|
Morgen bestaat het blog van opapat één jaar, tijd dus om even een evaluatie te maken.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Alles begon na het lezen van een artikel in de krant over Seniorennet, nieuwsgierig als ik ben, moest ik natuurlijk eens gaan piepen of dit wel iets voor mij kon zijn. Op het eerste zicht kon die site mij niet onmiddellijk bekoren, tot ik plots ergens bovenaan blogs nieuw zag staan, natuurlijk kon ik het niet laten om dit even aan te klikken, begreep snel dat blogs eigenlijk een soort voorgekauwde websites zijn die iedereen toelaat om, zonder al teveel technische kennis, teksten en fotos op het internet te plaatsen.
Het aanmaken van het blog opapat verliep zonder problemen, enkel de instructies volgen, een naam bedenken, opapat is de afkorting van opa Patrick zoals mijn kleindochter mij noemt, en je hebt je eigen stek op het internet.
Wat uiteindelijk wel een probleem was, wat ga ik daar nu in godsnaam opzetten, een gevoel dat hoogstwaarschijnlijk de meeste onder ons eveneens ervaren hebben.
Uiteindelijk begon ik met volgens mij grappige fotos te plaatsen met een beetje commentaar erbij, iets wat ik uiteindelijk nog altijd probeer te doen. Gezien ik marktkramer ben, begon ik daarbij regelmatig korte reportages te maken over opapat die zogezegd heel veel markten bezocht, zonder dat de lezer kon opmaken dat opapat eigenlijk zelf marktkramer was, iets wat ik lange tijd kon volhouden, en dit verder afgewisseld met de grappige fotos, zelfs regelmatig pikante beelden begonnen ook een soort handelsmerk te worden van het blog.
In november 2005 organiseerden opapat samen met Lana een eerste bloggersmeeting in Burcht, nog geen massale opkomst, maar voor hen die er waren, een onvergetelijke dag. Het ging goed in wat men nu bloggenland noemt.
Hoe langer Seniorennet bestond, hoe méér mensen gebruik begonnen te maken van de blogs, maar ook hoe méér verschillende gedachten. Af en toe kwam er zelfs een moraalridder bij, en dan nog een, en nog een, die het dan nodig vonden om kritiek te spuwen van het ogenblijk dat ze ook maar een stukje bloot te zien kregen, Seniorennet begon ook een weerspiegeling van de maatschappij te worden, maar spijtig genoeg met mensen die in hun tijd waren blijven stilstaan. Ook jaloezie en nijd begonnen de kop op te steken, wat een plezierige bezigheid was, begon door die kankeraars en boosaardige individuen moeilijker te worden voor mensen die het zich erg aantrokken, vele blogs vielen stil of verdwenen. Maar ik stel vast dat een groot deel van de bloggers van het eerste uur er nog altijd staan, dat zijn de echte, die boven kritiek kunnen staan, en gewoon verder doen, waarschijnlijk tot grote ergernis van, gelukkig een beperkt aantal onmensen onder ons, zo van die mensen waarvoor het nooit goed is, teveel bloot is slecht, teveel reizen, dat zijn dikke nekken, over uw hondje praten is kinderachtig, over de natuur praten, die is toch al naar de knoppen, en zo kan ik nog een tijd doorgaan, voor DIE kankeraars zal het nooit goed zijn, dus negeren dat soort.
Hoewel het bepaalde perioden moeilijk aan het worden is wegens tijdsgebrek, ben ik nog niet van plan ermee op te houden, het is nog altijd een leuke bezigheid ook door de nieuwe contacten die, weliswaar op afstand, gelegd worden, tot zelfs in het buitenland.
We zullen doorgaan, enkel het plezier van het bloggen bekijken, de kritiek negeren en verder doen met de vriendschappen die er ontstaan zijn.
Ik drink er in elk geval een glaasje op, gezondheid.
|
klik ne keer op mij!!
