Mooie liedjes duren niet lang.
Vandaag is het gebeurd .
Ik verveel mij dood.
Ik ben op zoek naar iets om te spelen.
Mama blijft zo lang weg.
Papa kijk boven T.V. .
Ik ben aan de deur gaan luisteren.
Eerst dacht ik dat er iemand bij hem op bezoek was.
Toen hoorde ik de stem van de man op de T.V.
Wat moet ik nu doen ?
Ik slenter wat door het huis.
Onder de vestiairkast vind ik een schoen van mama.
Ik mis haar zo.
Die schoen ruikt zo lekker.
Ik voel dat hij van mama is.
Eerst lik ik er aan. Dan bijt ik erin . En verder en verder …
Hoe lang ik op de schoen heb geknabbeld weet ik niet .

Plots gaat de deur open en mama komt binnen.
‘Wat doe jij nu’ roept ze, ‘ dat zijn mijn beste schoenen, stomme hond.’
Oei,oei, nu ben ik plots een stomme hond.
Begrijpt zij dan niet dat ik lief voor haar wil zijn en enkel een beetje met haar
schoen wou spelen ?
Mensen kunnen soms hard zijn !

Papa kan er helemaal niet om lachen.
Ik krijg een trap , en vlieg de tuin in.
Van het lekkere eten krijg ik niks.
Ik ben gestraft.
Het zijn droge brokken. Ik eet er een beetje van, ik ben dik genoeg, één dag zonder eten is helemaal geen probleem !

Ik lig onder mijn bank en pruts een beetje aan het behang.
Hé , dat is leuk ! Het papiertje wordt groter en groter.
Ik vind het een prettig spelletje.
O, kijk nu eens aan, er zit nog een ander papiertje onder.
Dat haal ik er ook maar af.
Ola ik hoor voetstappen, zou ik dat wel mogen doen ?
Ik zal maar vulg op de papiertjes gaan liggen, dan merkt niemand iets.

Vandaag is de baas eerst beneden.
Waarom vloekt hij nu weer ?
Hij ziet het behang in de gang liggen.
Hij roept mama en het ziet er niet pluis uit.
‘Kijk nu toch wat die stomme hond nu weer heeft uitgehaald’ roept hij.
Nu begint ze al het papier van de muur te trekken.
Hoe kon ik nu weten dat het verboden is om papier te plukken.

Ik vlieg de garage in. De deur blijft op een kier, maar ik durf me niet te bewegen.
‘Ja,’ zegt mama, ‘nu moeten we de gang maar weer eens behangen, er is nog papier in de kist.’
‘Allemaal goed ,’ zegt papa , ‘maar wie is ‘we’ ?’
Mama lacht en samen eten ze hun toast !

Het is druk. Papa loopt heen en weer.
Hij haalt de ladder uit de garage , neemt een emmer met water en doet er poeder in. Terwijl hij flink roert wordt het water juist pap.
Papa gaat naar de tafel en knipt van een grote rol papier lange panden.
Wat gaat hij nu inpakken ?
Met een dikke kwast smeert hij de pap op het papier.
Dan klimt hij op de ladder , en plakt het papier tegen de muur .
Moet ons huis ingepakt worden ?
Nu zie ik het , dat is behangen, de muur is terug gemaakt, hij is weer mooi !
Er ligt een stuk papier met pap op de grond.
Ik wil daar wel eens van proeven. Hum, niet slecht.
Ik ga ook eens van de emmer met pap likken, dat zal toch wel mogen .
Ik lik en lik, want ik vind het smakelijk.
Domme hond, wat haal je nu weer uit’ zegt papa, ‘seffens ben je ziek !’
Ik voel me inderdaad niet al te best.
Ik lig onder de keukentafel en die begint zo wat te draaienµ Mijn maag doet pijn, en ik denk dat ik ga kotsen. Ik wil nog naar buiten om wat gras te eten maar te laat …
Mijn baas kan er helmaal niet om lachen. Hij ziet groen van woede.
Mama komt thuis.
Ze kan niet direkt binnen, want de ladder staat nog voor de deur.
Neem die vieze hond mee, zegt papa, nu heeft ze weer de behangerslijm zitten likken. Zie ze daar nu, lijkbleek !

Mama legt een deken in de wagen, en daarboven een plastiek. Ik moet daarop .
Samen rijden we weg.
Ik voel me kotsmisselijk, maar ik slik en slik.
We komen aan een groot huis. ‘Hier woont de veearts’ zegt mama.
Die veearts duwt op mijn buik en ik krijg een lekker drankje. O wee, het drankje is maar juist binnen, en alles wil eruit !
Ziezo, zegt de arts, veel last gaat ze er niet meer van hebben, enkele dagen diaree en alles is achter de rug.
Met die jonge dieren beleeft men soms rare dingen.

Ondanks alles voel ik me lekker in mijn nieuwe thuis.
Ik ben nooit alleen.
Mama gaat werken.
Papa blijft bij mee.
Hij leest in boeken of werkt in de tuin .
Op woensdag voel ik mij altijd het best. Dan komt mijn vriend op bezoek.
Ik lig al een ganse dag op hem te wachten.
Ik hoor zijn auto in de straat , en blaf hem vrolijk goede dag.
Hij is vroeg vandaag, zegt mijn mama.
Samen met papa gaat hij in de salon.
Zij praten over hun reizen.
Ze spreken over Indianen.
Indianen zijn mensen met geschilderde gezichten en met pluimen op hun hoofd .
Ze kunnen met hun snelle paarden heel vlug lopen door de uitgestrekte prairie.
Dat heb ik allemaal op T.V. gezien !
‘Ja’, zucht mijn baas, ‘ik droom nog altijd om daar eens te komen’
‘Misschien kunnen we er wel eens samen naartoe zegt Michaël’.
‘Weet je wat’ , papa , ‘ik breng je al een computer, ik leer je e-mailen, zo kan je
dan praten met je indianen’ .
Dat is een goed idee.
Papa gaat even naar de keuken , hij bereidt het eten voor .
Mama zit aan de tafel en legt de laatste hand aan haar schilderij : ‘Jézus Super Star’. ‘Ik vind het mooi, mama’ zegt Michaël. ‘Wanneer maak je eens een olieverf schilderij ?’
‘Ik weet niet of ik daar al aan toe ben’ zegt ze, ‘ik heb daar nog te weinig tijd
voor, later misschien.’
Ze legt het schilderwerk op het bureel, ik weet dat ik daar niet mag aankomen.
Samen gaan ze in de zetel zitten en nemen een drankje.
Ik krijg natuurlijk lekkere hapjes.
Ze praten over ballet
Ik spits mijn oren want ik ken niks van ballet.
Ik hoor dat mama een grote danseres is geweest.
‘Ja, ja’ zegt papa , ‘ze was een echte ster !’
Wat ? Heeft mama in de sterren gedanst ?
Daar wil ik alles over weten !
Ik kruip dicht bij hun voeten en spits mijn linker oor .
Zij is tot 1971 sterdanseres gebleven.
Ik denk niet dat ze in de sterren danste, want ik hoor dat ze in veel landen zijn geweest.
Het was een mooie tijd zegt papa.

(wordt vervolgd)