Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Niesje's dagboek
mijn ervaringen
08-02-2012
woensdagavond 08.02.2012 (....rust...)
hey, t'is me eindelijk gelukt ! Sorry voor gisteravond dat ik hier meer geraakt ben, maar men bezoekje (flesje kraken) is beetje uitgelopen. Om 01.00 uur lag ik in m'n bedje dus geen tijd meer om nog op laptopje te tokkelen. Sorry! Dus....wat gister betreft : al bij al eigenlijk goed nieuws - eigenlijk zeer goed nieuws ! Volgens de genomen scan is er niets meer te 'zien' wat voor iedereen die men zoetie behandelt écht practisch onmogelijk onwaarschijnlijk klinkt. Dus gister kreeg hij nog eens alle lof over t'feit dat hij zo'n sterk man is die zo'n zware medicatie zo goed verdragen heeft en dan nog zulke goede resultaten boekt ! Dus ja allemaal goed ! Dus eigenlijk zouden we meteen een gat in de lucht hebben moeten springen en geloof me....op t'moment dat oncoloog zegde dat er niets meer te zien was, ja dan was dat gevoel er wel, maar..... Zoals ik reeds heb geschreven hebben we sinds januari een andere oncoloog, een man, omdat onze oncologe momenteel op zwangerschap verlof is - spijtig hé pffff - we missen haar zo. Zij heeft ons van in den beginne zo veel vertrouwen gegeven en zo goed geholpen en tja.....met deze arts 'klikt' het écht niet zo goed, ook al doe ik men best. Pas op: t'is een zeer vriendelijk iemand hoor, maar toch, gewoon zijn manier van luisteren, oordelen, spreken, behandelen - helemaal anders - stijver - alsof je toch maar een dossiertje bent hé wat er onverwachts is bij gekomen doordat zijn collega nu bevallen is. En dat zou niet mogen vind ik, maja.... Dus ondanks al het goede nieuws dat we ontvangen hebben zat ik daar dan hé met mijn wrange gevoel en ik probeerde dat wel enigszins te verbergen maar mijn dochter kent haar mama zo goed dat ze bij thuiskomst (mijn zoetie was ondertussen reeds naar boven) dat ze me toch eens goed vast knuffelde en vroeg 'mama wat scheelt er' .....naja....toen kwamen de tot dan weggestoken waterlanders er bij mij hé en zij heeft me dan wel proberen op te krikken en ik deed men best maar dat rare gevoel ja.....ik kan het moeilijk omschrijven. Waarom kon ik niet happy happy zijn, bij zulke goede uitslag ??? Ik denk....heb ik misschien te veel verwacht, ik bedoel.....hoe lang moet die port catheter nog blijven zitten - mag die er wel uit ?? Had ik misschien de woorden willen horen 'je man is genezen!' ??? Natuurlijk kan dat niet - dat besef ik allemaal wel maar toch. Ik wil men leventje van vroeger terug ! Ik wil genieten met mijn zoetie - ik wil weer gaan wandelen, gaan fietsen, op weekendjes her en der, gewoon genieten van de kleine dingen !!! Ik wil teveel op korte termijn denk ik - egoistisch hé !!! foei !!! ik schaam me !! Dus...oke....s'avonds is dan toch men vriendin gekomen met haar man ; die vriendin die is net genezen van borstkanker en die mensen die hebben er ook allemaal zo dicht bij gestaan dat met zulke mensen praten tja......toch een fijn gevoel geeft. Uiteraard zijn er in t'begin van de avond langs mijn kant traantjes gevloeid maar dat ging wel over hoor en een beetje later op de avond zegde de man van mijn vriendin zelfs dat hij blij was om me terug te zien lachen. Tja.....that's me hé.....supergevoelig als het men gezin aanbelang hé ! Kan er ook nie aan doen ! Wij zijn een ketting en er mag écht geen enkele schakel uitvallen ! écht niet ! Dus de avond is uiteindelijk super gezellig verlopen en toch is er één flesje lekkere zoete Moezelwijn gekraakt. Nadien koffie en die was ook overheerlijk - Nespresso natuurlijk ! De nacht was beetje slapeloos.....daar had ik al schrik voor gehad maar al bij al had het nog slechter gekund. Alsook voor mijn zoetie - vaak wakker maar al bij al toch geslapen tot 8 uur - dus da's niet slecht hé. Vanmorgend dan toch al men huishoudelijke werkjes goed kunnen doen in afwachting op de huisarts. Zoonlief is nog steeds erg verkouden en zwaar hoesten dus die moest zowieso terugkomen en uiteraard wordt er dan over m'n zoetie z'n toestand gepraat en tja......wij hebben écht een ongelooflijke huisarts - alle lof - en na haar bezoekje is het bij mij toch een beetje beginnen te veranderen, in de positieve zin dan hé en ik denk bij mijn zoetie ook. Ook zij zegde dat we enorme goeie resultaten gescoord hebben maar uit haar mond komt dat zoveel anders over hé dus t'vertrouwen is er wel voor mij althans toch meer dan gister. Oké, dus de resultaten zijn prima maar we mogen niet uit het oog verliezen dat zoals men man het gister zegde 'eens je de stempel 'kanker' draagt is dat voor de rest van je leven ; en dat beseffen we maar al te goed ! Die vieze ziekte die zit constant achter t'hoekje ge gluren ! En dat is zo'n vreselijk gevoel ! Hoe leer je daar mee omgaan - hoe moet je daar mee leven ? Ik bedoel toekomstgericht ??? Moeilijk ! Enfin....doktersbezoekje hier heeft dan toch alweer anderhalf uur in beslag genomen - zoetie is nog eens afgeluisterd geworden omdat hij ook nog steeds met dat hoesten zit maar dokter zegde dat ook dat alsmaar beter klonk, dus oke.....dat was dan ook geruststellend. Wat staat er nu te gebeuren : wel gister heeft de oncoloog mijn zoetie voor de keuze gesteld : ofwel drie maanden niets meer doen - ofwel drie maanden gewoon de pillen blijven verder nemen - dat is niet zo zwaar als de baxters en dus geen dagkliniek meer. Daar starten we nu mee volgende week woensdag... xxx Niesje Van het concert des levens ...krijgt niemand een programma...
Reacties op bericht (3)
10-02-2012
Da is toch ook goed nieuws.
Ik ben blij voor jullie, want een oncoloog mag niet liegen. Maar men zal nooit meer echt gerust zijn.
Eindelijk ben ik van mijn bestralingen vanaf. Op maandag 26 maart moet ik terug op controle, (bloed) dan gaan ze mij vertellen of mijn poortje er wel of niet uitmag,ik denk van wel.Groetjes Annie
10-02-2012 om 13:40
geschreven door annie
09-02-2012
Viviane was hier.
Dag Niesje en gezinnetje.
Vooreerst ben ik zeer tevreden voor de uitslag van U Zoeti,ik was gisteren al komen kijken ben er zeer mee bezig.
Maar de uitslag is goed he niesje maar ik kan me best voorstellen dat U er dagelijks mee gecomfromeerd wordt is hij nu echt wel genezen,en dat U er zich vragen bij stelt !!!!maar huil maar eens goed uit dat verlucht U en dan kan U er weer volop tegen aan.
Maar ik heb de indruk dat U Zoetie op de goede weg is,en een portacat wordt niet zo rap verwijderd dat wil niks zeggen,maar het is goed dat hij zijn chemo pillen blijft voort nemen daar ben je tenslotte niet zo sclecht van.
Ik blijf duimen voor de ketting die zeker geheel zal blijven ,daar mogen geen schakels van tussen.
Ik zit hier met traantjes als ik op de goede uitslag denk van U zoetie,en voor Jullie zal die spanning nu toch ook wat verminderen.
Ik hoop ook dat U zoon zich ook rap beter zal voelen,met deze vrieskou is daar niet van te verschieten.
Ik wens Jullie allen een fijne dag toe,en toi toi veel warme groetjes en liefs van Viviane die veel aan Jullie denkt.
.
09-02-2012 om 11:44
geschreven door viviane_powerpoints
08-02-2012
proficiat
Ben blij voor jullie.
Ja Niesje ondanks het goede nieuws begrijp ik je hoor, niks is meer als voorheen als eenmaal dat monster Kanker heeft toegeslaan.
De voortdurende angst we zitten er constant mee, enkele dagen aan zee hebben ons goed gedaan maar morgen is het weer met beide voeten op de grond.
We kwamen daarnet thuis en de telefoon rinkelde van het ziekenhuis met de melding dat W pas om 9.30u binnen moet ipv 7u pfffffffff moeilijk voor hem dat nuchter blijven.
Ik ben Niesje, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Niesje.
Ik ben een vrouw en woon in Provincie Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 19/09/1956 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gezinnetje , werken met Pretex, fietsen, cinema, etentje, .
Ik ben zéér gelukkig getrouwd, al 33 jaar met een schat van een man, en dat mag iedereen weten ! Ons gezinnetje is verrijkt met 2 fantastische kinderen. En ik heb momenteel maar één wens: genezing voor mijn allerliefste !
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
