Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Niesje's dagboek
mijn ervaringen
05-03-2012
maandagavond 05.03.2012 (back home)
Hier ben ik weer, zoals beloofd. Terug van een zalig weekendje Eifel..... Zoals ik gedacht en voorspelt had was het weerzien......zeer emotioneel maar zéér zéér leuk ook natuurlijk. Vrijdag rond de klok van 13 uur zijn we op onze bestemming aangekomen. Eerst ons valiesje op ons kamer gezet en tevens de superlieve pension uitbaters begroet. Ook deze mensen kennen we al vele vele jaren en telkens kunnen we bij hen terecht om te overnachten. Vroeger was dit niet nodig want jarenlang hebben we bij onze vrienden gelogeerd maar daar is hun zeer grote huis nu te klein voor, doordat hun dochter inwonend is en ondertussen getrouwd en twee kindjes heeft, dus alle begrip daarvoor. Maar ons pensionnetje waar we ook al zeer goed ingeburgerd zijn heeft écht alles wat je nodig hebt en is vooral zeer proper ; meer hoeft dat echt voor mij niet te zijn. Een mooie gerenoveerde kamer met douche en zeer groot terras. Iedere dag lekker ontbijtje - bedje wordt opgedekt en badhanddoeken worden verschoond.... wat moet een mens nog meer? Dus na die begroeting daar en nadat ons valiesje op de kamer gezet werd zijn we naar onze vrienden gegaan en daar stonden de twee lieve snoetjes van kleinkinderen (t'zijn twee jongens) ons reeds vol spanning op te wachten. De ganse voorgaande week hebben ze afgeteld per nacht, ongelooflijk hoe graag die hebben dat wij komen. Natuurlijk kan ik het niet laten om daarvoor dan ook steeds iets mee te nemen en ook deze keer waren mijn cadeautjes geslaagd ! Dat geeft zo'n zalig gevoel te weten dat je iemand gelukkig maakt. Ook de pralines en de grote bussen slagroom werden met zeer veel tevredenheid aangenomen. Er heerst daar ook zo'n échte familiale rustige sfeer....daar kom je echt tot rust. Direct werd er verse koffie en cappucino klaargemaakt - lekker vers gebak op tafel gezet en toen is er gebabbeld geworden.....uren aan een stuk. Dan weer met een lach....dan weer met een traan......zij hun verhaal ...wij het onze.....beiden even triest. Maar toch voelde je je nadien nog sterker met mekaar verbonden.....moeilijk te verwoorden. Net voor de avond viel zijn we dan nog naar het kerkhof gereden ; mijn zoetie is daar dan eindelijk persoonlijk kunnen gaan afscheid nemen van zijn beste vriend...... uiteraard ook zeer emotioneel, maar voldaan zijn we dan huiswaarst gekeerd alwaar er reeds een rijkelijk gevulde tafel klaarstond voor het avondmaal te nuttigen. Nadien nog gebabbeld en gebabbeld tot in de late uurtjes. Dan naar ons pensionnetje klaar voor een welverdiende nachtrust. Dagje 2. Afspraak was tegen half negen aan de ontbijttafel dus om zeven uur werden we gewekt door én onze gsm-wekker én de klokken van de kerktoren (dat laatste vind ik persoonlijk zalig om door gewekt te worden). Na een zeer lekker ontbijt werden we dan alweer verwacht bij onze vrienden die ons vergezelden voor een actief dagje van enerzijds wandelen, shoppen, pauzeren. Een lekker gevuld dagje dus en daar geniet ik van want winkelen of winkels bekijken in een ander land is toch nog anders dan thuis shoppen hé. En voor de avond hadden onze vrienden een grote tafel gereserveerd in hun favoriete (ons ook gekende) restaurant alwaar we genoten hebben van een zeer lekker drie gangen menu ! En toen ging alweer onze laatste avond daar in en die heeft geduurd tot bijna half 2 in de nacht...... We geraken gewoon niet bijgebabbeld :-) Dagje 3 Gewekt door klokkentoren :-).....douche - valiesje pakken - heerlijk ontbijt - afrekening gemaakt - afscheid van pensionuitbaters ; dan naar t'centrum van t'dorp naar de bakker om voorraad lekker typisch duits brood te kopen alsook lekkere pistoletjes voor onze kids thuis. Naar onze vrienden.....laatste lekkere cappucino.....bestelling honing opgehaald en dan...........t'wreedste moment van t'ganse weekend : t'afscheid ! Man man man wat haat ik afscheid nemen ! t'Is omdat het moest want anders pfffff ik zou daar gerust nog enkele weken kunnen vertoeven ! Uiteraard.......eens ik dan in de auto zit, en we rijden richting huiswaarts......denken we aan onze kids en kan je natuurlijk niet vlug genoeg weer thuis zijn. Maar er zal nog veel aan hen gedacht worden hier en ook over gepraat want we zijn zeer blij om mensen zoals zij in onze vrienden kring te mogen hebben. t'Zijn eigenlijk meer dan vrienden na al die jaren....t'is eigenlijk familie geworden en zo denken zij er ook over. Volgend jaar zijn we reeds uitgenodigd op t'communiefeest van de oudste kleinzoon. Zij zelf zijn hier ook op ieder communiefeest aanwezig geweest en ook op andere momenten en dit gedurende de voorbije 30 jaar, dus dat is toch al een serieuze periode hé. Ik mis ze....dat geef ik toe maar de thuiskomst gisteravond was een mooie afsluiter van dit mooie weekendje. Onze dochter had hier alles zeer goed 'recht gehouden' Zelfs de was- en strijkmand waren leeg..... Zéker voor herhaling vatbaar maar nu weer terug met beide voetjes op de belgische bodem..... Morgen mijn zoetie alweer zijn laatste pil-vrije dagje. Woensdagmorgend terug naar t'ziekenhuis..... bloedcontrole en nieuw voorschrift pillen - alweer voor de twee komende weken..... tja...niks a te doen zekers ..... Maar hij heeft ook genoten van t'voorbije weekendje - dat heb ik gezien - ondanks de vele emotionele momenten die anderzijds ook wel deugd kunnen doen, want praten over verdriet is nog steeds t'beste denk ik. Hij voelt zich goed, buiten dat datgene dat we tot hiertoe goed onder controle hebben kunnen houden, nu toch wel een probleem aan t'worden is, namelijk......zijn nagels van zijn voetjes en zijn handen...... Diegene die dit ooit ook spijtig genoeg hebben moeten ondergaan weten waar ik het over heb. Door die vreselijke vieze chemo baxters worden je nagels aangetast en dit kan je onder controle proberen te houden door tijdens t'toedienen van dit vieze spul de handen en voeten in ijs(hand)schoenen te moeten steken en nadien de nagels te verzorgen met versterkende lak, maar.......op den duur zijn deze middeltjes ook niet meer voldoende en zo ver zijn we nu.... k'Ben bang dat het nog erger gaat worden.....brrrrrrrrrrr ocharme toch als die nagels die nu zo aangetast zijn het gaan begeven.......... Dit noemen ze dus 'nevenwerkingen' en eigenlijk mogen we nog van geluk spreken dat het 'dit' 'maar' is....maar toch....pffffff Volhouden zoetie !!!!! k'Ga sebiet proberen te dromen van dit mooie voorbije weekendje..... Slaapwel beste lezers-blog-vrienden. x Niesje
Reacties op bericht (3)
07-03-2012
Hei, het heeft jullie goed gedaan lees ik.
hopelijk is het onderzoek vandaag ook goed.
07-03-2012 om 13:10
geschreven door annie
weekendje
Niesje wat kan jij dat toch allemaal mooi neerpennen, ik heb het gevoel dat ik er bij was in Duitsland. Blij te horen dat je ventje er ook zo van genoten heeft.
Nog heel veel groetjes. x
07-03-2012 om 12:58
geschreven door Monique
06-03-2012
Eifel
Heerlijk heb ik meegenoten Niesje van jullie weekend in de Eifel.
Ik zag het allemaal voor me, ik heb er jarenlang gegidst dat zei ik al he.
Ook meerdaagse reizen en ik ken die pensions daar als geen ander.
Ik zelf was verlekkerd op hunne lever paté s'morgens en hin brood overheerlijk, het water komt me in de mond.
Ik nam ook altijd brood van daar mee naar huis, njam njam, nu haal ik het soms nog in Eupen of St Vith, dat was een heerlijke tijd.
Hier gaat het rustig, we genieten van iedere dag en van de kleine dingen.
We wachten nu op de volgende scans en MRI einde deze maand, niet makkelijk maar we hebben gewoon geen keus helaas.
Liefs uit koud Hasselt
Ik ben Niesje, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Niesje.
Ik ben een vrouw en woon in Provincie Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 19/09/1956 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gezinnetje , werken met Pretex, fietsen, cinema, etentje, .
Ik ben zéér gelukkig getrouwd, al 33 jaar met een schat van een man, en dat mag iedereen weten ! Ons gezinnetje is verrijkt met 2 fantastische kinderen. En ik heb momenteel maar één wens: genezing voor mijn allerliefste !
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
