6 .Terug naar het asiel ? ( tweede deel )

Van al dat gepraat krijg ik dorst.
Ik slenter naar de keuken.
He, wat ruik ik hier ?
Ik kijk op het aanrecht en zie er lekkere kalfssneetjes liggen.
Hmm, dat lust ik wel
Het is nu of nooit denk ik.
Eerst ruik ik even, ik wil wel eens proeven.
Ik lik en neem een hap.
Wat is dat lekker zeg !
Het sap druipt langs mijn kin.
LIK, LIK !
Ik eet vlug het eerste sneetje op.
Ik ga me eens even rekken, ja hoor, er ligt er nog één !
Met mijn poot haal ik het tweede stuk vlees op de grond en het smaakt me
heerlijk
Op dit ogenblik komt mijn baas de keuken in.
Hij wordt paars van woede.
‘Rot beest !’ brult hij ‘jij hebt mijn vlees gepikt.
Hij loopt de garage in en komt terug met een zweepje.
Hij klopt op mijn rug.
Ik jank en jank alsof ik word doodgedaan.
Michaël en mama komen de keuken in gelopen.
‘Wat is er hier aan de hand ?’
‘Jouw rotte hond heeft mijn vlees gepikt’ brult papa.
Michaël ziet de stok in papa’s hand.
Hij neemt die af en breekt hem stuk op zijn knie.
‘Er zijn andere methodes om dat dier het stelen af te leren’ zegt hij.
Papa’s ogen worden zwart van woede.
Mama staat er stil bij.
‘Nu is de maat vol !’ zegt hij.
‘Ik heb er meer dan genoeg van.

Ofwel gaat dat beest buiten, ofwel ben ik weg !’
Hij gaat in zijn bureel, de deur valt met een smak dicht en alles wordt muisstil.

Ik kruip met hangende pootjes in mijn nest.
Niemand bekijkt me.
Ik weet dat ik me nu heel stil moet houden.
Ik hoor mama praten.
Ze wil mij morgen terug naar Veeweiden brengen.
Moet ik echt weer naar het asiel ?

Het was toch geen goed idee om éérst te eten, honden eten altijd na hun baasjes !
Ik ruik geen eten.
Er wordt niet gekookt !
Ik blijf stil in mijn schuiloord.Ik durf niet te slapen.
Ik wacht en wacht !

Als Michaël buiten gaat kijk ik hem schuchter aan.
‘Ze zal haar lesje wel gehad hebben’ troost hij mama.
Hoe het verder moet zullen we morgen wel zien.

Het is al pikdonker als ik papa voorbij zie schuiven.
Hij bezoekt het kleine plaatske.
In de keuken neemt hij een nieuwe fles wijn.
Hij heeft zeker nog dorst, want hij heeft niet gegeten.

De nacht duurt lang, zeer lang.

Zoals altijd komt mama eerst beneden.
Ze streelt me even maar ik loop weg .
Mijn rug doet pijn !
Ik wil niet eten, want ik ben bang, ik krijg geen hap door mijn keel.
Mama eet ook niet veel.
Ze drinkt alleen wat thee.
Ze zit er wat bleekjes bij.
‘Hoe gaat het aflopen Zezette ?’ vraagt ze .
‘Misschien neem ik je seffens mee’.
Papa komt de keuken binnen.
Hij zegt niets, maakt koffie en drinkt die op zonder één woord.

Als dat maar goed afloopt denk ik.

Na een poos vraagt mama : ‘Zal ik Zezette mee naar Antwerpen nemen ?’
‘Boef,’ zegt papa, ‘laat ze maar, voor mij hoeft het niet !’
Oef, dat was op het nippertje !
Er valt een pak van mijn hondenhart !

Ik mag blijven !
Ik zou papa wel een likje willen geven, maar mijn hondenverstand zegt dat het nu niet het goede moment is
Ik lik eventjes de hand van mama en die geeft mij een knipoogje.
‘Tot vanavond’ zegt ze.
Ze neemt haar handtas en vertrekt naar haar werk.
Ik ga voor het raampje staan en kijk tot ze de straat uit is.
Nadien ga ik rustig onder de bank liggen.
Papa gaat naar boven, hij is ook moe.

We slapen samen een gat in de dag !

07-06-2006 om 00:00 geschreven door oma

Mooie liedjes duren niet lang.
Vandaag is het gebeurd .
Ik verveel mij dood.
Ik ben op zoek naar iets om te spelen.
Mama blijft zo lang weg.
Papa kijk boven T.V. .
Ik ben aan de deur gaan luisteren.
Eerst dacht ik dat er iemand bij hem op bezoek was.
Toen hoorde ik de stem van de man op de T.V.
Wat moet ik nu doen ?
Ik slenter wat door het huis.
Onder de vestiairkast vind ik een schoen van mama.
Ik mis haar zo.
Die schoen ruikt zo lekker.
Ik voel dat hij van mama is.
Eerst lik ik er aan. Dan bijt ik erin . En verder en verder …
Hoe lang ik op de schoen heb geknabbeld weet ik niet .

Plots gaat de deur open en mama komt binnen.
‘Wat doe jij nu’ roept ze, ‘ dat zijn mijn beste schoenen, stomme hond.’
Oei,oei, nu ben ik plots een stomme hond.
Begrijpt zij dan niet dat ik lief voor haar wil zijn en enkel een beetje met haar
schoen wou spelen ?
Mensen kunnen soms hard zijn !

Papa kan er helemaal niet om lachen.
Ik krijg een trap , en vlieg de tuin in.
Van het lekkere eten krijg ik niks.
Ik ben gestraft.
Het zijn droge brokken. Ik eet er een beetje van, ik ben dik genoeg, één dag zonder eten is helemaal geen probleem !

Ik lig onder mijn bank en pruts een beetje aan het behang.
Hé , dat is leuk ! Het papiertje wordt groter en groter.
Ik vind het een prettig spelletje.
O, kijk nu eens aan, er zit nog een ander papiertje onder.
Dat haal ik er ook maar af.
Ola ik hoor voetstappen, zou ik dat wel mogen doen ?
Ik zal maar vulg op de papiertjes gaan liggen, dan merkt niemand iets.

Vandaag is de baas eerst beneden.
Waarom vloekt hij nu weer ?
Hij ziet het behang in de gang liggen.
Hij roept mama en het ziet er niet pluis uit.
‘Kijk nu toch wat die stomme hond nu weer heeft uitgehaald’ roept hij.
Nu begint ze al het papier van de muur te trekken.
Hoe kon ik nu weten dat het verboden is om papier te plukken.

Ik vlieg de garage in. De deur blijft op een kier, maar ik durf me niet te bewegen.
‘Ja,’ zegt mama, ‘nu moeten we de gang maar weer eens behangen, er is nog papier in de kist.’
‘Allemaal goed ,’ zegt papa , ‘maar wie is ‘we’ ?’
Mama lacht en samen eten ze hun toast !

Het is druk. Papa loopt heen en weer.
Hij haalt de ladder uit de garage , neemt een emmer met water en doet er poeder in. Terwijl hij flink roert wordt het water juist pap.
Papa gaat naar de tafel en knipt van een grote rol papier lange panden.
Wat gaat hij nu inpakken ?
Met een dikke kwast smeert hij de pap op het papier.
Dan klimt hij op de ladder , en plakt het papier tegen de muur .
Moet ons huis ingepakt worden ?
Nu zie ik het , dat is behangen, de muur is terug gemaakt, hij is weer mooi !
Er ligt een stuk papier met pap op de grond.
Ik wil daar wel eens van proeven. Hum, niet slecht.
Ik ga ook eens van de emmer met pap likken, dat zal toch wel mogen .
Ik lik en lik, want ik vind het smakelijk.
Domme hond, wat haal je nu weer uit’ zegt papa, ‘seffens ben je ziek !’
Ik voel me inderdaad niet al te best.
Ik lig onder de keukentafel en die begint zo wat te draaienµ Mijn maag doet pijn, en ik denk dat ik ga kotsen. Ik wil nog naar buiten om wat gras te eten maar te laat …
Mijn baas kan er helmaal niet om lachen. Hij ziet groen van woede.
Mama komt thuis.
Ze kan niet direkt binnen, want de ladder staat nog voor de deur.
Neem die vieze hond mee, zegt papa, nu heeft ze weer de behangerslijm zitten likken. Zie ze daar nu, lijkbleek !

Mama legt een deken in de wagen, en daarboven een plastiek. Ik moet daarop .
Samen rijden we weg.
Ik voel me kotsmisselijk, maar ik slik en slik.
We komen aan een groot huis. ‘Hier woont de veearts’ zegt mama.
Die veearts duwt op mijn buik en ik krijg een lekker drankje. O wee, het drankje is maar juist binnen, en alles wil eruit !
Ziezo, zegt de arts, veel last gaat ze er niet meer van hebben, enkele dagen diaree en alles is achter de rug.
Met die jonge dieren beleeft men soms rare dingen.

Ondanks alles voel ik me lekker in mijn nieuwe thuis.
Ik ben nooit alleen.
Mama gaat werken.
Papa blijft bij mee.
Hij leest in boeken of werkt in de tuin .
Op woensdag voel ik mij altijd het best. Dan komt mijn vriend op bezoek.
Ik lig al een ganse dag op hem te wachten.
Ik hoor zijn auto in de straat , en blaf hem vrolijk goede dag.
Hij is vroeg vandaag, zegt mijn mama.
Samen met papa gaat hij in de salon.
Zij praten over hun reizen.
Ze spreken over Indianen.
Indianen zijn mensen met geschilderde gezichten en met pluimen op hun hoofd .
Ze kunnen met hun snelle paarden heel vlug lopen door de uitgestrekte prairie.
Dat heb ik allemaal op T.V. gezien !
‘Ja’, zucht mijn baas, ‘ik droom nog altijd om daar eens te komen’
‘Misschien kunnen we er wel eens samen naartoe zegt Michaël’.
‘Weet je wat’ , papa , ‘ik breng je al een computer, ik leer je e-mailen, zo kan je
dan praten met je indianen’ .
Dat is een goed idee.
Papa gaat even naar de keuken , hij bereidt het eten voor .
Mama zit aan de tafel en legt de laatste hand aan haar schilderij : ‘Jézus Super Star’. ‘Ik vind het mooi, mama’ zegt Michaël. ‘Wanneer maak je eens een olieverf schilderij ?’
‘Ik weet niet of ik daar al aan toe ben’ zegt ze, ‘ik heb daar nog te weinig tijd
voor, later misschien.’
Ze legt het schilderwerk op het bureel, ik weet dat ik daar niet mag aankomen.
Samen gaan ze in de zetel zitten en nemen een drankje.
Ik krijg natuurlijk lekkere hapjes.
Ze praten over ballet
Ik spits mijn oren want ik ken niks van ballet.
Ik hoor dat mama een grote danseres is geweest.
‘Ja, ja’ zegt papa , ‘ze was een echte ster !’
Wat ? Heeft mama in de sterren gedanst ?
Daar wil ik alles over weten !
Ik kruip dicht bij hun voeten en spits mijn linker oor .
Zij is tot 1971 sterdanseres gebleven.
Ik denk niet dat ze in de sterren danste, want ik hoor dat ze in veel landen zijn geweest.
Het was een mooie tijd zegt papa.

(wordt vervolgd)

06-06-2006 om 00:00 geschreven door oma

De dagen volgen elkaar op.De sneeuw verdwijnt. De zon wordt warmer, er verschijnen katjes aan de bomen. De blaadjes komen te voorschijn. De narcissen bloeien in de tuin.

Elke morgen wacht ik op mijn mama. We ontbijten samen. Dan maken we een wandelig.

Mama vertrekt naar haar school. Ik krijg een botje om op te knabbelen.

Dan komt mijn baas te voorschijn. Soms ontbijt hij. Eerst leest hij zijn krant. Dan werkt hij in zijn bureel. Ik mag hem niet storen.

Ik loop wat door de tuin, of slaap onder de bank. Soms verveel ik me. Dan wil ik weer alles stuk bijten. Ik knabbel wat op mijn beentje, of speel met mijn oude pantoffel. Van de stoelen blijf ik liever af, anders …

Ik wil hier helemaal niet weg, ik voel me hier als een princes. Een Zezette als princes !

Wanneer de baas zijn potten klaar zet om te koken weet ik dat mijn mama komt. Ik wacht op haar voor het raam. Als haar auto de straat inkomt blaf ik vrolijk. Dan draait de baas het vuur hoog, want hij weet dat mama er is.

Na het eten kijken we samen T.V.. Ik mag in de zetel bij mama. Soms mag ik op haar schoot, daar lig ik zeer graag.

Nu het volop lente is werkt papa in de tuin. Ik mag meehelpen, maar ik stoor hem liever niet. Als hij met de machine lawaai maakt ben ik altijd bang. Dan blaf ik zo luid ik kan.

Gisteren is er iets ergs gebeurd. We zijn buiten in de tuin. Mama, papa en ik. Er komt weer die rode auto in de straat gereden. Er komt een vrouw uit en die prutst aan elke brievenbus. Ze steekt er briefjes in . Wanneer ze aan de onze komt blaf ik zeer luid tegen haar. Ze roept tegen papa : ‘hou die straathond bij, of ik neem hem mee naar Boom om ze te laten opeten !’ Dat is iets teveel ! Papa wordt zeer boos. ‘Hou even je mond’ zegt hij, ‘dat beest doet niets !’ Mama wil mij binnenhalen als plots die rode auto achteruit komt gereden om ons aan te rijden. Nu wordt papa nog bozer.  Hij wil naar de vrouw gaan, maar mama houdt hem  Op hetzelfde ogenblik spuwt de vrouw in mama’s gezicht. Die loopt binnen om zich te wassen en neemt me mee.  Ik ben er niet helemaal gerust in. Zal ik papa gaan helpen, en die stoute vrouw eens goed in haar kuiten bijten ?

De deur is dicht. Ik ben niet dom. Van voor het raam in het bureel kan ik alles goed zien.Ik hoor hoe papa roept, aan zijn bewegingen zie ik dat hij nu pas goed boos wordt. ‘Die mensen zijn echt brutaal,’ zegt papa wanneer hij binnenkomt ‘We kunnen Zezette maar beter binnenhouden als zij in de straat zijn.’

Mama gaat werken.

Ik blijf nog lang voor het raam staan kijken, maar er is niemand te zien.

Het wordt Pasen.

Ik hoor mama aan papa vertellen : ‘Volgende week moet ik met de school mee naar Parijs.  Kan jij voor Zezette zorgen ?’  Papa antwoordt : ‘ dat zal dan wel moeten zeker. Ze is gelukkig nogal kalm bij mij. Ik heb er helemaal geen last van.’

‘s Avonds komen Luk en Helly op bezoek. Tess is er niet bij. Ze spreken met mama en papa in ‘t salon. Als ze naar huis gaan hoor ik papa zeggen : ‘Breng hem dan maar hierheen, ze kunnen beter samen zijn, dan moet ik niet elke dag weg en weer.’

Wat heeft dat nu te betekenen ?

De volgende morgen is mama zeer vroeg op. Ze draagt een koffer. Na onze dagelijkse wandeling, gaat ze weg. ‘Au revoir, Zezette’ zegt ze, ‘braaf zijn bij papa !’

Ik ben een beetje triestig, en lig de ganse dag onder de bank. ‘s Avonds krijg ik honger, maar ik ruik niets De baas heeft niet gekookt.

Ik krijg een handvol hondenbrokken met een beetje vlees. Omdat ik grote honger heb eet ik alles netjes op. ‘Brave hond,’ mompelt papa, ‘eigenlijk heb ik met jou niet veel last.’

Oei, het is al ochtend. Wie  blaft daar voor de poort ?Het zijn Helly met Tess. ‘Voilà, hier zijn we !  Ik breng zijn kom voor het eten mee. Je weet het wel hé Louis, alleen ‘s avonds een bakje korrels en een halve doos vlees. In de loop van de dag alleen water.’ ‘Ja, ja ,’ zegt papa ‘daar zorg ik wel voor.’

Joepie, eindelijk een speelkameraad. Ik ben al wat groter en sterker geworden. Nu kunnen we heerlijk samen ravotten en spelen. ‘Kom Tess, we gaan even buiten kijken.’ Het is heerlijk zonnig weer. Tess is weer moe, hij wil slapen. ‘Hé, slaapkop, sta eens vlug recht ! Kom we gaan wat leut maken. Ik snuffel aan zijn snuit, lik zijn oor, allé Tess, ben jij een man ? Hef eens even je poot op, ik ben toch een meisje !  Wil jij met mij niet vrijen Tess ? Ruik ik niet lekker ? Weet jij niet hoe je dat moet doen ? Ik zal het je eens tonen. Kom, spring maar op mijn rug …’

Niets aan te doen. Er is in die hond geen beweging te krijgen. Dan pak ik het wel anders aan.

Ik begin wild te blaffen en in de tuin rond te lopen. Ja, nu wordt hij ook wakker.  Hij wil mij te pakken nemen, maar nu zal hij toch rap moeten zijn. Hij loopt en gromt van plezier. De droefheid in zijn ogen gaat weg. ‘Jij kan mij lekker niet nemen, Tesske !’ ‘Dat zullen we wel eens zien Zezetteke !’ We rollen als twee verliefde zottekens door het gras. We nemen grote sprongen.

In onze vlucht merken we niet dat we verschillende bloemen ontworteld hebben. Het kan ons niet schelen.

We zijn verliefd !

Tess gromt en gromt. Hij blinkt van geluk. Zullen we nu eindelijk paren ? Daar heeft hij geen kaas van gegeten.

Moe van al dat gestoei gaat hij gewoon op zijn buik liggen. Val nu dood !
Al bij al was het een prettig spelletje.

Misschien is hij nog te jong !

Wie het helemaal niet prettig vindt is papa. ‘Moet ik daarom zo hard mijn best doen om die tuin netjes te maken ?’ brult hij.  ‘Kijk dat nu aan. Er is precies een wervelwind gepasseerd, of een orkaan die alles vernielde. Je mama zal er zeker niet om lachen !’ Ik begrijp zijn boosheid niet.

Na het eten gaan we toch maar rustig liggen. Voor het slapengaan maken we nog een wandeling, en we wachten op de volgende dag.

Vandaag probeer ik een laatste keer om Tess te versieren. Hij vindt me wel leuk, maar tot vrijen komt het niet.  Ik ga het hem zelf eens voordoen. Niets aan te doen, ofwel is die hond stom, ofwel voelt hij niets voor meisjes. Moedeloos geef ik het op.

We krijgen van papa ieder een beentje. Ah, ik zal eens vlug het beentje van Tess afpakken.  Het lukt mij nog ook. Even later heeft Tess het botje toch terug te pakken. Wat doet hij nu ? Hij graaft een diepe put en verstopt zijn beentje erin. Nu kan ik het niet meer nemen. Dan knabbel ik maar rustig mijn eigen botje op.

Helly en Luk komen Tess halen. ‘Wat hebben die honden uitgespookt’ roept Luk. ‘Boef,’ zegt papa, ‘nu weet ik weer wat doen.  Ze hebben het best naar hun zin gehad !’
Voordat ze naar huis gaan drinken ze nog een glaasje wijn. ‘Wat doet Tess in de tuin ?’ vraagt Helly. ‘Hij graaft ginds een diepe put.’ Tess komt met zijn beentje binnen. Ah, hij is toch niet dom !5. DE HONDENSCHOOL.

Vandaag is het zover.

Na het eten mag ik voor de eerste keer naar school !Mama neemt me mee met de wagen. Ik zit rustig achterin. Er zijn veel auto’s op de baan. We draaien een rustige weg in en aan een groot hek stoppen we.
Héla, ze zal mij hier toch niet achterlaten ?

Ik ben zenuwachtig. We stappen een zaaltje binnen. Ik ben zo hevig, mama struikelt bijna over de stoelen, ze kan mij amper houden.

Er zijn veel honden in de zaal. Iedereen blaft op zijn manier. Tess is er ook. Hij is kalm.

De trainer vertelt hoe onze baasjes met ons moeten praten. Dat is prettig om horen.

Na die uitleg mogen we buiten oefenen. Mijn mama oefent met mij. Ze laat mij wandelen en zegt dan ‘assis’. Doordat ze aan de lijn rukt weet ik dat ik maar beter ga zitten. Bravo zegt ze.

Dan zegt ze : ‘coucher !’ Ze duwt mij op mijn buik. Dus coucher is lig ! Na enkele keren lukt dat aardig.

Na de les drinken we nog iets in de cantine, en dan rijden we naar huis.

Voortaan moet ik op de wandeling om de haverklap gaan zitten en liggen. De buurvrouw denkt dat mijn naam ‘assis’ is, maar die kent natuurlijk geen frans !

De tweede les is moeilijker. Iedere baas krijgt een bal. Ze moeten het balletje weggooien en de hond aanleren om het balletje voor hen op te halen.

Achter het balletje lopen vind ik zeer plezant.Maar het balletje afgeven ? Warom ? Dat zie ik helemaal niet zitten. Het is juist zoals op de voetbal. Daar lopen die mensen ook achter de bal, en als ze hem hebben schoppen ze die weer weg !

Ik ben niet gek hoor. Ik neem dat balletje in mijn bek, en geef het lekker niet terug. ‘Ja,’ zegt de hondenleraar, ‘je zult er nog werk aan hebben !’

Mijn mama kan wel mensen leren dansen, dus zal ze mij ook wel kunnen opleren. Ik geef het balletje aan mama. Wat denkt die leraar wel !

Nu moet ik elke dag de oefening met het balletje doen.

Soms lukt dat heel aardig. Als ik geen zin heb, komt er niets van in huis. Zo ben ik nu eenmaal ! We gaan elke week naar de school. Ik doe goed mijn best. Ik ben een propere, brave hond ! Iedereen is tevreden !

Vandaag geeft men les over : ‘het eten van de hond’Zouden we nu lekkere hapjes krijgen ?  Vergeet het maar ! De meneer van de hondenschool heeft een groot lichtmachine.  Daarmee tovert hij allerlei hondenbrokken op de muur. Hij vertelt aan de baasjes wat ze best te eten geven aan hun dieren.
Ik zie geen vlees, geen kippenhartjes, geen lever …

Alleen droge brokken en water.

Ik hoop dat mijn mama niet goed oplet. Stel je voor !

Misschien krijg ik nu het lekkere eten van papa niet meer.

De meneer vindt mij wel dik voor mijn leeftijd.

Weet ik veel ! Ik voel mij best gezond. ‘Misschien heeft hij te weinig beweging’ zegt hij. Ah, wat meer ‘balletje’ spelen, dat zie ik wel zitten. !

Tijdens de koffie krijg ik van mama geen koekje. Lap, het begint al !

Waarom moeten die grote mensen altijd over eten praten ?

Naast ons zit een meneer met een scheper.

Hij is wel mooi, die hond, maar zo mager.

‘Krijgt uw hond alleen maar die brokken ?’, vraagt mama. ‘Natuurlijk niet’, zegt de heer, ‘hij eet de rest van ons eten en ‘s morgens krijgt hij een boterham met vlees’.
Dat klinkt al wat beter.

‘Ik wandel wel zo’n vijf kilometer per dag’ vertelt de heer. ‘Misschien houdt die beweging hem in conditie. Maar je moet je geen zorgen maken. Labradors hebben nu eenmaal de neiging om vlugger dik te worden.’

04-06-2006 om 00:00 geschreven door oma

Het herfst-zonnetje schijnt door het raam.

Toch is alles nog stil.

Rijden hier geen auto’s in deze straat ?

Wonen hier geen mensen ?

Zijn mijn baasjes nog boven misschien ?

Ik zal eens vlug gaan kijken.

Ik klim de trap op, dat gaat vlug !

Boven vind ik de deur van de badkamer open, niets te zien.

Ik blaf en jank eventjes, zo roep ik mijn baasjes.

Achter een gesloten deur hoor ik stemmen.

Ik krab aan de deur en grom.

Ik hoor de stem van de baas : ‘maak die deur vlug open voordat die stomme hond alles kapot krabt.’

Mijn mama komt naar buiten.

Ze is zeer mooi.

Haar lange haren hangen op haar schouders.

Ze kijkt mij bestraffend aan.

‘Je mag niet aan de deur krabben’ zegt ze.

Hoe kan ik ze anders wekken ?

Als ik beneden aan de trap blaf kunnen ze mij niet horen.

Met hangende oortjes stap ik naar beneden en wacht aan de keukendeur.

Na een poosje komt mama eraan.

Haar haren zijn weer kort opgestoken.

Ze draagt een bril en is mooi gekleed.

Samen gaan we de keuken in.

Ze maakt het ontbijt.

Hmm … lekkere toast met kaas.

Dat lust ik wel.

De deur van de keuken gaat open en vrolijk loop ik de tuin in.

Ik mag helemaal alleen op ontdekkingstocht.

Ik kan nergens buiten.

Gans de tuin is afgezet met een groene draad.

Daar kan ik niet doorheen.

Er overspringen is ook onmogelijk want hij is te hoog.

Aan de voorkant is de toegang tot de tuin afgesloten door twee hekjes.

Daar kan ik goed op steunen om de straat te bekijken.

Er zijn inderdaad weinig auto’s. Het is hier zeer rustig.

Juist wanneer ik beslis om naar binnen te gaan, komen er mensen aan met een mooie hond.

Wie zou dat zijn ?

De mensen bellen aan.

Mijn mama maakt de voordeur open.

Nu moet ik eens vlug gaan kijken.

‘Bonjour’ zegt ze.

Het zijn Luk en Helly. ‘Jullie zijn vroeg voor het aperitief’ zegt de baas. ‘Maar juist goed, dan kunnen jullie eerst kennis maken met onze hond.’

‘Ah, een Labrador,’ zegt Helly, ‘dat is een verassing !’

Ik kijk haar van verre aan, want naast haar staat een grote hond.

Het is geen labrador, het is een gold ad river !

Ik vind hem wel mooi !

Hij heeft een mooie vacht met lange gekrulde haren.

Zijn haren zijn beige en bruin gevlamd.

Hij is groot, en sterk.

Zijn gespierd lichaam wordt gedragen door vier dikke poten.

Hij heeft een zeer mooie lange dikke staart.

In zijn dikke ronde kop staan donkere ogen.

Die ogen kijken mij droevig aan.

Wat heeft hij, is hij ziek of heeft hij verdriet ?

Is hij misschien ook door mensen achtergelaten in het dierenasiel ?

Mijn baas komt de keuken in.

Plots is Tess, want zo noemt de hond, één en al leven.

Hij kwispelt met zijn staart, en loopt vrolijk naar de baas.

Hij strekt zijn kop en rug, en laat hem door de baas strelen.

‘Louis, is de beste vriend van Tess’ zegt Luk.

Nu begrijp ik het.

Ik ben een ‘Chien Jaune’, een ‘Zezette’, omdat Tess, de lieveling van mijn baas, mooier is dan ik !

Dat vind ik helemaal niet leuk !

Ik ga even aan Tess snuffelen, en kruip verdrietig in mijn nest.

De bezoekers gaan naar het salon.

Ze drinken rood water, maar dat is eigenlijk wijn.

Tess ligt als een bloemzak op de mat.

Hij beweegt niet.

Als ik voorbij kom heft hij zijn kop en kijkt mij apatisch aan.

Hij schijnt helemaal niet in mij geïnteresseerd.

Ben ik te jong voor hem ?

Ben ik echt te lelijk ?

Ik zoek troost bij mijn mama.

Ze streelt zacht met haar warme hand mijn kop.

Dat doet deugd.

Ik kijk haar liefdevol aan.

‘Waar komt die hond vandaan ?’ vraagt Helly.

Mijn mama vertelt haar alles.

Ook van mijn lief rose buikje.

Ah, wil jij mijn buik eens zien ?

Vlug neem ik mijn geliefde houding aan.

Helly lacht.

‘Nu begrijp ik waar haar naam vandaan komt !

‘Zezette’ past helemaal bij haar !’

Mijn baas en Luk praten met elkaar.

Mijn mama haalt hapjes in de keuken.

Dat zie ik wel zitten.

Ik sta naast haar met mijn neus in de lucht.

Tess slaapt rustig verder.

Ruikt hij de hapjes niet ?

Als iedereen een hapje heeft, geeft mama mij een stukje.

Hmm… lekker !

Helly zegt : ‘dat zou je beter niet doen.

Zo maak je er een ‘bedelhond’ van.

Ze zal altijd komen snuffelen en om eten vragen terwijl jullie eten.
Wanneer je dan op restaurant gaat is dat dik vervelend.

Ze bedelen dan ook aan de tafels van andere mensen.

Tess doet dat helemaal niet.

Hij blijft rustig onder tafel liggen, en de gasten weten niet eens dat we een hond bij ons hebben.

Honden opvoeden is niet gemakkelijk.

Je kan best met mij meegaan naar de hondenschool.

Daar leren ze hoe je je hond kan africhten en gedragingen kunt aanleren.

Jonge hondjes moet je immers leren luisteren.’

Mijn mama ziet dat wel zitten.

Ze spreken af om samen naar de hondenschool in Londerzeel te gaan.

Tess ligt inderdaad te slapen.

Kijkt hij daarom misschien zo droef, omdat hij al dat lekker eten mist ?

Vooraleer ze weggaan geeft mijn baas stiekem een lekker hapje aan Tess.

Ah,ah, ligt daar de basis van hun vriendschap ?

Gaat ook de liefde van een hond door de maag ?

Ik lig in mijn nestje.

Mijn mama maakt met een penseel en verf tekeningen op een blad.

Ik mag haar niet storen.

Als ik met mijn kop tegen haar arm duw is ze boos.

De baas ligt op de zetel en snurkt.

Daar mag ik ook niet langs lopen want dan wordt hij wakker.

Het leven is niet altijd gemakkelijk voor een hond.

Ik denk aan Tess.

Waarom is hij zo mooi ?

Als ik nu eens veel slaap en veel eet, zouden mijn haartjes dan ook niet lang en mooi worden ?

Mama kan ze misschien wat bruin schilderen ?

Als ik mooi ben, zal ik ook iedereens vriend zijn.

Waarom is elke hond niet even schoon ?

Het zijn altijd de mannetjes die het mooiste zijn !

Moe van al dat denken val ik in een diepe slaap.

Ik schrik op van de bel.

Het is mijn vriend Michaël.

Ik spring vrolijk tegen hem aan.

Hij streelt mijn kop en buik.

Ik voel me heel blij.

De tafel in de eetkamer is mooi versierd.

In de keuken ruikt het zeer lekker, de baas roert in zijn potten.

Mijn ogen blinken van verlangen.

Nu en dan krijg ik een stukje zwoer, een balletje, of een stukje kip.

Mama vetelt over het bezoek van Tess.

Het doet deugd aan mijn hondenhart te horen dan Michaël mij wel mooi vindt.

‘Ik vind Tess helemaal geen hond ‘ zegt hij. ‘Het is meer een braaf kalf !’

Uit dankbaarheid leg ik mijn kop op zijn knie, en kijk hem lief aan.

Terwijl de familie eet houd ik mij koest.

Ik lig braaf te wachten onder de salontafel.

Mijn neusje doet wel pijn van al die lekkere geurtjes, het water komt mij in de mond.
Waarom moet de baas toch telkens zo lekker koken ?

02-06-2006 om 00:00 geschreven door oma

01-06-2006 om 00:00 geschreven door oma

31-05-2006 om 00:00 geschreven door oma

30-05-2006 om 16:20 geschreven door oma