16 oktober (2): Net niet zat geworden van al dat bochtenwerk langs de bergwanden van de "Gorges de l' Ardêche", tufte opapat Vallon Pont d'Arc" binnen. Hier was opapat vroeger een paar maal op camping met de caravan, toen de kinderen nog mee reisden, Vallon ligt in een vallei, en de meeste campings zijn dan ook te vinden langs de rivier, ondiep en dus een plezier voor kinderen. In de zomermaanden is het hier meestal snikheet, ze noemen de Ardêche ook wel eens "de oven van Frankrijk". Vanaf Vallon trok opapat richting "Les Vans", een eerder onaangename baan, met veel rechte stukken, en heel wat minder mooi dan het vorige stuk in de bergen. Uiteindelijk tufte opapat "Les Vans" binnen, eigenlijk de eerste ontgoocheling van de reis, men verwacht er een aangenaam dorp, maar men komt in een stad terecht die opapat doet denken aan de steden in Frankrijk 30 jaar geleden, Les Vans ligt zo een beetje verloren in die streek, het krioelt er ook van allochtonen, niet dat ik er iets tegen heb, maar er kwam toch een spontaan gevoel van onveiligheid op, en werdt later nog versterkt door een voorval. De wagen achtergelaten op een parking, en op stap richting Rue du Temple, een omhooglopende straat vanuit het centrumplein naar een soort tempel(tje). Gezien dit alles niet voorbereid was, wist opapat enkel de naam van de Stad, de straat en de naam van het restaurant van Piet Huyzentruit. Op een bepaald ogenblik zag opapat een politie staan in een smalle zijweg, hij daar naar toe natuurlijk om te vragen naar het restaurant. De agent beet hem nogal nerveus terug dat hij het niet kende, hij keek voortdurend omhoog naar die grauwe gebouwen, opapat dus ook, en men zag er niets anders dan mensen die van achter versleten vensters en balkonnekes de agen t in het oog hielden, niet pluis vondt opapat en spoede zich terug naar de hoofdstraat. Net aan de hoek gekomen stoven er 3 politiewagens vol met agenten dat straatje in, opapat vondt het geraadzamer om zich uit de voeten te maken. Slecht een honderd meter verder viel zijn oog op een naam, "Le Luttin Gourmand", hij had het gevonden, ferme gesloten natuurlijk, duidelijk al een tijdje, gezien het er een beetje verwaarloosd bijlag. Opapat kan zich goed inbeelden dat het er hier tijdens de zomermaanden misschien anders aan toe gaat, en dat het restaurant culinair hoogstaand zal zijn, en er veel toeristen die in de Ardeche verblijven eens deze stad en restaurant bezoeken, maar opapat en zijn echtgenote waren hier nu duidelijk de enige toeristen, en het voelde niet goed aan. Darrom werdt besloten om hier zeker niet te overnachten en de terugweg verder te zetten, blij dat de enige auto met Belgische nummerplaat er nog stond, de motor gestart en "Vaarwel Les Vans". Morgen of overmorgen een vervolg. Op de foto het restaurant met het grappige opschrift "Gesloten wegens jaarlijks verlof, terug open in 2006."
