Zaterdag 10.09.2011
s'Morgens is iedereen hier al vroeg wakker.
Er wordt koffie gemaakt en rond de tafel gezeten.
Er wordt gehuild en geknuffeld en getroost
Vragen worden gesteld - diagnoses worden herhaald - voorgaande weken worden met veel ongeloof afgetast
Tegen s'middags is iedereen gedoucht - en wordt er met z'n alleen toch maar een kleinigheidje gegeten.
Nadien afgeruimd en mijn zoet wordt aangemoedigd om zich een beetje in de zetel te nestelen en zijn zinnen wat te verzetten door het kijken van tv.
Bepaalde afspraken die gemaakt werden voor dat deze 'hel' hier los is gebarsten moeten dan vandaag toch maar worden nageleefd.
Kids proberen hun 'ding' te doen
en ikzelf had met m'n zus afgesproken om naar meubeltjes te gaan kijken - eerst wou ik dit afbellen maar ook zij heeft me een beetje nodig in 'haar moeilijke periode v echtscheiding' die nu ook nét valt.
Ik ga dus met haar mee maar na een half uur beklaag ik me dit al want het is toch moeilijker dan ik had verwacht.
Ik zie daar 'oudere' koppels voor me lopen - hand in hand - zoals ik ook steeds met mijn geliefde winkelen gaat - en de gedachten spoken door mijn hoofd dat dit misschien voor mij niet meer is weg gelegd.... ik wil naar huis ! Naar mijn zoet !
Om kwart over vijf kom ik thuis en hij staat, alsof er nieks a de hand is, aan de kookpot....
ongeloof !
De sfeer aan de avond tafel is iets gezelliger.....maar de avond valt....
Het tv kijken lukt ook nog een beetje
Maar dan komt er weer een nacht....weer een slapeloze nacht...
Zondag 11.09.2011
toch allemaal 'iets' beter geslapen.....
Maar één onderwerp aan tafel
herhaaldelijk terug wenen - knuffelen - mekaar troosten...
Er worden plannen gemaakt om morgen (maandag) afspraak te maken met de huisarts want die moet ons meer duidelijkheid gaan geven hieromtrent - want wij worden hier allemaal een beetje gek v angst !
Maandag 12.09.2011
s'Morgens afspraak met huisarts gemaakt - om 13.10uur mogen we komen.
Ondertussen houden we ons met zen twee een beetje bezig met :
- uitleg over ziekenkas
- uitleg over verzekering
- uilteg over betalingen die er zullen moeten gebeuren via laptop
- nakijken van brandkoffer
- verzamelen van documenten om toch eens tot bij een notaris te gaan voor eventueel toch bepaalde maatregelen te treffen die, eigenlijk al eerder zouden moeten getroffen zijn.
Rond half twaalf ga ik nog snel tot bij de Ziekenkas
Dan vlug hapje eten
En dan naar de dokter - spannend !
Nog wachten in de wachtzaal tot kwart voor twee !
Dan ongelooflijk goede uitleg gekregen over wat er ons waarschijnlijk allemaal te wachten staat en wat er nu eigenlijk aan de gang is bij mijn zoetje.
Als ik haar de vraag stel 'mogen we er dan van uit gaan dat we er misschien toch op tijd bij zijn' en zij geeft me hierop toch een vrij bevestigend antwoord - dan pas begint er bij ons twee een klein beetje 'opluchting' te voelen, ondanks al wat er zal moeten gebeuren.
Dus aan deze strohalm proberen we ons vast te houden tot aanstaande donderdag 15.00 uur - de dag waarop uitslag van scanner zal bekend gemaakt worden ! ........... bidden - duimen - hopen - brrrrrrrr nie te doen !
Dit 'goeie' nieuws wordt thuisgekomen direct aan zoon- en dochterlief gemeldt en ook s'avonds aan schoonzus- en broer.
Dinsdag 13.09.11
Vrij 'rustige' dag - ons vasthoudend aan die strohalm....en vol spanning toelevend naar woensdag - dag dat de scanner moet genomen worden.
Toch nog om kwart voor vier S van t'school kunnen gaan halen.
s'avonds met zen allen proberen zinnen te verzetten voor tv.
Woensdag 14.09.11
Iedereen hier héél vroeg wakker want om 07.00 uur vertrekken vader & kids richting ziekenhuis. (kids hadden beiden verlof genomen om hun papa te steunen - ongelooflijk super lief van hen hé !!)
Ik blijf (na lang discussie daags tevoren) dan toch maar thuis bij vriendin van zoon, waarmee ik gepland heb om naar ziekenkas te gaan en nodige boodschappen te doen (het gewone leven draait immers ook nog door waarin er moet geleefd en gegeten worden...)
Iedereen is s'morgens enorm zenuwachtig - mijn man moet nuchter blijven - dus langer onder de welruikende geur van koffie blijven ze hier niet aan de tafel zitten en om zeven uur vertrekken ze reeds richting st Augustinus.
Ik wuif hen uit met een klein hartje en tranen in de ogen en ontsteek direct nadien een kaarsje (het zoveelste in de voorbije dagen)
Rond negen uur vertrek ik met schoondochter voor de nodige boodschappen - gsm in de hand - wachtend op nieuws uit t'ziekenhuis
En dat nieuws komt er al vrij vlug - en t'is possitief !! - Scanner is zeer goed verlopen - mijn zoet is niet misselijk of zo - personeel super vriendelijk
Dus tegen tien uur zijn ze alweer thuis.
Er wordt 'gezellig' middag-ontbeten en de sfeer is ondanks alles .....hoopvol....tja wat moeten we anders - alhoewel de spanning begint te stijgen naar donderdag toe.
In de namiddag heb ik nog vrij veel huishoudelijk werk en tegen half vijf dan toch maar geplande bezoekje afgelegd aan WW, alwaar ik te horen kreeg dat er 2kg af was !!! Man man man ! twee kg om twee weken ...........Leuk om horen uiteraard maar op deze manier hoeft het ook iet voor mij.
Enfin.....dan toch maar genoten van de frietjes op tafel en dan na het avondeten dan keimoe in de zetel te kunnen.
Beetje tv kijken maar bang voor de nacht die komen gaat.....ga ik kunnen slapen ??
Dus.....lieve dagboek....ondertussen is het woensdagnacht en heb ik hier aan mijn laptopje besloten om te starten met dit dagboek.....
Of ik het ga volhouden dat weet ik nog niet, maar momenteel voelt het een beetje als steun om mijn ervaringen en gevoelens van de voorbije uren, dagen, weken, maanden neer te tikken.
Ik hoop dat dit me gaat helpen - ondanks de enorme steun die ik momenteel krijg van mijn twee schatten van kinderen !
Slaapwel dagboek, tot morgen - duim aub hé - om drie uur moeten we bij Dr DeRoo zijn.....
|
