“Kleur je dag” en “Je mag zijn wie je bent.”xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Kleur je dag rood,

kleur je dag met liefde.

Kleur je dag groen,

met wat hoop kan je dat doen.

Voeg daar nog wat geel,

blauw en oranje aan toe,

en je bekomt een

boeket van zaligheid.

Alle kleuren van de regenboog schijnen,

als iemand zegt:

“Je mag zijn wie je bent.

Voor mij hoef je geen masker op te zetten.

Ik ken je zo goed en

ik zie je graag met al je gaven

en ook met je gebreken.

Je mag je niet verbergen

achter valse kleuren.

Verberg je angsten en zwakheden

voor mij maar niet,

maar laten we samen

naar een oplossing zoeken.

In goede en kwade dagen

kan je op mij rekenen,

ik laat je niet in de steek.”

Als iemand dat kan zeggen,

dan is geen duisternis machtig genoeg,

om de vele kleuren van de regenboog

te doen verbleken.

Het kost niet zoveel, iemand een glimlach te schenken,
Of je hand op te steken voor een vriendelijke groet.
Zoiets kan opeens de zon laten schijnen, in het hart van
de mens, die je zomaar ontmoet.

Het kost niet zoveel een hand uit te steken,
Om een ander een beetje behulpzaam te zijn.
Een dankbare blik is vaak de beloning,
Al was de moeite, voor u slechts klein.

Het kost niet zoveel om je hart wat te openen,
Voor de mens om je heen in zijn vreugd en verdriet.
Wees blij, dat je zo wat kan doen voor die ander
Of is die ander je medemens niet?

Het kost maar weinig, je arm om een schouder.
Of alleen maar een zachte druk van een hand.
`t Is vaak voor de ander of hij heel even in een
klein paradijs is beland.

Het kost zo weinig om een ander te geven,
Iets wat je zelf ook zo heel graag ontvangt.
Liefde, alleen door dat weg te schenken,
Geef je iets waar ieder mens naar verlangt.

Een zaadje in de grond dat gaat groeien.
Een stengel met een knop die gaat bloeien.

Zo mooi als een bloem kan het leven zijn.
Maar het leven kan ook zijn, met heel veel pijn.

Als een bloem die geknakt is door wind en regen,
en je de blaadjes bij elkaar moet vegen.

Het zaadje geeft weer een nieuwe bloem.
Eerst een stengel met blaadjes, o zo groen
en dan ontplooit die bloem.. vol pracht en kracht.

Maar als de pracht is verdwenen
blijft er toch nog wat staan.
Dit is de kracht die je hebt opgedaan.

Zoals een bloem.. ja zo is het leven.

Rood is de klaproos
de kleur van het hart.
Maar juist in het hartje,
zit ook nog wat zwart.
Zo heb je in je leven
en in ieder vertrekje,
ook wel eens een donker plekje.
Maar ik zeg je van harte:
let meer op het rode
dan op het zwarte.