Ons eerste kleinkind Een klein wonderke ons klein engeltje.
10-04-2007
Lief zonneke
Kom maar gauw te voorschijn, met je rood-orange- goudvlammentjes. Verwarm ons hartje met uw stralend glimlach. Kom s'ochtend vroeg te voorschijn, en gaat s'avond laat slapen. iedere dag opnieuw verwelkom zij mij met haar warme lach en vlammetjes.
Heb je even tijd, ik wil je iets vragen, waarom geloven mensen niet in ons?
Mensen hebben het zo razend druk, even staan ze niet stil,altijd maar in de weer.
Janneke maan, jij strooi toch s'avond wat zand in hun oogjes voor slapengaan?
Janneke maan heb je nog even tijd, ik wil je iets vragen, strooi je in vervolg eens wat magiè in hun oogjes, zodat ze ons eens horen en zien, zodat ze eens weten in welke fantasie-rijke wereld ze wonen.
De week is weer bij eind en met vol overgave gaan we naar weekend toe. Een weekend vol vreugde-liefde-rust en stilstaan. Al is het maar effe stilstaan bij de kleinste wonder in je omgeving, het bos in volle bloei-tuintjes langs de straatkant. Heb je ons wereldtje al eens goed bestudeerd,en rondgekeken. We leven toch op een wondermooie planeet hè! Wel beste bloggertjes neem dit weekend in gedachten en denk eens aan wat ik je nu vertelde.
Het is heel eenvoudig alleen met het hart ziet men goed het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar alleen de mensen hebben deze waarheid vergeten
En het is heel gewoon het zit vanaf je geboorte in je bloed de vergevingsgezindheid, een troostend gebaar alleen wil de wereld van die kunde niets meer weten
Misschien is het te simpel een speelse dwaling van het gemoed en zijn de lasten ons gegeven de ziel te zwaar alleen ik vraag er naar , want ik kan het niet meten
Is het dan echt zo banaal vragen te stellen bij hetgeen je doet misschien is kilte voor anderen geen bezwaar alleen in zo een wereld kan noch wil ik niet leven
Het is nochtans eenvoudig alleen met het hart ziet men goed pas dan wordt al het wezenlijke eerst zichtbaar alleen is de mensheid deze waarheid even vergeten
Als ik mijn ogen sluit en denk aan Maria Dan lijkt het net of ik daar op die heuvel sta Ik zie het houten kruis zie wat de mensen doen Dat Jezus sterven moest want dat gebeurde toen
Ik hoor opnieuw Zijn stem die roept "Het is volbracht" En daarna wordt het stil het is donker als de nacht Toen stierf Hij aan het kruis toen was de pijn voorbij Ik weet meer dan ooit dat Hij dit deed voor mij
Ik doe mijn ogen dicht en vouw mijn handen stil Ik bid met heel mijn hart wat ik Hem zeggen wil "Heer aan dat houten kruis droeg u de straf voor mij" Ik had nog nooit een vriend die zoveel hield van mij