Ons eerste kleinkind Een klein wonderke ons klein engeltje.
11-02-2007
Even op het blogje
Even ben ik er, want wat een druk weekend had ik. Hopelijk voor de andere wat beter,want morgen is het weer werkedag. Nog een gezellige zondag toegewenst aan jullie allen.
Bartje al kende ik jou niet echt,toch kwam ik naar jou om een laatste groet te brengen dit verdiende je echt niet,mijn moederhart spreek en doe pijn mijn dochter's gaan je missen in de kim en in de langestraat. Rust in vrede Aan de ouders-familie-vrienden-kennissen en jongeren die hem kende of niet wens ik veel
Soms weet ik me geen raad, dan wordt het me allemaal te veel. Al die problemen maken me kwaad en de eenzaamheid vliegt me naar de keel. Ik moet mezelf dan zien te kalmeren en dat valt niet altijd mee. Ik probeer mijn gedachten om te keren van opstandig naar tevree. In plaats van te denken aan al mijn nare dingen ga ik alles opnoemen wat mij bespaard is gebleven. Zo tel ik al mijn vele zegeningen want er zijn veel ergere dingen in dit leven. Zo lang er nog mensen zijn met wie ik niet wil ruilen moet ik proberen mijn geluk te waarderen. Ik mag best eens een keer flink huilen, maar daarna moet ik een glimlach proberen.
Te lang gewacht. iedereen benieuwd, wie je gaat worden. Kom, kom maar tevoorschijn. Je bent klaar, je moeder wacht al op je. Ze zal gelukkig zijn, met jou.
als ik je zie bonkt mijn hart, als ik je streel trilt mij ganse lichaam, als ik je in je ogen zie zie ik de liefde, als ik je kust.. dat betekent dat ik veel van je hou en altijd...