Het verlof bij Colette was wel leuk maar toch ben ik het liefste thuis.
Ik ruik weer de verf en de terpentijn. Ik lig naast haar terwijl ze schildert.
Mama maakt mooie grote schilderijen in olieverf.
Wil jij die schilderijen ook eens zien?
Surf dan even naar http://www.dedee.be daar kan je alles over mama lezen en al haar werken bekijken.
Michaël heeft voor haar die website gemaakt.
Maar Michaël is niet altijd even lief.
Vandaag komt hij binnen met een mooie kooi.
Ik ben benieuwd wat daarin zit en ga direct eens kijken.
Is het een nieuwe Arthur ? Of misschien een andere vogel ?
Niet te geloven . Een echte kat !
Hoe krijgt hij het in zijn hoofd om voor mij een kat mee te brengen?
Ik spits mijn oren om te vernemen wat er met dat beest gaat gebeuren.
Neen maar, Kiki want zo noemt die kat, moet bij mijn mama blijven wonen.
Is hij nu helemaal op zijn hoofd gevallen ?
Dat kan toch niet ?
Hoe kan ik nu met een kat samenwonen ? Daar kan alleen maar ruzie van komen !
Kiki is gewoon om binnen te leven , ze komt uit de stad. Een echte stadskat dus.
Ze moet dan maar boven gaan wonen, daar kom ik niet meer.
Er was eens heel veel sneeuw buiten. Dat kon ik zeer goed zien door de ruiten.
Toen ik van de trap kwam viel ik naar benenden, omdat ik door al dat wit van de sneeuw verblind was.
Sedert die dag ga ik niet meer naar boven.
Als die kat boven kan wonen, zal het wel gaan, maar als ze voor mijn poten komt lopen sta ik niet in voor de gevolgen. Ik was hier eerst, dus ben ik de baas!
Dat wil ik allemaal aan mijn baasjes vertellen door te grommen en te kreunen. Ze begrijpen me wel.
Michaël draagt Kiki naar boven, dan neemt hij haar huisje met klimpaal en doet die ook naar de kamer.
Waarom moet die poes nu een klimpaal uit stof hebben, kan ze misschien niet buiten aan de bomen gaan krabben ? Haar bakjes om te eten zijn niet zo mooi als mijn eetkom, en veel kleiner, en haar eten ruikt niet zo lekker, het is ook maar kattenvoer!
Nu de kat helemaal boven is voel ik me al wat rustiger.
Na het eten krijg ik al de lekkere restjes van de maaltijd. Zie je wel, zegt mama , je bent nog altijd onze liefste hond.
Kiki zal het hier wel naar haar zin hebben zegt mijn jonge baas. Het is voor haar geen leven in de stad, als ze hier een tijdje woont zal ze wel naar buiten gaan.
Dat wil ik nog wel zien, ik houd de wacht onderaan de trap en zo zal ze er niet vlug voorbij komen.
Het is weer zover. Zondag is er feest in de straat. Dat vind ik nooit zo leuk. Er is veel lawaai, dan kan ik niet slapen. Erger nog, alle kinderen lopen met gekke kleren op straat.
Ze fietsen of steppen in een stoet. Ik mag nooit meedoen, en moet zelfs binnen blijven. Honden mogen niet tussen de fietsers lopen.
Ik lig stil onder mijn bank en kijk met droeve ogen. Colette vraagt: Wat scheelt er Zezette ?
Ik zucht diep. Is het Bo ? O zegt ze, ik denk dat ik het weet, het is het feest zeker . Ik grom zacht
Ze gaat naar het bureel en heeft een groot dik boek bij. Moet ik nu ook al boeken lezen ? Kijk, zegt ze, en toont een mooie plaat. Op die prent zie ik een hondenkar met vier klein kindjes erin. Deze hond mag mee in de stoet ! Zou ik dat ook mogen doen, Colette ?
Natuurlijk kan je dat, maar eerst moeten we zo n kar vinden. Dat is werk voor Willy, die vindt toch alles ? Ja, maar nu zijn er bijna geen hondenkarren meer te vinden.
Ik leg mijn kop op haar knie en kijk haar vol verlangen aan. Kom, zegt ze we gaan alvast eens oefenen. Joepie, ik zal goed luisteren, ik wil alles doen wat je zegt !
De eerste oefening valt al best tegen. Wel twintig keer moet ik voort stappen, dan is het weer zit, dan is het weer voort !
Weet ze eigenlijk wel goed wat ze nu wil ? Ik wil gewoon lopen, maar dat mag ook al niet.
Ik denk dat paarden niet zo n gemakkelijk leven hebben. Maar ik wil toch mee in de stoet !
Ik doe goed mijn best.
Na de middag oefen ik verder. We gaan naar het tuinhuisje. Daar staat nog een oude kinderkoets. Moet ik daarin ? Neen, dat is mijn koets, die moet ik trekken. Eerst komt er nog een zak grond in. Nu is de kar zwaar genoeg.Ik krijg een beugel om mijn borst. De kar is wel zwaar. Zouden die kindjes niet naast mijn koets kunnen lopen ? Neen, natuurlijk niet, ik denk aan de foto ! Om vijf uur gaat het al best. Plots maak ik een grote fout! Om de hoek zie ik die grote grijze kater. Daar wil ik natuurlijk achteraan en pardaf, gans de kar vliegt van de weg. Daar kan Colette helemaal niet om lachen. Ik trouwens ook niet want het doet wel een beetje pijn. Dat zal dus geen tweede keer gebeuren !
Willy komt thuis. Hij heeft een zeer mooie kar bij. Het valt mee, die kar heeft grote sterke wielen. Ik moet een beugel om mijn borst. Daaraan hangen de tremen van de kar. Nu maar eens proberen. Dat gaat lekker! Ik voel de kar bijna niet. Nu nog een gewicht erin. Zelfs met twee zware zakken in de kar gaat het nog altijd goed.
Flink Zezette, dat zal morgen zeker wel lukken !
Ik blaf van vreugde !
Vandaag is het zover. Het is zeer druk in de straat. Iedereen is mooi gekleed.
Ik ben een beetje nerveus. In de garage staat de hondenkar, ze is zeer mooi versierd, juist een koets! Mag ik voor zo'n mooie koets lopen ?
Joepie !
Daar komen de kindjes. Ze zijn als prinsjes en prinsesjes verkleed. Ze zijn heel nieuwsgierig, en ook een beetje bang. Ik zal wel voorzichtig zijn, jullie moeten niet bang zijn!
Ik krijg nog een strik om mijn staart. Dat wil ik niet, ik bijt die er direkt af.
Colette is wel zeer zenuwachtig.
Zal dat wel goed aflopen ? vraagt ze aan Willy.
Natuurlijk zal dat goed gaan blaf ik, ik ben flink.
Op dat ogenblik komt mama juist thuis.
Wat een verrassing !
Ik blaf zo luid ik kan ! Kijk, mama wat ik mag doen !
Nicole en Pierrot zijn er ook bij. Hun mond valt open van verbazing.
Kom jij naar mij kijken mama ? Natuurlijk doet ze dat. Ze krijgt tranen in de ogen en slikt even. Wat is dat mooi Zezette, flink zijn hoor !
Ik sta roerloos stil wanneer Colette en Willy mij voor de kar spannen. De kindjes gaan er voorzichtig inzitten.Gaat het Zezette ?
Natuurlijk, ze zijn veel lichter dan die zware zakken ! Zo fier als een pauw en zo sterk als een paard trek ik de koets vooruit.
Nu moet iedereen een traantje wegpinken.
Wat hebben die grote mensen nu toch?
Zien ze niet dat dit voor mij de mooiste dag van mijn leven wordt ?
De stoet vertrekt. Eerst komen de kindjes op de step. Daarna de fietsjes. Dan de goocars. En dan de feestkoets : Zezette met de prinsjes!
Iedereen klapt in de handen en juicht.
Ik denk aan het verhaal van Bo.
Niet naar de mensen of naar de dieren kijken. Alleen voor je baasjes zorgen!
Voort, zegt Colette en ik stap flink door de straten. Aan de hoeken ben ik wat trager en alles gaat naar wens.
Aan de feesttent wacht mijn mama mij op. Ik krijg de dikste knuffel.
De kindjes krijgen allemaal een grote lekstok als prijs.
En ik ?
Een heerlijk been !
Het is een reuze feest!
Nog nooit was ik zo blij.
De harde muziek stoort me helemaal niet.
Ik knabbel aan mijn been.
Tess wil ook wel eens proeven, maar dat kan ik niet toestaan, hij moet maar een kleiner botje eten, hij was toch geen geleide hond !
Was Bo hier maar Dan zou ik heel fier zijn. Ik ben een zeer gelukkige Zezette !
Ze staat al aan mijn bed voordat ik mijn ogen open doe.
Hé, slaapkop, word je nog wakker ?
Ja, ja, want ik wil direkt gaan wandelen.
Ze doet de achterdeur open, maar ik wil niet in de tuin.
Kom, zegt ze, dan gaan we. Dat zie ik wel zitten !
We nemen thuis mijn eetkom en de korrels mee en we gaan naar het huis van Colette.
Ik denk dat ik een ganse dag bij haar mag blijven, dus zal ik maar flink zijn.
We eten samen een boterham met kaas.
Ik lust geen brood.
Ze heeft er iets op gevonden, een stukje kaas onder en boven het brood en zo krijg ik toch een boterham op.
Verwende hond noemt ze me. Wat betekent dat nu weer ?
Kaas is toch veel lekkerder dan brood, waarom zou ik dan brood eten ? Na het eten krijg ik een beentje.
Ik ga naast haar op een zacht bruin deken liggen, en eet het beentje helemaal op.
Ik heb begrepen wat vakantie betekent, en dus voel ik me heel goed.
Colette zit aan de computer. Dat is zo iets waar mensen op tokkelen. Ik vind dat geluid best aangenaam en slaap rustig naast haar.
Wanneer het tikken ophoudt komen er visjes op het scherm. Die doen bloep, bloep Dat vind ik maar een akelig geluid. Zolang zij rustig blijft, blijf ik ook liggen, maar als zij op staat plak ik letterlijk tegen haar been en loop ik overal met haar mee. Ik wil niet dat zij ook op reis gaat.
s Middags krijg ik soep, maar ik lust geen tomatensoep, er is te weinig vlees in. Als ik niets anders krijg, zal ik ze maar opeten. Na het eten doen we ons middagdutje. Mag ik bij jou in de zetel ? Neen, Ik mag er niet in. Het zijn nieuwe leren zetels, ze zijn wel mooi, maar ik mag ze niet aanraken. Ik vond die bruine zetels uit stof veel mooier. Die waren zacht, daar mocht ik in slapen. Ik krijg een warm deken om op te liggen en dat is ook zacht, maar ik lig liever bij Colette in de zetel.
Niks aan te doen. Ik zal maar niet verder aandringen ! Waf ,waf, waf Wat is er Zezette ?Zie je niet dat er iemand door je tuin komt met een ladder ? O, die ken ik, het is Luk !
Ha, je hebt gezelschap zegt hij. Kom maar binnen Luk, zegt Willy
Als het vijf uur is gaan we samen koken. Willy drinkt iets met Luk, ik help je wel met koken Colette ! Ik vind al direkt mijn juiste plaatske.Als aperitiefje krijg ik stukjes worst, best lekker !
Tijdens het eten van grote mensen mag ik niet te veel bedelen. Als ik me rustig houd krijg ik nadien de restjes van de tafel en die zijn best lekker. Ik lust witloof, aardappelen en de saus van het vlees. Natuurlijk mag ik hier geen pan likken, dat wil Willy niet !
Nu haal ik met Colette mijn eetkom uit de wasplaats. Ik krijg een blik konijn met korrels en de rest van de soep ! Lekker, lekker !
Na het eten ruimen we samen de keuken op.Terwijl Colette de vuilzak buitenzet ga ik even rollebollen op het gazon. Die lieveling van me heeft het natuurlijk direkt begrepen. Ze wrijft en wrijft me op mijn rug en mijn kop.Ze haalt zelfs een bortstel en borstelt gans mijn rug. In ruil daarvoor krijgt ze van mij een beige haartapijt in haar garage. Daar is ze niet zo blij mee.Toch streelt ze mijn rug . Ik voel me nu veel rustiger. De haartjes die jeukten zijn weg, en de vlooitjes ook. Nu kan ik rustig gaan slapen voor het vuur.
Ik hoor wel het nieuws van zeven uur, maar dat kan me niet schelen. Toch kijk ik met één oog naar de T.V. .Willy en Colette kijken gespannen toe. Nu vliegt er weer een vliegtuig door de torens van Amerika ! Deze namiddag gebeurde dat ook al ! Ik blaf even, maar ik moet direkt zwijgen. Oei, dat ziet er ernstig uit.
De mensen houden hun adem in. Ik kijk ook naar het beeld. Het is precies of heel Amerika ontploft. Niemand heeft nog aandacht voor mij. Ze praten over terroristen. Wat dat zijn weet ik niet, ik heb er geen aandacht voor. Ik zal me maar rustig houden.
Ik geniet van de warmte en de rust. Wanneer het pikdonker is gaan we naar huis om te slapen. Ik ben wel een beetje bang alleen in dat lege huis.
Soms hoor ik ook vliegtuigen. Kunnen die tegen ons huis vliegen ? Zou ons huis dan ook ontploffen ? Ik ga eens in de keuken kijken, en drink een beetje water.
Dan kruip ik terug in mijn zetel en draai en keer. Het moet al lang nacht zijn vooraleer ik de slaap vind.
De zon is nog maar amper te zien, of mama komt al naar beneden.
Ze draagt een grote zak.
Ze streelt me en we eten samen een boterham met kaas.
Je krijgt een lekker beentje zegt ze, maar ik lust die lekkere beentjes niet.
Ik betrouw het zaakje niet zo goed, want ze leest niet in de krant.
We gaan terug naar mijn zetel en ze spreekt zacht : slaap nog maar een beetje Zezetteke !
Dat ga ik nu maar doen.
Ik hoor hoe de deur dicht gaat.
Ik sluit mijn ogen, maar niet mijn oren.
Een auto vertrekt !
Dan wordt alles stil.
Het is al goed licht en wat warmer, de deur gaat open.
Ik rek mijn achterste poten eens goed uit en ga eens kijken wie er is.
Neen, het is niet mama, het is Colette.
Ze streelt mijn kop, mijn buik, mijn rug.
Colette heeft koffie gemaakt, dus er komen koekjes !
Niks van !
Ze wil mij een boterham met paté geven, maar ik hou mijn mond goed dicht, mijn ogen op spleetjes en mijn kop draai ik de andere kant op.
Wat denkt ze wel, ik eet bij haar toch altijd koekjes !
Ze blijft gewoon zitten en na een poosje geeft ze mij een stukje kaas.
Dat is al beter, maar wacht eens, misschien is het nog te vroeg voor koekjes, want ik heb nog geen beentje gegeten.
Ik zal dus nu maar de boterham met paté opeten.
Goed zo Zezetteke, zegt ze nu wat drinken en dan krijg je een lekker botje !
We gaan samen in het salon, zij leest in de krant en ik knabbel wat op mijn beentje.
Na een poosje zegt Colette :Kom Zezette we gaan eens wandelen !
We maken een lange wandeling en lopen langs de tuin terug naar binnen.
Ik krijg een mooi deken om op te liggen, maar ik lig liever op het witte tapijt.
Ik knabbel mijn beentje verder, zij leest een boek.
De deur gaat open.
Willy komt binnen.
Ik loop even tot bij hem, maar hij kijkt mij niet aan.
Moet die hond hier heel de tijd blijven ? vraagt hij.
Hij kan toch niet altijd alleen thuis liggen zegt Colette.
Oei, dat zit niet pluis, ik denk dat er iets niet klopt.
Waarom zou ik alleen thuis zijn, waar is mijn mama ?
Mijn beentje smaakt plots niet meer.
Ik ga aan de deur staan, en begin te blaffen.
Wil je me terug naar huis brengen ? vraag ik aan Colette.
Ja hoor, ze begrijpt me wel.
We gaan mijn balletjes halen en spelen een lang spel.
Dan wil ik echt binnen, want ik wil onder mijn bank liggen en op mijn mama wachten.
Hoelang ik geslapen heb weet ik niet precies, maar ik hoor de sleutel in de deur !
Het is Colette !
Kom zegt ze het is al vier uur geweest.
Ik spits mijn oren en roef daar gaan we !
Ik ruik de koffie als ik binnen ga.
Willy zit in de garage aan iets te knutselen.
Ik krijg lekkere koekjes, niet te veel, want ik mag niet te dik worden !
Het zijn heel, heel lekkerke koekjes, die komen zeker weer van tante Irène !
De zon is al weg, als we naar huis gaan.
Ik wil eens goed geknuffeld worden.
Ze doet het zeer lief, ik geniet er echt van.
Weet je Colette, ik krijg wel een beetje honger ! Natuulijk weet ze dat.
Ik krijg een vers blik vlees en korrels.
Ze blijft nog wat lezen in haar boek. Ik knabbel wat aan mijn beentje.
Helemaal eet ik het niet op, ik wil het aan mama tonen.
Na een tijdje gaan we slapen. Colette maakt mijn bed, sluit de gordijnen, en dekt mij toe.
Ik ben wel moe en slaap rustig in !
Zou het al ochtend zijn ? Er is iemand aan de deur, ik hoor het slot knarsen.
Mama is niet van de trap gekomen, wie zou daar zijn ?
Slaapdronken waggel ik de gang in. Ik rek mijn achterpoten uit en geeuw zo hard ik kan.
Colette geeft me een dikke knuffel, het wordt een lange streling, dat doet goed !
Waar is mijn mama, ? O, die is op vakantie ! En ik dan ?
Jij bent ook op verlof, jij mag nu bij mij wonen ! Kom we gaan ontbijten !
Samen als twee vrienden steken we de straat over.
Willy is nog niet te zien, slaapt die nog of is hij al weg ?
In de keuken ruik ik de restjes van kip. Snuf snuf, dat zie ik wel zitten.
Colette wil mij een boterham met paté geven. Hélaba, dat zal niet lukken hoor, kijk eens op dat bord hier, dat is wat anders !
Gelukkig verstaat ze mijn hondentaal en krijg ik een lekker kippenbotje ! Ja, ik krijg er nog een ! Hmm, hmm, krak, krak, ik lik het bord, wat wil zeggen : alles is op !
Dan lust ik nu wel een boterham met paté. Die krijg ik niet meer.
Genoeg is genoeg zegt Colette.
Ik heb nu begrepen dat zij enkele dagen voor mij zal zorgen en ik zoek niet meer naar mijn mama !
Mama dweilt de keuken, maar laat de tafel voor de kast.
Wat gaat er nu gebeuren ?
Is er een feest ?
Snuf snuf, ik ruik geen eten !
Ze gaat de deur uit.
Ik lig onder mijn bank en wacht geduldig af.
Daar is de auto !
Waf, waf, ik zie je wel !
O, tante Irène is er ook bij, joepie !
Mama komt alleen binnen.
Ik moet direkt in het bureel.
Wat gebeurt er nu ?
Vanuit het venster zie ik tante Irène uit de auto stappen.
Mama helpt haar. Waarom heeft tante nu twee stokken bij ?
Gaat ze me slaan ?
Was ik stout ?
Ik begrijp er niets van.
Met die twee stokken stapt ze voetje voor voetje binnen.
Waarom is ze zo bleek ?
Zou haar buik ook pijn doen ?
Ik hoor mama de tafel en de stoel verschuiven.
Zet je hier maar neer, zegt ze.
De kast langs de ene kant, het tafeltje langs de andere kant, zo kan Zezette niet bij jou !
Wat heb ik nu verkeerd gedaan ?
Nu mag de deur open.
In mijn kom liggen lekkere hapjes !
Die eet ik vlug op.
Ik heb eerst geen oog voor tante Irène.
Nu zie ik het pas.
Ze heeft een wit been.
Ha, daarom heeft ze twee stokken, nu moet ze ook op vier pootjes lopen.
Ik mag niet aan dat been snuffelen.
Ik blijf maar rustig op mijn mat liggen, anders wordt mama boos.
Ik hoor dat tante gevallen is, waarom loopt ze niet altijd op vier poten zoals ik, dan zou ze veel minder omvallen, de mensen willen altijd op hun achterste poten lopen en zo vallen ze natuurlijk gemakkelijk om.
Ik geef ze een lief likje, dan zal dat wit been wel vlug genezen zijn !
Ik krijg van Colette een paar sloefjes in been om op te knabbelen.
Terwijl zij champagne drinken peuzel ik die lekker op.
Oesters lust ik niet, maar een lekker gebakje gaat er vlug in !
Nieuwjaar vind ik best, maar de andere donkere dagen van de winter slaap ik veel.
Ik voel me niet zo best.
Mijn buik doet pijn. Neen, ik heb niet te veel gegeten !
Hij is wel zeer dik en zwaar . Zou er misschien weer kleine hondjes in mijn buik wonen ?
Ik voel niets kittelen of bewegen
Mama neemt me mee naar de dokter.
Dat ziet er niet zo goed uit. De dokter duwt op mijn buik, en dat doet pijn. "Ik vermoed een schijnzwangerschap" zegt de dokter. Een schijnwerper, ja , dat ken ik , dat is een heel groot licht , maar een schijnzwagerschap daar heb ik nog nooit van gehoord. De dokter duwt nog eens; Ik kreun even.
Zo Zezette, zegt de dierenarts, we gaan eens eventjes binnen in je buik kijken.
Oei, oei, wat zal hij nu doen ?
Wil je erbij blijven ? vraagt hij aan mama.
Ik kijk haar hoopvol aan, en ze zegt : ja, natuurlijk wil ik dat !
De man legt mij op een zwarte tafel.
Ik moet heel stil liggen, met mama naast mij gaat het best.
Ik zie een wit licht op mij neerkomen. Zou dat die schijnwerper voor de zwangerschap zijn ?
Gaat de dokter mij open snijden ? Hij gaat me toch geen pijn doen ?
Hij geeft me een spuitje.
Alles wordt donker en ik wil slapen. Ik voel helemaal niets meer.
Mama komt mij halen.
Mijn buik is veel dunner maar ook mijn buikharen zijn weg !
De operatie is goed gelukt zegt de dokter ' het gezwel weegt zeker meer dan twee kilogram . Zezette mag mee naar huis. !
Er verandert niet veel. Mijn dagen kennen hun gewoon gangetje.
Mama gaat naar haar werk. Ik slaap en wacht op haar.
Wanneer ze lang wegblijft komt Colette om met mij te wandelen. Weet jij niet wie Colette is ? Zij is de buurvrouw van hier rechtover.
Ik vind haar wel lief. Soms ga ik met mama bij haar op bezoek. Dan krijg ik lekkere hapjes. Bij Colette woont Felix. Felix is een kat. Die mag ik helemaal niet. Ze ziet er niet vriendelijk uit. Als ik binnenkom loopt ze steeds naar boven, maar vanop de trap kijkt ze me vals aan. Dan ben ik er helemaal niet gerust in. Katten zijn niet te vertrouwen.
Ik denk terug aan het gevecht met Bolleke. Bolleke is de mooie witte kat van de buren. Op een dag ga ik wandelen met mama en zie ik Bolleke. Ik loop daar natuurlijk direct naartoe. Ze springt in een lage boom, maar als ik dichter kom geeft ze mij een ferme klauw. Met haar scherpe nagels haalt ze gewoon mijn oor open. Het bloed loopt zomaar langs mijn kop. Mijn mama moet met mij naar de dokter. Na een dag was het alweer beter. Maar dicht bij katten kom ik niet meer. Ik jaag ze wel de bomen in. Dan staan mijn rugharen recht omhoog. Van woede ? Neen, omdat ik zelf zeer bang ben. Dat geef ik natuurlijk niet graag toe, want ik ben de grootste !
Wat ik zeer leuk vind, zijn de fietstochtjes met Colette.Samen fietsen we de straten rond, ik kan dan zeer hard lopen en dat is zeer prettig !Onze straat is daar bijzonder voor geschikt.Hier komen niet veel autos.Alleen de buren die hier wonen, en die rijden niet hard.Wanneer ik ergens een konijn of een kat zie ruk ik me los en moet ze me laten lopen, ik kom wel vlug terug.
Michaël komt ons elke week opzoeken.Mama maakt dan lekker eten klaar en dan mag ik natuurlijk ook mee smullen.
Zaterdag en zondag komt tante Irène.Tante woont in een home.Ze heeft een mooie kamer, maar daar mag ik nooit naar binnen. Als ze naar mij komt heeft ze altijd een grote tas bij zich. In die zak zitten doosjes.Daarin zitten altijd lekkernijen voor mij.Er is een doosje met vlees, één met koekjes, één met kaasjes Ik geef ze dan een likje en een poot en dan is ze blij.Ook als we gaan eten blijf ik dicht bij haar.Haar hand komt telkens onder de tafel en dan stopt ze me wat lekkers toe.Mama is dan boos, want ze vindt dat tante Irène het zelf moet opeten.Ik vind het best zo ! Daarom ben ik ook zo dik.
Helly noemt me soms een dik kalf, maar daar kan in niet om lachen.Tess is natuurlijk niet zo dik.Die heeft ook geen tante Irène !Hij krijgt alleen maar droge brokken en een beetje vlees.Ik zou niet graag bij Tess wonen.Ik ben graag bij mijn mama.s Avonds mag ik op haar schoot T.V. kijken.Soms leest ze een boek bij de open haard, dat is lekker gezellig !Daarna mag ik mee naar boven.Dan slaap ik naast haar in papas bed.Als het koud is mag ik aan haar voeten liggen, dat is heel warm.Als ik gans het bed wil veroveren moet ik weg.Zij kan toch in mijn bed gaan slapen, waarom moet nu iedereen zijn eigen bed hebben ?
Ik hoor de sleutel in de voordeur knarsen. Ik ga naar beneden.
Ah, Zezetteke !
Vlug neem ik mijn beentje, en breng het mama als geschenk.
Waar is papa ? Louis, joechoe ! Ik ben thuis ! Geen antwoord
Kijk Zezette, een nieuwe tafeldoek, zullen we maar alvast de tafel dekken ?
Papa zal het mooi vinden ! Is papa weggegaan Zezette ? Misschien is hij bij de buren.
Ik loop naar de trap en blaf. Doet papa nog zo lang zijn turnoefeningen ? Of slaapt papa misschien ?
Waf ik denk dat hij slaapt, want hij wil niet met mij spelen !
Samen gaan we kijken. Er brandt geen licht in de kamer.
Door de openstaande deur komt een schim van het T.V. licht. De stem van de man op de T.V. klinkt hard. Dat is raar, waarom ligt papa nog altijd op dezelfde plaats op de grond ?
Mama knipt het licht aan. Ze kijkt geschrokken.
Ze gaat op haar knieën naast papa zitten, neemt zijn hand en schudt zacht aan zijn schouder.
Louis, wat is er ? Je ligt hier zo raar ! Ze loopt naar de telefoon en belt Michaël.
Kom vlug, zegt ze er is iets ergs met papa ! Ik denk dat hij dood is !
Ze belt ook Thérèse ! Thérèse is de buurvrouw, die is er binnen de vijf minuten.
Kom eens kijken, zegt mama , ik denk dat Louis dood is.
Samen kijken ze naar papa. Roep maar een dokter zegt Thérèse, Louis is dood !
Michaël komt de trap op gerend. Hoe kan dat nu ?De T.V. staat nog aan, mama zet hem uit.
Roerloos ligt papa daar, de cronometer is nog om zijn arm.
Zijn fiets staat niet op zijn plaats.Misschien was de inspanning te groot zegt mama.
Papa beweegt niet. Is dat nu dood zijn ?
Mama spreekt aan de telefoon. De dokter komt binnen.
Het spijt me, zegt de dokter, we kunnen inderdaad niets meer voor je man en vader doen !
Zijn hart heeft het begeven.Ik denk niet dat hij geleden heeft.
Hij is vrij plots gestorven.Waarschijnlijk heeft hij na zijn wandeling, een te grote inspannig gedaan.
Er komt een zwarte auto in de straat.Er staan lichtjes bovenaan.Twee mannen komen binnen.
Samen met mijn broer gaan ze naar boven.Ze dragen een groot, zwaar deken naar beneden.
Daarin ligt mijn papa.Ze leggen papa in een grijze kist, en nemen hem mee.
De lichtjes van de auto gaan branden.Ze rijden de straat uit.
De korrels smaken me niet.Waar is het lekkere eten van papa ?
Ik loop nog eens naar boven. Niemand te zien. Papa is weg !
s Morgens is Michaël eerst wakker.
We ontbijten met ons drieën. Arthur is de vorige maand door de kat opgegeten.
Mama drinkt alleen haar thee.
De meneer van de zwarte auto staat weer aan de deur.Hij heeft een boek bij zich, een boek met plaatjes. Mama en Michaël bekijken de plaatjes en kiezen.
Ze praten en schrijven.Niemand kijkt naar mij. Ze vergeten met mij te spelen.
Ik regel verder alles zegt de meneer. Mama weent stilletjes. Michaël legt zijn arm rond haar schouders .Zo zitten ze, minuten lang
Mama draagt haar mooi zwart kleed. Michaël zijn mooi pak met donkere das.
Tot straks Zezette zegt mama. Waar gaan ze naartoe ? Ze rijden weg in de auto van Michaël.
Ze laten mij alleen achter. Ik kruip onder mijn bank en wacht
Ik hoor stemmen en voetstappen. Plots komen er veel mensen binnen. Het was een mooie begrafenis zegt de man van papas zus. Ik vind een begrafenis nooit mooi zegt Michaël.
Wel ben ik blij dat we zijn muziek konden spelen, dat was dan toch een waardig afscheid.
Ik vond die muziek prachtig, zegt Jan.
Mama zucht :Al de buren waren in de kerk.
Willy zei : We zullen Louis missen, vooral zijn wijze raad.
Colette : we zullen er altijd voor je zijn !
Vooral de aanwezigheid van Nicole en Pierrot, ontroerde me diep.
Ze hebben lang naar de kerk moeten zoeken.
Ze kwamen van zover en waren bij een andere kerk.
Ze praten nog wat en drinken nog een glaasje.
Het wordt al donker wanneer de mensen buiten gaan. Nog veel sterkte, zeggen ze.
Michaël blijft nog wat bij mama.Ze praten niet zo veel. Ze zitten gewoon bij elkaar.
Dan vertrekt ook Michaël, tot woensdag zegt hij.
Ja, Zezette, zegt mama, nu zijn we nog met ons tweetjes !
Dus, papa is voor altijd weg ? Moet ik nu op je passen, mama ?
De dagen schuiven langzaam voorbij. Ik voel me goed.
Mijn dagen verlopen volgens hetzelfde patroon.
Mama staat het eerst op. We ontbijten samen. Arthur ontbijt samen met ons.
Arthur is onze vogel.
Hij mag uit zijn kooi, krijgt stukjes toast op een bordje en komt die aan tafel oppikken.
Nadien gaat hij terug in zijn kooi, of vliegt wat rond in het huis. Ik heb er niet veel last van, hij is immers maar een vogeltje. Ik geniet van mijn toast met kaas of vlees.
Wanneer Arthur mijn toast wil pikken, blaf ik even en weg is hij.
Na het ontbijt gaan we balletje spelen.
Dat vind ik een prettig spelletje : we nemen twee ballen mee naar buiten.
Mama gooit de bal weg, ik zoek hem.
Ik breng de bal bij mamas voeten, en zij gooit de tweede bal.
Ze raapt de eerste bal vlug op, en die gooit ze opnieuw weg.
Als ik vlugger dan zij de bal opraap, en dus de twee ballen heb, ben ik gewonnen.
Dan brengen we de ballen binnen en maken we onze ochtendwandeling.
Na de wandeling krijg ik een botje.
Mama gaat naar de balletschool, ik rust, en wacht op papa.
Als papa beneden komt toon ik fier mijn beentje.
Ik eet het meestal niet op, want ik bewaar het tot mama s avonds thuiskomt.
s Namiddags doen wij samen ons hazenslaapje. Papa kan s nachts niet goed slapen, dan kijkt hij T.V. of leest hij een boek. Daarom geniet hij van zijn middagdutje. Daarna gaat hij naar boven en doet zijn oefeningen. Papa kan zeer goed turnen. Terwijl hij op de hometrainer fietst kijkt hij naar de T.V.. Soms kijk ik met hem mee, maar meestal lig ik op het tapijt te slapen.
Ik ben blij wanneer we naar beneden gaan, want dan gaan we eten maken.
Mama komt tussen zes en zeven uur thuis.
Dan is de tafel al gedekt, en roert papa in zijn potten.
Mijn papa is de beste kok van de wered. Ik krijg soms lekkere brokjes, daarom blijf ik dicht bij hem terwijl hij kookt.
Na het avondmaal kijk ik met mama T.V., of ga ik slapen.
Ik ken elk geluid van het huis. Als alles stil is hoor ik de tik tak van de grote staande klok in de gang. Ik hou van dat geluid, ik vind het zalig.
s Woensdags is het altijd feest. Dan komt mijn grote broer op bezoek.
Tante Irène komt soms op zondag. Dan wordt er veel verteld. Ik begrijp niet altijd waarover ze spreken. De koekjes die ze eten, ja, daar begrijp ik alles van. Ik word te dik, zeggen ze, maar dat liedje hoor ik al vele jaren.
Vandaag is de dag anders dan anders.
Het is namiddag.Papa kijkt boven T.V., ik hoor het draaien van zijn fiets.
Ik lig onder mijn bank en doe mijn dutje. De klok in de gang slaat zes maal.
Nu gaat mama komen.
Maar, waarom is papa nog niet in de keuken ? Ik zal eens vlug gaan kijken.
Hé, papa waarom lig jij hier op het tapijt. Kan je niet in je zetel slapen, of op het bed ?
Word maar eens vlug wakker, want mama komt ! Ik blaf en blaf zo luid ik kan, maar er beweegt niets. Ik snuffel aan zijn oor, lik zijn kaak en leg mijn poot op zijn arm.
Allé papa, wil je me plagen ? Is dat je nieuw spelletje misschien ?
Waarom zijn je ogen dicht ? Wil je niet naar me kijken ?
Kom papa, sta nu toch op. Ik trek even aan zijn broek, maar hij wil niet recht.
Van al dat gepraat krijg ik dorst. Ik slenter naar de keuken. He, wat ruik ik hier ? Ik kijk op het aanrecht en zie er lekkere kalfssneetjes liggen. Hmm, dat lust ik wel Het is nu of nooit denk ik. Eerst ruik ik even, ik wil wel eens proeven. Ik lik en neem een hap. Wat is dat lekker zeg ! Het sap druipt langs mijn kin. LIK, LIK ! Ik eet vlug het eerste sneetje op. Ik ga me eens even rekken, ja hoor, er ligt er nog één ! Met mijn poot haal ik het tweede stuk vlees op de grond en het smaakt me heerlijk Op dit ogenblik komt mijn baas de keuken in. Hij wordt paars van woede. Rot beest ! brult hij jij hebt mijn vlees gepikt. Hij loopt de garage in en komt terug met een zweepje. Hij klopt op mijn rug. Ik jank en jank alsof ik word doodgedaan. Michaël en mama komen de keuken in gelopen. Wat is er hier aan de hand ? Jouw rotte hond heeft mijn vlees gepikt brult papa. Michaël ziet de stok in papas hand. Hij neemt die af en breekt hem stuk op zijn knie. Er zijn andere methodes om dat dier het stelen af te leren zegt hij. Papas ogen worden zwart van woede. Mama staat er stil bij. Nu is de maat vol ! zegt hij. Ik heb er meer dan genoeg van.
Ofwel gaat dat beest buiten, ofwel ben ik weg ! Hij gaat in zijn bureel, de deur valt met een smak dicht en alles wordt muisstil.
Ik kruip met hangende pootjes in mijn nest. Niemand bekijkt me. Ik weet dat ik me nu heel stil moet houden. Ik hoor mama praten. Ze wil mij morgen terug naar Veeweiden brengen. Moet ik echt weer naar het asiel ?
Het was toch geen goed idee om éérst te eten, honden eten altijd na hun baasjes ! Ik ruik geen eten. Er wordt niet gekookt ! Ik blijf stil in mijn schuiloord.Ik durf niet te slapen. Ik wacht en wacht !
Als Michaël buiten gaat kijk ik hem schuchter aan. Ze zal haar lesje wel gehad hebben troost hij mama. Hoe het verder moet zullen we morgen wel zien.
Het is al pikdonker als ik papa voorbij zie schuiven. Hij bezoekt het kleine plaatske. In de keuken neemt hij een nieuwe fles wijn. Hij heeft zeker nog dorst, want hij heeft niet gegeten.
De nacht duurt lang, zeer lang.
Zoals altijd komt mama eerst beneden. Ze streelt me even maar ik loop weg . Mijn rug doet pijn ! Ik wil niet eten, want ik ben bang, ik krijg geen hap door mijn keel. Mama eet ook niet veel. Ze drinkt alleen wat thee. Ze zit er wat bleekjes bij. Hoe gaat het aflopen Zezette ? vraagt ze . Misschien neem ik je seffens mee. Papa komt de keuken binnen. Hij zegt niets, maakt koffie en drinkt die op zonder één woord.
Als dat maar goed afloopt denk ik.
Na een poos vraagt mama : Zal ik Zezette mee naar Antwerpen nemen ? Boef, zegt papa, laat ze maar, voor mij hoeft het niet ! Oef, dat was op het nippertje ! Er valt een pak van mijn hondenhart !
Ik mag blijven ! Ik zou papa wel een likje willen geven, maar mijn hondenverstand zegt dat het nu niet het goede moment is Ik lik eventjes de hand van mama en die geeft mij een knipoogje. Tot vanavond zegt ze. Ze neemt haar handtas en vertrekt naar haar werk. Ik ga voor het raampje staan en kijk tot ze de straat uit is. Nadien ga ik rustig onder de bank liggen. Papa gaat naar boven, hij is ook moe.
Mooie liedjes duren niet lang. Vandaag is het gebeurd . Ik verveel mij dood. Ik ben op zoek naar iets om te spelen. Mama blijft zo lang weg. Papa kijk boven T.V. . Ik ben aan de deur gaan luisteren. Eerst dacht ik dat er iemand bij hem op bezoek was. Toen hoorde ik de stem van de man op de T.V. Wat moet ik nu doen ? Ik slenter wat door het huis. Onder de vestiairkast vind ik een schoen van mama. Ik mis haar zo. Die schoen ruikt zo lekker. Ik voel dat hij van mama is. Eerst lik ik er aan. Dan bijt ik erin . En verder en verder Hoe lang ik op de schoen heb geknabbeld weet ik niet .
Plots gaat de deur open en mama komt binnen. Wat doe jij nu roept ze, dat zijn mijn beste schoenen, stomme hond. Oei,oei, nu ben ik plots een stomme hond. Begrijpt zij dan niet dat ik lief voor haar wil zijn en enkel een beetje met haar schoen wou spelen ? Mensen kunnen soms hard zijn !
Papa kan er helemaal niet om lachen. Ik krijg een trap , en vlieg de tuin in. Van het lekkere eten krijg ik niks. Ik ben gestraft. Het zijn droge brokken. Ik eet er een beetje van, ik ben dik genoeg, één dag zonder eten is helemaal geen probleem !
Ik lig onder mijn bank en pruts een beetje aan het behang. Hé , dat is leuk ! Het papiertje wordt groter en groter. Ik vind het een prettig spelletje. O, kijk nu eens aan, er zit nog een ander papiertje onder. Dat haal ik er ook maar af. Ola ik hoor voetstappen, zou ik dat wel mogen doen ? Ik zal maar vulg op de papiertjes gaan liggen, dan merkt niemand iets.
Vandaag is de baas eerst beneden. Waarom vloekt hij nu weer ? Hij ziet het behang in de gang liggen. Hij roept mama en het ziet er niet pluis uit. Kijk nu toch wat die stomme hond nu weer heeft uitgehaald roept hij. Nu begint ze al het papier van de muur te trekken. Hoe kon ik nu weten dat het verboden is om papier te plukken.
Ik vlieg de garage in. De deur blijft op een kier, maar ik durf me niet te bewegen. Ja, zegt mama, nu moeten we de gang maar weer eens behangen, er is nog papier in de kist. Allemaal goed , zegt papa , maar wie is we ? Mama lacht en samen eten ze hun toast !
Het is druk. Papa loopt heen en weer. Hij haalt de ladder uit de garage , neemt een emmer met water en doet er poeder in. Terwijl hij flink roert wordt het water juist pap. Papa gaat naar de tafel en knipt van een grote rol papier lange panden. Wat gaat hij nu inpakken ? Met een dikke kwast smeert hij de pap op het papier. Dan klimt hij op de ladder , en plakt het papier tegen de muur . Moet ons huis ingepakt worden ? Nu zie ik het , dat is behangen, de muur is terug gemaakt, hij is weer mooi ! Er ligt een stuk papier met pap op de grond. Ik wil daar wel eens van proeven. Hum, niet slecht. Ik ga ook eens van de emmer met pap likken, dat zal toch wel mogen . Ik lik en lik, want ik vind het smakelijk. Domme hond, wat haal je nu weer uit zegt papa, seffens ben je ziek ! Ik voel me inderdaad niet al te best. Ik lig onder de keukentafel en die begint zo wat te draaienµ Mijn maag doet pijn, en ik denk dat ik ga kotsen. Ik wil nog naar buiten om wat gras te eten maar te laat Mijn baas kan er helmaal niet om lachen. Hij ziet groen van woede. Mama komt thuis. Ze kan niet direkt binnen, want de ladder staat nog voor de deur. Neem die vieze hond mee, zegt papa, nu heeft ze weer de behangerslijm zitten likken. Zie ze daar nu, lijkbleek !
Mama legt een deken in de wagen, en daarboven een plastiek. Ik moet daarop . Samen rijden we weg. Ik voel me kotsmisselijk, maar ik slik en slik. We komen aan een groot huis. Hier woont de veearts zegt mama. Die veearts duwt op mijn buik en ik krijg een lekker drankje. O wee, het drankje is maar juist binnen, en alles wil eruit ! Ziezo, zegt de arts, veel last gaat ze er niet meer van hebben, enkele dagen diaree en alles is achter de rug. Met die jonge dieren beleeft men soms rare dingen.
Ondanks alles voel ik me lekker in mijn nieuwe thuis. Ik ben nooit alleen. Mama gaat werken. Papa blijft bij mee. Hij leest in boeken of werkt in de tuin . Op woensdag voel ik mij altijd het best. Dan komt mijn vriend op bezoek. Ik lig al een ganse dag op hem te wachten. Ik hoor zijn auto in de straat , en blaf hem vrolijk goede dag. Hij is vroeg vandaag, zegt mijn mama. Samen met papa gaat hij in de salon. Zij praten over hun reizen. Ze spreken over Indianen. Indianen zijn mensen met geschilderde gezichten en met pluimen op hun hoofd . Ze kunnen met hun snelle paarden heel vlug lopen door de uitgestrekte prairie. Dat heb ik allemaal op T.V. gezien ! Ja, zucht mijn baas, ik droom nog altijd om daar eens te komen Misschien kunnen we er wel eens samen naartoe zegt Michaël. Weet je wat , papa , ik breng je al een computer, ik leer je e-mailen, zo kan je dan praten met je indianen . Dat is een goed idee. Papa gaat even naar de keuken , hij bereidt het eten voor . Mama zit aan de tafel en legt de laatste hand aan haar schilderij : Jézus Super Star. Ik vind het mooi, mama zegt Michaël. Wanneer maak je eens een olieverf schilderij ? Ik weet niet of ik daar al aan toe ben zegt ze, ik heb daar nog te weinig tijd voor, later misschien. Ze legt het schilderwerk op het bureel, ik weet dat ik daar niet mag aankomen. Samen gaan ze in de zetel zitten en nemen een drankje. Ik krijg natuurlijk lekkere hapjes. Ze praten over ballet Ik spits mijn oren want ik ken niks van ballet. Ik hoor dat mama een grote danseres is geweest. Ja, ja zegt papa , ze was een echte ster ! Wat ? Heeft mama in de sterren gedanst ? Daar wil ik alles over weten ! Ik kruip dicht bij hun voeten en spits mijn linker oor . Zij is tot 1971 sterdanseres gebleven. Ik denk niet dat ze in de sterren danste, want ik hoor dat ze in veel landen zijn geweest. Het was een mooie tijd zegt papa.
De dagen volgen elkaar op.De sneeuw verdwijnt. De zon wordt warmer, er verschijnen katjes aan de bomen. De blaadjes komen te voorschijn. De narcissen bloeien in de tuin.
Elke morgen wacht ik op mijn mama. We ontbijten samen. Dan maken we een wandelig.
Mama vertrekt naar haar school. Ik krijg een botje om op te knabbelen.
Dan komt mijn baas te voorschijn. Soms ontbijt hij. Eerst leest hij zijn krant. Dan werkt hij in zijn bureel. Ik mag hem niet storen.
Ik loop wat door de tuin, of slaap onder de bank. Soms verveel ik me. Dan wil ik weer alles stuk bijten. Ik knabbel wat op mijn beentje, of speel met mijn oude pantoffel. Van de stoelen blijf ik liever af, anders
Ik wil hier helemaal niet weg, ik voel me hier als een princes. Een Zezette als princes !
Wanneer de baas zijn potten klaar zet om te koken weet ik dat mijn mama komt. Ik wacht op haar voor het raam. Als haar auto de straat inkomt blaf ik vrolijk. Dan draait de baas het vuur hoog, want hij weet dat mama er is.
Na het eten kijken we samen T.V.. Ik mag in de zetel bij mama. Soms mag ik op haar schoot, daar lig ik zeer graag.
Nu het volop lente is werkt papa in de tuin. Ik mag meehelpen, maar ik stoor hem liever niet. Als hij met de machine lawaai maakt ben ik altijd bang. Dan blaf ik zo luid ik kan.
Gisteren is er iets ergs gebeurd. We zijn buiten in de tuin. Mama, papa en ik. Er komt weer die rode auto in de straat gereden. Er komt een vrouw uit en die prutst aan elke brievenbus. Ze steekt er briefjes in . Wanneer ze aan de onze komt blaf ik zeer luid tegen haar. Ze roept tegen papa : hou die straathond bij, of ik neem hem mee naar Boom om ze te laten opeten ! Dat is iets teveel ! Papa wordt zeer boos. Hou even je mond zegt hij, dat beest doet niets ! Mama wil mij binnenhalen als plots die rode auto achteruit komt gereden om ons aan te rijden. Nu wordt papa nog bozer. Hij wil naar de vrouw gaan, maar mama houdt hem Op hetzelfde ogenblik spuwt de vrouw in mamas gezicht. Die loopt binnen om zich te wassen en neemt me mee. Ik ben er niet helemaal gerust in. Zal ik papa gaan helpen, en die stoute vrouw eens goed in haar kuiten bijten ?
De deur is dicht. Ik ben niet dom. Van voor het raam in het bureel kan ik alles goed zien.Ik hoor hoe papa roept, aan zijn bewegingen zie ik dat hij nu pas goed boos wordt. Die mensen zijn echt brutaal, zegt papa wanneer hij binnenkomt We kunnen Zezette maar beter binnenhouden als zij in de straat zijn.
Mama gaat werken.
Ik blijf nog lang voor het raam staan kijken, maar er is niemand te zien.
Het wordt Pasen.
Ik hoor mama aan papa vertellen : Volgende week moet ik met de school mee naar Parijs. Kan jij voor Zezette zorgen ? Papa antwoordt : dat zal dan wel moeten zeker. Ze is gelukkig nogal kalm bij mij. Ik heb er helemaal geen last van.
s Avonds komen Luk en Helly op bezoek. Tess is er niet bij. Ze spreken met mama en papa in t salon. Als ze naar huis gaan hoor ik papa zeggen : Breng hem dan maar hierheen, ze kunnen beter samen zijn, dan moet ik niet elke dag weg en weer.
Wat heeft dat nu te betekenen ?
De volgende morgen is mama zeer vroeg op. Ze draagt een koffer. Na onze dagelijkse wandeling, gaat ze weg. Au revoir, Zezette zegt ze, braaf zijn bij papa !
Ik ben een beetje triestig, en lig de ganse dag onder de bank. s Avonds krijg ik honger, maar ik ruik niets De baas heeft niet gekookt.
Ik krijg een handvol hondenbrokken met een beetje vlees. Omdat ik grote honger heb eet ik alles netjes op. Brave hond, mompelt papa, eigenlijk heb ik met jou niet veel last.
Oei, het is al ochtend. Wie blaft daar voor de poort ?Het zijn Helly met Tess. Voilà, hier zijn we ! Ik breng zijn kom voor het eten mee. Je weet het wel hé Louis, alleen s avonds een bakje korrels en een halve doos vlees. In de loop van de dag alleen water. Ja, ja , zegt papa daar zorg ik wel voor.
Joepie, eindelijk een speelkameraad. Ik ben al wat groter en sterker geworden. Nu kunnen we heerlijk samen ravotten en spelen. Kom Tess, we gaan even buiten kijken. Het is heerlijk zonnig weer. Tess is weer moe, hij wil slapen. Hé, slaapkop, sta eens vlug recht ! Kom we gaan wat leut maken. Ik snuffel aan zijn snuit, lik zijn oor, allé Tess, ben jij een man ? Hef eens even je poot op, ik ben toch een meisje ! Wil jij met mij niet vrijen Tess ? Ruik ik niet lekker ? Weet jij niet hoe je dat moet doen ? Ik zal het je eens tonen. Kom, spring maar op mijn rug
Niets aan te doen. Er is in die hond geen beweging te krijgen. Dan pak ik het wel anders aan.
Ik begin wild te blaffen en in de tuin rond te lopen. Ja, nu wordt hij ook wakker. Hij wil mij te pakken nemen, maar nu zal hij toch rap moeten zijn. Hij loopt en gromt van plezier. De droefheid in zijn ogen gaat weg. Jij kan mij lekker niet nemen, Tesske ! Dat zullen we wel eens zien Zezetteke ! We rollen als twee verliefde zottekens door het gras. We nemen grote sprongen.
In onze vlucht merken we niet dat we verschillende bloemen ontworteld hebben. Het kan ons niet schelen.
We zijn verliefd !
Tess gromt en gromt. Hij blinkt van geluk. Zullen we nu eindelijk paren ? Daar heeft hij geen kaas van gegeten.
Moe van al dat gestoei gaat hij gewoon op zijn buik liggen. Val nu dood ! Al bij al was het een prettig spelletje.
Misschien is hij nog te jong !
Wie het helemaal niet prettig vindt is papa. Moet ik daarom zo hard mijn best doen om die tuin netjes te maken ? brult hij. Kijk dat nu aan. Er is precies een wervelwind gepasseerd, of een orkaan die alles vernielde. Je mama zal er zeker niet om lachen ! Ik begrijp zijn boosheid niet.
Na het eten gaan we toch maar rustig liggen. Voor het slapengaan maken we nog een wandeling, en we wachten op de volgende dag.
Vandaag probeer ik een laatste keer om Tess te versieren. Hij vindt me wel leuk, maar tot vrijen komt het niet. Ik ga het hem zelf eens voordoen. Niets aan te doen, ofwel is die hond stom, ofwel voelt hij niets voor meisjes. Moedeloos geef ik het op.
We krijgen van papa ieder een beentje. Ah, ik zal eens vlug het beentje van Tess afpakken. Het lukt mij nog ook. Even later heeft Tess het botje toch terug te pakken. Wat doet hij nu ? Hij graaft een diepe put en verstopt zijn beentje erin. Nu kan ik het niet meer nemen. Dan knabbel ik maar rustig mijn eigen botje op.
Helly en Luk komen Tess halen. Wat hebben die honden uitgespookt roept Luk. Boef, zegt papa, nu weet ik weer wat doen. Ze hebben het best naar hun zin gehad ! Voordat ze naar huis gaan drinken ze nog een glaasje wijn. Wat doet Tess in de tuin ? vraagt Helly. Hij graaft ginds een diepe put. Tess komt met zijn beentje binnen. Ah, hij is toch niet dom !5. DE HONDENSCHOOL.
Vandaag is het zover.
Na het eten mag ik voor de eerste keer naar school !Mama neemt me mee met de wagen. Ik zit rustig achterin. Er zijn veel autos op de baan. We draaien een rustige weg in en aan een groot hek stoppen we. Héla, ze zal mij hier toch niet achterlaten ?
Ik ben zenuwachtig. We stappen een zaaltje binnen. Ik ben zo hevig, mama struikelt bijna over de stoelen, ze kan mij amper houden.
Er zijn veel honden in de zaal. Iedereen blaft op zijn manier. Tess is er ook. Hij is kalm.
De trainer vertelt hoe onze baasjes met ons moeten praten. Dat is prettig om horen.
Na die uitleg mogen we buiten oefenen. Mijn mama oefent met mij. Ze laat mij wandelen en zegt dan assis. Doordat ze aan de lijn rukt weet ik dat ik maar beter ga zitten. Bravo zegt ze.
Dan zegt ze : coucher ! Ze duwt mij op mijn buik. Dus coucher is lig ! Na enkele keren lukt dat aardig.
Na de les drinken we nog iets in de cantine, en dan rijden we naar huis.
Voortaan moet ik op de wandeling om de haverklap gaan zitten en liggen. De buurvrouw denkt dat mijn naam assis is, maar die kent natuurlijk geen frans !
De tweede les is moeilijker. Iedere baas krijgt een bal. Ze moeten het balletje weggooien en de hond aanleren om het balletje voor hen op te halen.
Achter het balletje lopen vind ik zeer plezant.Maar het balletje afgeven ? Warom ? Dat zie ik helemaal niet zitten. Het is juist zoals op de voetbal. Daar lopen die mensen ook achter de bal, en als ze hem hebben schoppen ze die weer weg !
Ik ben niet gek hoor. Ik neem dat balletje in mijn bek, en geef het lekker niet terug. Ja, zegt de hondenleraar, je zult er nog werk aan hebben !
Mijn mama kan wel mensen leren dansen, dus zal ze mij ook wel kunnen opleren. Ik geef het balletje aan mama. Wat denkt die leraar wel !
Nu moet ik elke dag de oefening met het balletje doen.
Soms lukt dat heel aardig. Als ik geen zin heb, komt er niets van in huis. Zo ben ik nu eenmaal ! We gaan elke week naar de school. Ik doe goed mijn best. Ik ben een propere, brave hond ! Iedereen is tevreden !
Vandaag geeft men les over : het eten van de hondZouden we nu lekkere hapjes krijgen ? Vergeet het maar ! De meneer van de hondenschool heeft een groot lichtmachine. Daarmee tovert hij allerlei hondenbrokken op de muur. Hij vertelt aan de baasjes wat ze best te eten geven aan hun dieren. Ik zie geen vlees, geen kippenhartjes, geen lever
Alleen droge brokken en water.
Ik hoop dat mijn mama niet goed oplet. Stel je voor !
Misschien krijg ik nu het lekkere eten van papa niet meer.
De meneer vindt mij wel dik voor mijn leeftijd.
Weet ik veel ! Ik voel mij best gezond. Misschien heeft hij te weinig beweging zegt hij. Ah, wat meer balletje spelen, dat zie ik wel zitten. !
Tijdens de koffie krijg ik van mama geen koekje. Lap, het begint al !
Waarom moeten die grote mensen altijd over eten praten ?
Naast ons zit een meneer met een scheper.
Hij is wel mooi, die hond, maar zo mager.
Krijgt uw hond alleen maar die brokken ?, vraagt mama. Natuurlijk niet, zegt de heer, hij eet de rest van ons eten en s morgens krijgt hij een boterham met vlees. Dat klinkt al wat beter.
Ik wandel wel zon vijf kilometer per dag vertelt de heer. Misschien houdt die beweging hem in conditie. Maar je moet je geen zorgen maken. Labradors hebben nu eenmaal de neiging om vlugger dik te worden.
Eerst had ik een andere naam. Die ben ik vergeten..
Wat er bij mijn eerste baasjes gebeurde ben ik niet vergeten, ik ga het u vertellen.
Ik woon in een mooi huis.
Ik heb een zeer mooie mand om te slapen.
Mijn baasjes zijn lief , ze spelen met mij en strelen me.
Bert, de kleine peuter, trekt me bij mijn oren, maar dat doet geen pijn.
We ravotten samen over de tapijt en dat vinden papa en mama goed.
Kijk, hoe goed ze samen kunnen spelen, zeggen ze dan.
Dan kijk ik ze lief aan en iedereen gaat rustig slapen.
Mijn baasjes gaan elke dag vroeg weg naar hun werk.
Ik blijf alleen.
Ik verveel me in dat grote , stille huis.
Dan zoek ik een kussen om wat te knabbelen.
Dat kussen is mijn konijn.
Ik trek, sleur , schud en knabbel tot er niets dan flarden overblijven.
Als mijn baas thuis komt is hij erg boos.
Ik krijg een stamp en vlieg in de garage.
Als mama aankomt met kleine Bert jank ik heel luid.
Ik wil eruit ! Ik wil spelen !
Kom, zegt mama het is voor jou niet leuk om zo alleen te zijn, maar kussens stukmaken dat kan toch niet ! Speel wat braaf met Bertje in de tuin, dan maak ik lekker wat eten voor ons allemaal.
In de tuin spelen, dat zie ik wel zitten.
Eerst maak ik een grote plas, en dan hollen we door de tuin en rollen we door het gras.
Zal hij naar die kleine niet bijten vraagt papa bezorgd.
Waarom zou ik ? Bertje is toch mijn vriendje !
Het eten ruikt lekker.
In mijn nieuwe kom krijg ik lekkere hondenbrokken en vlees.
De rest van Bertjesbord komt ook nog in mijn kom terecht.
Nu nog eventjes wat drinken en dan kunnen we lekker slapen.
Waarom mag ik nu niet in de kamer van mijn vriendje slapen ?
Die grote mensen houden er ook zon vervelende gewoontes op na .
Dan kruip ik maar in mijn mand en droom vlug van echte konijntjes !
Vandaag verveel ik me weer.
Ik zoek een konijn , maar al de kussens liggen te hoog.
Een pantoffel van papa. !
Ja dat is leuk, daar kan ik nog langer op knabbelen, want die is zeer sterk.
Ik sleur nog aan het laatste stukje als de deur opengaat.
Oei, oei, er gaat wat zwaaien.
De ogen van papa kijken me zeer boos aan.
Ik krijg een trap tegen mijn kukuke, en vlieg de garage in.
Ik hoor papa tegen mama brullen : nu gaat het te ver, ze moet weg !
Och, zegt mama ze is nog jong, en jonge hondjes bijten graag alles stuk, we zullen ze nog een tijdje houden en dan zien we wel of het beter gaat.
Die avond krijg ik geen eten.
Ik slaap in de hoek van de garage, want ik ben gestraft.
Blaffen durf ik niet, want papa is zo boos !
De volgende dagen houd ik mij koest.
Ik slaap veel.
Soms zoek ik iets om te knabbelen, maar ik vind niks !
Dan begin ik maar aan de meubelen.
Als ik de sleutel in de deur hoor, ben ik altijd zeer blij.
Met mijn kwispelende staart kom ik mijn baasjes begroeten.
Ik ben uitgelaten en spring vrolijk tegen ze aan.
Maar o wee
In mijn zottigheid kom ik te dicht bij Bertje en hij valt om.
In zijn val trekt hij het tafelkleedje mee en de mooie vaas valt al rinkelend in duizend stukjes op de grond.
Nu is de maat vol !
Ik mag met de auto mee.
Leuk zeg !
Ik kom aan een groot gebouw en hoor heel veel honden blaffen.
Zou het hier een speeltuin voor hondjes zijn ?
Vader houdt mij aan de lijn.
Ik ben er niet helemaal gerust in.
Als we de grote ijzeren poort binnenstappen, zie ik overal hekken.
Daaracher staan , liggen , of zitten honden en katten.
Ze maken heel veel lawaai.
Een grote man stapt op ons toe.
Vader praat met hem. Zouden ze over mij vertellen ?
Ik voel dat de lijn aan die man wordt doorgegeven.
Die man brengt me naar een hok.
Ik bekijk mijn baasjes .
Zonder om te kijken gaan ze door de grote poort weg.
Ze vergeten mij mee te nemen
Ik blaf zo luid ik kan. Ik hoor Bertje wenen, maar ze keren niet weer.
Vergeten ze mij echt ?
Ik wacht en wacht , blaf en roep, maar ik blijf alleen achter.
Zullen ze mij straks komen halen ?
Uitgeput van het blaffen ga ik in een hoekje zitten.
Het wordt al donker.
Ik durf niet slapen, want ik wacht op mijn baasjes.
Ik sta aan het hek en rek mij zo goed ik kan.
Ik kan de grote poort zien.
De grote man vult mijn kom met brood en koffie.
Ik lust geen brood, en zeker geen koffiebrood.
Ik drink alleen een beetje water .
Dan sta ik weer op wacht.
Ik denk aan mijn baasjes.
Vooral aan mijn vriendje Bert.
Waarom laten ze mij alleen ?
Ook een hondenhart is niet van steen !
In stilte pink ik een traantje weg. Ik buig mijn kop en verstop mijn ogen , ik wil niet laten zien dat ik treurig ben.
Wat hoor ik ?
Voetstappen !
Zou de grote man nu weer eten brengen ?
Iemand komt door de grote poort.
Is het mijn baas ?
Voor mijn hok staan twee jongens.
Kijk Michaël , daar , dat is nog een jonge hond .
Je hebt gelijk , Jan.
Ik rek mij uit zo hoog ik kan.
Mijn buikje druk ik tegen de tralies en ik kijk en blaf.
Hé, jongens zien jullie mij ?
Kunnen jullie mijn baasjes niet roepen ?
Michaël blijft staan.
Hij kijkt me aan met vriendelijke ogen.
Kijkvraagt hij aan zijn vriend, is dat geen lief hondje ?
Bekijk zijn buikje eens !
Zo zacht , en zo rose , ik vind hem wel mooi.
Hoe oud zou hij zijn ?
Waarom kijkt hij zo droef ?
O, kijk ik droef ?
Daar ga ik gauw wat aan doen.
Ik blaf eens vrolijk en kwispel met mijn staart.
Vinden jullie mijn buikje mooi ?
Ik zal het jullie eens goed laten bewonderen
Ik ga op mijn rug liggen met mijn vier pootjes omhoog.
Langzaam beweeg ik mijn staart heen en weer.
Ik hou nartuurlijk vanuit mijn ooghoek de jongens in de gaten,want ik wil niet dat ze weggaan.
De jongens vinden mij leuk.
Zon hond zou ik wel willen zegt Michaël
Zou hij te koop zijn ?
Hij is mooi he, zegt de grote man.
Ja, we vinden hem best aardig zegt Michaël.
Is hij hier al lang ?
Juist toegekomen zegt de grote man, slechts één nacht nog maar.
Is hij soms ziek vraagt Jan.
Helemaal niet zegt de man hij is jong en vol vitaliteit.
Hij is alleen een beetje te speels , en daarom kunnen de eigenaars haar niet in huis laten terwijl ze gaan werken.
Het is een meisje.
Dat hadden we wel gemerkt lachen de twee vrienden, en hoe een meisje ! !
Kunnen wij die hond kopen ?
Ja natuurlijk !
Wel, we denken er nog even over na en je hoort nog van ons.
Denk maar niet te lang zegt de man, zulke dieren zijn vlug weg .
Wat doen ze nu ?
Waarom gaan ze weg ?
Moest die man nu roet in het eten gooien, het ging juist zo goed.
Ik wil best met Michaël meegaan.
Ik voel mij nu al goed bij hem .
Zou hij nog terugkomen ?
Ik blaf nog eens heel luid.
Aan de poort kijkt hij nog éénmaal om .
De grote man brengt een kom met hondenbrokken.
Ik heb wel honger, maar ik kriijg geen brok door mijn keel en laat het eten staan .
Vandaag heb ik een nieuwe blog aangemaakt. U bent van harte welkom ! Ik zal u in verschillende afleveringen mijn boek ' Dagboek van een Labrador' laten lezen. Het is een echt gebeurd verhaal. Wat er speciaal aan is moet je zelf maar ontdekken; Tot gauw ??? oma
Dagboek van een Labrador (1)
