6 .Terug naar het asiel ? ( tweede deel )

Van al dat gepraat krijg ik dorst.
Ik slenter naar de keuken.
He, wat ruik ik hier ?
Ik kijk op het aanrecht en zie er lekkere kalfssneetjes liggen.
Hmm, dat lust ik wel
Het is nu of nooit denk ik.
Eerst ruik ik even, ik wil wel eens proeven.
Ik lik en neem een hap.
Wat is dat lekker zeg !
Het sap druipt langs mijn kin.
LIK, LIK !
Ik eet vlug het eerste sneetje op.
Ik ga me eens even rekken, ja hoor, er ligt er nog één !
Met mijn poot haal ik het tweede stuk vlees op de grond en het smaakt me
heerlijk
Op dit ogenblik komt mijn baas de keuken in.
Hij wordt paars van woede.
‘Rot beest !’ brult hij ‘jij hebt mijn vlees gepikt.
Hij loopt de garage in en komt terug met een zweepje.
Hij klopt op mijn rug.
Ik jank en jank alsof ik word doodgedaan.
Michaël en mama komen de keuken in gelopen.
‘Wat is er hier aan de hand ?’
‘Jouw rotte hond heeft mijn vlees gepikt’ brult papa.
Michaël ziet de stok in papa’s hand.
Hij neemt die af en breekt hem stuk op zijn knie.
‘Er zijn andere methodes om dat dier het stelen af te leren’ zegt hij.
Papa’s ogen worden zwart van woede.
Mama staat er stil bij.
‘Nu is de maat vol !’ zegt hij.
‘Ik heb er meer dan genoeg van.

Ofwel gaat dat beest buiten, ofwel ben ik weg !’
Hij gaat in zijn bureel, de deur valt met een smak dicht en alles wordt muisstil.

Ik kruip met hangende pootjes in mijn nest.
Niemand bekijkt me.
Ik weet dat ik me nu heel stil moet houden.
Ik hoor mama praten.
Ze wil mij morgen terug naar Veeweiden brengen.
Moet ik echt weer naar het asiel ?

Het was toch geen goed idee om éérst te eten, honden eten altijd na hun baasjes !
Ik ruik geen eten.
Er wordt niet gekookt !
Ik blijf stil in mijn schuiloord.Ik durf niet te slapen.
Ik wacht en wacht !

Als Michaël buiten gaat kijk ik hem schuchter aan.
‘Ze zal haar lesje wel gehad hebben’ troost hij mama.
Hoe het verder moet zullen we morgen wel zien.

Het is al pikdonker als ik papa voorbij zie schuiven.
Hij bezoekt het kleine plaatske.
In de keuken neemt hij een nieuwe fles wijn.
Hij heeft zeker nog dorst, want hij heeft niet gegeten.

De nacht duurt lang, zeer lang.

Zoals altijd komt mama eerst beneden.
Ze streelt me even maar ik loop weg .
Mijn rug doet pijn !
Ik wil niet eten, want ik ben bang, ik krijg geen hap door mijn keel.
Mama eet ook niet veel.
Ze drinkt alleen wat thee.
Ze zit er wat bleekjes bij.
‘Hoe gaat het aflopen Zezette ?’ vraagt ze .
‘Misschien neem ik je seffens mee’.
Papa komt de keuken binnen.
Hij zegt niets, maakt koffie en drinkt die op zonder één woord.

Als dat maar goed afloopt denk ik.

Na een poos vraagt mama : ‘Zal ik Zezette mee naar Antwerpen nemen ?’
‘Boef,’ zegt papa, ‘laat ze maar, voor mij hoeft het niet !’
Oef, dat was op het nippertje !
Er valt een pak van mijn hondenhart !

Ik mag blijven !
Ik zou papa wel een likje willen geven, maar mijn hondenverstand zegt dat het nu niet het goede moment is
Ik lik eventjes de hand van mama en die geeft mij een knipoogje.
‘Tot vanavond’ zegt ze.
Ze neemt haar handtas en vertrekt naar haar werk.
Ik ga voor het raampje staan en kijk tot ze de straat uit is.
Nadien ga ik rustig onder de bank liggen.
Papa gaat naar boven, hij is ook moe.

We slapen samen een gat in de dag !