|
(Jezelf) Vergeven xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Lieve mensen, waarom lopen tegenwoordig zoveel medemensen er zo
depri, neerslachtig en gestresseerd bij?
Welke zware (en onnodige) ballast uit het verleden sleuren ze nog
steeds mee? Wat drukt hun toch zo neer?
Misschien herken je dit? Je zit in de auto en na een teleurstellende
vergadering zit je jezelf te verwijten: Had ik toch maar mijn mond
gehouden! Was ik daar maar niet op ingegaan. Nu heb ik me
waarschijnlijk weer belachelijk gemaakt.
Misschien heb je dit als je s avonds in bed ligt en de afgelopen dag
overdenkt? Misschien zijn die stemmetjesvoortdurend in je hoofd
die je verwijten en jezelf de smerigste scheldwoorden naar het hoofd slingeren.
Bij een echtscheiding:Wat heb ik toch misdaan? Waarom krijgt
hij/zij zoveel meer? Is dit nu rechtvaardigheid? Heeft mijn leven nu nog zin?
Misschien is het bij sommigen wat vager, maar nemen zij zichzelf toch een
aantal dingen kwalijk zoals: Waarom heb ik toch destijds die baan niet
aangenomen, dan had ik nu heel wat meer toekomstmogelijkheden?
Waarom ben ik tijdens mijn adolescentie niet bij mijn eerste vriend(innet)je
gebleven, want dan pas zou ik echt gelukkig zijn geworden? Waarom heb
ik vroeger niet wat harder gestudeerd?
Misschien zijn er bepaalde handelingen die ook anderen geschaad hebben:
je alcoholmisbruik, seksuele misstappen, een auto-ongeval?
Het ergst zijn de stemmetjes die je blijvend verwijten wie je bent: onhandig,
verlegen, vergeetachtig. Want daar heb je het minste verweer tegen.
Hoe komt het toch dat we, in plaats van goed bevriend te zijn met ons ik,
als het ware 2 persoonlijkheden geworden zijn, waarbij de een de ander
op zijn kop zit? Ligt het aan onze te strikte opvoeding, waar je ouders hun
zwakke punten duidelijk van je afschermden en de moraal van je omgeving
zeer hoog was, d.w.z. weinig mogelijkheden tot differentiatie?
Genezing kan enkel in de eerste plaats door jezelf te vergeven, of beter gezegd,
je met jezelf te verzoenen. Verzoenen doordat je beseft dat je ook die ander
bent, die onhandig en verlegen uit de hoek kan komen, die ander, die stomme
fouten in het verleden gemaakt heeft, die zeer kwetsend kan reageren,
onbetrouwbaar kan zijn.
Verzoenen (en vergeven) is met mildheid naar jezelf leren kijken
en jezelf niet langer beoordelen op fouten (hoe ernstig ze ook waren).
Willen we voluit leven en onze energie optimaal gebruiken, dan moeten
we een eenheid worden, en niet langer innerlijk verdeeld zijn.
Een eenheid die zich ten volle naar buiten toe kan inzetten.
Op zoek naar duiding hierover kwam ik een aantal teksten tegen,
die ik jullie niet wil onthouden.
( Het kan lisschien helpen voor een betere en gelukkigere samenleving)
Gebed om vergeving
Menselijke verhoudingen lopen over goede en minder goede dagen.
Een mensenleven groeit in een wisselwerking van geven en nemen.
Laten we elkaar vergeven als ouder en kind, als broer of zus, als echtpaar,
als vriend of vriendin, voor elke onmacht, kleinheid, voor ieder tekort
schieten en waar we elkaar soms heel diep kwetsten.
Als wij nog even stilstaan bij het verleden, dan voelen wij zeker nog een
brokje verdriet, om wat niet haalbaar bleek, niet vruchtbaar bleef,
onverzoenbaar blijft.
Maar waar verzoening uitgesloten blijft en een aangegane verbintenis uit het
verleden echt gebroken is, daar is vergeving toch niet onmogelijk.
Vergeving is een kunst, die je heel langzaam leert. Het heeft alles te
maken met kunnen los-laten, jezelf vrijmaken en ook de ander nieuwe
kansen geven.
Je kunt en mag van je hart geen computer maken, waar alle namen op
staan van wie je pijn hebben gedaan.
Vergeving is niet: krampachtig blijven vastzitten in het verleden, niet
ongezond blijven rondneuzen in het voorbije doen en laten van mensen.
Vergeving is net als ademhalen: je moet kunnen uit-ademen - loslaten dus
om opnieuw verse zuurstof in te ademen. Met de tanden op elkaar de
adem inhouden betekent: stikken!
ONZE VADER
Onze Vader verborgen
Uw naam worde zichtbaar in ons
Uw koninkrijk kome op aarde
Uw wil geschiede
Een wereld met bomen tot in de hemel
waar water schoonheid
en brood gerechtigheid is
en genade
Waar vrede niet hoeft bevochten
waar troost en vergeving is
en mensen spreken als mensen
waar kinderen helder, spontaan, gezond en jong zijn
dieren niet worden gepijnigd
nooit één mens meer gemarteld
niet één mens meer geknecht.
Doof de hel in ons hoofd
leg uw woord op ons hart
breek het ijzer met handen
breek de macht van het kwaad.
Van U is de toekomst
kome wat komt.
Mijzelf begrijpen en aldus vergeven
Ik wil mijzelf vergeven omdat ik
Een onbereikbare ster najaag
Zo kwetsbaar ben
Mij schaam voor mijn verdriet en woede
Mijzelf beschuldig als mij iets overkomt
Blijf streven naar onbereikbare perfectie
Mijzelf de medeplichtige van mijn belager maak
Buiten mijn eigen hart treed
Mij wentel in kwetsende beschuldigingen
Er niet in slaag alles te voorzien
Mijzelf ongenadig haat
Mij niet bij machte voel anderen te vergeven
Kortom, ik wil mijzelf vergeven omdat ik menselijk ben.
Vergeven
Vergeven om te genezen, genezen om te vergeven
n.a.v. het lezen van het boek Hoe vergeven? van Jean Monbourquette
Vergiffenis schenken is bijzonder moeilijk.
We ervaren het allemaal.
Hoe graag mensen ook willen vergeven, op een bepaald
moment geraken ze niet meer verder.
Vergiffenis schenken om te komen tot innerlijke vrede is
bijzonder moeilijk.
De meeste mensen verzinken in een poel van gevoelens waarin
angst, schuldgevoel en woede met elkaar verweven zijn.
Wilt u één ogenblik gelukkig zijn? Wreek u dan!
Wilt u gedurende het grootste deel van je hele leven gelukkig zijn?
Schenk vergeving!
Niemand kan zich indekken tegen de wonden die geslagen worden door
frustraties, ontgoocheling, pesterijen, liefdesverdriet, verraad, enz.
Overal waar mensen samenleven ontstaan conflicten. Voor iedereen komt
er een dag dat vergeving noodzakelijk is om te herstellen en de draad
van het samenleven weer op te vatten.
Een samenleving zonder vergeving zou kunnen ontstaan door de volgende
4 mogelijkheden:
1. Door het aangedane onrecht bij onszelf en anderen te bestendigen.
Wanneer onze fysieke, geestelijke of morele integriteit aangetast wordt,
voelt een deel van onszelf zich bezoedeld en aangerand, alsof de
slechtheid van de agressor zich toegang heeft verschaft tot ons
diepste innerlijk.Wij voelen ons geneigd anderen met gelijke munt
te betalen, we gaan onbewust de agressor imiteren. Daardoor worden
vredelievende mensen soms agressieve sadisten.
Behandelen volkeren die onderdrukt worden andere volkeren niet op een
even onmenselijke manier?
2. Wrokgevoelens blijven koesteren.
Veel echtgescheidenen lijden onder het feit dat zij wrok blijven voelen
(tot soms meer dan 10 jaar na de scheiding). Met dergelijke, soms
onbewuste, rancune blijven leven, vergt veel energie en zorgt voor
een bestendige stresssituatie. Deze wrok, deze vermomde woede,
kan leiden tot allerlei psychosomatische klachten. Bestaat er immers
geen oorzakelijk verband tussen een negatieve gemoedstoestand
en het ontstaan van kanker?
3. Zich aan het verleden vastklampen
Wie niet kan vergeven, zich krampachtig vasthoudt aan het verleden,
verknoeit daardoor het heden en brengt zelfs zijn toekomst in gevaar.
Deze mensen moeten leren vergeving schenken, primo aan zichzelf,
waardoor het schuldgevoel verdwijnt, en secundo aan diegene die
hun dit leed aandeed (bij echtgescheidenen diegene die uit hun leven is
gestapt, zodat alle wrok om deze scheiding uitgedreven wordt).
4. Zich wreken
Wraak is en zekere zin een instinctieve genoegdoening die door
ons onderbewuste wordt gedirigeerd. Wanneer beiden lijden is een soort
evenwicht hersteld. De fameuze Joodse wet:Oog om oog, tand om tand
beïnvloedt ons nog altijd. Maar hoe kun je nu een strafmaat bepalen voor
diegene die jou leed berokkent? Dit wordt een straatje zonder einde,
waarin agressor en slachtoffer elkaar om beurten om de oren slaan.
Dit brengt een spiraal van geweld teweeg tussen slachtoffer en beul.
De obsessie om wraak te nemen, brengt absoluut geen genezing voor
de wonden van het slachtoffer, integendeel zij wordt nog dieper.
Alleen vergeving kan die duivelse spiraal van wraak doorbreken en
een nieuwe vorm van menselijke, humane relaties tot stand brengen
De voornaamste bestanddelen van vergeving
1. Je besluit je niet te wreken (is het beginpunt van waarachtige vergeving).
2. Vergeving vereist dat je over jezelf gaat nadenken. Iemand kwetsen
veroorzaakt verwarring en paniek. De innerlijke integriteit van de
gekwetste wordt bedreigd. Om die innerlijke armoede van zich af
te houden, gebruikt hij allerlei hulpmiddelen zoals: ontkennen,
overactief worden, ^proberen te vergeten, een slachtofferrol spelen,
jezelf beschuldigen tot je er depressief van wordt, enz
Wie aan deze schijnbewegingen toegeeft, zal waarschijnlijk niet
tot vergeving komen, want je moet jezelf bevrijden vooraleer je
de dader kunt bevrijden. Je kunt anderen slechts vergeven wanneer
je jezelf vergeeft.
3. Verbeelding speelt een essentiële rol bij het vergevingsproces.
Je wilt iets herscheppen, jezelf herkaderen, de jammerlijke gebeurtenis
in een breder perspectief zien.
4. Vergeving laat de schuldige in zijn waarde. Je moet blijven geloven in
de waardigheid van diegene die je gekwetst heeft. Ontdekken dat diep
binnenin een wezen schuilt dat even zwak en kwetsbaar is als jezelf,
iemand die eveneens in staat is te veranderen en te evalueren. Je moet
niet alleen jezelf bevrijden van de last van je verdriet, maar ook de
andere proberen te bevrijden van je vijandschap, je negatieve oordeel.
Vergeven is daarom bevrijden, verlossen en herscheppen. Het is een
daad van liefde tegenover de vijand, ja-zeggen tegen onze broeder(zuster).
Jean Monbourquette geeft 12 stappen om te kunnen vergeven:
12 stappen die je moet zetten om jezelf en de anderen echt te vergeven
1. Besluiten je niet te wreken en een einde te stellen aan het kwaad.
2. Je gekwetstheid en je innerlijke armoede erkennen.
3. Je gekwetstheid met iemand delen.
4. De aard van je verlies definiëren zodat je erover kan rouwen.
5. Je woede en je vergeldingsdrang aanvaarden.
6. Jezelf vergeven
7. Trachten begrip op te brengen voor de dader.
8. De kwetsuur een zin geven in je leven.
9. Weten dat je vergeving waard bent en dat je al vergiffenis gekregen hebt.
10. Op houden met absoluut te willen vergeven.
11. Je openstellen voor de genade van de vergeving.
12. Besluiten om een einde te stellen aan de relatie of haar een nieuwe kans te geven.
Lieve mensen, wanneer dit onderwerp je echt interesseert zou het boek van
Jean Monbourquette Hoe vergeven, van uitgeverij Averbode,
ISBN 90-317-1659-6 zeker eens moeten lezen.
De 12 stappen worden uitvoerig uitgelegd met telkens relaxatie of duidingoefeningen.
Echt een aanrader, een must, om te komen tot een gelukkigere, humanere en
sociale samenleving.
|
