|
16. IK BEN ZIEK .
Kiki woont graag bij ons.
Ze gaat via het platte dak naar buiten en komt langs de kamervenster binnen. Ik heb er helemaal geen last van.
Toch voel ik me niet lekker.
De laatste dagen heb ik zeer veel dorst. Ik drink tot 3 grote kommen water en moet daardoor heel veel plassen.
Mijn mama is er niet gerust in. Ze maakt een afspraak met de dierenarts.
Oei, nu moet ik weer mee met de auto naar die dokter met zijn witte schort en zijn grote bril.
Nu gaat hij weer al mijn bloed afnemen
Enkele dagen later komt de veearts langs.
Zezette is diabeet ( heeft diabetes)zegt hij, wat is dat voor een ziekte ? Heb ik ergens een beet ? Daar weet ik helemaal niets meer van.
Mama vraagt: Bedoelt u suikerziek zoals bij mensen ?
Juist zegt de man.
Joepie , nu mag ik dus suiker eten zoveel ik wil ! of
toch niet ?
Hoor ik dat goed ? Geen suiker meer
.
Weg koekjes van tante Irène, weg met chocolade, weg met hondenvlees waar suiker in zit
Dat is een andere koek !!!!
Als ze haar dieet goed volgt en ze krijgt elke dag een spuitje met insuline kan ze gerust nog een tijdje mee zegt die man.
Ai, ai dat ziet er niet zo best uit voor mij.
Colette zal me elke dag dat prikje geven. Gelukkig doet het geen pijn.
Omdat ik zo flink ben mag ik met haar mee om de restjes van hun avondeten op te eten, ze maakt stiekem voor mij wat lekkere hapjes zonder suiker.
Elke ochtend sta ik al om 9 uur ongeduldig op haar te wachten, neen niet voor de prik, die krijg ik gewoon , wel voor de lekkere brokjes.
Ik heb nergens pijn, ik kan heel veel eten, maar toch word ik mager.
Soms val ik gewoon door mijn poten als ik wil opstaan; zouden ze te dun worden ?
Ik vind het ook niet zo prettig wanneer mama soms het licht in de keuken uitdraait, dan zie ik niks meer, maar hoe kan zij blijven schilderen in het donker ?
Buiten loop ik soms pardaf tegen een boom omdat ik die niet zie staan.
Had Tom , het baasje van Bo , toch gelijk dat men van koekjes en chocolade blind wordt of is het gewoon een gevolg van mijn ziekte ?
Nu loop ik altijd aan de lijn. Als ik alleen wil lopen moet ik heel dicht bij mijn mama blijven want anders bots ik overal tegenaan.
Soms ruik ik Kiki.
Nu ik blind ben komt ze meer en meer naar beneden, want ze heeft door dat ik haar niet meer kan zien. Soms loopt ze rakelings voorbij mij. Ik ruik ze wel en wil ze pakken, maar ze is me steeds te vlug af. Ik voel dat ze me uitlacht en dat vind ik niet zo fijn!
Ik leef nu al acht maanden met mijn suikerziekte.
Elke dag een prik.
Dieetvlees en korrels zonder suiker.. Maar het smaakt me niet meer.
Ik ben zeer moe en slaap veel.
Ik voel me slap en ziek.
Nu heb ik al twee dagen niet meer gegeten.
Mama belt met de veearts, die komt langs. Ik hoor hem nog zeggen:' ja, het spijt me , ik kan voor Zezette niets meer doen , het is te laat ... '
De dokter geeft mij een spuitje, ik hoor nog net dat mama zegt:
"Slaap wel Zezette, je was een lieve en brave hond ! "
|
