De zon is nog maar amper te zien, of mama komt al naar beneden.

Ze draagt een grote zak.

Ze streelt me en we eten samen een boterham met kaas.

Je krijgt een lekker beentje zegt ze, maar ik lust die lekkere beentjes niet.

Ik betrouw het zaakje niet zo goed, want ze leest niet in de krant.

We gaan terug naar mijn zetel en ze spreekt zacht : ‘ slaap nog maar een beetje Zezetteke !’

Dat ga ik nu maar doen.

Ik hoor hoe de deur dicht gaat.

Ik sluit mijn ogen, maar niet mijn oren.

Een auto vertrekt !

Dan wordt alles stil.

Het is al goed licht en wat warmer, de deur gaat open.

Ik rek mijn achterste poten eens goed uit en ga eens kijken wie er is.

Neen, het is niet mama, het is Colette.

Ze streelt mijn kop, mijn buik, mijn rug.

Colette heeft koffie gemaakt, dus er komen koekjes !

Niks van !

Ze wil mij een boterham met paté geven, maar ik hou mijn mond goed dicht, mijn ogen op spleetjes en mijn kop draai ik de andere kant op.

Wat denkt ze wel, ik eet bij haar toch altijd koekjes !

Ze blijft gewoon zitten en na een poosje geeft ze mij een stukje kaas.

Dat is al beter, maar wacht eens, misschien is het nog te vroeg voor koekjes, want ik heb nog geen beentje gegeten.

Ik zal dus nu maar de boterham met paté opeten.

‘Goed zo Zezetteke,’ zegt ze ‘nu wat drinken en dan krijg je een lekker botje !’

We gaan samen in het salon, zij leest in de krant en ik knabbel wat op mijn beentje.

Na een poosje zegt Colette :‘Kom Zezette we gaan eens wandelen !’

We maken een lange wandeling en lopen langs de tuin terug naar binnen.

Ik krijg een mooi deken om op te liggen, maar ik lig liever op het witte tapijt.

Ik knabbel mijn beentje verder, zij leest een boek.

De deur gaat open.

Willy komt binnen.

Ik loop even tot bij hem, maar hij kijkt mij niet aan.

‘Moet die hond hier heel de tijd blijven ?’ vraagt hij.

‘Hij kan toch niet altijd alleen thuis liggen’ zegt Colette.

Oei, dat zit niet pluis, ik denk dat er iets niet klopt.

Waarom zou ik alleen thuis zijn, waar is mijn mama ?

Mijn beentje smaakt plots niet meer.

Ik ga aan de deur staan, en begin te blaffen.

‘Wil je me terug naar huis brengen ?’ vraag ik aan Colette.

Ja hoor, ze begrijpt me wel.

We gaan mijn balletjes halen en spelen een lang spel.

Dan wil ik echt binnen, want ik wil onder mijn bank liggen en op mijn mama wachten.

Hoelang ik geslapen heb weet ik niet precies, maar ik hoor de sleutel in de deur !

Het is Colette !

‘Kom’ zegt ze ‘het is al vier uur geweest.’

Ik spits mijn oren en roef daar gaan we !

Ik ruik de koffie als ik binnen ga.

Willy zit in de garage aan iets te knutselen.

Ik krijg lekkere koekjes, niet te veel, want ik mag niet te dik worden !

Het zijn heel, heel lekkerke koekjes, die komen zeker weer van tante Irène !

De zon is al weg, als we naar huis gaan.

Ik wil eens goed geknuffeld worden.

Ze doet het zeer lief, ik geniet er echt van.

‘Weet je Colette, ik krijg wel een beetje honger !’ Natuulijk weet ze dat.

Ik krijg een vers blik vlees en korrels.

Ze blijft nog wat lezen in haar boek. Ik knabbel wat aan mijn beentje.

Helemaal eet ik het niet op, ik wil het aan mama tonen.

Na een tijdje gaan we slapen. Colette maakt mijn bed, sluit de gordijnen, en dekt mij toe.

Ik ben wel moe en slaap rustig in !

Zou het al ochtend zijn ? Er is iemand aan de deur, ik hoor het slot knarsen.

Mama is niet van de trap gekomen, wie zou daar zijn ?

Slaapdronken waggel ik de gang in. Ik rek mijn achterpoten uit en geeuw zo hard ik kan.

Colette geeft me een dikke knuffel, het wordt een lange streling, dat doet goed !

‘Waar is mijn mama, ?’ ‘O, die is op vakantie !’ ‘En ik dan ?’

‘Jij bent ook op verlof, jij mag nu bij mij wonen !’ ‘Kom we gaan ontbijten !’

Samen als twee vrienden steken we de straat over.

Willy is nog niet te zien, slaapt die nog of is hij al weg ?

In de keuken ruik ik de restjes van kip. Snuf snuf, dat zie ik wel zitten.

Colette wil mij een boterham met paté geven. Hélaba, dat zal niet lukken hoor, kijk eens op dat bord hier, dat is wat anders !

Gelukkig verstaat ze mijn hondentaal en krijg ik een lekker kippenbotje ! Ja, ik krijg er nog een ! Hmm, hmm, krak, krak, ik lik het bord, wat wil zeggen : alles is op !

Dan lust ik nu wel een boterham met paté. Die krijg ik niet meer.

‘Genoeg is genoeg’ zegt Colette.

Ik heb nu begrepen dat zij enkele dagen voor mij zal zorgen en ik zoek niet meer naar mijn mama !