Naja....'rust' .... is veel gezegd :-)
Ik bedoel hiermee.....de drie chemo-kuur dagen hebben we toch weeral goed doorstaan ; enfin...t'is te zeggen....men ventje hé want ik.....tja ik zit ernaast en kijk ernaar.....
Maar vele lezertjes hier zullen me wel begrijpen....t'is als naaste partner toch ook 'vrij zwaar', al doe ik hier alles met een overvloed van liefde ; niets is me te veel, zolang ik maar kan/mag hopen en een beetje blijven dromen....
Enfin....dus terug naar vandaag ; vanmidag op appel op ons ondertussen wel bekende stekje en .....wie zat er daar reeds op ons te wachten....jawel....'Yvonneke Verbeeck' ....samen met hare man, ondertussen ons reeds zeer goed bekend. Effe wat meer uitleg hierover : Er is een dame waarbij anderhalf jaar geleden een gezwel is vastgesteld aan de pancerias en zij is in behandeling bij dezelfde oncologe als wij. Zij heeft, net zoals wij, de eerste weken van de vaststelling van haar ziekte ook serieuze angstige momenten gekend, maar is, ook zoals mijn ventje, 200procent beginnen vechten en zie....t'resultaat.....na anderhalf jaar later slaagt de chemo nog steeds goed aan en heeft ze, net als men zoetie, practisch geen nare nevenwerkingen.
De eerste keer dat we haar ontmoetten is ondertussen ongeveer twee maand geleden ; we zaten samen met haar man in dezelfde kamer en tja.....lotgenoten dat schept een speciale band hé en je geraakt aan de praat en zowel wij als zij zijn hele sociale mensen, dus....s'anderendaags zie je mekaar weer en de derde dag v d kuur alweer en dan neem je afscheid en zeg je tot binnen veertien dagen en ja.....opnieuw ontmoet je mekaar, terug voor 3 opeenvolgende dagen en zo gaat dat alsmaar verder en leer je elkaar beter en beter kennen hé.
t'Is een super lief sympathiek koppeltje en zij....'Yvonneke Verbeeck' zoals wij ze noemen, wel.....t'is ze twee druppels water ! Ongelooflijk...: even vriendelijk, even humoristisch, even kokket, even trots en fier, écht een super madammeke.
En we zijn heus niet de énigste die de link naar Yvonne Verbeeck leggen, want toen we het haar gister voorzichtig zegde, aan wie ze ons steeds deed denken, was haar antwoord direct : 'jaja ik weet het wel...Yvonne Verbeeck' :-) - ongelooflijk !
enfin....t'is dus een zeer sympathiek koppel en daarstraks hebben we dan alweer afscheid genomen voor de komende elf dagen.
Raar, maar op den duur verheug je je al om elkaar terug te zien :-)
En wat ook leuk is: samen doen ze zo'n beetje vrijwillig werk op een vrije zender, écht voor senioren, en ja.....ondertussen zijn we dan ook al maar lid geworden hé :-) en staat hier zelfs sinds gister zo af en toe die vrije zender te spelen ipv Radio 2 :-)
De verpleegsters daar ter plaatse weten het precies ook al goed over onze groeiende vriendschap daar, want toeval wil dat we de laatste drie dagen altijd samen op één kamer waren :-) écht best gezellig en zo gaat de tijd ook vlugger vooruit hé.
En zo heeft men zoetie er alweer meer dan 44 uur chemo opzitten - ongelooflijk hé ! Moet je toch sterk voor zijn hé om zoiets in je lichaam te kunnen verdragen ... pffff - Godzij dank !
Vanmorgend was hij, nét zoals de vorige keren (hij kan er haast z'n klok op zetten) toch alweer om vier uur klaar wakker en is dan almaar opgestaan, wat ervoor zorgde dat, toen ik beneden kwam....zo'n drie uur later.... het reeds lekker fris afgekoeld en verlucht was in huis, want men zoetie had reeds alles fris open gezet - super hé !
Samen hebben we dan vanmorgend wat in de tuin gewerkt - nog zoiets ongelooflijks ! Moet je men zoetie daar zien lopen achter de grasmachine....met het chemopompje rond zen hals hangend .... ongelooflijk !
Als ik hem zo bezig zie kan ik het écht niet geloven en betrap ik me erop dat ik nog steeds na bijna een jaar hoop om wakker te worden uit deze vreselijke droom..... maar algauw dringt dan de waarheid tot me door en sta ik weer met beide voetjes op de grond.
Ondertussen hebben we ook de laatste drie dagen twee keer vernomen dat hij eigenlijk een chronishe ziekte heeft. Zo wordt dit genoemd en dat wisten we niet. We zijn dit te weten gekomen : één doordat een verpleegster dit zo noemde terwijl ze hem aan t'verzorgen was en twee : toen er een brief van de ziekenkas in de bus zat waarin werd gemeld dat we recht hebben op 300 doordat hij chronisch ziek is.
Klinkt allemaal minder hard vind ik... maar toch....
Ik voel dat hij er ook zo over denkt ; hij is sinds woensdag enorm opgewekt - en ik ook hoor ; en dat komt door dat we eigenlijk op rij positieve dingen hebben mogen aanhoren : 1.hij ziet er goed uit; 2.z'n bloed was zéér goed; 3. oncologe ziet uitslag volgende scan ook zeer positief en 4. ipv t'vreselijke woord met grote K klinkt 'chronisch ziek' zijn, iets minder erg (maar maakt het natuurlijk niet minder erg).
Aan zulke gewone kleine simpele woordjes hebben wij momenteel zo veel ! Meer hebben we écht niet nodig.
En zoals ik hier nogal eens schreef : als hij zich goed voelt dan voelen wij ons ook goed en zo is het momenteel!
Daarnet hebben we nog effe zitten skypen met zoonlief die morgenvroeg richting home vertrekt ; wij verwachten hen hier tussen 3 en 4 en als verwelkoming van deze toeristen-avonturiers staat er een leuke bbq op t'programma !
Vanmorgend heb ik alle inkopen gaan doen, zodat ik morgenvroeg direct met de voorbereidingen kan starten.
Ook daar kijkt men zoetie enorm naar uit !
Hopelijk blijft het morgen wat droog, dus als het écht hier nog moet onweren dan liefst nu of vannacht :-)
Tot hiertoe zijn we er al goed aan ontsnapt want buiten wat bewolking en spatje regen dat direct opdroogde hebben we hier niet veel gezien van de voorspelde onweders. Dus ofwel blijft het zo (tis hier nog vrij drukkend warm) ofwel passeren ze hier nog vannacht.
Ik hoop van niet want dan heb ik nog serieus wat kuis morgen ook nog pffff en men terras is nu net nog proper.
Enfin....we zien wel....er zijn erger dingen en ik heb voldoende tijd morgen om alles in gereedheid te brengen tegen dat de verlofgangers hier zijn.
En zo starten we dus morgen de 11 komende 'rust' dagen - hopelijk blijven de nevenwerkingen deze keer ook ver weg.
Morgen dus bbq en zondag....weet ik het nog niet alhoewel er verschillende leuke ideetjes zijn.
Wat ook spannend is is de zwangere dochter van men vriendin. t'Arme schaap is op dit moment uitgerekend en gister dachten we écht dat het zo ver was ! Van maar liefst 6uur s'morgens tot 5 namiddag heeft ze in de kliniek gelegen met t'idee dat hun dochtertje zou geboren worden, maar neen......hoe klein ze ook is....ze houdt er de spanning nog wat in en mama werd terug naar huis gestuurd. Vandaag niets meer gehoord, dus.....in spanning afwachten.
Fijn weekend voor al men lezertjes hier die ik ook nog eens wil danken xxx
Slaapwel
|
