Er waaide een ijzig koude wind door de tochtige stal en Maria was bang dat de baby het niet warm genoeg zou hebben. Jozef maakte een klein vuur, maar het was niet voldoende om de stal te verwarmen.

Het bruine vogeltje, hoog in haar warme nestje op zolder, keek toe. Ze wist dat dit kindje heel speciaal was. Ze vloog naar beneden, ging bij het vuur zitten en fladderde met haar vleugels, net zo lang tot het vuur hoog en warm oplaaide. Het vogeltje zat zo dicht op het vuur dat de veertjes van haar borst helemaal rood werden. Het kon haar niet deren en zo bleef ze de hele nacht doorfladderen om de baby warm te houden.

Sinds die nacht is de borst van het vogeltje rood gebleven en wordt zij roodborstje genoemd. Het herinnert ons aan de liefde en toewijding die zij voor het kindje Jezus had.