Het is woensdagvoormiddag.

Ha, daar is Colette !

Als we buitengaan om te wandelen schijnt er een waterzonnetje tussen twee regenbuien door.

Ik blijf staan en steek mijn oren in de lucht. Hoor ik mama fluiten ?Neen, dat is een vinkje of de echte ‘Suske Wiet’ die fluitMijn mama fluit ook zo.

Maar die is nu ver weg, mama is in Schotland.

Ik weet waar Schotland is. Ver, heel ver over de grote zee. Ik wil daar ook naartoe, maar dat kan niet.

Dan moet ik over een zeer groot water zwemmen, zegt Colette. Ik kan zwemmen !

De papa van Bertje heeft me dat geleerd.Toen ik jong was kon ik zeer goed zwemmen.

Nu gaat het niet meer zo goed ;vorig jaar is er iets ergs gebeurd.

Ik wou zwemmen in de vijver vol slijk. Ik kwam thuis met slijk tot mijn nek.

Mama moest me direkt wassen en douchen.

Dat vond ik niet zo erg maar …

‘s Avonds rilde ik over gans mijn lichaam. Ik kon bijna niet meer op mijn poten staan.

Was ik toen ziek ? En of…

Iedereen was zeer bang.

De dokter met de grote bril kwam en gaf me een spuitje.

De ganse nacht is mijn mama bij me blijven zitten.

Ze was zelfs bang dat ik dood zou gaan.

Het koude water had mijn poten verkleumd en dat gaf me een verkoudheid.

Ik had wel veel koorts, en van koorts kunnen ook Labradors sterven.

Dus het is maar beter dat ik niet over dat groot water zwem !

‘Zeg, Colette, is mama dan over dat water gezwommen ?’

‘Neen, natuurlijk niet. Mama is erover gevlogen in zo’n grote stalen vogel die zoveel lawaai maakt.’

‘Wat doet ze in Schotland ?’ ‘Wel, ze bezoekt Pierrot en Nicole : ze wandelen, praten en drinken een glaasje Whisky.’

‘Bah, Whisky lust ik niet, dat drinkt Michaël ook, dat ruikt vies !’

‘Moet mama om terug te komen dan zwemmen ?’

‘Maar neen, ze komt met de auto van Pierrot terug !’

‘Kan een auto dan zwemmen ?’

‘Ook niet wijsneus, de auto gaat op een grote boot. In die boot is een zeer grote garage.

Daarin gaan alle voertuigen.

Mama en de andere mensen gaan op de verdieping van de boot.

Daar is een groot restaurant, en vele kamers om te slapen, dat noemt men kajuiten.

Als ze moe zijn van het eten en het praten gaan ze slapen.’

‘Vallen ze niet uit hun bed in het water ?’

‘Neen, de deuren zijn goed dicht, en als er geen storm op zee is valt het slapen best mee.’

‘Moeten ze veel dagen op zee wonen ?’‘Neen hoor, maar één nachtje slapen.’

‘Dan komen ze in hun auto van de boot, en brengt Pierrot haar naar huis.’

Mama….‘Ik mis haar toch…’

Ik snuffel aan haar penselen , ze zijn droog…

Ik snuffel aan haar schilderezel, die staat nog altijd op dezelfde plaats.Ik ruik geen terpentijn.

Haar mantel is nog altijd weg…

‘Wanneer komt mama terug ?’‘Nog twee keer slapen !’

‘Moet ik dan heel de tijd alleen blijven ?’

‘Neen, zotteke, om vijf uur kom ik terug, dan drinken we koffie met koekjes

en mag je weer een ganse avond bij mij blijven.

Ik heb een verrassing voor je !’