs. Je ziet ook heel veel mensen lopen met een ijsje in hun hand. En het ijs is hier lekker ook. Nu is het afwachten hoe het weer morgen is, alvorens we kunnen beslissen wat we de volgende dagen gaan doen.
09/05/2006
