Vandaag een 'shit-dag' !
Zoetie is vannacht verschillende keren wakker geworden door de vreselijk pijnlijke krampen in handen en benen, écht niet te doen. Kan dat pijnlijk zijn ocharme toch !
Ik ben een échte vaste slaper, dus als ik daar al wakker van word, .......
Dus....met als gevolg dat er vanmorgend een zombie aan de ochtendtafel zat die véél te weinig geslapen had en waarbij de pijn nog na-sudderde.
Geen oppeppend woord kon helpen, hoe hard ik ook probeerde.
En toen.....de druppel....
Ik kreeg telefoon van men schoonzus met vraag of we kwamen eten vanavond, t'is te zeggen : die Aussies logeren daar toch en die hadden van in den beginnen van hun aankomst hier in Belgie al beloofd dat ze eens willen koken voor ons ....Australisch koken : scampis in currysaus en zelfgemaakte kippen loempia-tjes. Man wat had ik graag gaan eten vanavond daar bij schoonzus......ook eens lekker aanschuiven met men voetjes onder de tafel ...... eindelijk eens een dagje niet kopbrekend over wat er hier op tafel moest komen......
Maar......neen ! zoetie wou niet !!! Had geen oog dicht gedaan vannacht en z'n hoofd stond helemaal niet naar het avondeten - laat staan naar zo'n pikant gerecht (wat hij eigenlijk niet mag eten).....
M'n schoonzus een beetje belabberd aan de andere kant van de telefoon - niet goed wetend wat gezegd (en ik trouwens ook niet) maar niets aan te doen : zoetie wou niet ! zoetie z'n kop stond er niet op om buiten te komen ! Zoetie had zin in ......niets !!! punt uit (en laat me met rust) zo kwam hij over - slecht gehumeurd etc etc etc - helemaal niet leuk op een zaterdagmorgend.
Maja.....wat kon ik er aan doen ??? Ik die er wél naar uitkeek - Ik die de zoveelste 'neen' ergens een plekje moest geven - Ik die het ook even allemaal niet meer aankon en dus een beetje boos werd (sorry zoetie, nogmaals sorry)
Alle negatieve 'neens' kwamen effe allemaal samen bij mij : neen voor fietstochtjes, neen voor cinema's, neen voor shoppen, neen voor etentjes, neen voor terrasjes, neen voor wandelen met de hond, neen voor vrienden bezoekjes, neen voor familiebezoekjes, neen voor duitsland, neen voor verjaardagsfeestjes, en nu deze neen voor even gezellig voetjes onder de tafel hier amper vier huizen verder bij schoonzus, wél deze neen was er effe voor mij te veel aan, dus ook ikke stortte effe in.
Sorry zoetie....ook voor mij kan het effe te veel worden en daar schaam ik me nu dood voor want in Godsnaam wat heb IK te klagen !
Zoetie is zich gaan douchen.....ik ben gaan strijken..... zo gaat dat met een woordenwisseling..... dan valt de stilte terug in huis (niet dat er werd geroepen maar t'was effe niet leuk)
En daar kan ik dan helemaal niet tegen, tegen die stilte die dan valt, want zoiets moet uitgepraat worden, maar zoetie kan momenteel niet praten, wil niet praten. Ik weet dat omdat ik het na een dik uurtje geprobeerd heb.
Ben naar hem toegestapt toen hij al zuchtend de krant aan t'lezen was..... heb hem in men armen genomen terwijl ik zijn armen rond mijn lichaam hielp en heb duizend keer mijn excuses aangeboden.
Hij aanvaardde ze uiteraard wel maar kon het niet laten mij te zeggen dat niemand, maar dan ook niemand (dus ook ik niet) hem begreep én...........dat het voor hem allemaal niet meer hoefde ...... (kippevel kreeg ik er van)
Zijn woorden : 'wat doe ik hier nog.....ik proef niets, ik ruik niets, en niemand die zich daar iets van aantrekt' - dat was voor mij effe DE moment om er tussen te komen want ola ! ......ik denk dat ik én nog mensen die ontzettend van hem houden, het ons zeker en vast allemaal zeer hard aantrekken !!!! Dit kon ik niet verdragen toen hij dat zegde, maar al snel had ik door dat hij het voor de zoveelste keer over andere mensen had die ik ook goed genoeg ken, maar ik vond niet dat hij dan 'in het algemeen' zoiets mocht zeggen.
Ik hem me dan verdedigd, hem nog steeds omhelsend maar.......het zat hem allemaal zeer hoog vanmorgend en beiden hebben we geweend - geweend uit boosheid voor gans die klote-situatie - geweend omdat we geen antwoord krijgen op de vraag die hij altijd stelt 'waarom ik - wat heb ik de wereld misdaan' !
Gelukkig waren de kinderen niet in de buurt want zo wilde ik niet dat ze hun papa (en mij) zouden zien.
We moeten er blijven in geloven vind ik en zéker m'n zoetie moet er blijven in geloven, maar zijn moed zat/ zit momenteel ergens ver weg en dat is niet goed - zo ken ik hem niet.
Gans die ziekteperiode heeft hij eigenlijk ons sterk gehouden door er altijd zo voor te gaan en te vechten ; hij mag écht de moed niet laten zakken.
Hij zit met de vraag : 'als ik nu maar al eens wist of die laatste behandelingen zijn nut hebben gehad, want wie weet ben ik hier voor niets aan het afzien van die chemo en doet die z'n werk niet goed!' Hij denkt dus veel te negatief en is moeilijk van die gedachten af te brengen, hoe ik ook geprobeerd heb.
Nog twee chemo's moet hij krijgen alvorens dokter terug controle gaat uitvoeren, dus dat wil zeggen nog een dikke vier weken geduld.
Ik kan begrijpen dat het allemaal te veel word, maar het is mijn taak hem hier door te helpen maar dat is verdomd moeilijk, want zelf zit ik door gans die situatie ook in de put.
Wat ik hem wel op de man af gevraagd heb is : 'waarom zeg je dan altijd tegen de dokter, als die jou de vraag stelt 'hoe is het met jou' dat het goed met je gaat? ' en toen antwoordde hij 'jamaar het gaat goed met me, ik voel me goed en heb geen pijn, maar die klote-nevenwerkingen ! - die smaakproblemen, die reukproblemen - die pijne voeten en tintelende vingers - en nu die verschrikkelijke nachtelijke krampen in handen en benen !'
Wat een vreselijke voormiddag !!
Uiteindelijk heb ik hem een lekkere warme thee mogen maken, ben nog bij hem blijven zitten omdat de kinderen hier nog niet waren, en uiteindelijk heb ik hem toch een beetje op andere gedachten kunnen brengen.
Toen was het haast middag en zijn de kinderen komen eten maar die zien ook aan papa dat er iets scheelt en toen ze het hem vroegen heeft hij wel gezegd dat hij vreselijk moe is en ook van die krampen en dat hij geen oog dicht gedaan heeft vannacht en tja....dat verklaarde al veel voor hen en verder stelde ze hem geen vragen en ik wil hen ook niet verder ongerust maken. Tegen onze dochter heb ik wel gezegd dat het effe heel hoog zit bij papa, en meer woorden had ze blijkbaar niet nodig om me te verstaan.
Onze zoon die met z'n discus-hernia probleem hier zat, heeft dan na de middag, terwijl zijn vriendin boodschappen moest gaan doen, papa wat gezelschap gehouden in de zetel en zo hebben die twee toch wat kunnen rusten.
Ikzelf had afspraak met vriendin die normaal naar hier zou komen met haar laptop om haar wegwijs te maken in bepaalde programma's. Ik wou dat eerst afbellen maar zoetie vond dat helemaal niet nodig ; die vriendin is ex-kankerpatiente en ik voel dat hij bij haar ook wat steun vindt als het nodig is.
Gelukkig heeft hij mijn twee hartsvriendinnen ook zeer graag en als die willen langskomen daar heeft hij nooit problemen mee, integendeel zelfs !
Dus.....na de middag heeft hij dan toch wat kunnen slapen en ik hem m'n zinnen wat kunnen verzetten door samen met men vriendin op de laptop te werken.
Tegen het avondeten waren we dan terug met ons tweetjes en was de sfeer terug wat ontspannender maar.....eerlijk gezegd heb ik al leukere momenten beleefd.
Ik heb nu voorgesteld om eens iets warmers aan te trekken in bed, misschien helpt dat om die krampen wat te vermijden ; ik had dat daarstraks op internet opgezocht en een van de weinige remedies daartegen is het innemen van magnesium tabletten (wat ik hem ook heb toegediend) en het warm houden van de spieren, dus.......laat ons hopen.
Uiteraard gaat 1 pilletje geen wonderen doen.
Ik hoop écht dat hij een rustige nacht gaat hebben en dat zo zijn gemoedstoestand wat opgekrukt gaat worden, aub......ik hoop het écht !!
Maar één ding weet ik zeker : hier wordt dinsdag met onze dokter over gesproken ; misschien beslist ze dan wel om eerder een tumor-merker-controle te doen, zodat hij dan hopelijk iets vroeger gerust gesteld kan worden.
Ik bid, duim, hoop iedere dag en nacht dat aub deze 6delige zeer zware chemo kuur zijn nut zal hebben gehad en dat er gewoon binnen vier weken kan overgeschakeld kan worden naar de onderhoudskuur ; dat is de énige manier om men zoetie er door te helpen.... aub aub aub aub !!!!????
Sorry dat ik hier eens niets dan negatiefs heb moeten schrijven, maar....daarvoor dient tenslotte dit blog ; t'zou een beetje idioot zijn moest ik wat zitten komedie spelen ; dus sorry.....vandaag was écht een shit dag !
Fijne zondag voor iedereen !
|
